Prof. Boštjan M. Turk: Pułapka wojny pozycyjnej

W ciągu trzech i pół roku Europa zmieniła się w sposób, którego nikt wcześniej nie mógł sobie wyobrazić. Najpierw dotknęła ją pandemia, a następnie wojna. Pierwsza już się w dużej mierze zakończyła, ale druga jeszcze nie i prawdopodobnie nie będzie przez wiele lat. W rezultacie na starym kontynencie zaszły poważne zmiany. Życie stało się droższe (w niektórych krajach europejskich nawet o jedną trzecią). Inflacja była bezprecedensowa. Największe mocarstwa (Niemcy, Francja) znalazły się na krawędzi recesji gospodarczej. Wojna jest najkosztowniejszą rzeczą na świecie.
Zniszczony rosyjski czołg Prof. Boštjan M. Turk: Pułapka wojny pozycyjnej
Zniszczony rosyjski czołg / TT Defence of Ukraine

Żaden kraj nie jest bezpieczny, jeśli na jego granicach szaleją konflikty zbrojne. Dotyczy to w szczególności Europy. W ciągu trzech lat my, Europejczycy, straciliśmy jedną z najważniejszych cech, która towarzyszyła nam od 1945 roku: bezpieczeństwo. Nie czujemy się już bezpiecznie. Przed 2020 rokiem nigdy nie moglibyśmy sobie wyobrazić takiej sytuacji. Życie jest droższe, mniej bezpieczne i, co być może najtrudniejsze, bez perspektyw na optymizm na horyzoncie. 

Kto jest za to odpowiedzialny? Kto ponosi winę? Trudno byłoby wskazać palcem kogokolwiek konkretnego za zarządzanie pandemią i ogłosić go kozłem ofiarnym. Instytucje, które walczyły z chorobą, były głównie wielonarodowe, oprócz państw narodowych: Unia Europejska, ONZ, WHO, być może UNESCO i inne. Biorąc pod uwagę, że było to coś, czego nie widzieliśmy od stulecia (ostatnia była tak zwana hiszpańska grypa pod koniec Wielkiej Wojny), było dużo improwizacji. Zarówno na poziomie organizacji wielonarodowych, jak i poszczególnych państw. Pojawiło się również wiele interpretacji na temat tego, czym tak naprawdę była ta choroba, jak była wywoływana i jak ją leczyć. Walka z Covid była czymś, na co nic nie mogło nas przygotować. 

 

Wojna na Ukrainie

Wojna na Ukrainie to inna sprawa. Aby ją odeprzeć, potrzebowalibyśmy mechanizmu zbiorowego bezpieczeństwa, w który musiałyby się zaangażować odpowiednie organizacje wielonarodowe, w szczególności te, od których zależy pokój w Europie. Niektórzy to zrobili, ale jak? ONZ nadal wydawała deklaracje, które co prawda uzyskiwały poparcie większości przeciwko agresorowi, ale pozostawały słowami na papierze. UE zjednoczyła się po raz pierwszy dopiero 15 marca 2022 r., trzy tygodnie po ataku. Była to pierwsza wizyta w Kijowie po ataku. Prezydenci Polski, Czech i Słowenii odwiedzili ukraińską stolicę. Dali Zełenskiemu to, czego najbardziej potrzebował: gwarancje zjednoczonej Unii, na której mógł w pełni polegać, jeśli chodzi o wsparcie w czasie wojny i po niej, w odbudowie. Nie była to jednak inicjatywa UE jako całości, ale raczej projekt Grupy Wyszehradzkiej, a konkretnie premiera Słowenii Janeza Janšy, który kilka dni wcześniej w Wersalu zapewnił sobie poparcie prezydenta Francji Emmanuela Macrona, a za jego pośrednictwem większości zachodniej części Unii Europejskiej, głównie Niemiec. Od tego momentu UE działała w mniej lub bardziej zjednoczony sposób, ale wciąż bez decydującej siły. Wojna na Ukrainie trwa, podobnie jak inflacja i rosnące ceny. 

 

Błędy NATO

Oprócz ONZ i UE istnieje trzeci kluczowy element zbiorowego bezpieczeństwa, a mianowicie NATO. NATO popełniło największy nieodwracalny błąd ze wszystkich. Pomimo wielokrotnych apeli ze strony władz ukraińskich o ustanowienie przez NATO strefy zakazu lotów nad ich krajem, Sojusz odrzucił tę prośbę ze względu na ryzyko dalszej eskalacji i bezpośredniego konfliktu zbrojnego z Rosją. Argumenty te były jednak dość dziwne. Ale dlaczego? Dalsza eskalacja konfliktu z pewnością miałaby miejsce, gdyby Ukraińcy, tym razem przy spóźnionym i niewystarczającym wsparciu Zachodu, nie powstrzymali armii Federacji Rosyjskiej i nie zmusili jej do wojny pozycyjnej. Gdyby Ukraina upadła, kraje bałtyckie i Polska byłyby następne. To właśnie ujawniły opublikowane plany rosyjskiego wywiadu FSB. Tak więc 24 lutego NATO poszło na wojnę z Federacją Rosyjską, czy nam się to podoba, czy nie. Kontynuacja wojny jest tego logicznym dowodem. Ukraińcy bronią się bronią NATO. Otrzymają jego samoloty. Jednak NATO jest w stanie wojny z Rosją, a nie było takiej potrzeby. 

NATO mogło zapobiec tej wojnie. Amerykańskie służby wywiadowcze wyraźnie wskazywały w grudniu 2021 r. i styczniu 2022 r., że Putin zaatakuje Ukrainę. W tym kontekście opinia francuskich służb wywiadowczych stwierdzała coś wręcz przeciwnego: że Putin nie zaatakuje. Swoją ocenę oparli na fakcie, że w niektórych częściach Federacji Rosyjskiej i Białorusi nie było krytycznej infrastruktury wsparcia, z której można by przeprowadzić atak, przynajmniej nie w wystarczających ilościach. Były to pojazdy medyczne, ale przede wszystkim nie było dużych centrów logistycznych, z których armia mogłaby być zaopatrywana podczas ataku. Dlatego w Paryżu uznano, że była to po prostu taktyka zastraszania.

Zarówno w Paryżu, jak i w Waszyngtonie można z tego wyciągnąć użyteczny wniosek. Jak dobrze wiadomo, to właśnie brak wsparcia logistycznego okazał się piętą achillesową rosyjskiej inwazji na wczesnych etapach. Musiało to być również oczywiste w Moskwie. Tam jednak liczono na rozłam Zachodu, który był decydującym argumentem za atakiem. Gdyby NATO wyraźnie wskazało, że w przypadku agresji zamknie przestrzeń powietrzną nad Ukrainą (ogłaszając strefę zakazu lotów) i podkreśliło, że zrobi to na prośbę suwerennego rządu Republiki Ukrainy w Kijowie, Putin pomyślałby dwa razy. Wiedziałby, że uczyniłoby to jego i tak już ryzykowne przedsięwzięcie jeszcze bardziej ryzykownym i że przy niewystarczającym wsparciu logistycznym i zamkniętej przestrzeni powietrznej szanse na udaną wojnę byłyby bardzo nikłe. Im bardziej zdeterminowane byłoby NATO, tym bardziej Putin by się wahał.

Ponieważ zamykanie przestrzeni powietrznej działa i zawsze działało. Tak było w Iraku w 1991 i 2003 roku, w Bośni i Hercegowinie w latach 90. i w Libii w 2011 roku. Nie mówimy o moralności czy powodach, dla których przestrzeń powietrzna została zamknięta. Mówimy tylko o jej skuteczności. Ale w przypadku Ukrainy byłby to pierwszy po Bośni i Hercegowinie akt oparty na moralności. Chronić ofiarę przed agresorem, słabych przed silnymi, zwłaszcza że rosyjskie jednostki i bojówki paramilitarne popełniły tak wiele udokumentowanych zbrodni przeciwko ludności cywilnej. Na Ukrainie Putin zachowuje się podobnie jak Milošević w Bośni i Hercegowinie (1992-1995).

Należy również podkreślić, że za każdym razem, gdy Zachód przyjmuje "argumenty", że sam sprowokował wojnę na Ukrainie poprzez rozszerzenie NATO, w rzeczywistości zachęca Rosję do popełnienia aktów agresji. Uznaje bowiem jej "prawo", które jest czysto wyimaginowane.

 

Implozja ZSRR

Wraz z upadkiem muru berlińskiego i rozpadem Związku Radzieckiego era dwubiegunowości dobiegła końca. Ale Związek Radziecki podczas zimnej wojny nie został pokonany, ponieważ nie można było go pokonać. Rozpadł się bez jednego wystrzelonego pocisku. Ideologia, na której się opierał, okazała się fałszywa. Wielka Czerwona Gwiazda po prostu implodowała, by użyć terminu z fizyki. Rozpad ZSRR został formalnie zaznaczony przez utworzenie Wspólnoty Niepodległych Państw, zainicjowanej przez Jelcyna, prezydenta Federacji Rosyjskiej. Moskwa odegrała najbardziej aktywną rolę w rozpadzie byłego imperium. Przywłaszczyła sobie również większość spuścizny. W dniu 24 grudnia 1991 r. Federacja Rosyjska, na mocy wspólnego porozumienia z innymi państwami Wspólnoty Niepodległych Państw (która obejmowała wówczas wszystkie pozostałe republiki z wyjątkiem Gruzji), przejęła miejsce Związku Radzieckiego w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Następnego dnia Gorbaczow podał się do dymisji i przekazał swoje obowiązki Jelcynowi. 26 grudnia Rada Republik, wyższa izba Rady Najwyższej, zagłosowała za rozwiązaniem Związku Radzieckiego, kładąc kres najstarszemu, największemu i najpotężniejszemu państwu komunistycznemu na świecie, a Rosja stała się jego formalnym następcą.

W 1994 r. ta sama Rosja podpisała w Budapeszcie międzynarodowy traktat o poszanowaniu integralności terytorialnej Ukrainy. Dwadzieścia lat później naruszyła to porozumienie, okupując Krym. W tym czasie Zachód nie podjął żadnych działań zagrażających integralności terytorialnej Rosji. Wręcz przeciwnie, przyjął Rosję do swojego najbardziej elitarnego klubu, G8. Federacja Rosyjska podjęła jednak całą serię działań zagrażających integralności terytorialnej suwerennych i uznanych na arenie międzynarodowej państw. Gruzja i Ukraina to najbardziej rażące przykłady. Ale nie powinniśmy też zapominać o 4 marca 2022 roku. Tego dnia żądanie Putina wycofania NATO z Europy Wschodniej i pierwsza groźba konfrontacji nuklearnej przyćmiły świat. 

Uważa się, że pies, który dużo szczeka, nie gryzie, jak mówi przysłowie. Jest mało prawdopodobne, aby doszło do konfrontacji nuklearnej pod rządami Putina, ponieważ jest on niezwykle racjonalnym człowiekiem. Wiemy, że w takiej wojnie nie ma zwycięzców. Każdy przegrywa, na zawsze. Co więcej, od 1949 r., kiedy ZSRR otrzymał swoją pierwszą bombę atomową, odstraszanie nuklearne zawsze działało, aby zapobiec bezpośrednim konfliktom o niewyobrażalnych rozmiarach. Nic się nie wydarzyło, co mogłoby to zmienić.

 

Pułapka

Następcy Związku Radzieckiego nie mieli już żadnej jurysdykcji nad byłymi "koloniami", mówiąc nieco bardziej imperialistycznie. Co więcej, ciągle mówi się, że od 1991 r. naruszone zostały tylko żywotne interesy jednego z następców Związku Radzieckiego, a mianowicie Federacji Rosyjskiej. Ale inne byłe państwa ZSRR byłyby również uprawnione do wykonywania pewnych form suwerenności nad byłymi członkami Układu Warszawskiego w Europie Wschodniej i Środkowej, jeśli pójdziemy tą samą logiką. Jest ich 15: Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Estonia, Gruzja, Kazachstan, Kirgistan, Łotwa, Litwa, Mołdawia, Rosja, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina i Uzbekistan. Nigdy nie słyszeliśmy, by którykolwiek z tych krajów narzekał na ekspansję NATO. A jeśli już, to zawsze za namową Władimira Putina. Nie wspomina się o Federacji Rosyjskiej, ponieważ jej pierwszy prezydent, Borys Jelcyn, nigdy na to nie narzekał. Wynika z tego, że lamenty na temat ekspansji NATO zawdzięczamy tylko jednemu człowiekowi, bez którego nie byłoby wojny na Ukrainie. Nie ma potrzeby ponownie wymieniać najczęściej cytowanego nazwiska 2023 roku.

Jednak NATO jak dotąd nie zamknęło przestrzeni powietrznej, pozwalając na rozwój wojny pozycyjnej, w której obecnie znajduje się Europa. Wpadło w tę samą pułapkę, co Liga Narodów pod koniec lat trzydziestych XX wieku, kiedy nie podjęła zdecydowanych działań przeciwko ekspansji hitlerowskich Niemiec. Albo jak ONZ w 1994 r., która pozwoliła na dwa ludobójstwa: jedno w Rwandzie, a drugie w Bośni.
Po zakończeniu wojny, w ciągu najbliższych kilku lat, poważne analizy będą musiały odnieść się do powyższych kwestii. Ale to nie nastąpi szybko. Do tego czasu my, Europejczycy, będziemy płacić cenę w postaci inflacji, poczucia niepewności i ponurych perspektyw na przyszłość. Ma to ogromny wpływ na jakość życia, coś, co jest niezbędne dla naszej egzystencji. Dziękuję NATO za te rozważania. 


Boštjan Marko Turk
Profesor uniwersytecki, członek Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk 
 


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Politico: Ponure nastroje w polskiej opozycji z ostatniej chwili
Politico: Ponure nastroje w polskiej opozycji

- Polska opozycja zorganizowała w niedzielę w Warszawie i innych miastach ogromny wiec, twierdząc, że wzięło w nim udział ponad milion osób, ale na dwa tygodnie przed wyborami nastroje są raczej ponure niż triumfalne - pisze na łamach Politico Jan Cienski, znany do tej pory z dość jednostronnego przedstawiania sytuacji nad Wisłą.

Jerzy Owsiak o tzw. Marszu Miliona Serc: Wg naszych obliczeń 150 - 200 tysięcy ludzi z ostatniej chwili
Jerzy Owsiak o tzw. "Marszu Miliona Serc": "Wg naszych obliczeń 150 - 200 tysięcy ludzi"

Dziś ulicami Warszawy przeszedł tzw. "Marsz Miliona Serc". Marsz bez udziału "Pani Joanny z Krakowa" w obronie której został ogłoszony. Ogromne emocje wzbudziła frekwencja, której, wiele na to wskazuje, daleko było do miliona.

Kanclerz Niemiec otwarcie atakuje Polskę. Niemieckie media: Dlaczego Scholz zmienił podejście? z ostatniej chwili
Kanclerz Niemiec otwarcie atakuje Polskę. Niemieckie media: Dlaczego Scholz zmienił podejście?

Tuż przed wyborami w Polsce w Niemczech zdaje się narastać negatywne emocje wobec Warszawy. Niemieccy politycy zdejmują "białe rękawiczki" i otwarcie, jak Olaf Scholz atakują Polskę. W niemieckich mediach pojawia się artykuł za artykułem, każdy przedstawiający Polaków i Polskę w negatywnym świetle.

Beata Szydło apeluje: Nie dajcie sobie odebrać tego prawa. To są wasze decyzje, bo jesteście gospodarzami z ostatniej chwili
Beata Szydło apeluje: Nie dajcie sobie odebrać tego prawa. To są wasze decyzje, bo jesteście gospodarzami

– Stawką tych wyborów jest bezpieczna i suwerenna Polska; jest godne życie wszystkich Polaków – powiedziała europoseł Beata Szydło w niedzielę wieczorem w Zatorze. Była premier apelowała także o udział w referendum. – Nie dajcie sobie odebrać waszego prawa – mówiła.

„Marsz Miliona Serc”. Stołeczna policja zabrała głos z ostatniej chwili
„Marsz Miliona Serc”. Stołeczna policja zabrała głos

– Podczas niedzielnego marszu w Warszawie doszło do sporadycznych incydentów. Jedna osoba został zatrzymana w związku z zniesławieniem policjanta – poinformował w niedzielę rzecznik komendanta stołecznego Policji podinsp. Sylwester Marczak.

„Miłość i szacunek do drugiego w wersji opozycji”. Dziennikarz publikuje nagranie z marszu Tuska z ostatniej chwili
„Miłość i szacunek do drugiego w wersji opozycji”. Dziennikarz publikuje nagranie z marszu Tuska

Dziennikarz Wiadomości TVP opublikował zaskakujące nagranie

Frekwencja na „Marszu Miliona Serc” znacznie poniżej oczekiwań? Gorące komentarze z ostatniej chwili
Frekwencja na „Marszu Miliona Serc” znacznie poniżej oczekiwań? Gorące komentarze

W niedzielę warszawskimi ulicami przeszedł zainicjowany przez lidera PO Donalda Tuska „Marsz Miliona Serc”.

Fatalna wiadomość dla Czesława Michniewicza. Saudyjczycy podjęli decyzję z ostatniej chwili
Fatalna wiadomość dla Czesława Michniewicza. Saudyjczycy podjęli decyzję

Były szkoleniowiec reprezentacji Polski Czesław Michniewicz przestał pełnić rolę trenera saudyjskiego Abha FC. Klub za pośrednictwem oficjalnego profilu w mediach społecznościowych wydał komunikat.

Morawiecki do Zełenskiego: Warto, aby pan o tym nie zapomniał z ostatniej chwili
Morawiecki do Zełenskiego: Warto, aby pan o tym nie zapomniał

Polska przyjęła parę milionów Ukraińców, warto aby pan nie zapominał o tym prezydencie Załenski - zaapelował podczas niedzielnej konwencji PiS w Katowicach premier Mateusz Morawiecki. Przestrzegł prezydenta Ukrainy, że Niemcy zawsze będą chcieli się porozumieć z Ruskimi ponad głowami państw Europy Środkowej.

Niemieckie media piszą o 100 tys. uczestników „Marszu Miliona Serc” Tuska z ostatniej chwili
Niemieckie media piszą o 100 tys. uczestników „Marszu Miliona Serc” Tuska

Na dwa tygodnie przed wyborami parlamentarnymi w Polsce ponad sto tysięcy osób demonstrowało przeciwko polityce rządzącej w Polsce partii Prawo i Sprawiedliwość – pisze niemiecki „Zeit”.

REKLAMA

Prof. Boštjan M. Turk: Pułapka wojny pozycyjnej

W ciągu trzech i pół roku Europa zmieniła się w sposób, którego nikt wcześniej nie mógł sobie wyobrazić. Najpierw dotknęła ją pandemia, a następnie wojna. Pierwsza już się w dużej mierze zakończyła, ale druga jeszcze nie i prawdopodobnie nie będzie przez wiele lat. W rezultacie na starym kontynencie zaszły poważne zmiany. Życie stało się droższe (w niektórych krajach europejskich nawet o jedną trzecią). Inflacja była bezprecedensowa. Największe mocarstwa (Niemcy, Francja) znalazły się na krawędzi recesji gospodarczej. Wojna jest najkosztowniejszą rzeczą na świecie.
Zniszczony rosyjski czołg Prof. Boštjan M. Turk: Pułapka wojny pozycyjnej
Zniszczony rosyjski czołg / TT Defence of Ukraine

Żaden kraj nie jest bezpieczny, jeśli na jego granicach szaleją konflikty zbrojne. Dotyczy to w szczególności Europy. W ciągu trzech lat my, Europejczycy, straciliśmy jedną z najważniejszych cech, która towarzyszyła nam od 1945 roku: bezpieczeństwo. Nie czujemy się już bezpiecznie. Przed 2020 rokiem nigdy nie moglibyśmy sobie wyobrazić takiej sytuacji. Życie jest droższe, mniej bezpieczne i, co być może najtrudniejsze, bez perspektyw na optymizm na horyzoncie. 

Kto jest za to odpowiedzialny? Kto ponosi winę? Trudno byłoby wskazać palcem kogokolwiek konkretnego za zarządzanie pandemią i ogłosić go kozłem ofiarnym. Instytucje, które walczyły z chorobą, były głównie wielonarodowe, oprócz państw narodowych: Unia Europejska, ONZ, WHO, być może UNESCO i inne. Biorąc pod uwagę, że było to coś, czego nie widzieliśmy od stulecia (ostatnia była tak zwana hiszpańska grypa pod koniec Wielkiej Wojny), było dużo improwizacji. Zarówno na poziomie organizacji wielonarodowych, jak i poszczególnych państw. Pojawiło się również wiele interpretacji na temat tego, czym tak naprawdę była ta choroba, jak była wywoływana i jak ją leczyć. Walka z Covid była czymś, na co nic nie mogło nas przygotować. 

 

Wojna na Ukrainie

Wojna na Ukrainie to inna sprawa. Aby ją odeprzeć, potrzebowalibyśmy mechanizmu zbiorowego bezpieczeństwa, w który musiałyby się zaangażować odpowiednie organizacje wielonarodowe, w szczególności te, od których zależy pokój w Europie. Niektórzy to zrobili, ale jak? ONZ nadal wydawała deklaracje, które co prawda uzyskiwały poparcie większości przeciwko agresorowi, ale pozostawały słowami na papierze. UE zjednoczyła się po raz pierwszy dopiero 15 marca 2022 r., trzy tygodnie po ataku. Była to pierwsza wizyta w Kijowie po ataku. Prezydenci Polski, Czech i Słowenii odwiedzili ukraińską stolicę. Dali Zełenskiemu to, czego najbardziej potrzebował: gwarancje zjednoczonej Unii, na której mógł w pełni polegać, jeśli chodzi o wsparcie w czasie wojny i po niej, w odbudowie. Nie była to jednak inicjatywa UE jako całości, ale raczej projekt Grupy Wyszehradzkiej, a konkretnie premiera Słowenii Janeza Janšy, który kilka dni wcześniej w Wersalu zapewnił sobie poparcie prezydenta Francji Emmanuela Macrona, a za jego pośrednictwem większości zachodniej części Unii Europejskiej, głównie Niemiec. Od tego momentu UE działała w mniej lub bardziej zjednoczony sposób, ale wciąż bez decydującej siły. Wojna na Ukrainie trwa, podobnie jak inflacja i rosnące ceny. 

 

Błędy NATO

Oprócz ONZ i UE istnieje trzeci kluczowy element zbiorowego bezpieczeństwa, a mianowicie NATO. NATO popełniło największy nieodwracalny błąd ze wszystkich. Pomimo wielokrotnych apeli ze strony władz ukraińskich o ustanowienie przez NATO strefy zakazu lotów nad ich krajem, Sojusz odrzucił tę prośbę ze względu na ryzyko dalszej eskalacji i bezpośredniego konfliktu zbrojnego z Rosją. Argumenty te były jednak dość dziwne. Ale dlaczego? Dalsza eskalacja konfliktu z pewnością miałaby miejsce, gdyby Ukraińcy, tym razem przy spóźnionym i niewystarczającym wsparciu Zachodu, nie powstrzymali armii Federacji Rosyjskiej i nie zmusili jej do wojny pozycyjnej. Gdyby Ukraina upadła, kraje bałtyckie i Polska byłyby następne. To właśnie ujawniły opublikowane plany rosyjskiego wywiadu FSB. Tak więc 24 lutego NATO poszło na wojnę z Federacją Rosyjską, czy nam się to podoba, czy nie. Kontynuacja wojny jest tego logicznym dowodem. Ukraińcy bronią się bronią NATO. Otrzymają jego samoloty. Jednak NATO jest w stanie wojny z Rosją, a nie było takiej potrzeby. 

NATO mogło zapobiec tej wojnie. Amerykańskie służby wywiadowcze wyraźnie wskazywały w grudniu 2021 r. i styczniu 2022 r., że Putin zaatakuje Ukrainę. W tym kontekście opinia francuskich służb wywiadowczych stwierdzała coś wręcz przeciwnego: że Putin nie zaatakuje. Swoją ocenę oparli na fakcie, że w niektórych częściach Federacji Rosyjskiej i Białorusi nie było krytycznej infrastruktury wsparcia, z której można by przeprowadzić atak, przynajmniej nie w wystarczających ilościach. Były to pojazdy medyczne, ale przede wszystkim nie było dużych centrów logistycznych, z których armia mogłaby być zaopatrywana podczas ataku. Dlatego w Paryżu uznano, że była to po prostu taktyka zastraszania.

Zarówno w Paryżu, jak i w Waszyngtonie można z tego wyciągnąć użyteczny wniosek. Jak dobrze wiadomo, to właśnie brak wsparcia logistycznego okazał się piętą achillesową rosyjskiej inwazji na wczesnych etapach. Musiało to być również oczywiste w Moskwie. Tam jednak liczono na rozłam Zachodu, który był decydującym argumentem za atakiem. Gdyby NATO wyraźnie wskazało, że w przypadku agresji zamknie przestrzeń powietrzną nad Ukrainą (ogłaszając strefę zakazu lotów) i podkreśliło, że zrobi to na prośbę suwerennego rządu Republiki Ukrainy w Kijowie, Putin pomyślałby dwa razy. Wiedziałby, że uczyniłoby to jego i tak już ryzykowne przedsięwzięcie jeszcze bardziej ryzykownym i że przy niewystarczającym wsparciu logistycznym i zamkniętej przestrzeni powietrznej szanse na udaną wojnę byłyby bardzo nikłe. Im bardziej zdeterminowane byłoby NATO, tym bardziej Putin by się wahał.

Ponieważ zamykanie przestrzeni powietrznej działa i zawsze działało. Tak było w Iraku w 1991 i 2003 roku, w Bośni i Hercegowinie w latach 90. i w Libii w 2011 roku. Nie mówimy o moralności czy powodach, dla których przestrzeń powietrzna została zamknięta. Mówimy tylko o jej skuteczności. Ale w przypadku Ukrainy byłby to pierwszy po Bośni i Hercegowinie akt oparty na moralności. Chronić ofiarę przed agresorem, słabych przed silnymi, zwłaszcza że rosyjskie jednostki i bojówki paramilitarne popełniły tak wiele udokumentowanych zbrodni przeciwko ludności cywilnej. Na Ukrainie Putin zachowuje się podobnie jak Milošević w Bośni i Hercegowinie (1992-1995).

Należy również podkreślić, że za każdym razem, gdy Zachód przyjmuje "argumenty", że sam sprowokował wojnę na Ukrainie poprzez rozszerzenie NATO, w rzeczywistości zachęca Rosję do popełnienia aktów agresji. Uznaje bowiem jej "prawo", które jest czysto wyimaginowane.

 

Implozja ZSRR

Wraz z upadkiem muru berlińskiego i rozpadem Związku Radzieckiego era dwubiegunowości dobiegła końca. Ale Związek Radziecki podczas zimnej wojny nie został pokonany, ponieważ nie można było go pokonać. Rozpadł się bez jednego wystrzelonego pocisku. Ideologia, na której się opierał, okazała się fałszywa. Wielka Czerwona Gwiazda po prostu implodowała, by użyć terminu z fizyki. Rozpad ZSRR został formalnie zaznaczony przez utworzenie Wspólnoty Niepodległych Państw, zainicjowanej przez Jelcyna, prezydenta Federacji Rosyjskiej. Moskwa odegrała najbardziej aktywną rolę w rozpadzie byłego imperium. Przywłaszczyła sobie również większość spuścizny. W dniu 24 grudnia 1991 r. Federacja Rosyjska, na mocy wspólnego porozumienia z innymi państwami Wspólnoty Niepodległych Państw (która obejmowała wówczas wszystkie pozostałe republiki z wyjątkiem Gruzji), przejęła miejsce Związku Radzieckiego w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Następnego dnia Gorbaczow podał się do dymisji i przekazał swoje obowiązki Jelcynowi. 26 grudnia Rada Republik, wyższa izba Rady Najwyższej, zagłosowała za rozwiązaniem Związku Radzieckiego, kładąc kres najstarszemu, największemu i najpotężniejszemu państwu komunistycznemu na świecie, a Rosja stała się jego formalnym następcą.

W 1994 r. ta sama Rosja podpisała w Budapeszcie międzynarodowy traktat o poszanowaniu integralności terytorialnej Ukrainy. Dwadzieścia lat później naruszyła to porozumienie, okupując Krym. W tym czasie Zachód nie podjął żadnych działań zagrażających integralności terytorialnej Rosji. Wręcz przeciwnie, przyjął Rosję do swojego najbardziej elitarnego klubu, G8. Federacja Rosyjska podjęła jednak całą serię działań zagrażających integralności terytorialnej suwerennych i uznanych na arenie międzynarodowej państw. Gruzja i Ukraina to najbardziej rażące przykłady. Ale nie powinniśmy też zapominać o 4 marca 2022 roku. Tego dnia żądanie Putina wycofania NATO z Europy Wschodniej i pierwsza groźba konfrontacji nuklearnej przyćmiły świat. 

Uważa się, że pies, który dużo szczeka, nie gryzie, jak mówi przysłowie. Jest mało prawdopodobne, aby doszło do konfrontacji nuklearnej pod rządami Putina, ponieważ jest on niezwykle racjonalnym człowiekiem. Wiemy, że w takiej wojnie nie ma zwycięzców. Każdy przegrywa, na zawsze. Co więcej, od 1949 r., kiedy ZSRR otrzymał swoją pierwszą bombę atomową, odstraszanie nuklearne zawsze działało, aby zapobiec bezpośrednim konfliktom o niewyobrażalnych rozmiarach. Nic się nie wydarzyło, co mogłoby to zmienić.

 

Pułapka

Następcy Związku Radzieckiego nie mieli już żadnej jurysdykcji nad byłymi "koloniami", mówiąc nieco bardziej imperialistycznie. Co więcej, ciągle mówi się, że od 1991 r. naruszone zostały tylko żywotne interesy jednego z następców Związku Radzieckiego, a mianowicie Federacji Rosyjskiej. Ale inne byłe państwa ZSRR byłyby również uprawnione do wykonywania pewnych form suwerenności nad byłymi członkami Układu Warszawskiego w Europie Wschodniej i Środkowej, jeśli pójdziemy tą samą logiką. Jest ich 15: Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Estonia, Gruzja, Kazachstan, Kirgistan, Łotwa, Litwa, Mołdawia, Rosja, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina i Uzbekistan. Nigdy nie słyszeliśmy, by którykolwiek z tych krajów narzekał na ekspansję NATO. A jeśli już, to zawsze za namową Władimira Putina. Nie wspomina się o Federacji Rosyjskiej, ponieważ jej pierwszy prezydent, Borys Jelcyn, nigdy na to nie narzekał. Wynika z tego, że lamenty na temat ekspansji NATO zawdzięczamy tylko jednemu człowiekowi, bez którego nie byłoby wojny na Ukrainie. Nie ma potrzeby ponownie wymieniać najczęściej cytowanego nazwiska 2023 roku.

Jednak NATO jak dotąd nie zamknęło przestrzeni powietrznej, pozwalając na rozwój wojny pozycyjnej, w której obecnie znajduje się Europa. Wpadło w tę samą pułapkę, co Liga Narodów pod koniec lat trzydziestych XX wieku, kiedy nie podjęła zdecydowanych działań przeciwko ekspansji hitlerowskich Niemiec. Albo jak ONZ w 1994 r., która pozwoliła na dwa ludobójstwa: jedno w Rwandzie, a drugie w Bośni.
Po zakończeniu wojny, w ciągu najbliższych kilku lat, poważne analizy będą musiały odnieść się do powyższych kwestii. Ale to nie nastąpi szybko. Do tego czasu my, Europejczycy, będziemy płacić cenę w postaci inflacji, poczucia niepewności i ponurych perspektyw na przyszłość. Ma to ogromny wpływ na jakość życia, coś, co jest niezbędne dla naszej egzystencji. Dziękuję NATO za te rozważania. 


Boštjan Marko Turk
Profesor uniwersytecki, członek Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk 
 



Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe