Piszę ten felieton tuż przed pójściem na mecz barażowy o awans do piłkarskiej I ligi. Podkreślam to, bo niektórzy pseudo -eksperci i inni mądrale, którzy chcą pouczać rodaków o tym czym jest futbol - nigdy w życiu nawet nie byli na meczu choćby i zaplecza Ekstraklasy, czyli właśnie I ligi. Ja w swoim czasie chodziłem na piątą ligę, więc jak zabieram głos na temat polskiej piłki, to jednak przynajmniej trochę wiem o czym mówię. Oczywiście zawsze kibiców najbardziej interesować będą wisienki na sportowym torcie w postaci rywalizacji na Igrzyskach Olimpijskich, mistrzostwach świata czy mistrzostwach kontynentu. Ale bez obecności i zrozumienia sportu amatorskiego czy półzawodowego tak naprawdę nie zrozumie się sportu przez duże „S”. Wiem, że ekscytują nas mecze Biało-Czerwonych z Holandią czy wicemistrzami świata - Francją na EURO 2024, ale jednak obejrzenie meczu KKS Kalisz z Polonią Bytom dobrze mi zrobi. Bo nawet jak patrzy się z upodobaniem na wierzchołek piramidy polskiego sportu, to trzeba też widzieć tegoż fundamenty.

Szkoda, że polityka przenosi się na sport nie poprzez rywalizowanie poszczególnych polityków o to, żeby zdobyć jak największe pieniądze dla „swoich” klubów czy związków sportowych, tylko poprzez publiczną egzekucję poprzedniego ministra sportu, który teraz staje się tarczą strzelniczą w związku z dotacjami, które przyznawał. Gdy czytam, że ubiegało się o ministerialne granty tysiąc fundacji, stowarzyszeń i organizacji, a dostało pieniądze tylko osiem – to dziwię się, dlaczego nie ma tam ani słowa, że kolejnych kilkaset dostało owe granty w następnym rozdaniu – i to już po kilku tygodniach. Czemu mówi się tylko o awersie tej sportowo-ministerialnej monety, a nie o rewersie? Odpowiadam: bo polityka, bo kampania wyborcza…

*tekst ukazał się na portalu po-bandzie.com.pl (30.05.2024)