Francuski episkopat żąda dochodzenia ws. przestępstw popełnionych przez Abbé Pierre'a

Ze względu na powagę i zakres nowych faktów ujawnionych w tym tygodniu przez ruch Emmaüs oraz w dwóch filmach dokumentalnych wyemitowanych w krajowych kanałach telewizyjnych, dotyczących napaści seksualnych popełnionych przez Abbé Pierre'a na kobietach, dzieciach i osobach znajdujących się w trudnej sytuacji w okresie od co najmniej lat 70. do 2000 r., abp Éric de Moulins-Beaufort, przewodniczący Konferencji Biskupów Francji (CEF), wzywa wymiar sprawiedliwości do wszczęcia dochodzenia.
Abbé Pierre, 1965 rok Francuski episkopat żąda dochodzenia ws. przestępstw popełnionych przez Abbé Pierre'a
Abbé Pierre, 1965 rok / wikimedia.commons/CC0/Hugo van Gelderen / Anefo - http://proxy.handle.net/10648/aa8f3dd0-d0b4-102d-bcf8-003048976d84

Oświadczenie CEF

Chociaż CEF otworzyła swoje archiwa we wrześniu ubiegłego roku, a Emmaüs powołał historyczną komisję śledczą, tylko sądy dysponują niezbędnymi środkami dochodzeniowymi, aby zapewnić, żeby cała prawda została ujawniona o przemilczeniach i zaprzeczeniach, z których Abbé Pierre mógł skorzystać - czytamy w komunikacie.

Dlatego też przewodniczący CEF złożył doniesienie do paryskiej prokuratury w sprawie niezgłoszenia gwałtów i napaści seksualnych na osoby bezbronne i małoletnie. Pragnie to umożliwić prokuraturze ocenę, czy właściwe byłoby wszczęcie dochodzenia w celu ustalenia warunków, w jakich wspomniane wydarzenia mogły nie zostać zgłoszone sądom przez te wszystkie lata.

Ofiarom, które odważyły się zeznawać o napaściach seksualnych, których doświadczyły, a niektóre z nich były w tym czasie nieletnie, abp Éric de Moulins-Beaufort pragnie raz jeszcze wyrazić swe ogromne ubolewanie i bliskość. Zachęca wszystkich, którzy doświadczyli przemocy seksualnej z rąk Abbé Pierre'a, aby zgłosili się do jednego z kościelnych punktów doradczych lub tych utworzonych przez Emmaüs.

Na koniec chciałby wyrazić uznanie dla dzieła prawdy, którego podjął się ruch Emmaus, wysłuchując ofiar.

Raport nt. działaności kryminalnej Abbé Pierre'a

W czerwcu 2023 roku jedna z kobiet zgłosiła się do kierownictwa Emaus ze świadectwem o niewłaściwych zachowaniach założyciela wobec niej pod koniec lat 70., gdy była jeszcze niepełnoletnia. Organizacja powierzyła zbadanie sprawy kancelarii prawnej Egaé, kierowanej przez działaczkę feministyczną Caroline De Haas, założycielkę stowarzyszenia „Osez le féminisme!” (Odważ się na feminizm!).

Po kilku miesiącach pracy przygotowała ona raport, opublikowany wczoraj przez Emmaüs International. Zawiera on m.in. fragmenty świadectw siedmiu kobiet, które pragną zachować anonimowość, dotyczących okresu od 1970 do 2005 roku. Sześć z nich mówi o faktach, które mogą być zakwalifikowane jako molestowanie seksualne: dotykania piersi, pocałunku z języczkiem itp. Siódmy przypadek dotyczy propozycji o charakterze seksualnym.

Z raportu wyłania się postać duchownego, który nie powstrzymuje się od dążenia do zaspokojenia swoich popędów, podejmując działania zabronione przez prawo, a jednocześnie mającego świadomość przestępczego charakteru swych działań (jedna z kobiet przyznała, że po latach, w obecności jej ojca, przeprosił ją za swe zachowanie). Potrafił się też zatrzymać, gdy kobieta stanowczo wyraziła swój sprzeciw.

Informując o treści raportu katolicki dziennik „La Croix” zwraca uwagę na wątpliwości dotyczące jego metodologii. W przeciwieństwie do innych raportów w podobnych sprawach (np. Jean Vaniera, założyciela „Arki” i ruchu „Wiara i Światło” czy ks. Georges’a Fineta z Ognisk Miłości) ogranicza się on bowiem do zebrania świadectw kobiet bez umieszczenia ich w jakimkolwiek kontekście. Nie ma w nim także psychologicznego portretu duchownego. Niektóre ze świadectw mają bardzo ogólny charakter i nie pozwalają określić natury danego zachowania abbé Pierre’a. Nie ma on możliwości ich wyjaśnienia, gdyż nie żyje od 17 lat.

Cytowana przez gazetę Isabelle Chartier Siben, lekarka i wiktymolożka, zajmująca się ofiarami przestępstw seksualnych w Kościele katolickim zauważa, że „tylko zeznania osób, które znały go w młodości mogłyby pozwolić na dokonanie oceny”, biorącej pod uwagę różne okoliczności. - Faktem pozostaje, że dotykanie piersi młodych kobiet bez ich zgody jest napaścią na tle seksualnym i jest niewyobrażalne ze strony księdza – podkreśla Siben. Wskazuje też na częsty błąd chrześcijan, jakim jest postawienie kogoś na piedestale, czego konsekwencją bywa niemożność zobaczenia prawdy i niezdolność do rozsądnego osądu, gdy pojawią się informacje dotyczące molestowania przez tę osobę.

Raport powołuje się również na osoby pracujące w Emaus, które twierdzą, że skłonności założyciela były im znane. Jednej z pracownic koleżanka radziła, by nie szła do gabinetu abbé Pierre’a sama. Z czasem uznano jednak, że „się uspokoił”.

Życiorys

Naprawdę nazywał się Henri Groues, lecz wszyscy nazywali go księdzem Piotrem (abbé Pierre). Urodził się 5 sierpnia 1912 r. jako piąte z ośmiorga dzieci w zamożnej rodzinie mieszczańskiej w Lyonie. W wieku 19 lat rozdał dziełom charytatywnym wszystko, co posiadał, i wstąpił do kapucynów. W 1938 r. przyjął święcenia kapłańskie. Opuścił jednak zakon i w 1939 r. został wikarym w Grenoble.

Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany. Jako podoficer przebywał w wojsku w Alpach i Alzacji. Jednak, gdy w maju 1940 r. doszło do wojny Francji z Niemcami leżał w szpitalu, chory na zapalenie opłucnej. Po powrocie do Grenoble, latem 1942 r. wstąpił do ruchu oporu. Stworzył oddziały, które weszły w skład armii partyzanckiej, walczącej z Niemcami. Zajmował się przerzucaniem uciekinierów i Żydów do Szwajcarii, a także rozprowadzaniem prasy podziemnej. To wtedy przyjął pseudonim „abbé Pierre”. W maju 1944 r. został w Pirenejach aresztowany przez Niemców. Zdołał jednak uciec i przez Hiszpanię dotarł w czerwcu do Algierii, gdzie nawiązał kontakt z gen. Charles'em de Gaulle’m, „przywódcą wszystkich Wolnych Francuzów”.

Po wojnie zaangażował się na kilka lat w działalność polityczną. Z ramienia chrześcijańsko-demokratycznego Republikańskiego Ruchu Ludowego (MRP) był od 1945 do 1951 r. deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. Wybrano go w departamencie Meurthe-et-Moselle w Lotaryngii.

W 1949 r. rozpoczął walkę z nędzą i społecznym wykluczeniem ludzi ubogich. W Neuilly-Plaisance na przedmieściach Paryża przyjął do zrujnowanego domu, który remontował, pogrążonego w rozpaczy mężczyznę o imieniu Georges. Miejsce to stało się schroniskiem dla młodzieży. Nazwał je Emaus.

Wkrótce zaczęły powstawać wspólnoty „gałganiarzy” Emaus. Ich zasadą działania były słowa: „Pomóż mi, abyśmy pomogli innym”. Skupiają one ubogich, którzy zajmują się zbieraniem rzeczy niepotrzebnych innym, odnawianiem ich i sprzedawaniem. Zarobione w ten sposób pieniądze są źródłem ich utrzymania. „«Emaus» stało się odzyskiwaniem ludzi przy okazji odzyskiwania rzeczy” – mawiał ks. Piotr. Obecnie jest to międzynarodowy ruch działający w kilkunastu krajach świata, w tym także Polsce.

Gdy 1 lutego 1954 r. na jednym paryskich bulwarów zamarzła sześćdziesięciolatka eksmitowana dwa dni wcześniej ze swojego mieszkania, ks. Piotr na falach radia Luxembourg wystosował apel: „Przyjaciele, na pomoc!”. Tłumaczył, że każdej nocy ponad 2 tys. ludzi marznie na ulicy, „bez dachu nad głową, bez chleba, niektórzy prawie nago”. Prosił, by w każdej dzielnicy Paryża i we wszystkich miastach Francji powstały ośrodki, w których znaleźliby oni schronienie i pożywienie.

Apel ten wywołał falę solidarności. Ludzie ofiarowywali pieniądze, koce i żywność, aby pomóc abbé Pierre’owi i Emaus w zorganizowaniu schronisk. Rząd przeznaczył 10 mld franków kredytu na budowę w całym kraju 12 tys. mieszkań dla najbardziej potrzebujących. O wydarzeniach tych nakręcono w 1989 r. film fabularny „Hiver 54” z Lambertem Wilsonem w roli ks. Piotra.

Mimo słabego zdrowia abbé Pierre jeździł po świecie, aby wszędzie być głosem najuboższych – tych, których zazwyczaj nie dopuszcza się do głosu. W 1963 r. statek, którym płynął po rzece La Plata w Urugwaju, zatonął. Ks. Piotr uratował się tylko dzięki sutannie, która utrzymała go na powierzchni wody.

W latach 80. Emaus we współpracy z Secours Catholique (francuską Caritas), Armią Zbawienia i Bankiem Żywności, do którego powstanie się przyczynił, zaczęła organizować wieczorną dystrybucję ciepłej zupy na ulicach. Akcja ta trwa do dziś. Gdy wzrosła liczba bezrobotnych, w 1988 r. powstała Fundacja Abbé Pierre’a na rzecz Mieszkań dla Pokrzywdzonych.

W 1989 r., w 200. rocznicę wybuchu rewolucji francuskiej, ks. Piotr zaproponował zmianę słów „Marsylianki”, aby znalazło się w niej wspomnienie o wojnie przeciwko pięciu nędzom: brakowi chleba, dachu nad głową, pracy, szkoły i opieki zdrowotnej.

W latach 90. walczył o prawa dla imigrantów, w tym unormowanie sytuacji tych, którzy przebywali na terenie Francji nielegalnie. W 1991 r. podjął w paryskim kościele św. Józefa głodówkę razem osobami domagającymi się „prawa do azylu”. W tym samym roku wspierał rodziny, które chciano wyrzucić z zajmowanego przez nich skłotu.

Trzykrotnie otrzymał francuski order Legii Honorowej. Dwukrotnie jego kandydatura była przedstawiana do Pokojowej Nagrody Nobla. Od 1988 do 2003 r. siedemnastokrotnie został wybrany „Ulubionym Francuzem Francuzów” w plebiscycie organizowanym przez tygodnik „Journal du dimanche”. W końcu poprosił, żeby jego nazwisko nie znajdowało się wśród proponowanych do tego tytułu postaci. Decydujący dla jego popularności, a zarazem wiarygodności jego zaangażowania był fakt, że żył bardzo ubogo.

Zmarł 22 stycznia 2007 roku.

Niektórzy jego biografowie opisują, jak kobiety okazywały mu swe uwielbienie, całując jego sutannę i beret. „Ale w ciągu 20 lat nie widziałem ani jednego niewłaściwego gestu wobec kobiety, nigdy!”, mówi jeden z nich, Pierre Lu

pb, st


 

POLECANE
Trump wyznaczył ostateczny termin w sprawie Ukrainy. Media podały datę pilne
Trump wyznaczył ostateczny termin w sprawie Ukrainy. Media podały datę

Administracja prezydenta USA Donalda Trumpa poinformowała europejskich urzędników, że chce osiągnąć zawieszenie broni w Ukrainie do Wielkanocy – podał w niedzielę Bloomberg. W tym roku prawosławni, grekokatolicy oraz katolicy obchodzą to święto tego samego dnia - 20 kwietnia.

Niemiecki dyplomata zakończył konferencję w Monachium... płacząc Wiadomości
Niemiecki dyplomata zakończył konferencję w Monachium... płacząc

Łzami zakończyło się wystąpienie niemieckiego dyplomaty Christopha Heusgena na koniec 61. edycji Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa.

Europa właśnie traci swoją szansę? Może stać się skansenem Wiadomości
Europa właśnie traci swoją szansę? "Może stać się skansenem"

– Przeregulowanie zabija biznes w Europie. Zamiast największej na świecie fabryki półprzewodników, mamy fabrykę przepisów. Musimy zatem działać, szybko działać, zanim Europa stanie się skansenem – mówi były premier Mateusz Morawiecki.

Co czytał świat w 2024 roku? z ostatniej chwili
Co czytał świat w 2024 roku?

Jakie książki kupowano w 2025 roku w RPA? Co czytali Amerykanie? Czy w Japonii hitami są mangi? Czy Chińczycy czytają chińską literaturę? O tym Grafzero vlog literacki.

Czy Polacy są zadowoleni ze swoich pensji? Wyniki sondażu są jasne Wiadomości
Czy Polacy są zadowoleni ze swoich pensji? Wyniki sondażu są jasne

56 proc. Polaków nie jest zadowolonych ze swoich aktualnych pensji; 31 proc. deklaruje, że jest usatysfakcjonowanych zarobkami – wynika z sondażu przeprowadzonego przez Ariadnę dla Wirtualnej Polski.

Sekretarz stanu USA: Najbliższe dni pokażą, czy Putin podchodzi do tego poważnie z ostatniej chwili
Sekretarz stanu USA: Najbliższe dni pokażą, czy Putin podchodzi do tego poważnie

– Prezydent Putin wyraził zainteresowanie pokojem, ale dopiero najbliższe dni i tygodnie pokażą, czy podchodzi do tego poważnie – powiedział sekretarz stanu USA Marco Rubio w nadanym w niedzielę wywiadzie dla CBS. Stwierdził jednak, że żadne spotkanie z Rosjanami nie zostało jeszcze ustalone, a proces się jeszcze nie zaczął.

Nie żyje wieloletni poseł na Sejm. Odszedł nagle z ostatniej chwili
Nie żyje wieloletni poseł na Sejm. "Odszedł nagle"

Nie żyje Andrzej Potocki, były parlamentarzysta i prezes Piasta Gliwice. Miał 60 lat.

Muzeum Pamięci Powstania Warszawskiego zamknięte. Siedmiokrotnie zwiększono czynsz Wiadomości
Muzeum Pamięci Powstania Warszawskiego zamknięte. "Siedmiokrotnie zwiększono czynsz"

Po 1851 dniach istnienia Muzeum Pamięci Powstania Warszawskiego zniknęło z mapy stolicy. Dyrekcja była zmuszona do podjęcia takiej decyzji, ponieważ nie była w stanie unieść kosztów najmu lokalu – informuje na swojej stronie na Facebooku Muzeum Pamięci Powstania Warszawskiego.

Rodzina podejrzanego o zabójstwo księdza w Kłobucku zabrała głos Wiadomości
Rodzina podejrzanego o zabójstwo księdza w Kłobucku zabrała głos

W czwartek 13 lutego na plebanii parafii Matki Boskiej Fatimskiej w Kłobucku zamordowany został ksiądz. Z informacji wynikało, że morderstwo miało charakter rabunkowy. Policja jeszcze tego samego dnia zatrzymała 52-letniego byłego policjanta, który niegdyś pełnił służbę w Częstochowie, lecz miał być dyscyplinarnie zwolniony. Mężczyzna przyznał się do winy.

W kierunku Ziemi mknie asteroida. Wiadomo, kiedy mogłaby uderzyć Wiadomości
W kierunku Ziemi mknie asteroida. Wiadomo, kiedy mogłaby uderzyć

Odkryta niedawno asteroida 2024 YR4 budzi niepokój astronomów. Szacowano, że ma 2 procent szans na uderzenie w Ziemię. Naukowcy NASA obliczyli, kiedy mogłoby dojść do kolizji.

REKLAMA

Francuski episkopat żąda dochodzenia ws. przestępstw popełnionych przez Abbé Pierre'a

Ze względu na powagę i zakres nowych faktów ujawnionych w tym tygodniu przez ruch Emmaüs oraz w dwóch filmach dokumentalnych wyemitowanych w krajowych kanałach telewizyjnych, dotyczących napaści seksualnych popełnionych przez Abbé Pierre'a na kobietach, dzieciach i osobach znajdujących się w trudnej sytuacji w okresie od co najmniej lat 70. do 2000 r., abp Éric de Moulins-Beaufort, przewodniczący Konferencji Biskupów Francji (CEF), wzywa wymiar sprawiedliwości do wszczęcia dochodzenia.
Abbé Pierre, 1965 rok Francuski episkopat żąda dochodzenia ws. przestępstw popełnionych przez Abbé Pierre'a
Abbé Pierre, 1965 rok / wikimedia.commons/CC0/Hugo van Gelderen / Anefo - http://proxy.handle.net/10648/aa8f3dd0-d0b4-102d-bcf8-003048976d84

Oświadczenie CEF

Chociaż CEF otworzyła swoje archiwa we wrześniu ubiegłego roku, a Emmaüs powołał historyczną komisję śledczą, tylko sądy dysponują niezbędnymi środkami dochodzeniowymi, aby zapewnić, żeby cała prawda została ujawniona o przemilczeniach i zaprzeczeniach, z których Abbé Pierre mógł skorzystać - czytamy w komunikacie.

Dlatego też przewodniczący CEF złożył doniesienie do paryskiej prokuratury w sprawie niezgłoszenia gwałtów i napaści seksualnych na osoby bezbronne i małoletnie. Pragnie to umożliwić prokuraturze ocenę, czy właściwe byłoby wszczęcie dochodzenia w celu ustalenia warunków, w jakich wspomniane wydarzenia mogły nie zostać zgłoszone sądom przez te wszystkie lata.

Ofiarom, które odważyły się zeznawać o napaściach seksualnych, których doświadczyły, a niektóre z nich były w tym czasie nieletnie, abp Éric de Moulins-Beaufort pragnie raz jeszcze wyrazić swe ogromne ubolewanie i bliskość. Zachęca wszystkich, którzy doświadczyli przemocy seksualnej z rąk Abbé Pierre'a, aby zgłosili się do jednego z kościelnych punktów doradczych lub tych utworzonych przez Emmaüs.

Na koniec chciałby wyrazić uznanie dla dzieła prawdy, którego podjął się ruch Emmaus, wysłuchując ofiar.

Raport nt. działaności kryminalnej Abbé Pierre'a

W czerwcu 2023 roku jedna z kobiet zgłosiła się do kierownictwa Emaus ze świadectwem o niewłaściwych zachowaniach założyciela wobec niej pod koniec lat 70., gdy była jeszcze niepełnoletnia. Organizacja powierzyła zbadanie sprawy kancelarii prawnej Egaé, kierowanej przez działaczkę feministyczną Caroline De Haas, założycielkę stowarzyszenia „Osez le féminisme!” (Odważ się na feminizm!).

Po kilku miesiącach pracy przygotowała ona raport, opublikowany wczoraj przez Emmaüs International. Zawiera on m.in. fragmenty świadectw siedmiu kobiet, które pragną zachować anonimowość, dotyczących okresu od 1970 do 2005 roku. Sześć z nich mówi o faktach, które mogą być zakwalifikowane jako molestowanie seksualne: dotykania piersi, pocałunku z języczkiem itp. Siódmy przypadek dotyczy propozycji o charakterze seksualnym.

Z raportu wyłania się postać duchownego, który nie powstrzymuje się od dążenia do zaspokojenia swoich popędów, podejmując działania zabronione przez prawo, a jednocześnie mającego świadomość przestępczego charakteru swych działań (jedna z kobiet przyznała, że po latach, w obecności jej ojca, przeprosił ją za swe zachowanie). Potrafił się też zatrzymać, gdy kobieta stanowczo wyraziła swój sprzeciw.

Informując o treści raportu katolicki dziennik „La Croix” zwraca uwagę na wątpliwości dotyczące jego metodologii. W przeciwieństwie do innych raportów w podobnych sprawach (np. Jean Vaniera, założyciela „Arki” i ruchu „Wiara i Światło” czy ks. Georges’a Fineta z Ognisk Miłości) ogranicza się on bowiem do zebrania świadectw kobiet bez umieszczenia ich w jakimkolwiek kontekście. Nie ma w nim także psychologicznego portretu duchownego. Niektóre ze świadectw mają bardzo ogólny charakter i nie pozwalają określić natury danego zachowania abbé Pierre’a. Nie ma on możliwości ich wyjaśnienia, gdyż nie żyje od 17 lat.

Cytowana przez gazetę Isabelle Chartier Siben, lekarka i wiktymolożka, zajmująca się ofiarami przestępstw seksualnych w Kościele katolickim zauważa, że „tylko zeznania osób, które znały go w młodości mogłyby pozwolić na dokonanie oceny”, biorącej pod uwagę różne okoliczności. - Faktem pozostaje, że dotykanie piersi młodych kobiet bez ich zgody jest napaścią na tle seksualnym i jest niewyobrażalne ze strony księdza – podkreśla Siben. Wskazuje też na częsty błąd chrześcijan, jakim jest postawienie kogoś na piedestale, czego konsekwencją bywa niemożność zobaczenia prawdy i niezdolność do rozsądnego osądu, gdy pojawią się informacje dotyczące molestowania przez tę osobę.

Raport powołuje się również na osoby pracujące w Emaus, które twierdzą, że skłonności założyciela były im znane. Jednej z pracownic koleżanka radziła, by nie szła do gabinetu abbé Pierre’a sama. Z czasem uznano jednak, że „się uspokoił”.

Życiorys

Naprawdę nazywał się Henri Groues, lecz wszyscy nazywali go księdzem Piotrem (abbé Pierre). Urodził się 5 sierpnia 1912 r. jako piąte z ośmiorga dzieci w zamożnej rodzinie mieszczańskiej w Lyonie. W wieku 19 lat rozdał dziełom charytatywnym wszystko, co posiadał, i wstąpił do kapucynów. W 1938 r. przyjął święcenia kapłańskie. Opuścił jednak zakon i w 1939 r. został wikarym w Grenoble.

Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany. Jako podoficer przebywał w wojsku w Alpach i Alzacji. Jednak, gdy w maju 1940 r. doszło do wojny Francji z Niemcami leżał w szpitalu, chory na zapalenie opłucnej. Po powrocie do Grenoble, latem 1942 r. wstąpił do ruchu oporu. Stworzył oddziały, które weszły w skład armii partyzanckiej, walczącej z Niemcami. Zajmował się przerzucaniem uciekinierów i Żydów do Szwajcarii, a także rozprowadzaniem prasy podziemnej. To wtedy przyjął pseudonim „abbé Pierre”. W maju 1944 r. został w Pirenejach aresztowany przez Niemców. Zdołał jednak uciec i przez Hiszpanię dotarł w czerwcu do Algierii, gdzie nawiązał kontakt z gen. Charles'em de Gaulle’m, „przywódcą wszystkich Wolnych Francuzów”.

Po wojnie zaangażował się na kilka lat w działalność polityczną. Z ramienia chrześcijańsko-demokratycznego Republikańskiego Ruchu Ludowego (MRP) był od 1945 do 1951 r. deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. Wybrano go w departamencie Meurthe-et-Moselle w Lotaryngii.

W 1949 r. rozpoczął walkę z nędzą i społecznym wykluczeniem ludzi ubogich. W Neuilly-Plaisance na przedmieściach Paryża przyjął do zrujnowanego domu, który remontował, pogrążonego w rozpaczy mężczyznę o imieniu Georges. Miejsce to stało się schroniskiem dla młodzieży. Nazwał je Emaus.

Wkrótce zaczęły powstawać wspólnoty „gałganiarzy” Emaus. Ich zasadą działania były słowa: „Pomóż mi, abyśmy pomogli innym”. Skupiają one ubogich, którzy zajmują się zbieraniem rzeczy niepotrzebnych innym, odnawianiem ich i sprzedawaniem. Zarobione w ten sposób pieniądze są źródłem ich utrzymania. „«Emaus» stało się odzyskiwaniem ludzi przy okazji odzyskiwania rzeczy” – mawiał ks. Piotr. Obecnie jest to międzynarodowy ruch działający w kilkunastu krajach świata, w tym także Polsce.

Gdy 1 lutego 1954 r. na jednym paryskich bulwarów zamarzła sześćdziesięciolatka eksmitowana dwa dni wcześniej ze swojego mieszkania, ks. Piotr na falach radia Luxembourg wystosował apel: „Przyjaciele, na pomoc!”. Tłumaczył, że każdej nocy ponad 2 tys. ludzi marznie na ulicy, „bez dachu nad głową, bez chleba, niektórzy prawie nago”. Prosił, by w każdej dzielnicy Paryża i we wszystkich miastach Francji powstały ośrodki, w których znaleźliby oni schronienie i pożywienie.

Apel ten wywołał falę solidarności. Ludzie ofiarowywali pieniądze, koce i żywność, aby pomóc abbé Pierre’owi i Emaus w zorganizowaniu schronisk. Rząd przeznaczył 10 mld franków kredytu na budowę w całym kraju 12 tys. mieszkań dla najbardziej potrzebujących. O wydarzeniach tych nakręcono w 1989 r. film fabularny „Hiver 54” z Lambertem Wilsonem w roli ks. Piotra.

Mimo słabego zdrowia abbé Pierre jeździł po świecie, aby wszędzie być głosem najuboższych – tych, których zazwyczaj nie dopuszcza się do głosu. W 1963 r. statek, którym płynął po rzece La Plata w Urugwaju, zatonął. Ks. Piotr uratował się tylko dzięki sutannie, która utrzymała go na powierzchni wody.

W latach 80. Emaus we współpracy z Secours Catholique (francuską Caritas), Armią Zbawienia i Bankiem Żywności, do którego powstanie się przyczynił, zaczęła organizować wieczorną dystrybucję ciepłej zupy na ulicach. Akcja ta trwa do dziś. Gdy wzrosła liczba bezrobotnych, w 1988 r. powstała Fundacja Abbé Pierre’a na rzecz Mieszkań dla Pokrzywdzonych.

W 1989 r., w 200. rocznicę wybuchu rewolucji francuskiej, ks. Piotr zaproponował zmianę słów „Marsylianki”, aby znalazło się w niej wspomnienie o wojnie przeciwko pięciu nędzom: brakowi chleba, dachu nad głową, pracy, szkoły i opieki zdrowotnej.

W latach 90. walczył o prawa dla imigrantów, w tym unormowanie sytuacji tych, którzy przebywali na terenie Francji nielegalnie. W 1991 r. podjął w paryskim kościele św. Józefa głodówkę razem osobami domagającymi się „prawa do azylu”. W tym samym roku wspierał rodziny, które chciano wyrzucić z zajmowanego przez nich skłotu.

Trzykrotnie otrzymał francuski order Legii Honorowej. Dwukrotnie jego kandydatura była przedstawiana do Pokojowej Nagrody Nobla. Od 1988 do 2003 r. siedemnastokrotnie został wybrany „Ulubionym Francuzem Francuzów” w plebiscycie organizowanym przez tygodnik „Journal du dimanche”. W końcu poprosił, żeby jego nazwisko nie znajdowało się wśród proponowanych do tego tytułu postaci. Decydujący dla jego popularności, a zarazem wiarygodności jego zaangażowania był fakt, że żył bardzo ubogo.

Zmarł 22 stycznia 2007 roku.

Niektórzy jego biografowie opisują, jak kobiety okazywały mu swe uwielbienie, całując jego sutannę i beret. „Ale w ciągu 20 lat nie widziałem ani jednego niewłaściwego gestu wobec kobiety, nigdy!”, mówi jeden z nich, Pierre Lu

pb, st



 

Polecane
Emerytury
Stażowe