A to antysemita jeden, pomyślicie, pewnie narysował sześcioramienną czerwoną gwiazdę! Otóż nie, starszy pan narysował, a „Suddeutsche Zeitung” wydrukowało, zanim zdążyło się oburzyć, rysunek, na którym Beniamin Netanyahu w stroju izraelskiej zwyciężczyni Eurowizji Netty Barzilai podnosi do góry rakietę i krzyczy: „Za rok w Jerozolimie!” (w związku ze zwycięstwem Netty impreza najprawdopodobniej odbędzie się w mieście amerykańskiej ambasady). A miało to miejsce tuż po masakrze, jakiej dokonała na protestujących Palestyńczykach izraelska armia.

Pełnomocnik rządu Niemiec ds. walki z antysemityzmem w wywiadzie dla niemieckiego brukowca „Bild” powiedział: „Wywoływane są tu skojarzenia z niedopuszczalnymi rysunkami narodowosocjalistycznej propagandy (…) została przekroczona czerwona linia”. Rysownik odmówił przeprosin, więc został zwolniony. Warto dodać, że ten sam rysownik, kiedy rysował karykatury Erdogana, co tureckiego prezydenta ostro wkurzyło, podlegał ochronie pod hasłami „wolności słowa”. Teraz nie podlega.

Siedzę tak sobie przed tym rysunkiem i się zastanawiam, gdzie jest ten antysemityzm? O ile oczywiście „antysemityzmu” nie definiujemy jako każdej krytyki Izraela czy Żydów (a to wtedy przepraszam), to co u diaska jest w tym rysunku antysemickiego, wręcz „wywołującego skojarzenia z niedopuszczalnymi rysunkami narodowosocjalistycznej propagandy”? Czego musi dokonać Izrael czy jego premier, żeby wolno ich było skrytykować lub choćby poddać karykaturze? 

Dziwny to kraj te Niemcy. Nie ma tygodnia, czy może wręcz dnia, żeby niemieckie media, w którejś ze swoich odsłon nie dostawały spazmów na punkcie Polski, stosując retorykę równie kłamliwą, co dość niskich lotów (wystarczy przypomnieć piosenkę teledysk Popo-Polen w niemieckiej telewizji publicznej – po niemiecku „popo” to, mówiąc oględnie, „pupa”), a jednocześnie oskarżały Polaków o „mobilizację wokół antyniemieckich haseł”. Święty by nie wytrzymał. Blokują informację o gwałtach w Kolonii, a zaraz potem pouczają innych o wolności słowa. Usiłują zmienić wynik demokratycznych wyborów w Polsce, ale uważają się za rozsadnik demokracji. I tak dalej i temu podobne.

A teraz jeszcze ten rysunek. Tak jakby zapomnieli już o tym, jak ich dziadkowie, a może jeszcze ojcowie, palili książki na stosach. Panie Hanitzsch, Pan ucieka do Polski, odpocznie Pan, pooddycha wolnością, tu jeszcze jest w miarę normalnie.

Cezary Krysztopa

Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (22/2018) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.