Marek Jan Chodakiewicz dla "TS": Trump zasuwa

Wzmocniony doświadczeniem z Kim Dzong Unem w Singapurze 12 czerwca 2018 r., amerykański przywódca Donald Trump spotka się ze swym rosyjskim odpowiednikiem – Władimirem Putinem w Helsinkach 16 lipca 2018 r. Istnieją podobieństwa i różnice w tych dwóch wyzwaniach dla US.
 Marek Jan Chodakiewicz dla "TS": Trump zasuwa
/ Fot. http://coastguard.dodlive.mil
Tekst jest prognozą profesora Chodakiewicza przed spotkaniem Trump – Putin. Oficjalne relacje niekoniecznie mogą godzić w jej celność. 
Redakcja


Zarówno Putin, jak i Kim mają totalitarne korzenie. Podczas gdy Kim pozostaje pełnym totalistą, Putin transformował się w posttotalitarystę. Federacja Rosyjska ma więcej wolności niż Korea Północna. Kraj Kima to wściekły pies salonowy Chin oraz lokalny teatr przykrości, chociaż uzbrojony w broń nuklearną. Tymczasem Putin jest szefem obrażonej byłej superpotęgi zredukowanej do potęgi regionalnej. Ale status Rosji podwyższa arsenał atomowy, który – jako jedyny na świecie – może zniszczyć Amerykę. Rosyjski potencjał nuklearny jest egzystencjalnym zagrożeniem dla USA, a północnokoreański nie.

W Singapurze Trump zbił biznes. Kim obiecał, że odda swoją broń atomową i znormalizuje stosunki z Koreą Południową. Z punktu widzenia amerykańskiego prezydenta, jeśli komunistyczny tyran złamie swoje obietnice, to biznesu nie będzie. Już teraz słyszymy raporty, że Korea Północna chowa swoją broń nuklearną i związane z nią obiekty. Rozwalanie nuklearnej maszyny wojennej i inne wygibasy, łącznie z usuwaniem antyamerykańskiej propagandy z internetu, to przecież kłamstwo powielane, aby otumanić Stany Zjednoczone i światową opinię publiczną. To szarada. 

Prawie na pewno tak jest. Z punktu widzenia historii północni Koreańczycy zawsze zachowywali się w podobny sposób. Anthony D’Agostino nazwał to alternacją. Komuniści awanturowali się, wywijając szablą, aby zmusić Zachód do stawienia się przy stole negocjacyjnym. Zachodnia dyplomacja godziła się udzielić czerwonym pomocy, by uratować ich tonącą gospodarkę. Pod płaszczykiem akceptacji pomocy materialnej w celu ulżenia ich cierpiącym i spauperyzowanym niewolnikom („obywatelom”) komuniści przeznaczali dary na budowę nowych rodzajów broni (a dla ich przywódców oznaczało to również luksusowe życie). 

Tak dyktuje doświadczenie od Kim Ir Sena przez Kim Dzong Ila do Kim Dzong Una. To gra otumaniania, aby przeżyć i wzmocnić się za zachodnie pieniędze. Dlaczego więc w ogóle silić się na negocjowanie z Pjongjangiem? USA ma bardzo niewiele opcji oprócz najazdu na Koreę Północną, co spowodowałoby regionalną wojnę z Chinami i zniszczyło Koreę Południową i Japonię. 

Być może najbezpieczniej jest negocjować z Kimem do skupkanej śmierci i dawać mu tylko ochłapy, a jednocześnie udawać, że wierzy się jego fałszywym obietnicom. Gdy dyktator otwarcie złamie swoje przysięgi co do pozbycia się broni nuklearnej, to wtedy USA mogą odwrócić się od polityki „robienia biznesu” do polityki otwartej wrogości. Potem będzie zamrożenie stosunków, jak zwykle, i następny etap gry: machanie szabelką. Rozwiązanie tego irytującego problemu międzynarodowego nie leży w Pjongjangu, a w Pekinie. Jeśli Chiny chciałyby, to wszystko by się skończyło. Lecz Korea Północna wypełnia ważną rolę psychologicznego rozkładania USA i ich aliantów, dlatego też przedstawienie będzie się toczyć dalej. Czy Trump rozumie szerszy kontekst czy nie, jest prawie pewne, że nie zgodzi się na to, aby Kim złamał swoje słowo bezkarnie. 

To samo dotyczy Rosji. Z Putinem jednak zadanie Trumpa jest trudniejsze. Odwrotnie niż w Singapurze, gdzie właściwie jedyną sprawą była broń nuklearna, w Helsinkach tematy sporne są wielorakie. Najważniejsze problemy to: Ukraina i Krym; Bliski Wschód, w tym szczególnie Syria; oraz rosyjskie mieszanie się w procesy demokratyczne, czyli wybory na Zachodzie, w tym w USA i UE.

Już podnosi się przerażony huk w Europie Środkowej i Wschodniej. Spektrum nowej Jałty straszy byłych niewolników komuny w Intermarium. Szerzy się strach, że Trump opuści Ukrainę w zamian za korzystny układ w Syrii, jak również obietnicę zarzucenia „środków aktywnych”, czyli wszelkiego rodzaju działań operacji wojny psychologicznej, w tym w internecie, w dziedzinie procesu demokratycznego na Zachodzie.

Alternacja jednak zaprzecza Trumpowemu zrozumieniu sztuki robienia biznesu. Oznacza ona przecież, że Trump zawsze wygrywa. A co można wygrać na cyklicznym odpłacaniu się bandziorowi?

Jest możliwe, że amerykański prezydent może zaoferować coś Moskwie, choćby Krym. Ale będzie spodziewać się zysku z takiej transakcji. A przecież Putin nic nie ma do zaoferowania. Podzielić się światem? Dlaczego USA miałyby coś takiego zaakceptować od zaledwie regionalnej potęgi, gdy Ameryka nadal pozostaje superpotęgą globalną? Putin to nie Stalin, Federacja Rosyjska to nie USSR.

Celem Putina jest reintegracja imperium. Dlatego jego polityka jest oportunistyczna, ostrożna i tylko w ostateczności agresywna. Oscyluje między różnymi ruchami, aby osiągnąć największą możliwie korzyść od Zachodu. Najczęściej rosyjski przywódca bardzo zwinnie posługuje się bronią energetyczną jako marchewką i kijem. A tylko wyjątkowo ucieka się do siły militarnej, czy to cyberataku (Estonia w 2007 r.), czołgów (Gruzja w 2008 r.) albo „zielonych ludzików” (Ukraina i Krym w 2014 r.).

I jaki biznes tutaj Trump może zrobić? Przekonać Putina, aby ustanowić demokrację w Syrii, żeby USA się mogły wycofać, a Izrael odetchnąć? Wątpliwe. Wymusić na nim oddanie Krymu? Nieprawdopodobne. Narzucić mu koniec politycznej wojaczki (political warfare) przeciwko amerykańskim i innym instytucjom zachodnim? Ale przecież to się dzieje przynajmniej od utworzenia Kominternu w 1919 r.!

Tak jak z Kimem, amerykański przywódca może negocjować ze swoim rosyjskim odpowiednikiem do końca świata. Waszyngton nie musi dawać Moskwie nic ważnego. Powinien negocjować, aby proces dyplomatyczny toczył się nieprzerwanie. Tak jak z Koreą Północną problemy z Rosją są nie do rozwiązania, dopóki nie zmieni się reżim na Kremlu. A to wymagałoby wielkiej wojny, na którą nikt nie ma ochoty. Można wspomóc opozycję, chociaż obecnie nie ma wielkich szans na zdobycie władzy. Ale irytuje Putina. Tymczasem nie można dawać Moskwie ani guzika od munduru – ze spraw ważnych, a jednocześnie spotykać się na dyplomację okresowo. I poczekać, aż Putin zniknie.

W tym kontekście w Helsinkach powinniśmy spodziewać się tego samego co w Singapurze: ślepej uliczki. Będą obietnice, uśmiechy i flesze aparatów fotograficznych. Trump uda, że wierzy w obietnice Putina. Europejczycy środkowi i wschodni zaczną się trząść i krzyczeć: „Zdrada!”. Ale potem Kreml oszuka jak zwykle i będzie interes jak zawsze. Na tym polega gra. Miejmy nadzieję, że Trump będzie na tyle zręczny, by nie zostać wymanewrowanym przez Putina. Dyktatorzy mają czas. Demokratyczni politycy nie. Czy Trump potrafi pomyśleć o tym, gdy zasuwa na najwyższych obrotach, aby zrobić biznes? 

Marek Jan Chodakiewicz
Waszyngton, DC, 14 lipca 2018 
www.iwp.edu

Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (29/2018) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.

Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Nie żyje aktor nagrodzony Oscarem z ostatniej chwili
Nie żyje aktor nagrodzony Oscarem

Nie żyje laureat Oscara za najlepszą drugoplanową rolę męską Louis Gossett Jr. Zmarł w Santa Monica w wieku 87 lat.

Biedroń uderza w Hołownię i Trzecią Drogę z ostatniej chwili
Biedroń uderza w Hołownię i Trzecią Drogę

Jako Lewica mamy wątpliwości co do marszałka Sejmu, jeśli chodzi o blokowanie od miesięcy projektów ustaw dotyczących aborcji. Mam nadzieję, że w tych wyborach Trzecia Droga dostanie za to co najmniej żółtą kartkę - powiedział w piątek w Studiu PAP współprzewodniczący Nowej Lewicy Robert Biedroń.

Nagły zwrot w sprawie Zbigniewa Ziobry. Nieoficjalne informacje z ostatniej chwili
Nagły zwrot w sprawie Zbigniewa Ziobry. Nieoficjalne informacje

Koalicja rządząca odroczyła przesłuchanie byłego ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry przez komisję śledczą ds. Pegasusa – informuje Wirtualna Polska.

Tomasz Siemoniak zapowiada działania ws. likwidacji CBA. Mamy komentarz Piotra Kalety z ostatniej chwili
Tomasz Siemoniak zapowiada działania ws. likwidacji CBA. Mamy komentarz Piotra Kalety

- To aż strach pomyśleć, jak wiele rzeczy będzie trzeba odtworzyć, kiedy już ta banda nieudaczników odda władzę. CBA będzie musiało być odtworzone dokładnie w takiej formule jak teraz, bo będzie miało bardzo dużo pracy  - stwierdził poseł Prawa i Sprawiedliwości Piotr Kaleta w rozmowie z Tysol.pl.

Jest projekt ustawy ws. nowego podatku. Ma dotyczyć jednej grupy z ostatniej chwili
Jest projekt ustawy ws. nowego podatku. Ma dotyczyć jednej grupy

Lewica złożyła w piątek projekt ustawy, która ma zniechęcić tzw. flipperów do spekulacji nieruchomościami. Zakłada on m.in. podniesienie stawki podatku od sprzedaży mieszkań w krótkim czasie od ich zakupu. – To rozwiązania, które nie mają żadnych kosztów dla państwa – podkreśliła poseł Dorota Olko.

Weto prezydenta Dudy ws. tabletki dzień po. Prezydent wsłuchał się w głosy rodziców z ostatniej chwili
Weto prezydenta Dudy ws. tabletki "dzień po". "Prezydent wsłuchał się w głosy rodziców"

Gdyby przepisy dot. tabletki "dzień po" wróciły do Sejmu w odniesieniu do kobiet powyżej 18. roku życia, to decyzja prezydenta będzie inna - powiedziała prezydencka minister Małgorzata Paprocka, komentując prezydenckie weto nowelizacji Prawa farmaceutycznego.

Problem w Pałacu Buckingham. Dramatyczne doniesienia w sprawie księcia Williama z ostatniej chwili
Problem w Pałacu Buckingham. Dramatyczne doniesienia w sprawie księcia Williama

Księżna Kate, żona brytyjskiego następcy tronu, księcia Williama, poinformowała w piątek, że jej styczniowy pobyt w szpitalu i przebyta operacja jamy brzusznej, była związana z wykrytym u niej rakiem. Tabloid „In Touch” przekazał niepokojące informacje w sprawie księcia Williama.

Wypadek w Szczecinie: Czworo dzieci trafiło do szpitala z ostatniej chwili
Wypadek w Szczecinie: Czworo dzieci trafiło do szpitala

Czworo dzieci trafiło do szpitala po tym, jak grupę przedszkolaków podczas spaceru w Puszczy Bukowej przygniótł ok. pięciometrowy konar leżący na wzniesieniu. Jeden z chłopców i przedszkolanka nie wymagali hospitalizacji.

Tabletka dzień po. Jest weto prezydenta Dudy z ostatniej chwili
Tabletka "dzień po". Jest weto prezydenta Dudy

Prezydent RP Andrzej Duda, na podstawie art. 122 ust. 5 Konstytucji RP, zdecydował o skierowaniu nowelizacji Prawa farmaceutycznego do Sejmu RP z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie ustawy (tzw. weto) - poinformowano na stronie internetowej Kancelarii Prezydenta RP.

Nie żyje znany polski dziennikarz. Miał 54 lata z ostatniej chwili
Nie żyje znany polski dziennikarz. Miał 54 lata

Nie żyje Marek Cender, który przez ponad 30 lat związany był z Polskim Radiem Kielce. Zajmował się sportem, a dokładnie piłką ręczną. Miał 54 lata.

REKLAMA

Marek Jan Chodakiewicz dla "TS": Trump zasuwa

Wzmocniony doświadczeniem z Kim Dzong Unem w Singapurze 12 czerwca 2018 r., amerykański przywódca Donald Trump spotka się ze swym rosyjskim odpowiednikiem – Władimirem Putinem w Helsinkach 16 lipca 2018 r. Istnieją podobieństwa i różnice w tych dwóch wyzwaniach dla US.
 Marek Jan Chodakiewicz dla "TS": Trump zasuwa
/ Fot. http://coastguard.dodlive.mil
Tekst jest prognozą profesora Chodakiewicza przed spotkaniem Trump – Putin. Oficjalne relacje niekoniecznie mogą godzić w jej celność. 
Redakcja


Zarówno Putin, jak i Kim mają totalitarne korzenie. Podczas gdy Kim pozostaje pełnym totalistą, Putin transformował się w posttotalitarystę. Federacja Rosyjska ma więcej wolności niż Korea Północna. Kraj Kima to wściekły pies salonowy Chin oraz lokalny teatr przykrości, chociaż uzbrojony w broń nuklearną. Tymczasem Putin jest szefem obrażonej byłej superpotęgi zredukowanej do potęgi regionalnej. Ale status Rosji podwyższa arsenał atomowy, który – jako jedyny na świecie – może zniszczyć Amerykę. Rosyjski potencjał nuklearny jest egzystencjalnym zagrożeniem dla USA, a północnokoreański nie.

W Singapurze Trump zbił biznes. Kim obiecał, że odda swoją broń atomową i znormalizuje stosunki z Koreą Południową. Z punktu widzenia amerykańskiego prezydenta, jeśli komunistyczny tyran złamie swoje obietnice, to biznesu nie będzie. Już teraz słyszymy raporty, że Korea Północna chowa swoją broń nuklearną i związane z nią obiekty. Rozwalanie nuklearnej maszyny wojennej i inne wygibasy, łącznie z usuwaniem antyamerykańskiej propagandy z internetu, to przecież kłamstwo powielane, aby otumanić Stany Zjednoczone i światową opinię publiczną. To szarada. 

Prawie na pewno tak jest. Z punktu widzenia historii północni Koreańczycy zawsze zachowywali się w podobny sposób. Anthony D’Agostino nazwał to alternacją. Komuniści awanturowali się, wywijając szablą, aby zmusić Zachód do stawienia się przy stole negocjacyjnym. Zachodnia dyplomacja godziła się udzielić czerwonym pomocy, by uratować ich tonącą gospodarkę. Pod płaszczykiem akceptacji pomocy materialnej w celu ulżenia ich cierpiącym i spauperyzowanym niewolnikom („obywatelom”) komuniści przeznaczali dary na budowę nowych rodzajów broni (a dla ich przywódców oznaczało to również luksusowe życie). 

Tak dyktuje doświadczenie od Kim Ir Sena przez Kim Dzong Ila do Kim Dzong Una. To gra otumaniania, aby przeżyć i wzmocnić się za zachodnie pieniędze. Dlaczego więc w ogóle silić się na negocjowanie z Pjongjangiem? USA ma bardzo niewiele opcji oprócz najazdu na Koreę Północną, co spowodowałoby regionalną wojnę z Chinami i zniszczyło Koreę Południową i Japonię. 

Być może najbezpieczniej jest negocjować z Kimem do skupkanej śmierci i dawać mu tylko ochłapy, a jednocześnie udawać, że wierzy się jego fałszywym obietnicom. Gdy dyktator otwarcie złamie swoje przysięgi co do pozbycia się broni nuklearnej, to wtedy USA mogą odwrócić się od polityki „robienia biznesu” do polityki otwartej wrogości. Potem będzie zamrożenie stosunków, jak zwykle, i następny etap gry: machanie szabelką. Rozwiązanie tego irytującego problemu międzynarodowego nie leży w Pjongjangu, a w Pekinie. Jeśli Chiny chciałyby, to wszystko by się skończyło. Lecz Korea Północna wypełnia ważną rolę psychologicznego rozkładania USA i ich aliantów, dlatego też przedstawienie będzie się toczyć dalej. Czy Trump rozumie szerszy kontekst czy nie, jest prawie pewne, że nie zgodzi się na to, aby Kim złamał swoje słowo bezkarnie. 

To samo dotyczy Rosji. Z Putinem jednak zadanie Trumpa jest trudniejsze. Odwrotnie niż w Singapurze, gdzie właściwie jedyną sprawą była broń nuklearna, w Helsinkach tematy sporne są wielorakie. Najważniejsze problemy to: Ukraina i Krym; Bliski Wschód, w tym szczególnie Syria; oraz rosyjskie mieszanie się w procesy demokratyczne, czyli wybory na Zachodzie, w tym w USA i UE.

Już podnosi się przerażony huk w Europie Środkowej i Wschodniej. Spektrum nowej Jałty straszy byłych niewolników komuny w Intermarium. Szerzy się strach, że Trump opuści Ukrainę w zamian za korzystny układ w Syrii, jak również obietnicę zarzucenia „środków aktywnych”, czyli wszelkiego rodzaju działań operacji wojny psychologicznej, w tym w internecie, w dziedzinie procesu demokratycznego na Zachodzie.

Alternacja jednak zaprzecza Trumpowemu zrozumieniu sztuki robienia biznesu. Oznacza ona przecież, że Trump zawsze wygrywa. A co można wygrać na cyklicznym odpłacaniu się bandziorowi?

Jest możliwe, że amerykański prezydent może zaoferować coś Moskwie, choćby Krym. Ale będzie spodziewać się zysku z takiej transakcji. A przecież Putin nic nie ma do zaoferowania. Podzielić się światem? Dlaczego USA miałyby coś takiego zaakceptować od zaledwie regionalnej potęgi, gdy Ameryka nadal pozostaje superpotęgą globalną? Putin to nie Stalin, Federacja Rosyjska to nie USSR.

Celem Putina jest reintegracja imperium. Dlatego jego polityka jest oportunistyczna, ostrożna i tylko w ostateczności agresywna. Oscyluje między różnymi ruchami, aby osiągnąć największą możliwie korzyść od Zachodu. Najczęściej rosyjski przywódca bardzo zwinnie posługuje się bronią energetyczną jako marchewką i kijem. A tylko wyjątkowo ucieka się do siły militarnej, czy to cyberataku (Estonia w 2007 r.), czołgów (Gruzja w 2008 r.) albo „zielonych ludzików” (Ukraina i Krym w 2014 r.).

I jaki biznes tutaj Trump może zrobić? Przekonać Putina, aby ustanowić demokrację w Syrii, żeby USA się mogły wycofać, a Izrael odetchnąć? Wątpliwe. Wymusić na nim oddanie Krymu? Nieprawdopodobne. Narzucić mu koniec politycznej wojaczki (political warfare) przeciwko amerykańskim i innym instytucjom zachodnim? Ale przecież to się dzieje przynajmniej od utworzenia Kominternu w 1919 r.!

Tak jak z Kimem, amerykański przywódca może negocjować ze swoim rosyjskim odpowiednikiem do końca świata. Waszyngton nie musi dawać Moskwie nic ważnego. Powinien negocjować, aby proces dyplomatyczny toczył się nieprzerwanie. Tak jak z Koreą Północną problemy z Rosją są nie do rozwiązania, dopóki nie zmieni się reżim na Kremlu. A to wymagałoby wielkiej wojny, na którą nikt nie ma ochoty. Można wspomóc opozycję, chociaż obecnie nie ma wielkich szans na zdobycie władzy. Ale irytuje Putina. Tymczasem nie można dawać Moskwie ani guzika od munduru – ze spraw ważnych, a jednocześnie spotykać się na dyplomację okresowo. I poczekać, aż Putin zniknie.

W tym kontekście w Helsinkach powinniśmy spodziewać się tego samego co w Singapurze: ślepej uliczki. Będą obietnice, uśmiechy i flesze aparatów fotograficznych. Trump uda, że wierzy w obietnice Putina. Europejczycy środkowi i wschodni zaczną się trząść i krzyczeć: „Zdrada!”. Ale potem Kreml oszuka jak zwykle i będzie interes jak zawsze. Na tym polega gra. Miejmy nadzieję, że Trump będzie na tyle zręczny, by nie zostać wymanewrowanym przez Putina. Dyktatorzy mają czas. Demokratyczni politycy nie. Czy Trump potrafi pomyśleć o tym, gdy zasuwa na najwyższych obrotach, aby zrobić biznes? 

Marek Jan Chodakiewicz
Waszyngton, DC, 14 lipca 2018 
www.iwp.edu

Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (29/2018) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe