Ks. Janusz Chyła: Triduum Sacrum
Dzisiaj wieczorem rozpoczynamy przeżywanie trzech najważniejszych dni w ciągu całego roku liturgicznego. Są one nie tylko przypomnieniem dawnych wydarzeń, ale w mocy Ducha Świętego ich uobecnieniem.
/ pixabay.com
Wielki Czwartek
Msza Wieczerzy Pańskiej to zaproszenie do Wieczernika. Chrystusowa miłość dała w nim początek Eucharystii i kapłaństwu nowego Przymierza. Połączyła je nierozerwalnie. W Wieczerniku Pan staje się sługą. Ta Boska pokora jednych bulwersuje, a innych pobudza do naśladowania. Tutaj Chrystus wzywa i uzdalnia do czynienia wszystkiego na Jego pamiątkę. Często może nam podobnie jak Piotrowi wydawać się, że sami sobie w życiu poradzimy. A Pan Jezus przekonuje, że potrzebujemy Jego pomocy. Pozwólmy zatem, aby Bóg umył nam nogi. Życie nowym przykazaniem miłości nie jest możliwe bez wcześniejszego otwarcia serca na ten dar. Chrystus stał się Eucharystią, aby nakarmić głodnych miłości i przemienić nas w żywą monstrancję.
Wielki Piątek
Ważniejsze od pytania dokąd idziemy, jest pytanie z kim. Jezus wWielki Piątek prowadzi nas na Golgotę. Ona będzie etapem przejściowym. Ale mimo, iż o tym wiemy trudno jednak rozumem i sercem nadążyć za Jezusem. Zwłaszcza, że On zamienia się z nami miejscami. Będąc całkowicie niewinnym bierze na swoje ramiona ciężar winy każdego z nas.W słowach Piłata: „Oto człowiek” zawarta jest podwójna prawda o człowieku widzianym ludzkimi i Bożymi oczyma. Zobaczcie do jakiego okrucieństwa może posunąć się człowiek. Ale też zobaczcie do jakiej ofiary posuwa się Bóg, aby potwierdzić swoją miłość. Ostatecznie Jezusa na krzyż bardziej od ludzkiego grzechu zaprowadziła Boska miłość.
Wielka Sobota
Wielka Sobota jest dniem liturgicznej ciszy. Potwierdza to starożytna homilia na Świętą i Wielką Sobotę: „Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a zbudził tych, którzy spali od wieków”. Trwamy więc przy grobie Jezusa w milczeniu oczekując na tryumf życia nad śmiercią, miłosierdzia nad grzechem, wolności nad zniewoleniami. Pascha, która dokonała się przed wiekami poprzez znaki liturgiczne ma stać się naszą paschą.
Wigilia Paschalna
Wigilia Paschalna to najważniejsza liturgia w całym roku. Dzieje stworzenia i zbawienia zaktualizują się w czteroczęściowej symfonii światła, słowa, chrztu i Eucharystii, aby na nowo połączyć niebo z ziemią i Boga z człowiekiem. Dla zrozumienia i owocnego przeżycia Paschy Chrystusa potrzebujemy odkrycia naszego indywidualnego i wspólnotowego Egiptu.Liturgia prowadzi też do zdumienia Bożą ekonomią. Starożytny hymn proklamowany w tę wyjątkową noc jako pochwała paschalnej świecy symbolizującej Zmartwychwstałego Chrystusa zawiera słowa: „Zaiste konieczny był grzech Adama”. Przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa więcej otrzymaliśmy straciliśmy przez grzech Adama. Kondensacja łaski w liturgii niech eksploduje radością.
Msza Wieczerzy Pańskiej to zaproszenie do Wieczernika. Chrystusowa miłość dała w nim początek Eucharystii i kapłaństwu nowego Przymierza. Połączyła je nierozerwalnie. W Wieczerniku Pan staje się sługą. Ta Boska pokora jednych bulwersuje, a innych pobudza do naśladowania. Tutaj Chrystus wzywa i uzdalnia do czynienia wszystkiego na Jego pamiątkę. Często może nam podobnie jak Piotrowi wydawać się, że sami sobie w życiu poradzimy. A Pan Jezus przekonuje, że potrzebujemy Jego pomocy. Pozwólmy zatem, aby Bóg umył nam nogi. Życie nowym przykazaniem miłości nie jest możliwe bez wcześniejszego otwarcia serca na ten dar. Chrystus stał się Eucharystią, aby nakarmić głodnych miłości i przemienić nas w żywą monstrancję.
Wielki Piątek
Ważniejsze od pytania dokąd idziemy, jest pytanie z kim. Jezus wWielki Piątek prowadzi nas na Golgotę. Ona będzie etapem przejściowym. Ale mimo, iż o tym wiemy trudno jednak rozumem i sercem nadążyć za Jezusem. Zwłaszcza, że On zamienia się z nami miejscami. Będąc całkowicie niewinnym bierze na swoje ramiona ciężar winy każdego z nas.W słowach Piłata: „Oto człowiek” zawarta jest podwójna prawda o człowieku widzianym ludzkimi i Bożymi oczyma. Zobaczcie do jakiego okrucieństwa może posunąć się człowiek. Ale też zobaczcie do jakiej ofiary posuwa się Bóg, aby potwierdzić swoją miłość. Ostatecznie Jezusa na krzyż bardziej od ludzkiego grzechu zaprowadziła Boska miłość.
Wielka Sobota
Wielka Sobota jest dniem liturgicznej ciszy. Potwierdza to starożytna homilia na Świętą i Wielką Sobotę: „Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a zbudził tych, którzy spali od wieków”. Trwamy więc przy grobie Jezusa w milczeniu oczekując na tryumf życia nad śmiercią, miłosierdzia nad grzechem, wolności nad zniewoleniami. Pascha, która dokonała się przed wiekami poprzez znaki liturgiczne ma stać się naszą paschą.
Wigilia Paschalna
Wigilia Paschalna to najważniejsza liturgia w całym roku. Dzieje stworzenia i zbawienia zaktualizują się w czteroczęściowej symfonii światła, słowa, chrztu i Eucharystii, aby na nowo połączyć niebo z ziemią i Boga z człowiekiem. Dla zrozumienia i owocnego przeżycia Paschy Chrystusa potrzebujemy odkrycia naszego indywidualnego i wspólnotowego Egiptu.Liturgia prowadzi też do zdumienia Bożą ekonomią. Starożytny hymn proklamowany w tę wyjątkową noc jako pochwała paschalnej świecy symbolizującej Zmartwychwstałego Chrystusa zawiera słowa: „Zaiste konieczny był grzech Adama”. Przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa więcej otrzymaliśmy straciliśmy przez grzech Adama. Kondensacja łaski w liturgii niech eksploduje radością.
