Ks. Janusz Chyła: Świat, którego nie widać
Opublikowano dnia 04.10.2019 12:47
Istnieje nie tylko to, co widzą nasze oczy. Wierzymy, że Bóg oprócz stworzenia „rzeczy widzialnych”, stworzył również świat niewidzialny. Na jego określenie używamy terminu niebo.
Pixabay / @sspiehs3Gdy pytamy o to, gdzie jest niebo, to spontanicznie nasuwa się odpowiedź, że w górze. Ale to, co popularnie nazywamy niebem, nie jest nim w sensie teologicznym. Nieba, o którym tu mowa, nie znajdziemy na żadnej mapie. Nie można go bowiem zlokalizować przestrzennie. Fakt ten jest sporym wyzwaniem dla naszego rozumu, ponieważ, wszystko z czym mamy do czynienia, nawet jeśli nie jest materialne, to z materią się wiąże. A duchowy świat nie podlega jej prawom.
Bóg stworzył wiele istot, które „wypełniają” niewidzialny świat. Są to aniołowie. Tradycja Kościoła mówi o niezliczonej ich liczbie, usystematyzowanej hierarchicznie. Wśród chórów anielskich wymieniamy między innymi aniołów, archaniołów, cherubinów i serafinów. Wszystkie te istoty są bytami osobowymi, a zatem mają wolną wolę, rozum i wzajemne odniesienia, których najgłębszym wyrazem jest miłość. Ze swej natury aniołowie są doskonalsi od ludzi. Nie posiadają jednak ciała. Istnieje pewna humorystyczna odpowiedź na pytanie zawierające ludzkie wyobrażenie o przemieszczaniu się aniołów: Dlaczego one fruwają? Ponieważ nie przywiązują do siebie wagi. Warto od nich uczyć się takiej postawy.
Do świata niewidzialnego, oprócz aniołów, należą wszyscy, którzy zakończyli ziemskie życie. A zatem święci, z Maryją jako Królową aniołów na czele. Należą także wszystkie dusze opuszczające w chwili śmierci ludzkie ciała. Oczekują one na powszechne zmartwychwstanie ciał przy końcu czasów, gdy nastanie nowe niebo i nowa ziemia.
Między światem widzialnym a niewidzialnym istnieje więź. Poprzez modlitwę możemy pozostawać w duchowym kontakcie z aniołami, świętymi i tymi, którzy nas w pielgrzymce do nieba poprzedzili.
23
0
