Ks. Janusz Chyła: Chrystus to nie nazwisko Jezusa
Wierzymy w Jezusa Chrystusa, a nie wystarczyłoby wyznanie wiary w „samego” Jezusa? Chrystus nie jest nazwiskiem dodanym do imienia. To tytuł wskazujący na więź między Synem Bożym, a Duchem Świętym. Greckiemu pojęciu Chrystus odpowiada hebrajski termin Mesjasz. W języku polskim słowa te tłumaczą się jako Namaszczony.
/ Mateo Cerezo "Ecce Homo"
Już Stary Testament znał praktykę namaszczania królów, kapłanów i proroków. Sam Bóg był konsekrującym (poświęcającym), a znakiem zewnętrznym było namaszczenie olejem. W Nowym Testamencie te prorockie czynności wypełniają się w osobie i działaniu Jezusa. Każda chwila Jego życia – od poczęcia, poprzez narodzenie, dorastania, dorosłe życie, chrzest przyjęty z rąk Jana, kuszenie, nauczanie i cuda, aż po mękę, śmierć i zmartwychwstanie – dokonuje się w mocy Ducha Świętego.
Przebywając w rodzinnym Nazarecie, Jezus odczytał fragment z Księgi Izajasza: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4,18-19). Następnie słowa te odniósł do siebie wskazując, że jest oczekiwanym Mesjaszem. W Wielki Czwartek podczas Mszy Krzyżma, gdy święci się oleje używane przy sprawowaniu sakramentów, Biskup modli się słowami: „Boże, Ty namaściłeś Twojego Syna Duchem Świętym i ustanowiłeś Go Chrystusem i Panem, a nam dałeś udział w Jego godności, spraw, abyśmy w świecie byli świadkami odkupienia”.
Mesjasz spełnił obietnice uwolnienia człowieka z niewoli grzechu. Dzięki Duchowi Świętemu wydarzenie to nie jest tylko wzniosłym wspomnieniem. Jest dostępne na wyciągnięcie ręki albo lepiej, na odległość wierzącego serca. Tak więc w mocy Ducha Świętego – przez Ewangelię i sakramenty – aktualizuje się w Kościele dzieło Jezusa, który jest Chrystusem.
Przebywając w rodzinnym Nazarecie, Jezus odczytał fragment z Księgi Izajasza: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4,18-19). Następnie słowa te odniósł do siebie wskazując, że jest oczekiwanym Mesjaszem. W Wielki Czwartek podczas Mszy Krzyżma, gdy święci się oleje używane przy sprawowaniu sakramentów, Biskup modli się słowami: „Boże, Ty namaściłeś Twojego Syna Duchem Świętym i ustanowiłeś Go Chrystusem i Panem, a nam dałeś udział w Jego godności, spraw, abyśmy w świecie byli świadkami odkupienia”.
Mesjasz spełnił obietnice uwolnienia człowieka z niewoli grzechu. Dzięki Duchowi Świętemu wydarzenie to nie jest tylko wzniosłym wspomnieniem. Jest dostępne na wyciągnięcie ręki albo lepiej, na odległość wierzącego serca. Tak więc w mocy Ducha Świętego – przez Ewangelię i sakramenty – aktualizuje się w Kościele dzieło Jezusa, który jest Chrystusem.
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Remigiusz Okraska: Wybór ludu](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/120836/17140692312f898df8e658fd026667e4.png){kind=small}
