[Publicystyka "Tygodnika Solidarność"] Eutanazja: Zabawa w Boga

Nasz publicysta opisuje szokujący przypadek eutanazji, której poddała się 40-letnia belgijska paraolimpijka Marieke Vervoort.

Cierpiąca na nieuleczalną zwyrodnieniową chorobę mięśni Vervoort zgodę na poddanie jej zabiegowi eutanazji podpisała w 2008 roku. Niedługo później zaczęła zdobywać medale na paraolimpiadach. 
Podczas Igrzysk Paraolimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobyła srebrny medal w wyścigu (na wózkach) na dystansie 200 m i złoty w wyścigu na 100 m. Cztery lata później w Rio de Janeiro wywalczyła srebro na 400 m i brąz na 100 m. Swoją śmierć zapowiadała już od dawna. Mówiła, że papiery w sprawie eutanazji dodają jej sił i przywracają spokój. Powodem miało być cierpienie, jakie niosła ze sobą jej choroba. (…) O śmierć poprosiła 22 października. Belgijskie prawo zezwala na eutanazję od 2002 roku i jest w pełni oparte na modelu holenderskim, który funkcjonuje w Europie najdłużej, bo od 1984 roku. Choć w 2014 roku Belgowie poszli najdalej ze wszystkich państw zachodnich, uchwalając prawo do eutanazji dla nieletnich bez ograniczeń wiekowych. Oznaczało to, że od tej pory lekarze mogą uśmiercać również dzieci. 

Jednak to nie jedyny i nie najgłośniejszy przypadek eutanazji w Europie, który wywołał szereg dyskusji o miejscu człowieka w dzisiejszym świecie oraz prawie do zadawania śmierci przez lekarzy na życzenie pacjenta lub jego rodziny. Oto kilka tygodni temu holenderski sąd oczyścił z zarzutu morderstwa lekarkę oskarżoną o nieuzyskanie świadomej zgody cierpiącej na demencję związaną z chorobą Alzheimera 74-letniej pacjentki. Co do faktu, że eutanazja tej pacjentki była najbardziej dramatycznym i budzącym grozę przypadkiem zabiegu, zgodziła się i lekarka, i sama rodzina pacjentki. 

Jak czytamy w najnowszym numerze „Tygodnika Solidarność”:

W dniu eutanazji pacjentce dodano do kawy środek uspokajający i straciła przytomność. Kobieta obudziła się jednak w trakcie zabiegu i musiała być przytrzymywana przez córkę i jej męża. Córka kobiety poddanej eutanazji dziękowała lekarce za „wyzwolenie jej matki z mentalnego więzienia, w którym się znalazła”. Pacjentka zgodziła się na eutanazję w 2012 roku, cztery lata przed zabiegiem, pisząc oświadczenie, że w związku ze zdiagnozowaniem u niej choroby Alzheimera ma zostać poddana zabiegowi zanim zostanie oddana do domu opieki. Zastrzegła przy tym, że chce „mieć możliwość wybrania momentu śmierci, kiedy uzna, że nadszedł czas”. Jednak o momencie śmierci zdecydowała nie pacjentka, a lekarka – prosząc o opinię dwóch innych lekarzy. 

W dniu śmierci, pomimo podania pacjentce leków uspokajających, lekarka musiała prosić rodzinę o przytrzymanie kobiety – dopiero wówczas mogła podać jej śmiertelną dawkę trucizny. Chora 74-latka próbowała walczyć o życie, wyrywała się, jednak przyciśnięta do łóżka przez córkę i zięcia nie miała szans. Kwadrans później już nie żyła.

Nie mniej wstrząsający jest opublikowany rok temu raport belgijskiej Federalnej Komisji Monitorowania i Oceny Eutanazji. Dotyczy on zabicia na życzenie trójki dzieci

Zdaniem polityków rolą lekarza ma być sprawdzenie, czy choremu dziecku pomysłu nie podsunęło któreś z rodziców. W Belgii, która jest drugim w Unii Europejskiej krajem zezwalającym na eutanazję, w latach 2016-2018, kiedy zabito również trójkę dzieci, uśmiercono łącznie kilka tysięcy osób – w roku 2016 – 2028, w kolejnym – 2309, zaś w ubiegłym roku: 2357 osób.