Proszę czekać...
– mówi przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność.- Pierwsze symptomy kształtowania się inicjatywy, tak potrzebnej na większą skalę, miały miejsce w chwilach zwolnień, nierównego traktowania, obarczania coraz większymi obowiązkami. Wtedy zaczęliśmy dostrzegać już nie tylko siebie, ale i kolegów. Mówiąc o tym otwarcie wśród reszty załogi stopniowo, cegła po cegle rozbieraliśmy mur, jaki często w obronie własnych interesów budowaliśmy na solidnych fundamentach. Zaczęło się tworzyć poczucie wspólnoty. Na pierwsze wspólne stanowisko nie musieliśmy długo czekać. Mówiąc i działając wspólnie możemy więcej niż na początku. Dziś stojąc w tym miejscu, do którego dążyliśmy wspólnie, możemy sobie nawzajem podziękować za pracę włożoną w powstanie naszej organizacji. Każdy z nas był liderem małych grup, kształtujących się na samym początku do tej 25 osobowej, która dała zielone światło do powstania NSZZ Solidarność w naszym zakładzie pracy. Nie wystarczy mówić o zmianach, trzeba o nie walczyć
