Agnieszka Żurek: Warszawo ma... Czyli o prezydencie z Bożego dopustu

Agnieszka Żurek: Warszawo ma... Czyli o prezydencie z Bożego dopustu
Opublikowano dnia 11.12.2019 16:15

Miasto Niezwyciężone, bohaterskie, dumne, heroicznie walczące z niemieckim najeźdźcą podczas 63 Dni Chwały. Ten duch wciąż w niej jest, nadal w Godzinę „W” co roku miasto zatrzymuje się, by oddać hołd tym, co walczyli z myślą o przyszłych pokoleniach Polaków.

Wikipedia CC BY 2.0

Rozpanoszył się jednak w Warszawie także duch przeciwny temu, co stanowi o godności człowieka, o jego wielkości i zdolności do przekraczania tego, co niskie, głupie czy po prostu złe.

Ten ostatni jest niestety urzędowo wspierany.

Od lat z warszawskiego budżetu płyną milionowe dotacje dla organizacji pozarządowych, które powołując się na niekontrowersyjne projekty (takie, jak np. konieczność pomocy i aktywizacji seniorów czy walki z uzależnieniami i patologiami czy przeciwdziałaniu HIV/AIDS), wspierają ideologię LGBT czy ruchy proaborcyjne jawnie uczestnicząc w imprezach, paradach i manifestacjach proaborcyjnych. Dość częstym przykładem jest, że organizacje te po otrzymaniu dotacji realizują projekty z innymi organizacjami społecznymi (stowarzyszeniami i fundacjami), jawnie propagującymi ideologię LBGT czy postulaty podważające cele, na które przeznaczono uzyskane środki (np. organizacja Sex Work Polska postulująca legalizację prostytucji w Polsce). Jednym z priorytetów działań części tych organizacji jest aktywność na polu edukacyjnym, w ramach którego wspólnie z organami samorządu lub przy jego wsparciu organizują edukację seksualną nawet w szkołach podstawowych. Działalność tego rodzaju organizacji jest dodatkowo premiowana przez Urząd m. st. Warszawy, poprzez przyznanie im najmu lokali na bardzo preferencyjnych warunkach w doskonałej lokalizacji (niejednokrotnie w centrum stolicy)

– piszą autorzy raportu zatyłowanego „Gdzie trafiają pieniądze warszawiaków?” opracowanego przez zespół pod kierownictwem Sebastiana Kalety.

Wśród inicjatyw współfinansowanych ze stołecznego budżetu znalazł się między innymi „Projekt test”. Na jednej z jego oficjalnych reklam czytamy:

Czy wiesz czym jest chemseks? Używanie ChemSeks to zachowanie polegające na zaplanowanym przyjmowaniu narkotyków lub nowych substancji psychoaktywnych celem podejmowania pod ich wpływem kontaktów seksualnych.

Facebookowy profil projektu uzupełnia tę definicję:

Użytkownicy wykorzystują do tego substancje (legalne i nielegalne), głównie, choć nie tylko, z grupy stymulantów, które jednocześnie zwiększają napięcie seksualne i przedłużają czas stosunku. Jeżeli chemseks dotyczy Ciebie pamiętaj, że seks pod wpływem substancji psychoaktywnych zwiększa ryzyko zakażenia STI w tym HIV/HCV/kiłą! Nie czekaj i przyjdź zrób test! Zaciekawił cię temat Chemseksu? Koniecznie obserwujcie nasz profil szykujemy dla was super niespodziankę! Nowa grafika to tylko początek".

Przykłady można mnożyć, raport Sebastiana Kalety dostępny jest TUTAJ. Włos się na głowie jeży, zwłaszcza, że chodzi tu w ogromnej mierze o projekty skierowane do młodych ludzi. Przy użyciu presji ekonomicznej można stworzyć w społeczeństwie – szczególnie właśnie wśród młodzieży – dowolną modę. Trudno oprzeć się wrażeniu, że projekty finansowane przez Ratusz są wybierane według określonego klucza.

Dziewiętnastowieczny dokument “Stała Instrukcja Alta Vendita” mówi o wychowaniu nowego, „postępowego” człowieka:

Zostawmy na boku starców i ludzi dojrzałych; idźmy do młodych, a jeśli możliwe, nawet do dzieci...

Najmłodsze pokolenie jest w okrutny sposób niszczone i wychowywane według prymatu hedonizmu, w myśl zasady, którą André Breton formułował w słowach:

Moralność oparta na prymacie przyjemności wnet pozbędzie się całej tej nikczemnej moralności cierpienia i uległości, będącej na rękę imperializmom i Kościołowi

Uformowane w ten sposób młode pokolenie nie będzie zdolne do wcielenia w życie wyższych wartości, do poświęcenia, troski, altruizmu czy do zwykłej cierpliwości. Uzależnienie od hedonizmu – jak każdy nałóg – będzie się pogłębiać, skazując młodych ludzi na coraz większe zagubienie, ból i frustrację. Kim trzeba być, żeby nie zdawać sobie sprawy z konsekwencji promowania tego rodzaju postaw? A kim – żeby mając tego świadomość – robić to z rozmysłem? Jedno jest pewne – bohaterskie miasto, Warszawa, nie zasługuje na takiego prezydenta.

Agnieszka Żurek