[Tylko u nas] Waldemar Biniecki: Strategia dla stanu Wisconsin, czyli jak wyzwolić potencjał Polonii.
Istotą wszystkich działań wobec Polonii powinna być jej integracja w system społeczno-polityczny Polski. Nie chodzi jednak o partie polityczne, ale głównie o udział przedstawicieli Polonii w instytucjach państwa, instytucjach lokalnych, profesjonalnych i obywatelskich. Naród musi oddychać dwoma płucami w kraju nad Wisłą i na obczyźnie. Nie chodzi o to, aby powitać VIP a z Polski, zrobić słodkie selfie,” zatańczyć i przekąsić”. Istotna jest techniczna rozmowa poza głównym spektrum wydarzeń jakiegoś rządowego fachowca pod hasłem: Proszę Państwa, jakie cele możemy razem zrealizować? Istotna jest znajomość lokalnych liderów i umiejętność pozyskania ich do realizacji wspólnych celów. Te robocze rozmowy nie mają obecnie miejsca i wszystko sprowadza się tylko do PR, gdzie para idzie w gwizdek a nie w koła. Społeczność Wisconsin od ostatnich kilkunastu lat sama izoluje się od połączeń z polskim życiem społeczno-politycznym. Nikt nikogo z Wisconsin nie zaprasza, a ostatnia wizyta prezydenta Lublina wbrew pozorom, tylko potwierdza ten fakt. Jeżeli wiedzę o Polsce czerpie się z Washington Post lub z CNN to jest więcej niż jasne, że lokalni liderzy, którzy nie mówią po polsku, zatracili umiejętność czerpania wiedzy o Polsce. Ten zły kierunek trzeba odwrócić. Głównym kierunkiem pracy z Polonią powinno być wzmacnianie udziału Polonii w życiu politycznym kraju zamieszkania, jednak przy równoczesnym pielęgnowaniu i ochronie polskości, tak jak to miało miejsce w czasach świetności ruchu polonijnego i wzmacniania polskich organizacji. Istotne jest także rozumienie, że Polonia potrzebuje reprezentacji politycznej w kraju zamieszkania, związanej nie tylko z jedną opcja polityczną, ale mieć swoją reprezentację w opcji konserwatywnej i liberalno-lewicowej. Potrzebna jest więc aktywna ekspansja polskich i polonijnych dwujęzycznych mediów, aby informowała tę ważną grupę polskiego narodu jakim są Amerykanie polskiego pochodzenia o aktualnych wydarzeniach w życiu społeczno-politycznym. Do przywrócenia polskiej tożsamości starej Polonii powinny służyć takie programy rządowe jak Karta Polaka, przywracająca starej Polonii przynależność do narodu polskiego oraz programy turystyczno-krajoznawcze (np. śladami Jana Pawła II i inne). Integracja starej Polonii z państwem polskim może odbywać się przez koncepcję miast siostrzanych, które Wspólnota Polska powinna wziąć pod uwagę. Inną rozpoczętą formą jest budowanie globalnego systemu polskich profesjonalistów oraz budowanie poszczególnych izb handlowych dla promocji polskiej gospodarki i biznesu. Ta opcja mogłaby wymagać konkretnej certyfikacji ze względu na stopień profesjonalizmu i umocowanie go w amerykańskim i światowym systemie centrów biznesowych. Niezwykle ważna jest kwestia wymiany naukowej i umieszczenia w środowisku naukowym centrów promujących naukę języka polskiego i naszej kultury i polskiej nauki. System funkcjonujący obecnie jak wiemy jest w większości wypadków antypolską fikcją. Co roku Marquette University w Milwaukee opuszcza spora populacja naszych dzieci, mówiących po polsku i po angielsku. Jak możemy dopuszczać do tego, aby ten potencjał nie wchodził do polskiego krwioobiegu. Podobna sytuacja jest w każdym stanie, z dużą polską populacją. Z renomowanych światowych uniwersytetów wychodzą setki polonijnych absolwentów, o których Polska nie zabiega. Nie mówiąc o stypendiach i innych narzędziach dla nich. Aby dokonały się jakieś istotne zmiany w świecie Polonii, potrzebna jest również głęboka wymiana pokoleniowa. Aby zabezpieczyć przyszłość naszym dzieciom w kraju zamieszkania, nie możemy pozostawiać polityki spalonej ziemi i wygaszonej infrastruktury polonijnej. Nie możemy z uporem tkwić z wąskimi priorytetami dla Polonii, które są agendą tylko wąskiej grupy osób związanych z jedną frakcją polityczną w Polsce lub liderów opętanych swoją indywidualną agendą. Musimy prowadzić profesjonalną i efektywną politykę. Do tego potrzebni są nowi liderzy, tacy, którzy nie mają politycznych barier, aby budować ponad partyjny projekt, nie traktują nikogo z góry, potrafią współpracować z innymi, są otwarci na nowe, transparentne pomysły i rozumieją, dlaczego dwujęzyczność i akulturacja, nie asymilacja, są szalenie ważne dla globalnej Polonii.
Konkluzje:
- Polonia amerykańska musi znów wprowadzić swoich reprezentantów do Kongresu i Senatu Stanów Zjednoczonych. Musi mieć swoich gubernatorów, prezydentów miast i innych ważnych reprezentantów w amerykańskich agencjach rządowych. Zresztą, gdyby się dobrze przyjrzeć to amerykańscy Polacy pracują na niższych szczeblach amerykańskiej administracji, ale by awansowali, nie mają żadnej politycznej trampoliny, która mogłaby ich promować. Konieczne jest powołanie polonijnej instytucji dla szkolenia kandydatów na takie pozycje. Proces ten zapewni również głęboką wymianę pokoleniową.
- Warunkiem jego powodzenia tej strategii musi być jej ponadpartyjny charakter. Istotą działalności rodaków poza krajem powinna być aktywna, efektywna i profesjonalna polityka wewnętrzna w obrębie samej Polonii.
- Istotą powodzenia takiej strategii jest profesjonalny networking, czy tworzenie naturalnych połączeń: biznesowych, naukowych, politycznych, kulturalnych, socjalnych, wymiany doświadczeń, z których najbardziej ciekawe mogłyby tworzyć konkretne strategie działania dla danych grup a potem tworzenie światowych profesjonalnych organizacji, powiązanych z ideą Trójmorza.
- Warunkiem takiej strategii jest aktywna ekspansja polskich i polonijnych dwujęzycznych mediów, aby informowała tę ważną grupę polskiego narodu jakim są Amerykanie polskiego pochodzenia lub populacja w kraju zamieszkania i w ogóle światowa opinia publiczna o aktualnych wydarzeniach w życiu społeczno-politycznym, o polskiej historii, kulturze, biznesie i geopolityce oraz ogłoszenia polskich firm w mediach polonijnych.