[Tylko u nas] Jakub Pacan: Rekolekcje na trudny czas

Czas przymusowej kwarantanny, gdy zamknięte są kina, obiekty sportowe, restauracje i puby, człowiek wierzący może spożytkować na duchowy fitness wybierając się na duchową pustynię własnego serca.
 [Tylko u nas] Jakub Pacan: Rekolekcje na trudny czas
/ pixabay.com/Pavlofox
Koronawirus uziemił nas w domach. Siedzimy, śmieszkujemy w mediach społecznościowych dla rozładowania napięcia spowodowanego groźną zarazą, wklejamy fotki z pustych półek sklepowych i trochę pracujemy zdalnie, ale trochę też jesteśmy na przymusowym wypoczynku m.in., za sprawą specustawy, która pozamykała szkoły, uczelnie, obiekty sportowe i kulturalne. Ta "narodowa kwarantanna" izolująca nas od świata zewnętrznego dokonuje się w czasie Wielkiego Postu i to akurat dla człowieka wierzącego bardzo istotna informacja, ponieważ okoliczności zewnętrzne i przygotowania do Wielkanocy wręcz zapraszają do niesamowitej duchowej przygody jaką jest pustynia.  


Pustynia w Biblii to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim wewnętrzny stan człowieka wierzącego. Ks. Tadeusz Dajczer we wspaniałej książce "Roztwarzania o wierze. Z zagadnień teologii duchowości", która była lekturą duchową dla wielu roczników seminarzystów pięknie pisze o pustyni. Nie pisze wprawdzie, że czas wędrówki przez pustynię to lekki spacerek, ale zapewnia, że człowiek nie żyje w niej o własnych siłach i gwarantuje, że po jej próbie wychodzi zupełnie inny, szlachetniejszy i dojrzalszy.  
 

W symbolice biblijnej pustynia to etap drogi ku Bogu. Wszyscy wezwani do wiary muszą ten etap przejść. (...) Bóg mówi przez proroka Ozeasza o Izraelu jako o swojej oblubienicy, którą z miłości wyprowadza na pustynię: "chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca" (Oz 2, 16). Bóg wyprowadza człowieka na pustynię z miłości, bo pustynia to Boży dar. Pustynia realizuje to, o co prosił św. Augustyn mówiąc: "Panie, daj abym poznał Ciebie i abym poznał siebie"

– pisze.


Skoro człowiek na serio podejmujący przygodę z Bogiem skazany jest niejako na pustynię warto skorzystać z trudnych obecnie warunków zewnętrznych i dać sobie kilka dni, a może nawet tydzień pobytu w eremie własnego mieszkania. Warto podzielić sobie wtedy dzień na kilka kluczowych momentów, w których będziemy przez około godzinę medytowali nad wybranym tekstem Pisma Świętego.  


Nie należy się bać samotności, ale i przygotować na wysiłek. Nie chodzi też o to, by nagle odciąć kontakty ze światem zewnętrznym. Nie ma takiej potrzeby, wystarczy poprzestawiać priorytety, ograniczyć zewnętrzne bodźce i w rytmie codziennych spraw w centralnym miejscu postawić Boga. Można spróbować praktyki milczenia i porozumiewania się z otoczeniem za pomocą niezbędnych gestów. To jest możliwe! Po pewnym czasie możemy zacząć doświadczać jak wszystko zaczyna w nas krzyczeć. Ten chaos świata, którym jesteśmy nasączeni jak gąbka i który nas opanował już po dwóch, trzech dniach domaga się swego miejsca w naszym życiu. Jeśli nie możemy wytrzymać, to nie ma co przeciągać ciszy i zacząć normalnie rozmawiać.  


Na rekolekcjach zamkniętych prowadzonych w ciszy w domach zakonnych u niektórych reflektantów pojawia się nieraz kryzys dnia trzeciego. Ludzie przytłoczeni ciszą nie umieją z nią współgrać, ciężko im tą ciszą operować i znaleźć się w innej, nowej rzeczywistości. Człowiek wyłącza telefon, ogranicza internet lub z niego rezygnuje i ucieszony wchodzi już w czas rekolekcji. Nie mija dłuższa chwila, a okazuje się, że ten internet i ta komórka siedzą wrośnięte w niego jak korzenie dębu w ziemię. "Świat" podczas takich rekolekcji trzyma jeszcze dwa do czterech dni.


Bywa, że wtedy przebijają się skrywane przez lata niechciane emocje przykryte pędem życia, pracą i kolejnymi aktywnościami. Może się wtedy zdarzyć, że nagle podczas posiłku zaczynamy płakać, bo odezwało się w nas w końcu wewnętrzne dziecko, o które nikt się nie troszczył przez tyle lat. Pan Bóg często w takich wypadkach pokazuje taki obszar przez medytację swojego Słowa, bo chce ten obszar uleczyć, prosi pokornie, by Mu ten nieuleczony kawałek własnego "ja" oddać pod niebiańską "obróbkę". Potem wchodzi się w rytm Słowa Bożego. To wspaniałe uczucie.  


Wtedy najbardziej namacalnie sprawdzają się słowa Św. Pawła z Listu do Hebrajczyków, że "Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca". Tyle, że to Słowo jest pełne miłości i litości, nawet, kiedy odkrywa coś trudnego.  
 

Sytuacja pustyni ujawnia w człowieku to, co jest w nim głęboko ukryte. Ujawnia pokłady ludzkich namiętności i zła, ukazujące się najpełniej dopiero w sytuacjach trudnych. Stąd pustynia ukazuje człowieka, ukazuje prawdę o nim. Na pustyni człowiek widzi, do czego zdolna jest jego niemoc, grzeszność, zatwardziałość. Człowiek staje tu twarzą w twarz wobec przerażającej prawdy o tym, kim jest bez widzialnej mocy Boga. Nagość pustyni obnaża nędzę człowieka, ukazuje jego nagość, ponieważ odpadają złudzenia i nie ma się gdzie ukryć. Człowiek może żyć naskórkowo, jakby na powierzchni samego siebie. Dopiero sytuacje trudne, doświadczenia pustyni zmuszają go do podejmowania decyzji, ujawniając przy tym głębokie pokłady dobra lub zła

– pisze ks. Tadeusz Dajczer. 


Warto wejść w wewnętrzną pustynię akurat teraz, w czasie ludzkiej bezsilności wobec koronowirusa i spróbować iść parę kroków będą prowadzonym jedynie przez Boga, bez własnych podpórek.   
 

Pustynia to przede wszystkim symbol ogołocenia. Człowiek staje wobec nieograniczoności nieba, nieograniczoności piasku i wobec samego siebie. Wszystko jest tu sprowadzone do elementów istotnych i niezbędnych - przestrzeń, niebo, ziemia, piasek, Bóg i sam człowiek. Pustynia jest miejscem i czasem odrywania się od przywiązań, od własnych systemów zabezpieczeń

– dodaje ks. Dajczer.  



Rozważania o wierze. Z zagadnień teologii duchowości" wyd. Edycja św. Pawła

Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci Wiadomości
Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci

Urodzony 23.06.1919 r. w Bestwinie pow. bielski, syn Franciszka i Anny z d. Bolek, zamieszkały w tej miejscowości. Mając szesnaście lat – w 1935 r., rozpoczął pracę zarobkową jako pomocnik a następnie samodzielny pracownik w cegielni. Podczas okupacji hitlerowskiej, w styczniu 1940 r. wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec – Brandenburg Hawel. W lipcu 1941 r. uciekł z miejsca przymusowego zatrudnienia i wrócił do Bestwiny, gdzie w październiku tegoż roku jako uciekinier został aresztowany przez policję niemiecką.

Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny z ostatniej chwili
Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny

Czy Polsce grozi wojna? – Trzeba się szykować – twierdzi gen. Rajmund Andrzejczak, były Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w "Gościu Wydarzeń" na antenie Polsat News.

Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach z ostatniej chwili
Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach

– Agnieszka Romaszewska-Guzy stworzyła wspaniałą instytucję. (…) Takie mafijno-ubeckie metody są masowo stosowane wobec niezależnych dyrektorów instytucji, które nie zostały opanowane przez obecną władzę. Ten szantaż i to przekupstwo mają miejsce – twierdzi były minister kultury Piotr Gliński.

Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ Wiadomości
Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ

W zeszłym tygodniu Instytut Gallupa ogłosił wyniki badań, które ujawniają wielką zmianę w społeczeństwie amerykańskim. Wszyscy są zgodni, że jest to kolosalna zmiana, wręcz rewolucyjna, pozostaje jedynie kwestią interpretacji i sporu, na czym ta zmiana naprawdę polega i o czym świadczy.

Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu z ostatniej chwili
Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu

„Wydałem cztery decyzje zakazujące organizacji protestów rolniczych na terenie administracyjnym Wrocławia” – poinformował prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

Putin przegrał wybory w Polsce z ostatniej chwili
Putin przegrał wybory w Polsce

Polska jest jednym z krajów, gdzie Władimir Putin przegrał zakończone w niedzielę trzydniowe wybory prezydenckie w Rosji – wynika z informacji podanej przez rosyjski niezależny portal Meduza.

Francuski europoseł: Sytuacja w Polsce jest poważna, rząd Tuska prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków z ostatniej chwili
Francuski europoseł: Sytuacja w Polsce jest poważna, rząd Tuska prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków

Zdaniem znanego francuskiego europarlamentarzysty rząd Donalda Tuska „prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków”.

Złe wieści dla Tuska. Jest nowy sondaż z ostatniej chwili
Złe wieści dla Tuska. Jest nowy sondaż

Prawo i Sprawiedliwość jest najchętniej wybieraną partią polityczną w Polsce – wynika z najnowszego sondażu „Super Expressu” przeprowadzonego przez Instytut Badań Pollster.

Spięcie w koalicji. Poseł Lewicy atakuje Hołownię: „Jest kłamcą” z ostatniej chwili
Spięcie w koalicji. Poseł Lewicy atakuje Hołownię: „Jest kłamcą”

– Kłamcą jest on, bo to on ściemnia, on manipuluje, on twierdzi, że nie można tego procedować teraz – mówi o marszałku Sejmu Szymonowi Hołowni poseł Lewicy Tomasz Trela.

Jest decyzja UE ws. zwiększenia finansowania dla ukraińskiej armii z ostatniej chwili
Jest decyzja UE ws. zwiększenia finansowania dla ukraińskiej armii

W poniedziałek szefowie MSZ państw UE zgodzili się zwiększyć wsparcie dla ukraińskich sił zbrojnych o 5 miliardów euro za pośrednictwem specjalnego funduszu pomocowego.

REKLAMA

[Tylko u nas] Jakub Pacan: Rekolekcje na trudny czas

Czas przymusowej kwarantanny, gdy zamknięte są kina, obiekty sportowe, restauracje i puby, człowiek wierzący może spożytkować na duchowy fitness wybierając się na duchową pustynię własnego serca.
 [Tylko u nas] Jakub Pacan: Rekolekcje na trudny czas
/ pixabay.com/Pavlofox
Koronawirus uziemił nas w domach. Siedzimy, śmieszkujemy w mediach społecznościowych dla rozładowania napięcia spowodowanego groźną zarazą, wklejamy fotki z pustych półek sklepowych i trochę pracujemy zdalnie, ale trochę też jesteśmy na przymusowym wypoczynku m.in., za sprawą specustawy, która pozamykała szkoły, uczelnie, obiekty sportowe i kulturalne. Ta "narodowa kwarantanna" izolująca nas od świata zewnętrznego dokonuje się w czasie Wielkiego Postu i to akurat dla człowieka wierzącego bardzo istotna informacja, ponieważ okoliczności zewnętrzne i przygotowania do Wielkanocy wręcz zapraszają do niesamowitej duchowej przygody jaką jest pustynia.  


Pustynia w Biblii to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim wewnętrzny stan człowieka wierzącego. Ks. Tadeusz Dajczer we wspaniałej książce "Roztwarzania o wierze. Z zagadnień teologii duchowości", która była lekturą duchową dla wielu roczników seminarzystów pięknie pisze o pustyni. Nie pisze wprawdzie, że czas wędrówki przez pustynię to lekki spacerek, ale zapewnia, że człowiek nie żyje w niej o własnych siłach i gwarantuje, że po jej próbie wychodzi zupełnie inny, szlachetniejszy i dojrzalszy.  
 

W symbolice biblijnej pustynia to etap drogi ku Bogu. Wszyscy wezwani do wiary muszą ten etap przejść. (...) Bóg mówi przez proroka Ozeasza o Izraelu jako o swojej oblubienicy, którą z miłości wyprowadza na pustynię: "chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca" (Oz 2, 16). Bóg wyprowadza człowieka na pustynię z miłości, bo pustynia to Boży dar. Pustynia realizuje to, o co prosił św. Augustyn mówiąc: "Panie, daj abym poznał Ciebie i abym poznał siebie"

– pisze.


Skoro człowiek na serio podejmujący przygodę z Bogiem skazany jest niejako na pustynię warto skorzystać z trudnych obecnie warunków zewnętrznych i dać sobie kilka dni, a może nawet tydzień pobytu w eremie własnego mieszkania. Warto podzielić sobie wtedy dzień na kilka kluczowych momentów, w których będziemy przez około godzinę medytowali nad wybranym tekstem Pisma Świętego.  


Nie należy się bać samotności, ale i przygotować na wysiłek. Nie chodzi też o to, by nagle odciąć kontakty ze światem zewnętrznym. Nie ma takiej potrzeby, wystarczy poprzestawiać priorytety, ograniczyć zewnętrzne bodźce i w rytmie codziennych spraw w centralnym miejscu postawić Boga. Można spróbować praktyki milczenia i porozumiewania się z otoczeniem za pomocą niezbędnych gestów. To jest możliwe! Po pewnym czasie możemy zacząć doświadczać jak wszystko zaczyna w nas krzyczeć. Ten chaos świata, którym jesteśmy nasączeni jak gąbka i który nas opanował już po dwóch, trzech dniach domaga się swego miejsca w naszym życiu. Jeśli nie możemy wytrzymać, to nie ma co przeciągać ciszy i zacząć normalnie rozmawiać.  


Na rekolekcjach zamkniętych prowadzonych w ciszy w domach zakonnych u niektórych reflektantów pojawia się nieraz kryzys dnia trzeciego. Ludzie przytłoczeni ciszą nie umieją z nią współgrać, ciężko im tą ciszą operować i znaleźć się w innej, nowej rzeczywistości. Człowiek wyłącza telefon, ogranicza internet lub z niego rezygnuje i ucieszony wchodzi już w czas rekolekcji. Nie mija dłuższa chwila, a okazuje się, że ten internet i ta komórka siedzą wrośnięte w niego jak korzenie dębu w ziemię. "Świat" podczas takich rekolekcji trzyma jeszcze dwa do czterech dni.


Bywa, że wtedy przebijają się skrywane przez lata niechciane emocje przykryte pędem życia, pracą i kolejnymi aktywnościami. Może się wtedy zdarzyć, że nagle podczas posiłku zaczynamy płakać, bo odezwało się w nas w końcu wewnętrzne dziecko, o które nikt się nie troszczył przez tyle lat. Pan Bóg często w takich wypadkach pokazuje taki obszar przez medytację swojego Słowa, bo chce ten obszar uleczyć, prosi pokornie, by Mu ten nieuleczony kawałek własnego "ja" oddać pod niebiańską "obróbkę". Potem wchodzi się w rytm Słowa Bożego. To wspaniałe uczucie.  


Wtedy najbardziej namacalnie sprawdzają się słowa Św. Pawła z Listu do Hebrajczyków, że "Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca". Tyle, że to Słowo jest pełne miłości i litości, nawet, kiedy odkrywa coś trudnego.  
 

Sytuacja pustyni ujawnia w człowieku to, co jest w nim głęboko ukryte. Ujawnia pokłady ludzkich namiętności i zła, ukazujące się najpełniej dopiero w sytuacjach trudnych. Stąd pustynia ukazuje człowieka, ukazuje prawdę o nim. Na pustyni człowiek widzi, do czego zdolna jest jego niemoc, grzeszność, zatwardziałość. Człowiek staje tu twarzą w twarz wobec przerażającej prawdy o tym, kim jest bez widzialnej mocy Boga. Nagość pustyni obnaża nędzę człowieka, ukazuje jego nagość, ponieważ odpadają złudzenia i nie ma się gdzie ukryć. Człowiek może żyć naskórkowo, jakby na powierzchni samego siebie. Dopiero sytuacje trudne, doświadczenia pustyni zmuszają go do podejmowania decyzji, ujawniając przy tym głębokie pokłady dobra lub zła

– pisze ks. Tadeusz Dajczer. 


Warto wejść w wewnętrzną pustynię akurat teraz, w czasie ludzkiej bezsilności wobec koronowirusa i spróbować iść parę kroków będą prowadzonym jedynie przez Boga, bez własnych podpórek.   
 

Pustynia to przede wszystkim symbol ogołocenia. Człowiek staje wobec nieograniczoności nieba, nieograniczoności piasku i wobec samego siebie. Wszystko jest tu sprowadzone do elementów istotnych i niezbędnych - przestrzeń, niebo, ziemia, piasek, Bóg i sam człowiek. Pustynia jest miejscem i czasem odrywania się od przywiązań, od własnych systemów zabezpieczeń

– dodaje ks. Dajczer.  



Rozważania o wierze. Z zagadnień teologii duchowości" wyd. Edycja św. Pawła


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe