Ks. Janusz Chyła: O uwielbieniu Boga
Żyjemy w świecie stworzonym przez Boga. A patrząc głębiej, jesteśmy zaproszeni do życia w samym Bogu. Zależność między Stwórcą i stworzeniem wyraża się na wiele sposobów. Należy do nich modlitwa. Przez nią wyrażamy Bogu wdzięczność, uwielbiamy Go i wychwalamy.
/ Pexels
Rzadko zapewne zadajemy sobie pytanie, do kogo skierowana jest nasza modlitwa? Najprostsza odpowiedź brzmi, że jej adresatem jest Bóg i ewentualnie święci oraz aniołowie. Ale czy możemy mówić tu o jakimś rozróżnieniu między Ojcem, Synem i Duchem Świętym? Oczywiście modlitwa może być zaadresowana do poszczególnych Osób Boskich. Najbardziej modelowa jest jednak modlitwa, skierowana przez Chrystusa w Duchu Świętym do Boga Ojca. Taka jest też struktura liturgii. Uwielbiając i wychwalając jedną z Osób Bożych, czynimy to jednak również wobec dwóch pozostałych. Nie może bowiem występować w Bogu jakakolwiek konkurencja między Osobami. Łączy je miłość i co więcej, Bóg sam jest Miłością. Prawdę o wspólnocie w odbiorze uwielbienia wyraża Credo, kiedy w odniesieniu do Ducha Świętego stwierdza, że „z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę”.
Czy Bóg potrzebuje, abyśmy się do Niego modlili, uwielbiali Go i chwalili? Oczywiście, że nie. Sam w sobie jest w pełni doskonały i nasze modlitwy niczego Mu nie dodają. One są potrzebne nam. Wyrazem miłości Boga jest Jego bliskość. Zniża się On do poziomu stworzenia dla naszego dobra. Trafnie wyraził prawdę o zależności między Bożą chwałą a człowiekiem św. Ireneusz, ojciec Kościoła z przełomu II i III wieku: „Chwałą Boga jest człowiek żyjący, a życiem człowieka jest oglądanie Boga”. Człowiek realizuje siebie, uwielbiając i wychwalając Boga. Nie może się to dokonywać tylko zewnętrznymi aktami pobożności. Uwielbienie jest autentyczne wówczas, gdy wyraża się życiem ukształtowanym Ewangelią.
Czy Bóg potrzebuje, abyśmy się do Niego modlili, uwielbiali Go i chwalili? Oczywiście, że nie. Sam w sobie jest w pełni doskonały i nasze modlitwy niczego Mu nie dodają. One są potrzebne nam. Wyrazem miłości Boga jest Jego bliskość. Zniża się On do poziomu stworzenia dla naszego dobra. Trafnie wyraził prawdę o zależności między Bożą chwałą a człowiekiem św. Ireneusz, ojciec Kościoła z przełomu II i III wieku: „Chwałą Boga jest człowiek żyjący, a życiem człowieka jest oglądanie Boga”. Człowiek realizuje siebie, uwielbiając i wychwalając Boga. Nie może się to dokonywać tylko zewnętrznymi aktami pobożności. Uwielbienie jest autentyczne wówczas, gdy wyraża się życiem ukształtowanym Ewangelią.
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Remigiusz Okraska: Wybór ludu](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/120836/17140692312f898df8e658fd026667e4.png){kind=small}
