Proszę czekać...
Ta ewolucja może wydawać się wręcz paradoksalna. Jak to możliwe, że ultralewicowi bojownicy Antify współpracują ramię w ramię z ultrakapitalistycznymi globalnymi graczami, takimi jak George Soros? Odpowiedź jest złożona. Oczywiście można pomyśleć o jakiejś odrażającej formie dialektyki heglowskiej, w której ultraliberalizm, który znamy od kilku dziesięcioleci, prowadzi do jakiejś formy socjalizmu miliarderów, w którym siła garstki ludzi jest gwarantowana przez coraz bardziej totalitarną pseudosocjalistyczną kontrolę nad wielkimi masami konsumenckimi z pomocą kasty lewicowo-liberalnych polityków, którzy od dawna porzucili prawdziwe interesy robotników i skupiają się wyłącznie na wyimaginowanych mniejszościach, tylko po to, aby uzyskać poparcie polityczne.
Niestety dla naszych niewczesnych postępowców idea świeckości państwa uchodzi obecnie za swoistą zdobycz nowożytnego myślenia, tak samo jak debata nad jej urzeczywistnieniem. Doczekaliśmy się czasów politycznej i kulturalnej delegitymizacji religii. Kolejny konsekwentny krok będzie polegał na prawie wyrażania w publicznej przestrzeni wszystkich przekonań w imię wolności i tolerancji, z wyjątkiem przekonań religijnych. Młodzi Polacy coraz częściej wyrastający już poza wpływem Kościoła, a często przeciw niemu, są naturalnym „tworzywem” tej antycywilizacji. Nowoczesna Polska wyrasta poza wpływem Kościoła, w ogóle Polacy chcą być nagle społeczeństwem, które „wyszło z religii”.
Ależ ci heroldzi antycywilizacji są w tym wszystkim wtórni, przewidywalni i bezrefleksyjni. Nawet do głowy im nie przyjdzie, że jedna i ta sama osoba może należeć do różnych społeczności i wnosić wkład w dobro wspólne, a jednocześnie otrzymywać od tych społeczności wielokierunkową pomoc dla swojego pełnego rozwoju. Nie, tutaj albo w całości wyzbywasz się „złogów” religii i jesteś „nasz”, albo trzymasz się kurczowo starego świata, czyli jeszcze nie dorosłeś do nowoczesności i postępu.
Państwa sięgną po majątki bogatych, co niemal wcale nie będzie z korzyścią dla biednych. Nadchodzą rewolucyjne zmiany w polityce – silne państwa będą stać na straży praw grup mniejszościowych. Skutki polityczne pandemii i towarzyszącego jej kryzysu gospodarczego już są globalne. Jednak rozłożą się co najmniej nierównomiernie. Inaczej w Chinach, inaczej na Zachodzie. Paradoksem jest, że liczni zwolennicy „postępu” coraz wyraźniej dążą do silnego państwa w gospodarce. Wzorem Mussoliniego?
Każde starcie cywilizacji, jak każda wojna, to uderzanie w najwrażliwsze miejsca przeciwnika. To bombardowanie obiektów strategicznych, likwidacja przywódców czy eliminacja inteligencji. I teraz nie jest inaczej. Dzieci, wychowanie, rodzina to nasze pryncypia. Należy je więc sabotować, obrzydzać i niszczyć, aby tym samym anihilować przyczynę oporu. Słynne „Standardy edukacji seksualnej WHO” to nic innego jak działania dywersyjne na terytorium przeciwnika. Klasyka wojenna. Ale powtórzę. Aby zwyciężać, trzeba wyjść na ring w imię Jezusa, Polski, historii. Tymczasem oddajemy większość starć walkowerem. Przykładem jest tzw. kompromis aborcyjny. Albo realizujemy konstytucyjny zapis o ochronie życia, albo wpiszmy do konstytucji eugenikę. Inaczej diabeł się cieszy z ogarka, a Bogu niewesoło przy świeczce.
