Przenosimy się do Los Angeles, gdzie poznajemy popularną wokalistkę Grace Davis (Tracee Ellis Ross), która osiągnęła szczyt kariery muzycznej. Maggie (Dakota Johnson) to osobista asystentka Grace, która jest w ciągle biegu i marzy, żeby zostać producentką muzyczną. Bieg wydarzeń może się diametralnie zmienić, gdyż wieloletni menedżer gwiazdy (Ice Cube) przedstawia propozycję, która wpłynie na dalsze funkcjonowanie Grace w przemyśle muzycznym. Wszystkiemu bacznie przygląda się aspirująca producentka, która w międzyczasie na swojej drodze spotyka utalentowanego i przystojnego artystę.
 
Co mi się podobało? Film jest przepełniony muzyką, może nie w takim stopniu, żeby nazywać go musicalem, ale dźwięki grają tam pierwsze skrzypce. Gra aktorska kobiecego duetu Tracee Ellis Ross i Daktoty Johnoson. Panie mogły przenieść swoje doświadczenia życiowe na ekran. Tracee Ellis Ross to córka znakomitej piosenkarki Diany Ross. Jako nastolatka pozowała dla malarza i fotografa Andy’ego Warhola. Karierę aktorską zaczęła w latach 90. Musiała zmierzyć się z tym, że jest córką gwiazdy muzyki i wypracować własną pozycję, aby uniknąć oskarżeń o wykorzystywanie sławy swojej matki. Wystąpiła między innymi w popularnych w USA serialach „Przyjaciółki” oraz w nagradzanym „Czarno to widzę”. W 2017 za rolę w tym serialu otrzymała Złotego Globa. Dakota Johnson, aktorka i modelka,  znana jest przede wszystkim z roli Anastasii Steele w filmie „50 twarzy Greya” i jego dwóch sequelach. Jest córką dwójki popularnych aktorów. Jej ojciec to Don Johnson znany z kultowego serialu „Policjanci z Miami”.  Matką jest Melanie Griffith, która zagrała między innymi w filmie „Pracująca dziewczyna” i ekranizacji ulubionej powieści Dakoty „Lolita”. Lepszych aktorek produkcji nie mogła znaleźć. Najmocniejszym punktem filmu jest jego lekkość. Nie nudziłem się, seans przebiegł szybko i pomyślnie

Co mi się nie podobało. Muśnięty temat funkcjonowania przemysłu muzycznego. Spodziewałem się większej liczby smaczków i otwarcia kuchennych drzwi. Przeliczyłem się. No cóż film jest skierowany do masowego odbiorcy.
 
Iść czy nie iść. Iść...jeżeli wiesz z góry, jak film się skończy i będziesz przy tym się dobrze bawił. Iść… jeżeli lubisz w trakcie seansu podśpiewywać sobie z aktorami. Iść.. jeżeli chcesz odpocząć od prozy życia i obejrzeć lekki film Nie iść… jeżeli jesteś miłośnikiem ambitnych filmów i po każdej projekcji oczekujesz wewnętrznego katharsis. „Na Topie” To nie jest ten adres.

Jeżeli chcecie po pandemii wrócić do nowej, kinowej rzeczywistości, to „Na Topie” jest idealną propozycję, by przełamać strach, nie obejrzycie się, a już obejrzycie dzieło z uśmiechem na twarzy.
 
Film w kinach od 10 lipca. Dystrybutor: UIP
 
Bartosz Boruciak