A Pan Bóg jest w tej anegdocie bardzo ważny, bo chodzi o polskiego Pana Boga – tzn. Jana Pawła II. Otóż w książce o Zygmuncie Baumanie, w częście poświęconej jego powrotom do Polski w latach 90., bohater opowieści jest w pewnym momencie krytykowany przez intelektualistów katolickich – że niby relatywista, nihilista, postmodernista

- pisze Domosławski.

Fragment książki brzmi: "Spory budzi przesłanie Jana Pawła II, który podczas pielgrzymek do Polski nazywa wolność człowieka, pozbawioną bliskich jemu wartości, deprecjonującym określeniem »swawola«. Papież piętnuje świeckie prawa – między innymi prawo kobiet do decydowania o urodzeniu dziecka lub usunięciu ciąży. Jednym ze skutków tych nauk i uległości znacznej części establishmentu wobec Kościoła jest wprowadzenie ustawy antyaborcyjnej. W 1995 roku w Skoczowie Jan Paweł II posuwa się do wygłoszenia niedorzecznej tezy, że w Polsce powraca dyskryminacja katolików i że są oni spychani na margines życia społecznego”.

W tym momencie aktor-lektor zrobił Rejtana, non possumus i takie tam. Poszło (...) najbardziej o sformułowanie NIEDORZECZNA TEZA

- stwierdza pisarz, który przyznaje, że nie był świadkiem zdarzenia.

Jak wyznaje dalej Domosławski, aktorowi podziękowano za współpracę i sam autor nie wie, jak wyglądały rozliczenia finansowe z lektorem.

Za to wydawnictwo Wielka Litera, które wydaje audiobooka, przyznało, że aktor "zachował się w porządku", bo nie zostało mu zapłacone, na co przystał i on jest jedynym stratnym inwestycji. Audiobooka przeczytał ktoś inny. Była to 655 strona książki.