Gloria Artis dla Haliny Łabonarskiej, Lecha Makowieckiego i Jerzego Zelnika [sylwetki odznaczonych]

Dzisiaj w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego odbyła się uroczystość wręczenia nagród Gloria Artis przez Premiera Piotra Glińskiego Halinie Łabonarskiej, Lechowi Makowieckiemu i Jerzemu Zelnikowi
 Gloria Artis dla Haliny Łabonarskiej, Lecha Makowieckiego i Jerzego Zelnika [sylwetki odznaczonych]
/ screen YouTube
Halina Łabonarska jest wybitną aktorką, występującą przede wszystkim w teatrze. Debiutowała na scenie Teatru Nowego w Łodzi (1969), a następnie związała się z zespołem Izabelli Cywińskiej, z którym występowała w teatrach w Kaliszu i Poznaniu. W tym okresie stworzyła wiele ról pierwszoplanowych, które przyniosły jej uznanie, zostały zauważone przez krytykę oraz przyczyniły się do uformowania jej dojrzałego aktorskiego stylu. Były wśród nich m.in. Wróżka w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (1970, reż. Maciej Prus), Barbara Niechcicowa w Nocach i dniach wg Marii Dąbrowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Joanna w Domu kobiet Zofii Nałkowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Polly w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta (1974), Nastia w Na dnie Maksima Gorkiego (1974), Spika Tremendosa w Onych Stanisława Ignacego Witkiewicza (1975). Od 1977 r. pracuje na scenach warszawskich. Wśród wielu ważnych ról tego okresu warto wymienić m.in. Idalię w Fantazym Słowackiego (1980), Babę w Pieszo Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Jarockiego (1981), czy Matkę w Zwiastowaniu Paula Claudela (2012). Obecnie związana jest z Teatrem Dramatycznym m.st. Warszawy, gdzie występuje m.in. w roli tytułowej w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego (2016).

W filmie debiutowała wybitną rolą Anki w "Aktorach prowincjonalnych" Agnieszki Holland (1979). Późniejsze jej występy ekranowe były mniej eksponowane, choć należy też przypomnieć kilka wybitnych kreacji w Teatrze Telewizji, m.in. w adaptacjach dramatów Antoniego Czechowa.
Uczestniczyła również w wielkich koncertach w Poznaniu w cyklu Verba sacra pt. Modlitwy katedr, gdzie prezentowała m.in. teksty Jana Pawła II. Jest laureatką wielu nagród teatralnych, w tym ostatnio Nagrody im. Ireny Solskiej, przyznawanej przez polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyki Teatralnej (2015).

Lech Makowiecki ur. 1954 poeta, autor tekstów, kompozytor, muzyk, scenarzysta i felietonista. Karierę muzyczną rozpoczął w 1978 r„ w znanym zespole country rockowym Babsztyl, występując jako wokalista, gitarzysta i mandolinista. W 1985 wraz z zespołem Babsztyl zdobył Złoty Pierścień (główną nagrodę) na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W 1986 założył i został liderem zespołu eastern country Zayazd z którym nagrał 5 płyt. W 2008 L. Makowiecki wygrał konkurs na scenariusz serialu o wysiedleniach w czasie II wojny światowej. Jest autorem scenariusza musicalu Mickiewicz wystawionego w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz kilku odcinków edukacyjno- rozrywkowego programu telewizyjnego Ostatni Zayazd. Z okazji obchodów jubileuszu 600- lecia bitwy pod Grunwaldem napisał musical Grunwald, który zaprezentowany w Olsztynie.

W ramach działalności solowej nagrał dwie płyty wpisujące się w nurt poezji śpiewanej z gatunku bardów. Płyty te skupione są na tematyce patriotycznej i historii polski z okresu II wojny światowej, jednocześnie będąc mocno osadzonymi we współczesności.

Ostatnio ukazały się dwie autorskie płyty: „Katyń 1940”( 2010), Ostatni list. Ballady Lecha Makowieckiego” (2010 r.) „Patriotyzm” (2011) oraz „Obudź się Polsko” (2012 r.). Ta ostatnia płyta jest kontynuacją poprzednich „historycznych” płyt i podobnie, jak wcześniejsze albumy ma edukować i uwrażliwiać słuchacza na dzieje naszego kraju, odbudowywać zręby Patriotyzmu, przestrzegać przed zagrożeniami współczesnego świata i ukazywać drogę rozwoju w oparciu o naszą Tradycję i uniwersalne prawa Dekalogu. Ogromne zróżnicowanie stylów muzycznych tych premierowych utworów, od ballad partyzanckich, przez sacrosongi, hymny ojczyźniane po stadionowe "hity" i "harleyowskiego" rocka, odzwierciedla różnorodność samych Polaków, których niezależnie od wieku, temperamentu i upodobań powinno łączy jedno -miłość do Ojczyzny.

Artysta, sformatowany na polską tradycję, kulturę i edukację historyczną młodego pokolenia wydał również tomiki wierszy: „PRO PUBLICO BONO" i "JA TU ZOSTAJĘ".

Jerzy Zelnik na scenie debiutował w 1968 r. w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, z którym związany był przez dwa kolejne lata. Od 1970 r. związany był z teatrami warszawskimi, przede wszystkim Teatrem Powszechnym. Występował także na wielu pozawarszawskich scenach. Przez długi czas jego liczne role teatralne, filmowe i telewizyjne pozostawały w cieniu wybitnej kreacji Ramzesa, którą stworzył w filmie Faraon (1966) Jerzego Kawalerowicza jeszcze przed ukończeniem studiów. W jego dorobku warto pamiętać o przede wszystkim o rolach z klasycznego repertuaru. Wśród nich m.in. Lizandrze ze Snu nocy letniej Shakespeare’a w reż. Konrada Swinarskiego (1970), występie w Złotej Czaszce Słowackiego w reż. Ryszarda Peryta (1974), Razumowie w Spiskowcach wg Conrada w reż. Zygmunta Hübnera (1980), Trigorinie w Dziesięciu portretach z Czajką w tle w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1990), czy roli tytułowej w Don Juanie Moliera w reż. Marcina Jarnuszkiewicza (2008). Z ról ekranowych – oprócz Faraona – należy przypomnieć m.in. Piłata i innych (1971), Dzieje Grzechu (1975), Tańczącego jastrzębia (1977), Pismaka (1984), Chopina. Pragnienie miłości (2002), czy Smoleńsk (2016), a także liczne role w serialach oraz Teatrze Telewizji.

Dopełnieniem aktywności artystycznej Jerzego Zelnika było sprawowanie funkcji dyrektora Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi w latach 2005-2007. W ostatnich latach Jerzy Zelnik dużo uwagi poświęca też reżyserii (debiutował w tej roli w 2002 r. w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku), a zwłaszcza sztuce recytacji, której jest niezrównanym mistrzem.
 

Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Morawiecki odpowiada Tuskowi: Wszedł Pan na ostatnią minutę z ostatniej chwili
Morawiecki odpowiada Tuskowi: "Wszedł Pan na ostatnią minutę"

Donald Tusk pochwalił się danymi z polskiej gospodarki przedstawionymi przez ministra finansów, Andrzeja Domańskiego. Jest odpowiedź Mateusza Morawieckiego.

Nie żyje polska mistrzyni świata. Miała zaledwie 20 lat z ostatniej chwili
Nie żyje polska mistrzyni świata. Miała zaledwie 20 lat

Nie żyje polska mistrzyni świata i Europy Wiktoria Sieczka. Utalentowana trójboistka siłowa miała zaledwie 20 lat.

KAS odmraża środki rosyjskich firm w Polsce. Ogromne kwoty z ostatniej chwili
KAS odmraża środki rosyjskich firm w Polsce. Ogromne kwoty

1,3 mld zł uwolnionych spod sankcji – Krajowa Administracja Skarbowa odmraża środki rosyjskich firm w Polsce, które zablokowano im w 2022 r. – podaje w piątkowym wydaniu "Rzeczpospolita".

Katarzyna Cichopek: Jestem po kolejnych badaniach z ostatniej chwili
Katarzyna Cichopek: "Jestem po kolejnych badaniach"

Katarzyna Cichopek podzieliła się w mediach społecznościowych ze swoimi obserwatorami ważną wiadomością.

Inflacja w marcu ostro w dół. Najniższy poziom od pięciu lat z ostatniej chwili
Inflacja w marcu ostro w dół. Najniższy poziom od pięciu lat

Inflacja w marcu wyniosła w Polsce 1,9 proc. rok do roku – podał Główny Urząd Statystyczny. To najniższy poziom inflacji od pięciu lat.

Ekspert TVN grozi: od czasu do czasu dziennikarz powinien oberwać 'po łbie' Wiadomości
Ekspert TVN grozi: "od czasu do czasu dziennikarz powinien oberwać 'po łbie'"

Redaktor naczelny Onetu Bartosz Węglarczyk opublikował na platformie "X" (dawniej "Twitter") post z linkiem do artykułu Onetu pt. "Jacek Dubois sam siedział na ławie oskarżonych. Stworzył duet z Romanem Giertychem". Natychmiast odezwali się obrońcy "mecenasa Koalicji 13 grudnia".

Niepokojące doniesienia z granicy. Straż Graniczna wydała komunikat z ostatniej chwili
Niepokojące doniesienia z granicy. Straż Graniczna wydała komunikat

Straż Graniczna regularnie publikuje raporty dotyczące wydarzeń na granicy polsko-białoruskiej.

Tajemniczy wpis Tuska: Wiecie, o czym mówię z ostatniej chwili
Tajemniczy wpis Tuska: "Wiecie, o czym mówię"

Donald Tusk opublikował na platformie enigmatyczny wpis. Wielu internautów zastanawia się do czego odnosi się premier.

Trzęsienie ziemi w Pałacu Buckingham. Król Karol III rezygnuje z ostatniej chwili
Trzęsienie ziemi w Pałacu Buckingham. Król Karol III rezygnuje

W ostatnim czasie brytyjskie media obiegły niepokojące doniesienia w sprawie stanu zdrowia króla Karola III. Tabloid „In Touch” donosił, że jest coraz gorzej. Monarcha musiał zrezygnować.

Tusk: Nie chcę nikogo straszyć, ale wojna nie jest już pojęciem z przeszłości z ostatniej chwili
Tusk: "Nie chcę nikogo straszyć, ale wojna nie jest już pojęciem z przeszłości"

Nie chcę nikogo straszyć, ale wojna nie jest już pojęciem z przeszłości. Jest realna, w gruncie rzeczy zaczęła się ponad dwa lata temu. To, co obecnie najbardziej niepokoi, to fakt, że możliwy jest dosłownie każdy scenariusz. Takiej sytuacji nie mieliśmy od 1945 roku – uważa szef polskiego rządu Donald Tusk.

REKLAMA

Gloria Artis dla Haliny Łabonarskiej, Lecha Makowieckiego i Jerzego Zelnika [sylwetki odznaczonych]

Dzisiaj w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego odbyła się uroczystość wręczenia nagród Gloria Artis przez Premiera Piotra Glińskiego Halinie Łabonarskiej, Lechowi Makowieckiemu i Jerzemu Zelnikowi
 Gloria Artis dla Haliny Łabonarskiej, Lecha Makowieckiego i Jerzego Zelnika [sylwetki odznaczonych]
/ screen YouTube
Halina Łabonarska jest wybitną aktorką, występującą przede wszystkim w teatrze. Debiutowała na scenie Teatru Nowego w Łodzi (1969), a następnie związała się z zespołem Izabelli Cywińskiej, z którym występowała w teatrach w Kaliszu i Poznaniu. W tym okresie stworzyła wiele ról pierwszoplanowych, które przyniosły jej uznanie, zostały zauważone przez krytykę oraz przyczyniły się do uformowania jej dojrzałego aktorskiego stylu. Były wśród nich m.in. Wróżka w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (1970, reż. Maciej Prus), Barbara Niechcicowa w Nocach i dniach wg Marii Dąbrowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Joanna w Domu kobiet Zofii Nałkowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Polly w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta (1974), Nastia w Na dnie Maksima Gorkiego (1974), Spika Tremendosa w Onych Stanisława Ignacego Witkiewicza (1975). Od 1977 r. pracuje na scenach warszawskich. Wśród wielu ważnych ról tego okresu warto wymienić m.in. Idalię w Fantazym Słowackiego (1980), Babę w Pieszo Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Jarockiego (1981), czy Matkę w Zwiastowaniu Paula Claudela (2012). Obecnie związana jest z Teatrem Dramatycznym m.st. Warszawy, gdzie występuje m.in. w roli tytułowej w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego (2016).

W filmie debiutowała wybitną rolą Anki w "Aktorach prowincjonalnych" Agnieszki Holland (1979). Późniejsze jej występy ekranowe były mniej eksponowane, choć należy też przypomnieć kilka wybitnych kreacji w Teatrze Telewizji, m.in. w adaptacjach dramatów Antoniego Czechowa.
Uczestniczyła również w wielkich koncertach w Poznaniu w cyklu Verba sacra pt. Modlitwy katedr, gdzie prezentowała m.in. teksty Jana Pawła II. Jest laureatką wielu nagród teatralnych, w tym ostatnio Nagrody im. Ireny Solskiej, przyznawanej przez polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyki Teatralnej (2015).

Lech Makowiecki ur. 1954 poeta, autor tekstów, kompozytor, muzyk, scenarzysta i felietonista. Karierę muzyczną rozpoczął w 1978 r„ w znanym zespole country rockowym Babsztyl, występując jako wokalista, gitarzysta i mandolinista. W 1985 wraz z zespołem Babsztyl zdobył Złoty Pierścień (główną nagrodę) na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W 1986 założył i został liderem zespołu eastern country Zayazd z którym nagrał 5 płyt. W 2008 L. Makowiecki wygrał konkurs na scenariusz serialu o wysiedleniach w czasie II wojny światowej. Jest autorem scenariusza musicalu Mickiewicz wystawionego w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz kilku odcinków edukacyjno- rozrywkowego programu telewizyjnego Ostatni Zayazd. Z okazji obchodów jubileuszu 600- lecia bitwy pod Grunwaldem napisał musical Grunwald, który zaprezentowany w Olsztynie.

W ramach działalności solowej nagrał dwie płyty wpisujące się w nurt poezji śpiewanej z gatunku bardów. Płyty te skupione są na tematyce patriotycznej i historii polski z okresu II wojny światowej, jednocześnie będąc mocno osadzonymi we współczesności.

Ostatnio ukazały się dwie autorskie płyty: „Katyń 1940”( 2010), Ostatni list. Ballady Lecha Makowieckiego” (2010 r.) „Patriotyzm” (2011) oraz „Obudź się Polsko” (2012 r.). Ta ostatnia płyta jest kontynuacją poprzednich „historycznych” płyt i podobnie, jak wcześniejsze albumy ma edukować i uwrażliwiać słuchacza na dzieje naszego kraju, odbudowywać zręby Patriotyzmu, przestrzegać przed zagrożeniami współczesnego świata i ukazywać drogę rozwoju w oparciu o naszą Tradycję i uniwersalne prawa Dekalogu. Ogromne zróżnicowanie stylów muzycznych tych premierowych utworów, od ballad partyzanckich, przez sacrosongi, hymny ojczyźniane po stadionowe "hity" i "harleyowskiego" rocka, odzwierciedla różnorodność samych Polaków, których niezależnie od wieku, temperamentu i upodobań powinno łączy jedno -miłość do Ojczyzny.

Artysta, sformatowany na polską tradycję, kulturę i edukację historyczną młodego pokolenia wydał również tomiki wierszy: „PRO PUBLICO BONO" i "JA TU ZOSTAJĘ".

Jerzy Zelnik na scenie debiutował w 1968 r. w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, z którym związany był przez dwa kolejne lata. Od 1970 r. związany był z teatrami warszawskimi, przede wszystkim Teatrem Powszechnym. Występował także na wielu pozawarszawskich scenach. Przez długi czas jego liczne role teatralne, filmowe i telewizyjne pozostawały w cieniu wybitnej kreacji Ramzesa, którą stworzył w filmie Faraon (1966) Jerzego Kawalerowicza jeszcze przed ukończeniem studiów. W jego dorobku warto pamiętać o przede wszystkim o rolach z klasycznego repertuaru. Wśród nich m.in. Lizandrze ze Snu nocy letniej Shakespeare’a w reż. Konrada Swinarskiego (1970), występie w Złotej Czaszce Słowackiego w reż. Ryszarda Peryta (1974), Razumowie w Spiskowcach wg Conrada w reż. Zygmunta Hübnera (1980), Trigorinie w Dziesięciu portretach z Czajką w tle w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1990), czy roli tytułowej w Don Juanie Moliera w reż. Marcina Jarnuszkiewicza (2008). Z ról ekranowych – oprócz Faraona – należy przypomnieć m.in. Piłata i innych (1971), Dzieje Grzechu (1975), Tańczącego jastrzębia (1977), Pismaka (1984), Chopina. Pragnienie miłości (2002), czy Smoleńsk (2016), a także liczne role w serialach oraz Teatrze Telewizji.

Dopełnieniem aktywności artystycznej Jerzego Zelnika było sprawowanie funkcji dyrektora Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi w latach 2005-2007. W ostatnich latach Jerzy Zelnik dużo uwagi poświęca też reżyserii (debiutował w tej roli w 2002 r. w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku), a zwłaszcza sztuce recytacji, której jest niezrównanym mistrzem.
 


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe