Polska gospodarzem 41. sesji UNESCO. Prezydent Andrzej Duda i prof. Piotr Gliński na ceremonii otwarcia
Podczas trwających 10 dni obrad (2-12 lipca br.) przedstawiciele 21 państw członkowskich Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO będą podejmować decyzje dotyczące dóbr kultury i przyrody na całym świecie. W roli obserwatorów obecne będą delegacje rządowe z blisko 170 Państw - Stron Konwencji oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych. Szacuje się, że w wydarzeniu weźmie udział 2 tys. uczestników.
Pełnomocnikiem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Piotra Glińskiego ds. organizacji 41. sesji jest wiceminister prof. Magdalena Gawin. Obradom będzie przewodniczył prof. Jacek Purchla, przewodniczący Komitetu Światowego Dziedzictwa. Polskiego Komitetu ds. UNESCO, dyrektor Międzynarodowego Centrum Kultury.
Na miejsce posiedzenia wybrano Centrum Kongresowe ICE Kraków, jeden z najnowocześniejszych obiektów konferencyjnych w Europie. W jego przestrzeni będą miały miejsce również wernisaże oraz wydarzenia o charakterze kulturalnym z różnych stron świata. Uroczyste otwarcie sesji odbędzie się 2 lipca w Zamku Królewskim na Wawelu.
Sesje Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO to coroczne, międzyrządowe spotkania 21 państw członków Komitetu dotyczące stosowania w praktyce Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Obrady Komitetu mają ściśle ustalony program. Od 1977 r. odbywają się w różnych miastach na świecie.
Przedmiotem spotkania, podobnie jak w ubiegłych latach, będą decyzje dotyczące wpisania nowych dóbr kultury i przyrody na Listę światowego dziedzictwa oraz przegląd i ocena ochrony dóbr już wpisanych.
Program 41. sesji obejmuje obrady plenarne Komitetu, podczas których, podobnie jak w ubiegłych latach, rozpatrywane będą decyzje dotyczące wpisania nowych obiektów kultury i miejsc przyrody na Listę światowego dziedzictwa oraz przegląd i ocena ochrony dóbr już wpisanych. Równolegle do sesji odbywać się będą wydarzenia towarzyszące, takie jak: Forum Młodych Profesjonalistów oraz – organizowane po raz pierwszy z inicjatywy Polski i UNESCO – Forum Zarządców Miejsc Światowego Dziedzictwa oraz Forum Społeczeństwa Obywatelskiego.
Polski wniosek, który będzie dyskutowany podczas 41. sesji, dotyczy podziemi tarnogórskich (Kopalni rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach). Jeżeli na sesji w Krakowie zapadnie decyzja o wpisie, będzie to 15. miejsce w Polsce na Liście światowego dziedzictwa.
Organizatorem 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa z ramienia polskiego rządu jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które przygotowuje spotkanie we współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz władzami Krakowa. W imieniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego organizatorem wykonawczym i koordynatorem sesji jest Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Zaszczytny udział Polski w organizacji i koordynacji 41. sesji to jeden z ważniejszych momentów naszych działań związanych z ochroną dziedzictwa światowego, ale nie jedyny. Historia aktywności Polski w tym zakresie sięga długo przed tym zanim Konferencja Generalna UNESCO przyjęła w 1972 r. Konwencję. W 1948 r. powstała Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), czerpiąca z przedwojennych doświadczeń, w tym dorobku naukowego prof. Władysława Szafera. W 1956 r., powołane zostało Międzynarodowe Centrum Studiów nad Ochroną i Restauracją Dóbr Kultury (ICCROM). Pierwszym przewodniczącym jego rady naukowej był prof. Stanisław Lorentz . Niecałą dekadę później powstała Międzynarodowa Rada Ochrony Zabytków (ICOMOS), której kongres założycielski odbył się w 1965 r. w Warszawie. w 1965 r. Wszystkie te organizacje to najistotniejsze ciała doradcze Komitetu Światowego Dziedzictwa.
Udział polskich ekspertów w kształtowaniu idei wspólnego dziedzictwa ludzkości w dużym stopniu motywowany był doświadczeniami wojny oraz zniszczonej Polski oraz Warszawy. Pieczołowicie odbudowane centrum historyczne Warszawy zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1980 roku przez prof. Krzysztofa Pawłowskiego. W uzasadnieniu wyjątkowej wartości odtworzonych zabytków eksperci podkreślili wolę narodu, by przywrócić zniszczonej stolicy życie. Delegaci oraz uczestnicy Sesji dostaną również przetłumaczone zeznania mieszkańców stolicy z lat okupacji i Powstania Warszawskiego, które otwierają zeznania prof. Jana Zachwatowicza i prof. Stanisława Lorenza.
Do tomu zeznań mieszkańców Warszawy przygotowanych przez Ośrodek Badań nad Totalitaryzmami dołączony będzie album o odbudowie Warszawy przygotowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego.
źródło: mkidn.gov.pl