[Wiedo] Film fabularny IPN o Józefie Mackiewiczu „Czarny sufit”

19.12.2022 17:29

Z okazji trwającego właśnie Roku Józefa Mackiewicza, obchodzonego w związku ze 120-leciem urodzin pisarza, Instytut Pamięci Narodowej przygotował pierwszy w historii film fabularny poświęcony tej niezwykłej postaci. Jego premiera odbyła się 14 grudnia 2022 r. w Filmotece Narodowej – Instytucie Audiowizualnym w Warszawie. Od 18 grudnia 2022 r. film będzie można oglądać na kanale IPNtv na YouTube.

Redakcja dziennika „Słowo”: Bolesław Wit-Święcicki, Witold Tatrzański, Józef Mackiewicz, Kazimierz Luboński, Hartung, ok. 1937 [Wiedo] Film fabularny IPN o Józefie Mackiewiczu „Czarny sufit”

Redakcja dziennika „Słowo”: Bolesław Wit-Święcicki, Witold Tatrzański, Józef Mackiewicz, Kazimierz Luboński, Hartung, ok. 1937 / domena publiczna

Obraz jest skierowany przede wszystkim do przedstawicieli młodego pokolenia. Jego zadaniem jest wzbudzienie refleksji i przyczynienie się do wzrostu zainteresowania życiem i twórczością Józefa Mackiewicza.

Akcja filmu toczy się w Monachium w 1968 roku – w mieszkaniu Józefa Mackiewicza i jego żony Barbary Toporskiej. Jest zapisem rozmowy z jego wieloletnim korespondencyjnym przyjacielem, Jerzym Giedroyciem, na temat ówczesnej sytuacji międzynarodowej oraz istoty systemu komunistycznego.

Józef Mackiewicz był jednym z pierwszych Polaków – obok Ferdynanda Goetla i Jana Emila Skiwskiego – którzy widzieli zwłoki polskich oficerów w Katyniu. W 1952 roku zeznawał przed specjalną komisją Kongresu USA badającą zbrodnię katyńską. Opublikował setki artykułów wspomnieniowych i komentarzy politycznych. Nie uznawał PRL jako legalnej formy państwowości polskiej. Był nieustannie krytykowany przez część środowisk AK na emigracji za negatywną ocenę polityki KG AK wobec ZSRS podczas wojny oraz za swój nieprzejednany antykomunizm.

Jego książki ukazywały się jedynie nakładem wydawnictw emigracyjnych lub w drugim obiegu (łącznie 51 pozycji). Uważał, że prawda jest bardziej dramatyczna niż fikcja literacka. Łączył fikcję z dokumentami, mieszał w narracji reportaż i sceniczność, panoramiczną i personalną prezentację wydarzeń, pedantycznie przedstawiał szczegóły przyrodnicze, historyczne i lokalne, miał też znakomite wyczucie języka mówionego.

Swoim pisarstwem dowodził, że zarówno niemiecki nazizm, jak i sowiecki komunizm są uosobieniem zła.

W filmie występują: