Wspomnienie z mojego życiorysu. 
• W 1981 r. byłem wraz z kolegami sądzony za działalność niepodległościową w KPN. Przewodniczący składu sędzia Jankowski zwrócił się do mnie: „Oskarżony upiera się, że prowadził polską działalność patriotyczną, a przecież ma rosyjskie nazwisko”. Odpowiedziałem: „Tak jest panie sędzio, Szeremietiew to nazwisko rosyjskie, a Rokossowski polskie”. 

(Miesięcznik Regionalny „Nowa Elita” Leszno, nr 52, czerwiec 2007)
Pytanie: Skąd w Polsce wziął się Szeremietiew, to przecież nie jest polskie nazwisko.

Nazwisko Szeremietiew, jak bez trudu można spostrzec, jest rosyjskie. A hrabiowie Szeremietiewowie w dawnej Rosji to był obok Golicynów czy Trubeckich jeden z najpotężniejszych rodów. Byli tak samo wpływowym rodem w Rosji, jak w Rzeczypospolitej Zamoyscy, Lubomirscy lub Radziwiłłowie. Z przekazu rodzinnego wiem, ze mój ojciec, Mikołaj Szeremietiew, wywodził się z „tych” Szeremietiewów. Z racji pochodzenia ojciec był przez bolszewików prześladowany. Jako „były arystokrata” (takich jak on władza sowiecka nazywała „byłyje ludi”) znał się na koniach, więc w Sowietach był weterynarzem. Po wybuchu wojny z Niemcami wcielono go do wojska, następnie został skierowany do armii Berlinga. W Białymstoku jako porucznik „berlingowiec” poznał moją przyszłą matkę. Przeszedł na katolicyzm i ożenił się. W kilka tygodni później zdezerterował z wojska, wybierając służbę niepodległej Polsce. Ojciec poszedł w ślady innego Szeremietiewa. W czasie powstania styczniowego 1863 roku z wołgodzkiego pułku tłumiącego powstanie zdezerterował Stefan Szeremietiew. Walczył następnie w szeregach powstańczej żandarmerii narodowej, został pochwycony przez Moskali i powieszony na rynku w Ostrowcu. 

Dziadek Lubowicki wspominał, że pomógł memu ojcu nawiązać kontakt z podziemiem. Zanim jednak ojciec poszedł do oddziału, chciał jeszcze mnie zobaczyć – urodziłem się w październiku 1945 roku. Matka była ze mną u swoich rodziców w Olmontach pod Białymstokiem. Ojciec przyszedł po kryjomu w nocy, ale dom był obserwowany przez Smiersz i go aresztowano. Odtąd wszelki słuch po nim zaginął. Nadano mi imię Romuald, bo taka była jego ostatnia wola. Imię mam na cześć zamordowanego przez UB kapitana Romualda Rajsa „Burego”, ojciec miał służyć w jego oddziale. 

Matka wywodzi się z Lubowickich, z podlaskiej szlachty. Kiedyś familia była dość zamożna, jednak głównie z racji rosyjskich represji za udział w powstaniu styczniowym majętność stopniała do dużego gospodarstwa rolnego, które było własnością moich dziadków we wspomnianych Olmontach. Moje dzieciństwo i szkoła podstawowa to Olmonty. Tam się wychowałem i dorastałem.

Proces kierownictwa KPN. Na ławie oskarżonych w sądzie Warszawskiego Okręgu Wojskowego razem z Tadeuszem Stańskim. Na pierwszym planie między nami mecenas Jerzy Woźniak, mój obrońca i przyjaciel.

Romuald Szeremietiew