Ryszard Czarnecki: Największa demokracja świata

Świat stał się globalną wioską, to prawda, ale interesy narodowe i państwowe wciąż są głównym drogowskazem i punktem odniesienia. Globalizacja polityki międzynarodowej nie polega na tym, że poszczególne kraje przestają mieć interesy czy że je grzecznie przekazują organizacjom międzynarodowym, tylko na tym, że owe interesy stają się przedmiotem rozgrywek globalnych.
 Ryszard Czarnecki: Największa demokracja świata
/ morguefile.com

Świat stał się globalną wioską, to prawda, ale interesy narodowe i państwowe wciąż są głównym drogowskazem i punktem odniesienia. Globalizacja polityki międzynarodowej nie polega na tym, że poszczególne kraje przestają mieć interesy czy że je grzecznie przekazują organizacjom międzynarodowym, tylko na tym, że owe interesy stają się przedmiotem rozgrywek globalnych.

Widać to w miejscu, w którym piszę te słowa, czyli w Nowym Delhi, stolicy Indii. Państwo numer dwa na świecie (w wymiarze ludnościowym) uważane jest za wschodzącą potęgę ponadregionalną. Konfrontacja z Pakistanem to konflikt regionalny, skądinąd permanentny i skazany na „wieczne trwanie” – podobnie jak konflikt Izraela i Palestyny – ale już rywalizacja Indii z Chinami ma charakter ponadkontynentalny.

Nowe Delhi, stolica smogu

W indyjskiej stolicy najlepiej funkcjonować w zamk­niętym pomieszczeniu – na zewnątrz bowiem smog daje się we znaki. Jego natężenie jest tak duże, że w niechlubnej klasyfikacji aglomeracji z największym wskaźnikiem smogu Nowe Delhi wyprzedziło ostatnio światowy symbol zasmogowania, czyli Pekin. Tyle że tu nikt nikomu nie wytacza procesu w sprawie wysiłków lub braku wysiłków w walce ze smogiem. Brytyjski generał, a dziś polityk rządzącej Partii Konserwatywnej Geoffrey Van Orden, z którym tu przebywałem w ramach delegacji prezydium Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów w PE, przez cały pobyt w Nowym Delhi chodził w specjalnej masce z filtrami. Wyglądało to komicznie, ale z punktu widzenia zdrowia zapewne było właściwe.

Parlament Indii pod jednym względem przypomina Parlament Europejski – chodzi o wielość języków. Co prawda oficjalnymi językami tego państwa są hindi i angielski, ale w tutejszym „sejmie” przemawia się aż w 14 językach (w sumie w całym kraju aż 21 języków uznaje się za „wiodące”). W europarlamencie w Brukseli i Strasburgu co prawda mówi się przeszło 20 językami, ale przecież to instytucja, w której zasiadają przedstawiciele 28 państw, a nie jednego.

Parlament kraju, który oficjalnie nazywa się Bhārat Gaṇarājya (Republika Indii), składa się z dwóch izb: Ludowej i Stanów. Ta pierwsza to Lok Sabha – liczy 552 członków, w tym 550 wybieranych w wyborach powszechnych i dwóch mianowanych przez prezydenta. Ta druga to Rajya Sabha – ma 250 członków wybieranych w większości przez parlamenty stanowe, z wyjątkiem 12 mianowanych przez prezydenta. Tworzą one razem Sansad – odpowiednik naszego Zgromadzenia Narodowego.

Obie izby mieszczą się w jednym budynku, co przypomina rozwiązanie polskie. Zapożyczeniem od USA jest natomiast to, że indyjska Izba Stanów obraduje pod przewodnictwem wiceprezydenta, tak jak amerykański Senat. Z kolei innym podobieństwem do Parlamentu Europejskiego jest fakt, że żadna z izb Sansadu nie wykazuje… inicjatywy legislacyjnej. To znaczy formalnie jest ona możliwa, ale w praktyce niewykorzystywana. Parlament obraduje nad projektami ustaw składanymi przez rząd. W ciągu ostatnich 30 lat tylko raz (sic!) jeden z posłów przedłożył własną inicjatywę legislacyjną.

Bombaj, stolica biznesu i nocnego życia

Polityczną stolicą Indii jest Nowe Delhi, gdzie mieszczą się siedziby rządu i parlamentu. Biznesową jest zaś Bombaj. To najbardziej europejska aglomeracja Indii, ale też dla wielu obserwatorów – całej Azji. Tu nie ma smogu, tutaj pulsuje życie nocne aż do bladego świtu (w Nowym Delhi nawet w nocy są korki, ale oferta „capital by night” jest znacznie skromniejsza niż w położonym nad Morzem Arabskim Bombaju). To w Bombaju uruchomiono pierwszą windę elektryczną w Indiach, to tu działał pierwszy kabaret i tu odbył się pierwszy koncert jazzowy. To tu sprowadzano kucharzy z całego świata i to właśnie o Bombaju rozpisywały się amerykańskie gazety już na początku XX w.

Bangalur, informatyka i kosmos

Kolejną stolicą Indii – tyle że informatyczną – jest Bangalur. To tutaj znajdują się centra informatyczne wielu amerykańskich i europejskich firm (m.in. Luft­hansy). Nasza delegacja zwiedzała siedzibę Infosysu (firma działa w Polsce, w Łodzi) oraz Airbusa. To właśnie tu mieści się siedziba ISRO, czyli Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych. To państwo, będące właściwie subkontynentem, inwestuje w badania kosmosu ze względów strategicznych, militarnych i biznesowych. Świadczą o tym dziesiątki indyjskich satelitów.

Z Bangaluru lecę z powrotem do Nowego Delhi. Urzęduje tu aż dwóch ambasadorów Polaków. Tyle że jeden z nich, Tomasz Kozłowski, reprezentuje Unię Europejską i jest jednym z pięciu Polaków będących ambasadorami UE na świecie (inni działają m.in. w Armenii, na Jamajce i w Dżibuti). Pan Kozłowski w Azji spędził 30 lat, najpierw jako ambasador Polski (m.in. w Pakistanie), potem jako ambasador Unii Europejskiej w Korei Południowej, a teraz w Indiach.

Z kolei nowy ambasador Rzeczypospolitej, prof. Adam Burakowski, jest jedynym spośród ambasadorów krajów Unii Europejskiej, który zna hindi. Z Europy tym językiem mówi jeszcze szef placówki dyplomatycznej Ukrainy, który kiedyś piastował stanowisko wiceambasadora ZSRS w Nowym Delhi.

Indyjskie Prawo i Sprawiedliwość i indyjski Prezes

Kampania wyborcza w Indiach trwa w zasadzie permanentnie. Co prawda wybory parlamentarne odbywają się, tak jak w Polsce, co cztery lata (najbliższe będą w przyszłym roku), ale ponieważ jest tu aż 29 stanów, to niemal co chwilę ogłaszane są wybory stanowe.

Niedawno w największym stanie Indii Uttar Pradesh niespodziewanie wygrała rządząca w całym państwie Indyjska Partia Ludowa (Bharatiya Janata Party), która niczym Prawo i Sprawiedliwość w obozie Zjednoczonej Prawicy skupiła wokół siebie ugrupowania prawicowe w Narodowym Sojuszu Demokratycznym. W Uttar Pradesh zawsze królował Indyjski Kongres Narodowy, sięgający tradycjami do czasów Mahatmy Gandhiego, ale prawica okazała się skuteczniejsza, m.in. dzięki dogłębnemu rozeznaniu problemów i struktury społecznej w poszczególnych miejscowościach, a nawet dzielnicach miast. Potrafiła jednocześnie w różnych miejscach obiecywać ograniczenie systemu kastowego (tam, gdzie ludność składa się z przedstawicieli niższych kast) i utrzymanie systemu kastowego (tam, gdzie przeważają bramini, a więc kasta najwyższa).

Co prawda premierem Indii jest charyzmatyczny Narendra Modi, świetny orator (wiem, co mówię, bo występowaliśmy razem w 2016 r., przemawiając na uroczystościach w Nowym Delhi do ponad 3 mln ludzi!), ale tak naprawdę realną władzę sprawuje szara eminencja, lider rządzącej partii Amit Shah. Czy to komuś coś przypomina?

*tekst ukazał się w "Gazecie Polskiej Codziennie" (05.11.2018)


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci Wiadomości
Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci

Urodzony 23.06.1919 r. w Bestwinie pow. bielski, syn Franciszka i Anny z d. Bolek, zamieszkały w tej miejscowości. Mając szesnaście lat – w 1935 r., rozpoczął pracę zarobkową jako pomocnik a następnie samodzielny pracownik w cegielni. Podczas okupacji hitlerowskiej, w styczniu 1940 r. wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec – Brandenburg Hawel. W lipcu 1941 r. uciekł z miejsca przymusowego zatrudnienia i wrócił do Bestwiny, gdzie w październiku tegoż roku jako uciekinier został aresztowany przez policję niemiecką.

Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny z ostatniej chwili
Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny

Czy Polsce grozi wojna? – Trzeba się szykować – twierdzi gen. Rajmund Andrzejczak, były Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w "Gościu Wydarzeń" na antenie Polsat News.

Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach z ostatniej chwili
Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach

– Agnieszka Romaszewska-Guzy stworzyła wspaniałą instytucję. (…) Takie mafijno-ubeckie metody są masowo stosowane wobec niezależnych dyrektorów instytucji, które nie zostały opanowane przez obecną władzę. Ten szantaż i to przekupstwo mają miejsce – twierdzi były minister kultury Piotr Gliński.

Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ Wiadomości
Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ

W zeszłym tygodniu Instytut Gallupa ogłosił wyniki badań, które ujawniają wielką zmianę w społeczeństwie amerykańskim. Wszyscy są zgodni, że jest to kolosalna zmiana, wręcz rewolucyjna, pozostaje jedynie kwestią interpretacji i sporu, na czym ta zmiana naprawdę polega i o czym świadczy.

Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu z ostatniej chwili
Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu

„Wydałem cztery decyzje zakazujące organizacji protestów rolniczych na terenie administracyjnym Wrocławia” – poinformował prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

Putin przegrał wybory w Polsce z ostatniej chwili
Putin przegrał wybory w Polsce

Polska jest jednym z krajów, gdzie Władimir Putin przegrał zakończone w niedzielę trzydniowe wybory prezydenckie w Rosji – wynika z informacji podanej przez rosyjski niezależny portal Meduza.

Francuski europoseł: Sytuacja w Polsce jest poważna, rząd Tuska prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków z ostatniej chwili
Francuski europoseł: Sytuacja w Polsce jest poważna, rząd Tuska prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków

Zdaniem znanego francuskiego europarlamentarzysty rząd Donalda Tuska „prześladuje sędziów, media i konserwatywnych polityków”.

Złe wieści dla Tuska. Jest nowy sondaż z ostatniej chwili
Złe wieści dla Tuska. Jest nowy sondaż

Prawo i Sprawiedliwość jest najchętniej wybieraną partią polityczną w Polsce – wynika z najnowszego sondażu „Super Expressu” przeprowadzonego przez Instytut Badań Pollster.

Spięcie w koalicji. Poseł Lewicy atakuje Hołownię: „Jest kłamcą” z ostatniej chwili
Spięcie w koalicji. Poseł Lewicy atakuje Hołownię: „Jest kłamcą”

– Kłamcą jest on, bo to on ściemnia, on manipuluje, on twierdzi, że nie można tego procedować teraz – mówi o marszałku Sejmu Szymonowi Hołowni poseł Lewicy Tomasz Trela.

Jest decyzja UE ws. zwiększenia finansowania dla ukraińskiej armii z ostatniej chwili
Jest decyzja UE ws. zwiększenia finansowania dla ukraińskiej armii

W poniedziałek szefowie MSZ państw UE zgodzili się zwiększyć wsparcie dla ukraińskich sił zbrojnych o 5 miliardów euro za pośrednictwem specjalnego funduszu pomocowego.

REKLAMA

Ryszard Czarnecki: Największa demokracja świata

Świat stał się globalną wioską, to prawda, ale interesy narodowe i państwowe wciąż są głównym drogowskazem i punktem odniesienia. Globalizacja polityki międzynarodowej nie polega na tym, że poszczególne kraje przestają mieć interesy czy że je grzecznie przekazują organizacjom międzynarodowym, tylko na tym, że owe interesy stają się przedmiotem rozgrywek globalnych.
 Ryszard Czarnecki: Największa demokracja świata
/ morguefile.com

Świat stał się globalną wioską, to prawda, ale interesy narodowe i państwowe wciąż są głównym drogowskazem i punktem odniesienia. Globalizacja polityki międzynarodowej nie polega na tym, że poszczególne kraje przestają mieć interesy czy że je grzecznie przekazują organizacjom międzynarodowym, tylko na tym, że owe interesy stają się przedmiotem rozgrywek globalnych.

Widać to w miejscu, w którym piszę te słowa, czyli w Nowym Delhi, stolicy Indii. Państwo numer dwa na świecie (w wymiarze ludnościowym) uważane jest za wschodzącą potęgę ponadregionalną. Konfrontacja z Pakistanem to konflikt regionalny, skądinąd permanentny i skazany na „wieczne trwanie” – podobnie jak konflikt Izraela i Palestyny – ale już rywalizacja Indii z Chinami ma charakter ponadkontynentalny.

Nowe Delhi, stolica smogu

W indyjskiej stolicy najlepiej funkcjonować w zamk­niętym pomieszczeniu – na zewnątrz bowiem smog daje się we znaki. Jego natężenie jest tak duże, że w niechlubnej klasyfikacji aglomeracji z największym wskaźnikiem smogu Nowe Delhi wyprzedziło ostatnio światowy symbol zasmogowania, czyli Pekin. Tyle że tu nikt nikomu nie wytacza procesu w sprawie wysiłków lub braku wysiłków w walce ze smogiem. Brytyjski generał, a dziś polityk rządzącej Partii Konserwatywnej Geoffrey Van Orden, z którym tu przebywałem w ramach delegacji prezydium Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów w PE, przez cały pobyt w Nowym Delhi chodził w specjalnej masce z filtrami. Wyglądało to komicznie, ale z punktu widzenia zdrowia zapewne było właściwe.

Parlament Indii pod jednym względem przypomina Parlament Europejski – chodzi o wielość języków. Co prawda oficjalnymi językami tego państwa są hindi i angielski, ale w tutejszym „sejmie” przemawia się aż w 14 językach (w sumie w całym kraju aż 21 języków uznaje się za „wiodące”). W europarlamencie w Brukseli i Strasburgu co prawda mówi się przeszło 20 językami, ale przecież to instytucja, w której zasiadają przedstawiciele 28 państw, a nie jednego.

Parlament kraju, który oficjalnie nazywa się Bhārat Gaṇarājya (Republika Indii), składa się z dwóch izb: Ludowej i Stanów. Ta pierwsza to Lok Sabha – liczy 552 członków, w tym 550 wybieranych w wyborach powszechnych i dwóch mianowanych przez prezydenta. Ta druga to Rajya Sabha – ma 250 członków wybieranych w większości przez parlamenty stanowe, z wyjątkiem 12 mianowanych przez prezydenta. Tworzą one razem Sansad – odpowiednik naszego Zgromadzenia Narodowego.

Obie izby mieszczą się w jednym budynku, co przypomina rozwiązanie polskie. Zapożyczeniem od USA jest natomiast to, że indyjska Izba Stanów obraduje pod przewodnictwem wiceprezydenta, tak jak amerykański Senat. Z kolei innym podobieństwem do Parlamentu Europejskiego jest fakt, że żadna z izb Sansadu nie wykazuje… inicjatywy legislacyjnej. To znaczy formalnie jest ona możliwa, ale w praktyce niewykorzystywana. Parlament obraduje nad projektami ustaw składanymi przez rząd. W ciągu ostatnich 30 lat tylko raz (sic!) jeden z posłów przedłożył własną inicjatywę legislacyjną.

Bombaj, stolica biznesu i nocnego życia

Polityczną stolicą Indii jest Nowe Delhi, gdzie mieszczą się siedziby rządu i parlamentu. Biznesową jest zaś Bombaj. To najbardziej europejska aglomeracja Indii, ale też dla wielu obserwatorów – całej Azji. Tu nie ma smogu, tutaj pulsuje życie nocne aż do bladego świtu (w Nowym Delhi nawet w nocy są korki, ale oferta „capital by night” jest znacznie skromniejsza niż w położonym nad Morzem Arabskim Bombaju). To w Bombaju uruchomiono pierwszą windę elektryczną w Indiach, to tu działał pierwszy kabaret i tu odbył się pierwszy koncert jazzowy. To tu sprowadzano kucharzy z całego świata i to właśnie o Bombaju rozpisywały się amerykańskie gazety już na początku XX w.

Bangalur, informatyka i kosmos

Kolejną stolicą Indii – tyle że informatyczną – jest Bangalur. To tutaj znajdują się centra informatyczne wielu amerykańskich i europejskich firm (m.in. Luft­hansy). Nasza delegacja zwiedzała siedzibę Infosysu (firma działa w Polsce, w Łodzi) oraz Airbusa. To właśnie tu mieści się siedziba ISRO, czyli Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych. To państwo, będące właściwie subkontynentem, inwestuje w badania kosmosu ze względów strategicznych, militarnych i biznesowych. Świadczą o tym dziesiątki indyjskich satelitów.

Z Bangaluru lecę z powrotem do Nowego Delhi. Urzęduje tu aż dwóch ambasadorów Polaków. Tyle że jeden z nich, Tomasz Kozłowski, reprezentuje Unię Europejską i jest jednym z pięciu Polaków będących ambasadorami UE na świecie (inni działają m.in. w Armenii, na Jamajce i w Dżibuti). Pan Kozłowski w Azji spędził 30 lat, najpierw jako ambasador Polski (m.in. w Pakistanie), potem jako ambasador Unii Europejskiej w Korei Południowej, a teraz w Indiach.

Z kolei nowy ambasador Rzeczypospolitej, prof. Adam Burakowski, jest jedynym spośród ambasadorów krajów Unii Europejskiej, który zna hindi. Z Europy tym językiem mówi jeszcze szef placówki dyplomatycznej Ukrainy, który kiedyś piastował stanowisko wiceambasadora ZSRS w Nowym Delhi.

Indyjskie Prawo i Sprawiedliwość i indyjski Prezes

Kampania wyborcza w Indiach trwa w zasadzie permanentnie. Co prawda wybory parlamentarne odbywają się, tak jak w Polsce, co cztery lata (najbliższe będą w przyszłym roku), ale ponieważ jest tu aż 29 stanów, to niemal co chwilę ogłaszane są wybory stanowe.

Niedawno w największym stanie Indii Uttar Pradesh niespodziewanie wygrała rządząca w całym państwie Indyjska Partia Ludowa (Bharatiya Janata Party), która niczym Prawo i Sprawiedliwość w obozie Zjednoczonej Prawicy skupiła wokół siebie ugrupowania prawicowe w Narodowym Sojuszu Demokratycznym. W Uttar Pradesh zawsze królował Indyjski Kongres Narodowy, sięgający tradycjami do czasów Mahatmy Gandhiego, ale prawica okazała się skuteczniejsza, m.in. dzięki dogłębnemu rozeznaniu problemów i struktury społecznej w poszczególnych miejscowościach, a nawet dzielnicach miast. Potrafiła jednocześnie w różnych miejscach obiecywać ograniczenie systemu kastowego (tam, gdzie ludność składa się z przedstawicieli niższych kast) i utrzymanie systemu kastowego (tam, gdzie przeważają bramini, a więc kasta najwyższa).

Co prawda premierem Indii jest charyzmatyczny Narendra Modi, świetny orator (wiem, co mówię, bo występowaliśmy razem w 2016 r., przemawiając na uroczystościach w Nowym Delhi do ponad 3 mln ludzi!), ale tak naprawdę realną władzę sprawuje szara eminencja, lider rządzącej partii Amit Shah. Czy to komuś coś przypomina?

*tekst ukazał się w "Gazecie Polskiej Codziennie" (05.11.2018)



Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe