Grzegorz Gołębiewski: Wiosna latem, głupota jesienią - i PiS

„Wiosny” Biedronia już nie ma, ale jeszcze trwa ona w umysłach WIOSNY, tej kalendarzowej. Jeśli chodzi o ten aspekt, to w rozmowach , które prowadzą skowronki, żaby i bobry z partią najbardziej postępową jest super. Bobry uważają, że  wiosna będzie wieczna, podobnie sądzą bociany, a żaby mówią, że partia Roberta Biedronia mogłaby zbierać Kaczeńce tak, jak młodzieniec piękny i młody w „Nocach i Dniach”-  filmie starym, ale kochanym. Jest coś dziwnego dziś w polityce, nie tylko polskiej, że ona ma tempo większe od tempa zmian społecznych. George Soros nie nadąża za własną chęcią nowej komunistycznej rewolucji w Europie, co jest ciekawe, bo przecież takie rewolucje planuje się od dziesiątek lat. On to pewnie robił, ale ma teraz kontrrewolucję, która niszczy jego zdobycze, a Armii Czerwonej już na Węgry nie można wysłać.

Czytam „Serotoninę” M. Houellebecqa, który jest pisarzem znakomitym, i tu – „skandaliczne stwierdzenie” ,  on jest trochę taki sam jak  Jean – Luc  Godard   - piętnuje ZACHÓD. Ale z zupełnie innych pozycji ideowych niż słynny francuski reżyser nowej fali. Dostrzega jego wszystkie umarłości. Jednakże Wiosna, ta Roberta Biedronia trwa, a wszelkie wizje lekko obumarłego SLD także żyją, , i są jeszcze naiwności partii (nie! STOWARZYSZENIA)   Kukiz `15, one rosną z dnia na dzień. W sumie, w polskiej polityce jest prawie zero refleksji na sytuacją, może z wyjątkiem PiS. W PO go nie ma i nigdy nie było, bo pojęcie refleksji było im zawsze obce, a w PSL już go nie ma, chyba, że chodzi o Sztandar.   

PiS szuka porozumienia na rzecz Europy wspólnot narodowych, sojuszników tu niewielu, ale jakiś koncept ma. Po co? Bo może być tak, że głupota zawładnie kontynentem i koniec. Przed nią (głupotą nieprzewidywalną)  broni się też Donald Trump . I tu nie chodzi o słowa, że „Ameryka ma pozostać potęgą”. Chodzi o to, żeby zatrzymać głupotę: Polityczną, Gospodarczą, Kulturową, czyli (AGP) . W Europie to się dzieje od lat i praktycznie, tylko Niemcy realizują swój własny plan polityczny na kontynencie, w ujęciu konserwatywnym.