Do lat 2000 żyło przynajmniej dwóch brutalnych śledczych ze sprawy rtm Witolda Pileckiego. Oni również przyczynili się do śmierci polskiego bohatera, który został zamordowany 25 maja 1948 roku. To ich tortury sprawiły, że rotmistrz wypowiedział słynne dziś słowa: „Oświęcim przy tym [Rakowieckiej] to była igraszka.

W czerwcu 1946 r. Pilecki dostał informację o grożącym mu niebezpieczeństwie. Odrzucił jednak propozycję wyjazdu wraz z żoną i dziećmi do Londynu. Dalszy ciąg swojej ochotniczej misji w okupowanej przez Sowietów Ojczyźnie określił słowami: ''Ja stąd nie wyjadę. Ktoś tu musi trwać bez względu na konsekwencje''. 26-letni wówczas Tadeusz Płużański (mój Ojciec) postąpił wzorem dowódcy: mimo, iż Pilecki przekonywał Tatę do pozostania we włoskiej Ankonie, wobec zaciskającej się wokół grupy ubeckiej pętli, wrócił jako kurier do Warszawy.

Kapitana Gracjana Fróga „Szczerbca” zamordował 11 maja 1951 r. w katowni bezpieki w Warszawie przy ul. Rakowieckiej strzałem w tył głowy ubecki kat Aleksander Drej. Szczątki polskiego bohatera do dziś nie zostały odnalezione.

Antoni Skulbaszewski w Armii Czerwonej służył od 1935 r. Ukończył szkołę oficerską NKWD i dochrapał się stopnia pułkownika. Uczestniczył w napaści ZSRS na Finlandię i tzw. Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Potem Stalin oddelegował go do Wojska Polskiego.

Za nami skandal w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym Ravensbrueck, kiedy na obchody 78. rocznicy wyzwolenia tej fabryki śmierci niemiecka policja nie wpuściła polskiej delegacji Związku Narodowych Sił Zbrojnych ze Szczecina. W sprawie interweniuje polskie MSZ. Ale to nie pierwszy podobny skandal.

W dniu 6 lipca 1940 r. z KL Auschwitz, który istniał dopiero od ponad trzech tygodni, uciekł więzień Tadeusz Wiejowski, nr obozowy 220. Była to pierwsza ucieczka z obozu.

Jak widziały ostatnie godziny przed wybuchem drugiej wojny światowej polskie gazety, kto według nich był winien tragedii jaka nastąpiła i jak według nich wyglądały pierwsze dni konfliktu – przyjrzyjmy się zdarzeniom jakie miały miejsce w sierpniu i wrześniu 1939 roku oczyma dziennikarzy kilku polskich tytułów prasowych.

O tym, jak Wielkanoc była przeżywana w pierwszych wiekach rodzącego się Kościoła, aby lepiej zrozumieć jej znaczenie dla chrześcijan, opowiada o. prof. Bazyli Degórski OSPPE, patrolog Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu i Instytutu Duchowości „Teresianum” w Rzymie.

W latach 50. stalinowska prokurator Helena Wolińska, razem ze swoim konkubentem Franciszkiem Jóźwiakiem, nadzorowała jedną z głośniejszych spraw – tzw. spisku w wojsku.

W walce ze zgrupowaniem „Ognia” w latach 1945–1947 zginęło ok. 60 funkcjonariuszy komunistycznego UB, 27 NKWD, 40 milicjantów. Do dziś (post)komuna tej porażki majorowi Józefowi Kurasiowi nie może zapomnieć.

31 marca 1963 r. w Londynie zmarła Aleksandra Piłsudska z domu Szczerbińska. O niepodległość Polski walczyła w Polskiej Partii Socjalistycznej, Polskiej Organizacji Wojskowej, Legionach Polskich. Dama Orderu Virtuti Militari, od 1921 r. (druga) żona marszałka Józefa Piłsudskiego.

Jaruzelski brał udział w przygotowaniach do marca 1968 roku i inwazji na Czechosłowację. Występował otwarcie przeciwko syjonistom, jako rzekomym sprawcom wydarzeń. O pałowaniu studentów mówił: „Nasza kadra występowała z pałkami jako aktyw partyjny - dobrze, że nie z bronią, czego wróg bardzo pragnął”.

Przy okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych wróciła sprawa morderców polskich bohaterów. Jednym z katów więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie był Piotr Śmietański.

Tropem Wilczym to największy na świecie Bieg Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Narodził się w Polsce 10 lat temu jako niewielka, plenerowa inicjatywa. Obecnie udział w nim bierze ok. tysiąca miast na wszystkich kontynentach. W tym roku bieg odbywa się 5 marca.

3 marca 1948 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie rozpoczął się proces rotmistrza Witolda Pileckiego i jego grupy wywiadowczej. Ten krzywoprzysiężny komunistyczny trybunał wydał trzy wyroki śmierci: na Pileckiego, Marię Szelągowską i Tadeusza Płużańskiego (mojego Ojca). O ludziach ochotnika do Auschwitz powstał właśnie film pt. „Grupa Witolda”, z którego pokazami ruszyliśmy w podróż po kraju.

Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że dzieci odgrywały nieraz wielką rolę w historii Polski. Wiązało się to zazwyczaj z tyleż niezwykłym, co wzruszającym heroizmem. Szeroko znane są niektóre z tych historii, jak np. dramat głogowskich zakładników, walka polskich uczniów z Wrześni, Orląt Lwowskich czy Inki. Ale budujących, inspirujących i nieraz też tragicznych przypadków jest znacznie więcej. Praktycznie każde polskie pokolenie, po XXI wiek włącznie, miało swoich najmłodszych bohaterów. W naszej pamięci nigdy nie powinno zabraknąć godnego miejsca dla porwanych i rusyfikowanych dzieci na Sybirze lub brutalnie germanizowanych, dla walczących w powstaniach narodowych, czy dla najmłodszych przeciwników ustroju komunistycznego. Albo dla zupełnie innego typu bohatera: świętego królewicza Kazimierza.

Skąd wzięły się Środa Popielcowa i Wielki Post? Czy zawsze i wszędzie trwał 40 dni? Jak kiedyś wyglądał obrzęd posypania popiołem? O genezie Środy Popielcowej i Wielkiego Postu oraz zwyczajach z nimi związanych w rozmowie z Family News Service opowiedział o. prof. Bazyli Degórski, patrolog, z Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu w Rzymie.

25 lutego 1942 r., 11 dni po rozkazie przekształcającym Związek Walki Zbrojnej w Armię Krajową, Komendant Główny AK Stefan Rowecki „Grot” powołał Wojskową Służbę Kobiet. WSK miała swoją genezę podczas walk o odzyskanie niepodległości, które to tradycje kontynuowano w II Rzeczpospolitej. Wspomnę kilka kobiet, które walczyły o niepodległą. To tylko niektóre spośród dziesiątków tysięcy…

Rodzina Ulmów - Józef i Wiktoria i ich siedmioro dzieci - zostanie beatyfikowana 10 września w ich rodzinnej Markowej na Podkarpaciu – poinformowała archidiecezja przemyska. 24 marca 1944 roku, Ulmowie zostali zamordowani przez Niemców za ukrywanie Żydów. W kontekście nadchodzącej beatyfikacji warto zapytać o to, ilu Polaków poniosło podczas wojny śmierć za ratowanie Żydów?

W książce zatytułowanej: „… Pozostaną w mej pamięci - do końca żywota”, w rozdziale poświęconemu Stanisławowi Sobikowi jest mowa o tym, jak współwięzień Karol Miczajka (serdeczny kolega z działalności konspiracyjnej ZWZ/AK), w KL Auschwitz, przy pomocy współwięźnia Hanusza ściągnął Sobika do swego komanda roboczego.