Instytut Pamięci Narodowej wydał w formie osobnej publikacji dołączonej do najnowszego numeru „Biuletynu IPN” artykuł dr. Tomasza Domańskiego „Korekty ciąg dalszy. Odpowiedź redaktorom i współautorom książki »Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski«, red. B. Engelking, J. Grabowski, Warszawa 2018”. W 2018 r. Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, działające przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, opublikowało dwutomową pracę Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski pod redakcją Barbary Engelking i Jana Grabowskiego. Książka ta spotkała się z niezwykle żywym zainteresowaniem opinii publicznej oraz wielu badaczy. Ukazało się szereg jej recenzji i omówień, w tym także w 2019 r. obszerna recenzja Tomasza Domańskiego zatytułowana Korekta obrazu? Refleksje źródłoznawcze wokół książki Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski, t. 1–2. W odpowiedzi na przygotowaną przez Domańskiego recenzję redaktorzy oraz autorzy Dalej jest noc przedstawili swoje polemiczne teksty. Korekty ciąg dalszy jest repliką T. Domańskiego na uwagi i zarzuty zawarte w odpowiedziach badaczy Centrum. Tomasz Domański swoje refleksje podzielił na część ogólną, gdzie odniósł się do wątków wspólnych, oraz na części szczegółowe, w których odpowiada na uwagi poszczególnych autorów. Zarówno w części poświęconej generaliom, jak i w szczegółowych odpowiedziach, krok po kroku, wykazuje bezzasadność większości zarzutów formułowanych wobec jego recenzji. Co ważne, wskazuje nowe przykłady tych samych mechanizmów korzystania ze źródeł, które szczegółowo opisał w Korekcie, i budowanie na tej podstawie kolejnych mitów czy stawiania fałszywych tez.

Między 7 a 10 września 1939 r. kilkuset polskich żołnierzy kpt. Władysława Raginisa stawiło bohaterski opór kilkudziesięciotysięcznej armii niemieckiej. Choć przewaga wojsk III Rzeszy była miażdżąca, Polacy walczyli do samego końca. Obrona Wizny dziś nazywana jest „polskimi Termopilami”.

Siedem tysięcy jeźdźców siekących się szablami i kłujących lancami w środku Europy to widok raczej rzadki w XX wieku. Istotnie, bitwa pod Komarowem była ostatnią tego rodzaju walką w dziejach świata.

Danutę Siedzikównę „Inkę” komuniści zamordowali 28 sierpnia 1946 r. o godz. 6.15 w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej. Za sześć dni miała skończyć 18 lat. Nikogo nie wydała, zachowała się jak trzeba. W przeciwieństwie do jej oprawców, w tym prokuratora Wacława Krzyżanowskiego, który w III RP został pochowany z honorami.

Inwestycja budowy Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 prawdopodobnie potrwa do 2026 r., ale będziemy stopniowo otwierać poszczególne części muzeum- poinformował we wtorek wiceminister kultury Jarosław Sellin.

76 rocznica transportu mieszkańców z powstańczej Warszawy do KL Auschwitz II Birkenau.12 sierpnia 1944 dotarł pierwszy transport Polaków deportowanych przez Niemców z powstańczej Warszawy, z obozu przejściowego w Pruszkowie: 1984 mężczyzn oraz 3853 kobiet. W sierpniu i wrześniu 1944r do niemieckiego obozu zostało deportowanych blisko 13 tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci, od niemowląt do osób w podeszłym wieku. Niektórzy mieli ponad 80 lat.

W lipcu 1945 Czesław Gęborski został komendantem Obozu Pracy w Łambinowicach, założonego w byłym niemieckim obozie jenieckim Lamsdorf dla Niemców wysiedlanych z Opolszczyzny, ale też Ślązaków i Polaków. Ludzi zamykano bez wyroku, wystarczał donos złożony w Urzędzie Bezpieczeństwa. Szczególnie chętnie przyjmowano do obozu właścicieli dużych majątków, których byli automatycznie pozbawiani.

Minął niemalże okrągły rok (7.07.2019 r.) od opublikowania na łamach TYSOL.pl artykułu Cz. 1, związanego z hitlerowską katownią więźniów w przejściowym więzieniu jakim były pomieszczenia fabryki Schöna w Sosnowcu. Jako przykład bestialstwa hitlerowskich oprawców w tym więzieniu, cytowałem wspomnienia Arkadiusza Cieślika, zamieszkałego w Chorzowie-Batorym, który przeżył pobyt w KL Auschwitz, KL Dachau, a po wyzwoleniu osobiście złożył na ten temat relację.

Są zbrodniarze pozornie „lżejszego kalibru” – tzw. mordercy zza biurka. Rzadko kiedy sami zabijają, biją i torturują; najczęściej zostawiają to swoim podwładnym. Jednak to oni odgrywają kluczową rolę w każdym systemie władzy opartym na przemocy.

W nocy z 19 na 20 czerwca 1940 roku granicę francusko-szwajcarską przekroczyła 2. Dywizja Strzelców Pieszych pod dowództwem gen. Bronisława Prugar-Ketlinga, która brała udział w krótkiej kampanii francuskiej w ramach 45. Korpusu gen. Mariusa Daille’a

- 14 czerwca 1940 r. z więzienia w Tarnowie wyruszył transport polskich obywateli do niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Wśród 728 pierwszych więźniów byli zarówno działacze polityczni, żołnierze kampanii wrześniowej, urzędnicy państwowi, nauczyciele, prawnicy, księża, jak i młodzież – harcerze, maturzyści i studenci - głosi uchwała przyjęta przez Sejm RP w piątek

W okresie niemieckiej okupacji obywatele polscy zostali poddani eksterminacyjnej polityce III Rzeszy Niemieckiej, której celem była zagłada biologiczna Narodu oraz jego kulturalne i materialne wyniszczenie. Zbrodnicze akcje dokonane na obywatelach polskich zapoczątkowane zostały we wrześniu 1939 r. przez jednostki Wehrmachtu, SS, Einsatzgruppen, Gestapo i Volksdeutscher Selbstschutz. Od tego momentu, praktycznie do samego końca wojny w 1945 r. dochodziło do ludobójstwa w niemieckich obozach koncentracyjnych, obozach zagłady, a także innych ośrodkach przymusowego odosobnienia tj. aresztach i więzieniach, obozach pracy przymusowej, obozach jenieckich i internowania, obozach przesiedleńczych i germanizacyjnych oraz gettach przeznaczonych dla ludności narodowości żydowskiej.

Na ścianie nowego dworca PKP w Oświęcimiu, 14 czerwca 2020r, o godz. 8.30 odsłonięta zostanie tablica poświęcona pamięci kolejarzy działających podczas wojny w konspiracji i niosących pomoc więźniom obozu Auschwitz-Birkenau. Wielu zapłaciło za to życiem.

Negocjacje między komunistycznymi władzami a kierownictwem „Solidarności” w Magdalence są jednym z najbardziej znanych epizodów w najnowszej historii Polski. Mało kto pamięta, że pierwsze rozmowy między Kiszczakiem a Wałęsą odbywały się na warszawskim Mokotowie, w willi na ulicy Zawrat.

Kardynał Stefan Wyszyński odgrywał przez cały okres swojej prymasowskiej posługi istotną rolę w rzeczywistości społeczno-politycznej Polski „ludowej”. Była ona szczególnie widoczna w okresie kolejnych kryzysów ustrojowych takich jak: październik 1956 r. czy marzec 1968 r.

Czy alianci nas zdradzili? O co walczył Stalin? Czy można było zatrzymać bieg zdarzeń? Jak podsłuchy w pałacach Jałty i hollywoodzkie filmy sprzyjały Stalinowi? Czy III wojna światowa była realna? Jak długo trwała Jałta? – Z dr. hab. Henrykiem Głębockim, historykiem z Uniwersytetu Jagiellońskiego i pracownikiem Instytutu Pamięci Narodowej rozmawia Maciej Kwaśniewski.

Po wybuchu II wojny światowej tysiące Polaków, dzięki funkcjonującej ponownie od marca 1939 roku granicy polsko-węgierskiej, znalazło na Węgrzech schronienie i drugi dom na czas wojny. Pomimo że Węgrzy byli sojusznikami Hitlera, nie sprzeniewierzyli się idei polsko-węgierskiego braterstwa.

Straty demograficzne i materialne poniesione przez Polskę w czasie II wojny światowej – w przeliczeniu na jednego mieszkańca – są największe na tle wszystkich państw biorących w niej udział. Obciążają one przede wszystkim Niemcy, niemniej jednak za znaczną ich część odpowiadają również Sowieci.

2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – jednego z symboli narodowych. Podstawowe symbole narodowe to: hymn, barwy i godło. Symbol to znak, który nas identyfikuje, odnosi się do przeszłości i wspólnej historii. Dzięki emocjom, które wzbudza, pozostaje w pamięci przez pokolenia.

W ostatniej dekadzie PRL krajem rządził niepodzielnie Wojciech Jaruzelski przy wydatnym wsparciu Czesława Kiszczaka. Zapewne niewiele osób zdaje sobie sprawę, że duet generałów potrafił pełnić także rolę cenzorów.