Ryszard Czarnecki: Towarzysze, TW, wielogłowa hydra i Chirac…
Bo kiedy opozycja mówi, że Polska za rządów Prawa i Sprawiedliwości nie umie czy nie chce wykorzystać „europejskiej szansy”, to zamiast się wściekać na ową hipokryzję liberałów-aferałów, którzy stracili pięć miliardów unijnych dotacji przeznaczonych dla polskich kolei, bo nie byli w stanie przedstawić projektów konsumujących te pieniądze – lepiej przetłumaczyć te brednie z ich języka na nasz. Oto bowiem w żargonie ICH wykorzystywanie „europejskiej szansy” to tak naprawdę skorzystanie z rady prezydenta Francji Jacquesa Chiraca, żeby Polacy „siedzieli cicho”. I teraz wszystko jest proste niczym konstrukcja cepa: Polska wykorzystuje szanse, jak siedzi cicho, niczym mysz pod miotłą i jak pokorne cielę dwie matki – niemiecką i francuską – ssie. Polska zaś nie wykorzystuje „europejskiej szansy”, jeśli formułuje własne interesy, domaga się ich respektowania, a nawet czasem wskazuje, że nasze interesy są sprzeczne z „ich” interesami.
/ pixabay.com
Jeżeli Koalicja Europejska nie ma jeszcze hasła to podsuwam: „Żeby było, tak jak było”. Skądinąd nazwa owej Koalicji to oświecona wersja nazwy, jak mówią warszawscy taksówkarze, koalicji „towarzyszy i TW”.
Zostawmy na boku przystawki PO, bo dużo ciekawiej zająć się kierowniczą siłą Koalicji Europejskiej czyli ową Platformą. Skrót „PO” przez wielu obywateli RP (ale tych prawdziwych obywateli) był rozszyfrowywany jako skrót od słów: „Puste Obietnice”. Czy pamiętacie jak PO obiecywała swoje słynne 3 x 15? Oni nawet mają swoją własną, platformerską matematykę. U nich równanie 3x15 = … zero.
Z drugiej strony jednak, w gruncie rzeczy, powinniśmy być Platformie Obywatelskiej, głęboko wdzięczni. Za co? Za to, że… na szczęście nie spełnili swoich obietnic. Na przykład zaledwie po roku rządów Tusk Donald na Forum Ekonomicznym w Krynicy w 2008 zapowiedział wprowadzenie w naszym kraju waluty euro i to już po trzech latach – w 2011 roku Bogu dzięki, była to „obiecanka-cacanka, dla Polaków strach”. Gdyby rzeczywiście to zrobili, nawet rok czy dwa, trzy lata później, to byłaby – jakby to powiedział Grek Zorba – „piękna katastrofa” albo tragedia grecka w polskim wydaniu.
Wróć. Podsunąłem strategom z PO, obojętnie zewnętrznym czy wewnętrznym, hasło dla Koalicji Europejskiej: „żeby było, jak było”. Od razu mam już drugie, nawet trochę sarmackie: „Kupą, Mości Panowie”…
Nazwa Koalicji Europejskiej sugeruje, że formacja rządząca europejską nie jest. Niektórzy z naszych aż się zatrzęśli z oburzenia. Niesłusznie. Wszystko zależy od zdefiniowania pojęcia „europejskości”. Tu jest europejski pies – lub słowiański burek – pogrzebany. Bo kiedy opozycja mówi, że Polska za rządów Prawa i Sprawiedliwości nie umie czy nie chce wykorzystać „europejskiej szansy”, to zamiast się wściekać na ową hipokryzję liberałów-aferałów, którzy stracili pięć miliardów unijnych dotacji przeznaczonych dla polskich kolei, bo nie byli w stanie przedstawić projektów konsumujących te pieniądze – lepiej przetłumaczyć te brednie z ich języka na nasz. Oto bowiem w żargonie ICH wykorzystywanie „europejskiej szansy” to tak naprawdę skorzystanie z rady prezydenta Francji Jacquesa Chiraca, żeby Polacy „siedzieli cicho”. I teraz wszystko jest proste niczym konstrukcja cepa: Polska wykorzystuje szanse, jak siedzi cicho, niczym mysz pod miotłą i jak pokorne cielę dwie matki – niemiecką i francuską – ssie. Polska zaś nie wykorzystuje „europejskiej szansy”, jeśli formułuje własne interesy, domaga się ich respektowania, a nawet czasem wskazuje, że nasze interesy są sprzeczne z „ich” interesami.
Dla komunistów Lenin był „wiecznie żywy”. Dla wielogłowej hydry z twarzami Cimoszewicza, Millera, Belki, Lewandowskiego, et cetera, wiecznie żywy jest Chirac Jakub a nie Lenin Włodzimierz. Tak, oni dają gwarancję naszym bliższym i dalszym sąsiadom, że będą siedzieć cicho. „Głośne milczenie” oto trzecie hasło, które proponuję Koalicji Europejskiej...
*felieton ukazał się w „Gazecie Polskiej” (06.03.2019)
Zostawmy na boku przystawki PO, bo dużo ciekawiej zająć się kierowniczą siłą Koalicji Europejskiej czyli ową Platformą. Skrót „PO” przez wielu obywateli RP (ale tych prawdziwych obywateli) był rozszyfrowywany jako skrót od słów: „Puste Obietnice”. Czy pamiętacie jak PO obiecywała swoje słynne 3 x 15? Oni nawet mają swoją własną, platformerską matematykę. U nich równanie 3x15 = … zero.
Z drugiej strony jednak, w gruncie rzeczy, powinniśmy być Platformie Obywatelskiej, głęboko wdzięczni. Za co? Za to, że… na szczęście nie spełnili swoich obietnic. Na przykład zaledwie po roku rządów Tusk Donald na Forum Ekonomicznym w Krynicy w 2008 zapowiedział wprowadzenie w naszym kraju waluty euro i to już po trzech latach – w 2011 roku Bogu dzięki, była to „obiecanka-cacanka, dla Polaków strach”. Gdyby rzeczywiście to zrobili, nawet rok czy dwa, trzy lata później, to byłaby – jakby to powiedział Grek Zorba – „piękna katastrofa” albo tragedia grecka w polskim wydaniu.
Wróć. Podsunąłem strategom z PO, obojętnie zewnętrznym czy wewnętrznym, hasło dla Koalicji Europejskiej: „żeby było, jak było”. Od razu mam już drugie, nawet trochę sarmackie: „Kupą, Mości Panowie”…
Nazwa Koalicji Europejskiej sugeruje, że formacja rządząca europejską nie jest. Niektórzy z naszych aż się zatrzęśli z oburzenia. Niesłusznie. Wszystko zależy od zdefiniowania pojęcia „europejskości”. Tu jest europejski pies – lub słowiański burek – pogrzebany. Bo kiedy opozycja mówi, że Polska za rządów Prawa i Sprawiedliwości nie umie czy nie chce wykorzystać „europejskiej szansy”, to zamiast się wściekać na ową hipokryzję liberałów-aferałów, którzy stracili pięć miliardów unijnych dotacji przeznaczonych dla polskich kolei, bo nie byli w stanie przedstawić projektów konsumujących te pieniądze – lepiej przetłumaczyć te brednie z ich języka na nasz. Oto bowiem w żargonie ICH wykorzystywanie „europejskiej szansy” to tak naprawdę skorzystanie z rady prezydenta Francji Jacquesa Chiraca, żeby Polacy „siedzieli cicho”. I teraz wszystko jest proste niczym konstrukcja cepa: Polska wykorzystuje szanse, jak siedzi cicho, niczym mysz pod miotłą i jak pokorne cielę dwie matki – niemiecką i francuską – ssie. Polska zaś nie wykorzystuje „europejskiej szansy”, jeśli formułuje własne interesy, domaga się ich respektowania, a nawet czasem wskazuje, że nasze interesy są sprzeczne z „ich” interesami.
Dla komunistów Lenin był „wiecznie żywy”. Dla wielogłowej hydry z twarzami Cimoszewicza, Millera, Belki, Lewandowskiego, et cetera, wiecznie żywy jest Chirac Jakub a nie Lenin Włodzimierz. Tak, oni dają gwarancję naszym bliższym i dalszym sąsiadom, że będą siedzieć cicho. „Głośne milczenie” oto trzecie hasło, które proponuję Koalicji Europejskiej...
*felieton ukazał się w „Gazecie Polskiej” (06.03.2019)
![Ta książka anonimowego dyplomaty może wstrząsnąć stosunkami niemiecko-polskimi: Dzieci, projektujemy sobie burdel [18+]](https://www.tysol.pl/imgcache/300x225/c/uploads/news/146732/175838296868e8c08956dce12a6c383b.jpg)
