Jarasz: 34 dźgnięcia i tylko 15 lat więzienia, choć prokuratura żądała surowej kary dla zabójcy


- Wnosiliśmy w sądzie apelacyjnym w Katowicach o znacznie surowszy wyrok 25 lat więzienia wobec sprawcy, gdyż ten orzeczony w Gliwicach uznaliśmy za zbyt łagodny. Ale sąd odwoławczy nie podzielił naszych argumentów i podtrzymał orzeczenie sądu okręgowego. Dla mnie ta zbrodnia była makabryczna. Trudno zresztą wartościować znaczenie śmierci człowieka. Każde zabójstwo jest makabryczne, a naszą rolą jest doprowadzenie do postawienia przed wymiarem sprawiedliwości sprawcy
Przypomnijmy, jak ustaliłem wkrótce zaraz po głośnej zbrodni, późniejsza ofiara wraz z córeczką ewakuowała się z mieszkania przy ul. Czarnieckiego do tzw. domu samotnej matki prowadzonego przez Stowarzyszenie Św. Brata Alberta mieszczącego się przy ul. Ofiar Katynia w Zabrzu-Rokitnicy.
- Wszyscy wraz z innymi pensjonariuszkami naszej placówki jesteśmy głęboko wstrząśnięci tą okrutną zbrodnią. Zwłaszcza, że ta pani była bardzo pozytywną osobą, chętną do działania, wszędzie jej było pełno. Planowała ułożyć sobie życie od nowa
Jak podkreślała, młoda rodzicielka była otoczona wszelką specjalistyczną opieką zarówno przez personel – także psychologiczny – placówki, jak i pracownika socjalnego MOPRu.
- Próbowaliśmy pomóc jej odseparować się od partnera, przed którym uciekała, ale nie mogliśmy jej niczego nakazać. Niestety, nie słuchała naszych podpowiedzi, by nie kontaktować się z tym mężczyzną i co rusz się z nim spotykała. Kilka razy widzieliśmy, jak wystawał przed bramą ośrodka czekając na nią. Ale nigdy w naszej obecności nie był ani napastliwy, ani wulgarny. Siłą też się nie wdzierał do nas. Zresztą przy pierwszej takiej próbie zaraz byśmy wezwali policję
Nie ma wątpliwości, że tak makabrycznej zbrodni w Zabrzu nie odnotowano od dawna. Rozegrała się on w środku Dnia Kobiet – około godz. 14 - w zajmowanym wcześniej przez tę parę mieszkaniu dwupiętrowego budynku wielorodzinnego nieopodal stadionu Górnika. Przy ul. Czarnieckiego to jedna z najbardziej wyróżniających się nieruchomości z racji przeprowadzonej termomodernizacji i odmalowania całej elewacji. Zabójca nie stawiał oporu w trakcie zatrzymania przez policję. Podczas przesłuchania przyznał się do winy, jednakże w dużej mierze skorzystał z prawa do odmowy zeznań. Na miejscu zbrodni zabezpieczono główne jej narzędzie – śrubokręt krzyżakowy z żółtą rękojeścią.
Obecnie dotarliśmy do pełnej treści pisemnego uzasadnienia wyroku, który uprawomocnił się w zaledwie lipcu br. Z lektury tego dokumentu wyłania się obraz nie tylko brutalnej, ale i zupełnie bezsensownej śmierci i dramatu rodzinnego. Wszak w ciągu chwili, Bogu ducha winne niemowlę straciło obydwoje rodziców, a młoda rodzicielka życie.
Jak wykazał proces, konfliktowa sytuacja w rodzinie narastała niestety od dłuższego czasu. Od narodzin dziecka pomiędzy oskarżonym i matką niemowlęcia dochodziło do kłótni i awantur, w trakcie których stosowana była przemoc fizyczna i to z obydwu stron. W efekcie 14 lutego 2018 r. kobieta odeszła od partnera i zamieszkała z dzieckiem we wspomnianym ośrodku dla samotnych matek w Rokitnicy. Mężczyzna chciał jednakże, aby córka mieszkała razem z nim. Planował nawet pozbawić kobietę praw rodzicielskich, szukał w tej sprawie porady u adwokata. Z drugiej strony wobec mężczyzny wszczęto procedurę niebieskiej karty. W związku z tym 7 marca 2018 r. – a więc zaledwie dzień przed zbrodnią – późniejszy zabójca wziął udział w spotkaniu grupy roboczej komisariacie policji. Uruchomiono więc co prawda odpowiednie tryby prawne, ale tragedii nie zdołano uniknąć…
Jak odtworzono w trakcie procesu, feralnego dnia kobieta zadzwoniła do późniejszego zabójcy, aby ten przyjechał po nią i córkę. Razem udali się do mieszkania przy ul. Czarneckiego.
„Pomiędzy oskarżonym i kobietą doszło do kolejnej kłótni, w trakcie której pokrzywdzona krzyczała, że oskarżony nie zobaczy więcej dziecka, że pozbawi go praw do córki. Oskarżony postanowił wyjść z domu. Wziął do ręki śrubokręt, który zamierzał zanieść do piwnicy, gdzie rozmontowywał stare telewizory. Kiedy szedł do drzwi wyjściowych, pokrzywdzona wyszła z kuchni i powiedziała, że jego dziecko będzie wychowywał Ł. (jej nowy partner – przyp. red.). Oskarżony odpowiedział, że „sama może wyp… do tego Ł.”, na co kobieta zaczęła się śmiać”
Na skutek tej ostrej pyskówki mężczyzna zdenerwował się, wszedł do kuchni, gdzie stała odwrócona w jego stronę była już partnerka i uderzył ją śrubokrętem prosto w tył głowy.
„Następnie usiadł na niej okrakiem i zadawał jej kolejne ciosy śrubokrętem w okolicy głowy, karku, przedramienia, kończyn górnych, po czym udusił ją uciskając rękoma za szyję”. „Kiedy oskarżony stwierdził, że kobieta nie żyje, wyszedł z mieszkania i udał się do pobliskiego sklepu, gdzie kupił wódkę. Po spożyciu alkoholu, wrócił do mieszkania i zadzwonił do matki, informując ją, że zabił swą partnerkę.”
Rodzicielka zabójcy natychmiast przybiegła do domu. Zastała w nim zdruzgotanego syna, do którego już chyba dotarł dramatyzm sytuacji: - „Co ja zrobiłem?” – krzyczał w niebogłosy. Na miejsce wezwano policję i pogotowie ratunkowe. Sprawca został zatrzymany tego samego dnia o godz. 14.50 bez stawiania oporu…
Przeprowadzone badanie histopatologiczne wycinków płuc wykazało obraz wieloogniskowego, ostrego rozdęcia płuc. Z kolei badanie mikroskopowe potwierdziło obecność wylewów krwawych w okolicy naczyń szyjnych i tkanek miękkich w obszarze szyi oraz przekrwienie narządów wewnętrznych i obrzęk płuc. Z tego też powodu zdaniem powołanego do sprawy biegłego lekarza, wyniki przeprowadzonych badań pośmiertnych wskazują, że śmierć kobiety miała charakter gwałtowny i związana była z uduszeniem w mechanizmie istotnego utrudnienia dopływu do płuc powietrza i zatkania dróg oddechowych. Choć to może być zaskakujące, w ocenie tegoż biegłego pozostałe obrażenia zmarłej liczone w dziesiątkach nie miały wpływu na zejście śmiertelne.
- Mówiąc wprost, kobieta zmarła bo została uduszona. Gdyby sprawca jej nie udusił, trudno teraz jednoznacznie wyrokować czy przy tak licznych i poważnych obrażeniach mogłaby przeżyć. Może tak, a może nie. Faktem więc pozostaje, że bezpośrednią przyczyną zgonu było uduszenie. I na tym opierał się sąd wydając wyrok
Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami prokuratury, w toku śledztwa podejrzany został zbadany przez lekarzy psychiatrów i psychologa. Biegli nie rozpoznali u niego żadnej choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego czy zespołu otępiennego. Odkryli natomiast zespół zależności alkoholowej oraz łagodne, reaktywne zaburzenia nastroju.
„Biegli stwierdzili, że oskarżony w chwili zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania swoim postępowaniem” – brzmi kluczowa konkluzja wyroku.