Artykuł ten ukazał się w poniedziałek, 23 marca w „Gazecie Polskiej Codziennie” - dzień przed ogłoszeniem decyzji MKOl o odwołaniu Igrzysk Olimpijskich.

Kolejny przykład: solidarność opozycji.

Przełożenie wyborów na późniejszy termin umożliwi zmianę niewydarzonej kandydatki na kogoś innego.

Świadomy tego, że jest u kresu życia zrezygnował z respiratora prosząc, żeby podłączono do niego znacznie młodszego odeń chorego, którego nawet nie znał.

Jakoś ogarnięci tsunami strachu przed pandemią koronawirusa zapomnieliśmy o niebezpiecznej dla ludzkości broni jądrowej, terroryzmie i z utęsknieniem patrzymy aby jak najszybciej ze stanu kwarantanny przedrzeć się do normalnego życia. Jedyna chyba nadzieja w tym, że ten wstrętny wirus mocniej zaatakuje też Izrael, wtedy zostanie oskarżony o antysemityzm no i będzie po nim...

„Tchórz wiele razy umiera, nim umrze; człowiek waleczny kona tylko raz”\nWilliam Shakespeare, „Juliusz Cezar”

W Polsce nie ma już zwartej, solidarnej i mającej cokolwiek do zaproponowania rodakom opozycji.

Trzeba myśleć nie tylko o aspekcie medycznym i walce z pandemią, ale też o tym co będzie „dzień po”, czyli o tym, jak należy wspierać gospodarkę. To wielkie wyzwanie dla Polski i całej Europy.

Pierwsze pokolenia chrześcijan, żyły przekonaniem, że Chrystus, który wstąpił do nieba, niebawem ponownie przyjdzie na ziemię. W związku z tym, ulegali nawet pokusie bezczynności. Bo skoro wkrótce nastąpi kres czasu, to po co pracować i troszczyć się o sprawy codzienności, tłumaczyli niektórzy. Taką postawę piętnował św. Paweł, pisząc do Tesaloniczan: „Kto nie chce pracować, niech też nie je!” (2 Tes 3, 10).

Grafzero vlog literacki opowiada dziś o tym co się robi w bibliotece? Jak wyglądają studia bibliotekoznawcze w Polsce? W jakich bibliotekach można pracować? Czym różnią się poszczególne działy bibliotek. I ile zarabia się w bibliotece? Zapraszam!

Polecam lekturę zapisu wywiadu telewizyjnego, jakiego udzieliłem na początku epidemii (która wtedy nie była jeszcze pandemią). Rozmowę przeprowadziła red. Katarzyna Gójska, a została ona emitowana w programie „W Punkt” w TV Republika. Było to połączenie via Skype w Brukseli.

Apeluję do dziennikarzy, aby przestali mu zadawać pytania, na które najwyraźniej nie ma ochoty odpowiadać, ponieważ nie wiążą się z jego służbowymi obowiązkami.

- Nie - powiedziała mama Łukaszka.\n- Tak - powiedzieli pozostali Hiobowscy.\n- Nie, nie i nie!

Sport w Europie zamarł w związku z epidemią, a teraz pandemią koronawirusa – bo sport nie jest samotną wyspą na morzu ludzkiego życia i ludzkich pasji. To dziś „widać, słychać i czuć” na Starym Kontynencie i poza nim.

Generalnie ściśle przestrzegamy teraz surowych zasad nakładających na nas wiele obostrzeń i ograniczeń wolności.

- Nie - powiedziała mama Łukaszka.\n- Tak - powiedzieli pozostali Hiobowscy.\n- Nie, nie i nie!

Światowa epidemia koronawirusa SARS-CoV-2 wywołała falę wątpliwości, spekulacji i dezinformacji. Dotyczą one m.in. sposobów przeciwdziałania chorobie zastosowanych przez dane kraje. Instytut Ordo Iuris przygotował analizę na temat różnych modeli walki z tym zagrożeniem wprowadzonych w ośmiu wybranych państwach świata - Chinach, Korei Południowej, Tajwanie, Singapurze, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Niemczech i Polsce, a także o epidemiologicznej sytuacji panującej w tych krajach. Opracowanie jest unikalnym w skali Polski dokumentem, opartym na wiarygodnych źródłach, uwzględniających zarówno statystyki epidemiologiczne, jak i prawodawstwo.

Nie jest lekko i będzie jeszcze dużo gorzej, więc tli się cicho ta nadzieja w głowie Donalda Tuska, że jego wyborcy się obudzą. I właściwie co mają zrobić? Wyjść na ulice? Trwa więc to nieustające pasmo prowokacji, żeby w końcu wywołać jakąś gwałtowną reakcję rządu, albo niekontrolowany wybuch społeczny grupki szaleńców.

I pomyśleć, że właśnie tak cynicznie kalkulujący politycy zarzucają Andrzejowi Dudzie, że to on chce wygrać wybory na ludzkich dramatach.

„Dżuma XXI” wieku albo „Hiszpanka po stu latach” – oba te określenia pasują do tego, co dzieje się z koronawirusem na Starym Kontynencie, choć przecież nie tylko w „rodzinnej Europie” – by użyć tu, może w nieco ironicznym kontekście tytułu znanej książki Cz. Miłosza.