- Popatrzmy na problemy solidarności, wzajemnej miłości z perspektywy lat. Dziesięć lat temu słowa o szacunku, jedności były wypowiadane do nas bezpośrednio przez św. Jana Pawła II. Być może dlatego łatwiej było nam ich słuchać. Teraz musimy odnosić się do tekstów, nagrań. Niestety, nie wszyscy szczerze przyjęli papieskie słowa jako wezwanie do codziennych postaw. Słynne „Pokolenie JPII” nie przestało jednak istnieć. Ono jest, i wciąż jest silne, ale często jego głos jest wygłuszany. Dostrzegamy, że obecnie treści przekazywane przez świętego Papieża na nowo docierają do nas i stopniowo, ale powoli są rozumiane. To wymaga jednak czasu i działań. Ogromną rolę tu odgrywają media, które powinny przypominać o nauczaniu św. Jana Pawła II nie tylko przy okazji rocznic i uroczystości z nim związanych. Muszą wskazywać na solidarność, wzajemny szacunek i miłość w życiu codziennym całego społeczeństwa. Byśmy na wzór Ojca Świętego podążali drogą ku świętości. Wówczas dostrzeglibyśmy, że Polacy chcą przyjmować papieskie przesłania i żyć według nich. Nie zapomnieli o nich. Choć tak chciałyby pewne środowiska, którym zależy, by nauka Kościoła, w tym świętego Jana Pawła II była ośmieszana i nierealizowana.

- Tego typu rachunek jest trudny ze względu na to, że bogactwo, które pozostawił nam Ojciec Święty było wezwaniem dotyczącym ludzkich serc, zachowań, umysłów. Dotyczyło sfery etycznej, moralnej, sfery sumienia, czyli tych trudnych sfer. Do wielu osób głęboko dotarło jego nauczanie. Wcielili je w życie lub starają się żyć według niego. Są też tacy, którzy za życia św. Jana Pawła II bardzo powierzchownie przyjmowali to, co do nas mówił, dlatego teraz zapomnieli jego naukę. Pojawiają się nowe akcenty, o których należy mówić. Wspomnę chociażby o konkursach organizowanych dla dzieci i młodzieży a poświęconych św. Janowi Pawłowi II. Wbrew oczekiwaniom wielu przeciwników Kościoła młode pokolenie Polaków ma dużą wiedzę o świętym Papieżu i jego nauczaniu. Co więcej, stara się jeszcze posiadane informacje zgłębiać. To bardzo obiecujące i napawające radością. Oczywiście wszystko zależy od rodziców, wychowawców i kapłanów, przed którymi stoi zadanie szerzenia myśli i nauki św. Jana Pawła II. Ważne jest, by były one przekazywane nie jako nakaz lecz dar, jaki otrzymaliśmy. Musimy o nim mówić odważnie, by głos ten był silny. Nie możemy się bać.