[Felieton "TS"] Cezary Krysztopa: Kto kogo traktuje przedmiotowo
Mam wielką ochotę napisać Wam raz jeszcze o aborcji, przy okazji wymuszonego prawem powrotu projektu Zatrzymaj Aborcję pod obrady Sejmu, wylały się hektolitry generowanej przez cywilizację śmierci nienawiści, ale tego nie zrobię. Robię to przy wielu innych okazjach, a ta rubryka ma służyć tematom nieco lżejszym.
![[Felieton "TS"] Cezary Krysztopa: Kto kogo traktuje przedmiotowo](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/46801.jpg)
/ grafika własna
Przy okazji jednak ostatniej wojny o życie dzieci poczyniłem pewną, wydaje mi się ciekawą, obserwację. Oto kobiety, które podobno walczą o swoje prawa, a także mężczyźni, którzy je w tym wspierają (tak, wiem, że dziś to kwestionowane kategorie, ale ja, żeby się nie pogubić, pozwolę sobie trzymać się staroświeckich kryteriów), używają jako jednego z podstawowych argumentów zarzutu, jakoby paternalistyczny świat sprowadzał je jedynie do funkcji fizjologicznych. Nie wiem jak innym, mnie Żona w domu paternalizmu wprowadzić nie pozwala, ale nawet nie w tym rzecz.
Przyjrzałem się na przykład plakatowi tzw. Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, całkiem pomysłowemu skądinąd. Oto z damskich ust różnych rozmiarów i kształtów sklejone jest coś, co na pierwszy rzut oka wygląda, jak sadzę absolutnie zgodnie z intencją twórcy, na… damskie genitalia. Czerwone, soczyste, na różowym tle. Nie wiem, czy to celowy efekt, ale spomiędzy ust, jak to spomiędzy ust, błyskają również białe zęby, odwołując się, zakładam, że zgodnie z intencją twórcy, do mitycznych męskich lęków przed vagina dentata. To bardzo ciekawe, że te, które walczą o to, żeby nie być traktowane przedmiotowo i fizjologicznie, określają się w tak oczywisty sposób za pomocą fizjologicznych symboli.
A przecież nie jest to jedyny przypadek, wystarczy przypomnieć tylko obrzydliwe „cipkomaryjki” czy odrażającą profanację Najświętszego Sakramentu na gdańskim marszu równości, pod patronatem i w obecności zaklinającej się co do swojej „katolickości” prezydent Gdańska, Aleksandry Dulkiewicz. W tym drugim przypadku w anturażu mającym przypominać oprawę uroczystości Bożego Ciała niesiono również „podobiznę” żeńskich narządów płciowych.
A inne przykłady? Dorabianie symbolowi Polski Walczącej damskiego biustu. Macice z jajnikami pokazującymi „faki”, rozbieranie się publicznie, odrażające profanacje na grafikach z macicami na krzyżach, wymieniać można długo, choć dla człowieka średnio wrażliwego jest to wyzwanie narażające żenadometr na wywalenie skali.
No to jak to jest, drogie panie? Bronicie się przed uprzedmiotowieniem i sprowadzaniem Was do ról fizjologicznych, czy też raczej same się wyłącznie lub też głównie w tych rolach widzicie? Szkoda, że nie ma tam miejsca na przykład na rolę matki, a jest wyłącznie, lub też głównie, na role związane z pozbawioną odpowiedzialności chucią.
Może zanim zaczniecie rozmowę na temat kształtu świata, porozmawiacie z jakimś specjalistą?
Przyjrzałem się na przykład plakatowi tzw. Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, całkiem pomysłowemu skądinąd. Oto z damskich ust różnych rozmiarów i kształtów sklejone jest coś, co na pierwszy rzut oka wygląda, jak sadzę absolutnie zgodnie z intencją twórcy, na… damskie genitalia. Czerwone, soczyste, na różowym tle. Nie wiem, czy to celowy efekt, ale spomiędzy ust, jak to spomiędzy ust, błyskają również białe zęby, odwołując się, zakładam, że zgodnie z intencją twórcy, do mitycznych męskich lęków przed vagina dentata. To bardzo ciekawe, że te, które walczą o to, żeby nie być traktowane przedmiotowo i fizjologicznie, określają się w tak oczywisty sposób za pomocą fizjologicznych symboli.
A przecież nie jest to jedyny przypadek, wystarczy przypomnieć tylko obrzydliwe „cipkomaryjki” czy odrażającą profanację Najświętszego Sakramentu na gdańskim marszu równości, pod patronatem i w obecności zaklinającej się co do swojej „katolickości” prezydent Gdańska, Aleksandry Dulkiewicz. W tym drugim przypadku w anturażu mającym przypominać oprawę uroczystości Bożego Ciała niesiono również „podobiznę” żeńskich narządów płciowych.
A inne przykłady? Dorabianie symbolowi Polski Walczącej damskiego biustu. Macice z jajnikami pokazującymi „faki”, rozbieranie się publicznie, odrażające profanacje na grafikach z macicami na krzyżach, wymieniać można długo, choć dla człowieka średnio wrażliwego jest to wyzwanie narażające żenadometr na wywalenie skali.
No to jak to jest, drogie panie? Bronicie się przed uprzedmiotowieniem i sprowadzaniem Was do ról fizjologicznych, czy też raczej same się wyłącznie lub też głównie w tych rolach widzicie? Szkoda, że nie ma tam miejsca na przykład na rolę matki, a jest wyłącznie, lub też głównie, na role związane z pozbawioną odpowiedzialności chucią.
Może zanim zaczniecie rozmowę na temat kształtu świata, porozmawiacie z jakimś specjalistą?
