Jacek Tomkowicz zestawia ze sobą popularne przeboje i z brutalnością łagodzoną uśmiechem udowadnia, że kolejne hity to nic innego jak utwory sprzed lat – i podawane jako nówka bez chociażby cienia zażenowania. W polskiej polityce udawanie, że wczoraj nie istnieje, to standard.

Zakupy w sklepie to dla większości z nas codzienna czynność, która zwykle przebiega spokojnie i rutynowo. Czasami jednak wystarczy chwila nieuwagi, by doszło do uszkodzenia towaru. Tak było w moim przypadku. Niedawno podczas zakupów w sklepie spożywczym jedna z butelek wypadła mi z rąk i rozbiła się na podłodze. Zanim zdążyłem się zorientować, przy kasie pojawił się sprzedawca, który oświadczył, że muszę zapłacić za zniszczony produkt. Nie chodziło o samą wartość butelki, lecz o zasadę, czy rzeczywiście klient ma obowiązek pokrywać takie szkody? Jak wygląda to z punktu widzenia prawa?

Zbliżenie polsko-ukraińskie, ufundowane bardziej na wspólnej niechęci wobec Moskwy niż na prawdziwym poczuciu braterstwa i zgody, powoli wchodzi w fazę wyczerpania. Widać to coraz wyraźniej po tym, jak niektórzy gracze na rodzimej scenie partyjnej zaczynają wykorzystywać rosnące antagonizmy między oboma narodami. Polityczny kapitał nienawiści i lęku ma jednak charakter samozwrotny: z jednej strony opiera się na realnych problemach i odzwierciedla nastroje społeczne, z drugiej – nadmiarowo podsyca emocje, żerując na mitach, stereotypach i urojonych teoriach.

Warszawa zaspała na własny festiwal – mimo że cały świat patrzył na Konkurs Chopinowski, stolica nie potrafiła pokazać, że jest jego gospodarzem. Zamiast dumy i blasku – błoto, remonty i zawstydzający brak przygotowania.

Donald Tusk przygotowuje się do decydującego starcia o utrzymanie władzy – jego nowa strategia to polityka wojny totalnej, w której przeciwnicy z PiS i ich wyborcy zostali uznani za wrogów wolnej Polski.

Były prezydent Andrzej Duda zostanie zapamiętany przez wielu swoich wyborców jako ten, który poniżał się przed Ukrainą i światem swoją niezrozumiałą postawą wobec Wołodymyra Zełenskiego.

„Putin dał im godność, której szukali po latach upokorzeń” – mówi były konsul RP w Petersburgu. Grzegorz Ślubowski opowiada o Rosji rządzonej przez „mafię czekistów”, społeczeństwie bez pamięci i o tym, dlaczego jego dawni przyjaciele dziś milczą – ze strachu.

Dołączony do autobiografii byłego prezydenta rozdział o Solidarności stał się jednym z najciekawszych fragmentów książki pt. „To ja. Andrzej Duda”. Nie dlatego, że jest najważniejszy dla struktury publikacji, ale dlatego, że jest najprawdziwszy.

Po latach w polityce Andrzej Duda wraca do źródeł – mówi o Solidarności nie jak o elemencie biografii, lecz jak o fundamencie swojego myślenia o Polsce.

Spór o to, czy imigracja ma być legalna, z jakiego kraju i kręgu kulturowego – pomija sedno problemu. Dla „tubylczych” pracowników każda imigracja jest szkodliwa.

Uważam, że Andrzej Duda był dobrym – a momentami bardzo dobrym – prezydentem Rzeczpospolitej. I jak dotąd nie usłyszałem argumentu, który przekonałby mnie do radykalnej zmiany zdania.

Zanosi się na wojnę totalną. Minister sprawiedliwości Waldemar Żurek ma mieć gotowy scenariusz „prawnego” puczu, który zakłada wyrzucenie tysięcy sędziów, omijając przy tym prezydenckie weto, a także plan „wielkich” aresztowań. Lista polityków opozycji do „zamknięcia” ma być imponująca.

W najnowszym numerze "Tygodnika Solidarność" (44/2025) temat numeru w całości poświęcony jest autobiografii byłego prezydenta Andrzeja Dudy. Książka "To ja. Andrzej Duda" ma swoje wydanie specjalne, w którym autor poświęcił cały rozdział na osobistą opowieść o swoich relacjach z Solidarnością, która – jak podkreśla Andrzej Duda – ukształtowała go jako człowieka i polityka. Oprócz tego, w tygodniku znajdziemy bezkompromisową analizę radykalnych działań ministra Żurka i alarmujący raport o zagrożeniach dla polskiego hutnictwa.

Francuska minister edukacji Élisabeth Borne zaproponowała zmianę słynnej inskrypcji na frontonie paryskiego Panteonu w imię równości płci – gest symboliczny, który odsłania głębszy problem współczesnej Francji: nieustanną potrzebę „poprawiania” przeszłości i tworzenia jej od nowa.

Choć od jego śmierci minęła dekada, a setna rocznica urodzin przeszła niemal bez echa, Edmund Niziurski wciąż pozostaje pisarzem, który potrafi opowiedzieć o dorastaniu, buncie i absurdzie świata tak, jakby robił to dziś: z humorem, ironią i czułością wobec swoich bohaterów.

– Papież na pewno wyznacza jeszcze oś dyskursu. My w wartościach jesteśmy dość przewidywalni, identyfikujemy się z językiem, kulturą, z Polską. Wskazuje na to 80% badanych. Wobec papieża Polaka żywimy bardzo pozytywne i budujące emocje, jak wdzięczność, nadzieja, szacunek, duma – mówi prof. Rafał Wiśniewski z UKSW w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Uroczystość Wszystkich Świętych przypomina nie tylko o tych, którzy odeszli, ale też o ofiarach zbrodni komunistycznych i postkomunistycznych, których śmierć wciąż czeka na sprawiedliwość. Od bł. ks. Jerzego Popiełuszki po ofiary katastrofy smoleńskiej – prawda o ich losie pozostaje kluczowa dla duchowej wolności narodu.

Jastrzębska Spółka Węglowa, największy producent węgla koksowego w UE, notuje miliardowe straty i staje przed koniecznością restrukturyzacji. Rząd obarcza winą poprzedników i wysokie wynagrodzenia górników, a „Solidarność” odpowiada oskarżeniami o kłamstwa i marnotrawstwo miliardów z funduszu stabilizacyjnego.

Od stuleci Polacy ulegają tej samej pokusie – wierzą, że obce mocarstwa, od Rosji Katarzyny Wielkiej po współczesny Kijów, będą działać w imię moralnych zobowiązań wobec nas, a nie własnych interesów. Historia tych złudzeń to opowieść o polityce, która niemal zawsze kończy się rozczarowaniem.

Polska coraz bardziej przypomina kraj dwóch rzeczywistości – zantagonizowanych emocjami, interesami i mediami, które karmią odrębne wizje świata. Dawna różnica poglądów przekształciła się w przepaść mentalną, w której racjonalne argumenty ustępują miejsca wzajemnemu wykluczaniu.