Jak rząd Tuska szukał pieniędzy

Przypomnijmy, że w 2014 roku, kiedy jeszcze premierem był Donald Tusk, a Prawo i Sprawiedliwość ogłosiło program „Rodzina 500 plus”, przygotowując się do wyborów parlamentarnych na jesieni 2015 roku, twierdził on, że nie ma tak dużych pieniędzy w budżecie na jego realizację.

Pozwolił sobie nawet na mało stosowny żart, będąc akurat u ratowników górskich w Zakopanem, że chyba nie ma ich tutaj „zakopanych”, bo gdyby je gdzieś odnalazł, to byłby najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, mogąc je wypłacać rodzinom wychowującym dzieci.

Podobnie mówiła w 2015 roku ówczesna premier Ewa Kopacz, która twierdziła, że realizacja takiego programu rozsadzi finanse publiczne, a Polska znajdzie się w sytuacji niewypłacalnej Grecji.

Z kolei w wieczór wyborczy w październiku 2015 roku, tuż po ogłoszeniu wyników wyborczych i takiej wygranej Prawa i Sprawiedliwości, że będzie miało bezwzględną większość w Sejmie, wspomniany Jan Vincent Rostowski użył słynnej frazy o realizacji obietnic wyborczych Prawa i Sprawiedliwości: „pieniędzy nie ma i nie będzie”.

Środki na programy społeczne

Prawie osiem lat rządów Prawa i Sprawiedliwości dobitnie pokazało, że pieniądze w budżecie – w znacznie większych niż do tej pory ilościach – mogą się pojawić, trzeba tylko zdecydowanie wystąpić przeciwko grupom interesów „prywatyzujących” podatki – w tym przeciwko mafiom vatowskim.

Przypomnijmy, że luka w podatku VAT, która na koniec 2015 roku wynosiła blisko 25 proc. potencjalnych wpływów z tego podatku, na koniec 2021 roku wynosiła już tylko 4,3 proc., a dochody z podatku VAT zapisane w budżecie na 2023 rok mają osiągnąć ponad 286 mld zł, czyli prawie tyle, ile wyniosły wszystkie dochody budżetowe (podatkowe i niepodatkowe) w 2015 roku (wyniosły 289,1 mld zł).

Z kolei wszystkie dochody budżetowe zaplanowane na 2023 rok to ponad 604 mld zł, a wydatki ponad 670 mld zł, a więc w obydwu przypadkach są ponad 2-krotnie wyższe niż dochody i wydatki budżetowe w 2015 roku.

A więc pod rządami Zjednoczonej Prawicy pieniądze jednak są. Na program „Rodzina 500 plus” przez blisko 7 lat jego realizacji do grudnia 2022 wydano ponad 213 mld zł, tyle środków tylko z tego programu trafiło do rodzin wychowujących dzieci.

Z kolei na podwyżki emerytur oraz na 13. i 14. emeryturę tylko w latach 2022–2023 wydatkowano blisko 115 mld zł, ponad 44 mld zł w 2022 roku i na podstawie wstępnych wyliczeń przynajmniej 70 mld zł w tym roku.

Co więcej, nieprawdziwe są oskarżenia opozycji, że Zjednoczona Prawica finansuje programy społeczne, zadłużając państwo, dług publiczny w relacji do PKB na koniec 2022 roku był niższy niż na koniec rządów PO-PSL, wyniósł 50,3 proc., podczas gdy na koniec 2015 roku aż 51,3 proc.

Program PO

Rostowski u red. Rymanowskiego twierdził, że jeżeli teraz Platforma wróci do władzy, to będą nie tylko pieniądze na program „Rodzina 500 plus”, ale nawet na obiecane teraz przez Tuska kredyty mieszkaniowe na 0 proc. i dopłaty do wynajmu po 600 zł miesięcznie, choć koszty tego przedsięwzięcia, gdyby miało być realizowane, wyniosłyby przynajmniej kilkadziesiąt miliardów złotych w ciągu najbliższych paru lat.

Jednak doskonale pamiętamy, jak czołowi politycy Platformy „luźno” podchodzą do obietnic wyborczych.

Wspomniany Jan Vincent Rostowski, ale także Radosław Sikorski, podsłuchani w restauracji „Sowa i Przyjaciele” (a więc do bólu szczerzy) tak sobie „żartowali” w nawiązaniu do obietnic wyborczych: „dwa razy obiecać, to jak raz dotrzymać” czy „obietnice polityczne wiążą tylko tych, którzy w nie wierzą”.

To pewnie w oparciu o takie podejście Rostowski u red. Rymanowskiego potwierdził, że jak Platforma wróci do rządzenia, to znajdą się pieniądze, nie tylko na 500 plus, ale także na kredyty mieszkaniowe o zerowej stopie procentowej.