[wywiad] Ks. prof. Robert Woźniak: Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniającą moc miłości

Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniająca moc miłości – mówi ks. prof. Robert Woźniak z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jak wyjaśnia w rozmowie z KAI, jeśli ktoś jest kochany – jemu też łatwiej kochać i otwierać się na miłość. Otaczając naszych zmarłych miłością i troską, pomagamy im przybliżać się do Boga, na którego oglądanie czekają w czyśćcu.
zdjęcie poglądowe [wywiad] Ks. prof. Robert Woźniak: Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniającą moc miłości
zdjęcie poglądowe / pixabay.com/fietzfotos

- Czy naszym zmarłym zależy na posprzątanych grobach?

- Tego nie wiem. Zależy im na naszej modlitwie. Zależy im, żebyśmy o nich pamiętali i podtrzymywali stały kontakt z nimi. W Kościele wierzymy w świętych obcowanie. To jedna z podstawowych prawd wiary. Mówi o tym, że śmierć nie niszczy naszych ziemskich relacji, tylko je przemienia. Możemy nadal być w relacji z tymi, którzy umarli, szczególnie w sposób duchowy, poprzez modlitwę i wymianę dóbr duchowych. Choć posprzątane groby to też pewien aspekt pielęgnowania tych relacji.

Dlaczego zmarłym zależy na naszej pamięci?

- Kościół naucza o czyśćcu, czyli dochodzeniu człowieka do doskonałej miłości koniecznej do osiągnięcia szczęścia w niebie. Tradycyjnie formułowano te naukę w ten sposób, że popełnione grzechy, odpuszczone w sakramencie pokuty, pociągają jeszcze za sobą karę, którą dana osoba musi ponieść w czyśćcu. Nie powinniśmy jednak patrzeć na to tylko w kategoriach formalno – prawnych. Karę tę należy raczej rozumieć jako umożliwienie pewnego procesu dojrzewania. Kara wynika z godności tego, kto popełnił jakieś przestępstwo; jest wyrazem troski o niego. Kościół naucza też, że my, żyjący, możemy pomagać ludziom oczyszczającym się w czyśćcu. Możemy przyczyniać się do darowania ich kar, innymi słowy pomagać im w dojrzewaniu do nieba. Pomaga im nasza osobista modlitwa, ofiarowana Msza św., uzyskany odpust pod warunkami ustanowionymi przez Kościół. Ta pomoc jest bardzo konkretna, realna.

- Co to jest odpust?

- Odpust to darowanie kar, o których mówiłem wcześniej – kar za grzechy już odpuszczone. To pomoc w oczyszczeniu. Odpust może być zupełny lub cząstkowy. Może być ofiarowany za osoby żyjące lub zmarłe. Nauka o odpustach wiąże się z naszym uczestnictwem we wspólnocie Kościoła. Kościół to wspólnota świętych. Należą do niej nie tylko ci, co pielgrzymują na ziemi, nie tylko ci, co oczyszczają się w czyśćcu, ale też ci, co są już w niebie. Zasługi, dobre uczynki, modlitwy tych wszystkich ludzi – to wszystko jest pewnym skarbem, pewną pozytywną, Bożą energią, którą dysponujemy i która może nam pomagać. Może ona również pomagać oczyszczać się tym osobom, które w czyśćcu oczekują na oglądanie Boga.  Kościół ustanawia warunki uzyskania takich odpustów, korzystając z władzy otrzymanej od Pana Jezusa. Powiedział On do Piotra: ”Tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego”. Można powiedzieć, że dał Piotrowi i jego następcom klucze do Swojego Domu. Warunki uzyskania odpustu mają sprawić, by dany człowiek bardziej kochał, bardziej dojrzał, bardziej przybliżył się do Boga, był bardziej odpowiedzialny, bardziej relacyjny. Może przez to pomagać też innym.

- W jaki sposób zasługi innych ludzi mogą pomagać tym, którzy są w czyśćcu?

- To jest bardzo trudne do zrozumienia dziś. Współcześni ludzie myślą bardzo indywidualistycznie. „Sam sobie zasłużyłem”, „sam sobie zarobiłem”, „sam sobie kupiłem”. Natomiast istnieje bardzo duża zależność miedzy losami jednostki a losami wspólnoty. Jeśli znajduję się we wspólnocie, która jest dojrzała, pełna miłości – to również mnie dotyczy, to również ja na tym korzystam. Miłość otaczająca człowieka przemienia go. Odpusty to nie jest coś, za co można zapłacić, to nie są magiczne rytuały. To musi być rozumiane na zasadzie relacji międzyosobowych. Jeśli te relacje się odpowiednio układają, jeśli człowiek ma wokół siebie ludzi świętych i dobrych – to przemienia też jego, pomaga mu dojrzewać.

- Nie powinno się zatem myśleć o odpustach w kontekście warunków, które trzeba spełnić i zadań, które trzeba wykonać, by w zamian coś uzyskać – dla siebie lub dla zmarłego.

- Raczej powinniśmy na to patrzeć w kontekście pogłębiania naszych relacji miłości. Proszę spojrzeć, jakie to są warunki i zadania.  Żeby uzyskać odpust, trzeba być w stanie łaski uświęcającej, przystąpić do komunii świętej, jeśli to konieczne – wcześniej do sakramentu pokuty. Należy też odmówić Ojcze nasz, Zdrowaś Mario i Wierzę w Boga w intencjach, w których modli się papież. W Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny warunkiem uzyskania odpustu w intencji zmarłych jest dodatkowo pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy a od 1 do 8 listopada – nawiedzenie cmentarza. By uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar, należy też decyzją woli odciąć się od przywiązania od jakiegokolwiek grzechu, zjednoczyć się z Bogiem, mówiąc Mu: chcę iść Twoją drogą, chcę pragnąć tego, czego Ty chcesz. Są to zatem warunki, które przede wszystkim mnie samego odwracają od grzechu i przybliżają do Pana Boga. Przybliżają nas one również do Kościoła, choćby przez złączenie naszych modlitw z modlitwą Ojca Świętego.

Warunki uzyskania odpustu kierują nas w stronę pogłębiania naszych międzyosobowych relacji. Sami chcemy bardziej kochać Boga i innych ludzi. Chcemy też w naszą miłość włączyć te osoby, za które ofiarowujemy odpust.

Miłość i dobroć zmienia człowieka. Czasami ludzie się skarżą: „Nikt mnie nie kochał! Dlatego popełniłem tyle zła, bo próbowałem sam kochać siebie…”. Praktyka odpustów wynika z wiary w przemieniającą moc miłości, którą możemy otaczać człowieka, również po śmierci. Otaczamy człowieka naszą własną miłością, ofiarowujemy mu wielką miłość, która jest w Kościele, po to, by ta miłość pomogła mu otworzyć się bardziej na Pana Boga. To trochę tak jak w rodzinie. Jeśli jest w niej wiele kochających osób, które dużo robią i wiele wnoszą do tej rodziny, wszyscy członkowie tej rodziny mają w pewnym sensie łatwiejszy start.

W kluczu tej przemieniającej mocy miłości powinniśmy zresztą patrzeć nie tylko na odpusty ale też inne formy modlitwy i pamięci za zmarłych.

Tu jedna uwaga – człowiek idzie do nieba, jeśli chce. Mamy wolność. Pan Bóg nikogo do tego nie zmusza, nawet jeśli ofiarowujemy za kogoś odpust, Mszę św. czy modlitwę.

- W Kościele istnieje praktyka tzw.  Mszy św. gregoriańskich, odprawianych za zmarłego codziennie przez 30 dni. Warto zamawiać takie Msze? Czy są one w jakiś sposób „lepsze” od innych?

- Msze św. gregoriańskie to jest tylko pewien zwyczaj w Kościele. Ale zwyczaj bardzo piękny i trwający już 15 wieków. Jak najbardziej warto go praktykować! Każda Msza św. ma oczywiście wartość nieskończoną. My jednak żyjemy w czasie i nasza liturgia, choć łączy się z liturgią w niebie, jest liturgią tu na ziemi. Uczestnictwo w Mszach św. nas zmienia. Proszę zobaczyć, jaki to jest piękny gest miłości i troski o tego, kto odszedł – przez 30 dni odprawiamy za niego Eucharystię i uczestniczymy w niej. Oczywiście to nie jest obowiązkowe dla nikogo. Można też przyjść i na jedną Mszę. Ja jednak jako ksiądz obserwuję, jak ludzie do tego podchodzą, jak bardzo im zależy. I wcale nie myślą o tym zabobonnie. Walczą o to, by w Mszach św. gregoriańskich uczestniczyć, by codziennie przystępować do komunii św. To naprawdę bardzo piękny zwyczaj, który nie tylko pomaga temu człowiekowi, który odszedł, ale też tym, którzy zostali na ziemi. Należy ten zwyczaj polecać.

- A praktyka wypominków? – jakie to ma duchowe znaczenie?

- Przede wszystkim chodzi o pamięć. Wzrusza mnie, gdy idę do kościoła a ksiądz proboszcz czy wikariusz czyta wypominki i przypomina wszystkim imiona zmarłych. To sprawia, że mamy świadomość, iż ci, którzy odeszli, nadal uczestniczą w życiu Kościoła. Jest to oczywiście połączone z modlitwą. To piękna forma pamięci o tych ludziach, otoczenia ich troską, dobrym życzeniem i błogosławieństwem. W to okazywanie miłości, która może zmienić człowieka, wpisuje się też sprzątanie na grobach.

Co więcej – jeśli kochamy i kochamy też człowieka po jego śmierci – to bardzo zmienia nas samych. Jest to też wyraz naszej wiary w życie wieczne, w to, że Pan zwyciężył śmierć, że więzi, które nas łączyły z bliskimi nie zostały przez śmierć zniszczone. Pamięć o zmarłych to zatem również przygotowywanie się na naszą własną śmierć.

- A jeśli nasi zmarli są już w niebie? Czy nasza modlitwa może się „zmarnować”?

- Nie, w Kościele nic się nie marnuje - żadne dobro, żadna świętość, żaden akt miłości do Boga. Dzięki temu w Kościele wzrasta temperatura miłości, troski, dobrego życzenia sobie. Tworzy się „skarbczyk”, z którego mogą czerpać kolejne potrzebujące osoby.

rozmawiała Maria Czerska

maj


 

POLECANE
16-letnia Maja z Mławy zamordowana. 17-latek odmówił ekstradycji z ostatniej chwili
16-letnia Maja z Mławy zamordowana. 17-latek odmówił ekstradycji

17-letni Bartłomiej G. odmówił ekstradycji do Polski po brutalnym zabójstwie 16-letniej Mai z Mławy – informują greckie media.

Centrum deportacyjne przy granicy z Polską. Niemcy niezadowoleni z ostatniej chwili
Centrum deportacyjne przy granicy z Polską. Niemcy niezadowoleni

Miało być sprawne centrum deportacyjne, a deportowano z niego zaledwie dwie osoby – pisze niemieckie zeit.de. Chodzi o ośrodek w Eisenhüttenstadt, przy granicy z Polską.

Pieskow: Spotkanie Trumpa i Putina jest niezbędne z ostatniej chwili
Pieskow: Spotkanie Trumpa i Putina jest niezbędne

– Spotkanie prezydentów Rosji i USA, Władimira Putina i Donalda Trumpa, jest konieczne, ale musi być dokładnie przygotowane – powiedział w poniedziałek dziennikarzom rzecznik prezydenta Rosji Dmitrij Pieskow.

Matecki: Wykryłem fikcyjne organizacje wydające dziesiątki tysięcy tygodniowo na promocję Trzaskowskiego z ostatniej chwili
Matecki: "Wykryłem fikcyjne organizacje wydające dziesiątki tysięcy tygodniowo na promocję Trzaskowskiego"

Dariusz Matecki zamieścił w mediach społecznościowych wpis, w którym pokazuje, jak twierdzi, fikcyjne organizacje, które wydają dziesiątki tysięcy złotych na wsparcie Rafała Trzaskowskiego.  Według posła PiS dochodzi w ten sposób do łamana ordynacji wyborczej. Gromadzone materiały ma zamiar przekazać Państwowej Komisji Wyborczej oraz Prokuraturze Krajowej, a także wysłać do Facebooka w Stanach Zjednoczonych 

Afera z mieszkaniem po panu Jerzym. Karol Nawrocki zabiera głos z ostatniej chwili
Afera z mieszkaniem po panu Jerzym. Karol Nawrocki zabiera głos

– Opiekowałem się starym, schorowanym człowiekiem, który przez lata był moim sąsiadem. Jest na to masa dowodów, do których państwo nie sięgacie (...) nie miałem wówczas ani stabilnej pracy ani możliwości finansowych – mówił w poniedziałek obywatelski kandydat na prezydenta Karol Nawrocki, komentując publikację Onetu ws. mieszkania po panu Jerzym. 

Incydent w Holandii. Ochroniarze wyprowadzili Tuska ze sceny z ostatniej chwili
Incydent w Holandii. Ochroniarze wyprowadzili Tuska ze sceny

Podczas obchodów 80. rocznicy wyzwolenia Holandii doszło do incydentu – w stronę Donalda Tuska rzucono flarę, a premier został ewakuowany ze sceny.

Prezes SDP o reporcie Reporterów bez granic nt. wolności prasy: Kuriozalny i groteskowy gorące
Prezes SDP o reporcie "Reporterów bez granic" nt. "wolności prasy": Kuriozalny i groteskowy

Po raz kolejny ocena stanu wolności prasy w Polsce zawarte w rankingu „Reporterów bez Granic” jest całkowicie rozbieżna z rzeczywistością. Jeśli w ten sam sposób opisuje ta organizacje pozostałe kraje, to lepiej ranking ten wyrzucić do kosza i przestać się nim w ogóle zajmować.

Wyłączenia prądu w Warszawie. Jest komunikat z ostatniej chwili
Wyłączenia prądu w Warszawie. Jest komunikat

Mieszkańcy Warszawy muszą przygotować się na planowane przerwy w dostawie prądu. Sprawdź, gdzie 6 maja 2025 roku nastąpią wyłączenia.

AfD pozwała kontrwywiad. Nie chce dać się śledzić służbom z ostatniej chwili
AfD pozwała kontrwywiad. Nie chce dać się śledzić służbom

Prawicowo-populistyczna partia Alternatywa dla Niemiec (AfD) złożyła pozew przeciwko kontrwywiadowi, który zaklasyfikował ją jako prawicową organizację ekstremistyczną zagrażającą demokratycznemu porządkowi państwa.

Uszyły im serce z pasiaka. 80. lat temu Brygada Świętokrzyska wyzwoliła obóz w Holiszowie Wiadomości
Uszyły im serce z pasiaka. 80. lat temu Brygada Świętokrzyska wyzwoliła obóz w Holiszowie

5 maja 1945 roku Brygada Świętokrzyska Narodowych Sił Zbrojnych wyzwoliła niemiecki obóz koncentracyjny w czeskim Holiszowie, położonym niedaleko Pilzna. Żołnierze uratowali życie ponad tysiąca kobiet: w tym Polek, Francuzek, Rosjanek, a także kilkuset Żydówek, które Niemcy planowali spalić w barakach żywcem. Jest to jedyny w historii przypadek, kiedy polski odział partyzancki wyzwolił niemiecki obóz koncentracyjny.

REKLAMA

[wywiad] Ks. prof. Robert Woźniak: Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniającą moc miłości

Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniająca moc miłości – mówi ks. prof. Robert Woźniak z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jak wyjaśnia w rozmowie z KAI, jeśli ktoś jest kochany – jemu też łatwiej kochać i otwierać się na miłość. Otaczając naszych zmarłych miłością i troską, pomagamy im przybliżać się do Boga, na którego oglądanie czekają w czyśćcu.
zdjęcie poglądowe [wywiad] Ks. prof. Robert Woźniak: Modlitwa za zmarłych wiąże się z wiarą w przemieniającą moc miłości
zdjęcie poglądowe / pixabay.com/fietzfotos

- Czy naszym zmarłym zależy na posprzątanych grobach?

- Tego nie wiem. Zależy im na naszej modlitwie. Zależy im, żebyśmy o nich pamiętali i podtrzymywali stały kontakt z nimi. W Kościele wierzymy w świętych obcowanie. To jedna z podstawowych prawd wiary. Mówi o tym, że śmierć nie niszczy naszych ziemskich relacji, tylko je przemienia. Możemy nadal być w relacji z tymi, którzy umarli, szczególnie w sposób duchowy, poprzez modlitwę i wymianę dóbr duchowych. Choć posprzątane groby to też pewien aspekt pielęgnowania tych relacji.

Dlaczego zmarłym zależy na naszej pamięci?

- Kościół naucza o czyśćcu, czyli dochodzeniu człowieka do doskonałej miłości koniecznej do osiągnięcia szczęścia w niebie. Tradycyjnie formułowano te naukę w ten sposób, że popełnione grzechy, odpuszczone w sakramencie pokuty, pociągają jeszcze za sobą karę, którą dana osoba musi ponieść w czyśćcu. Nie powinniśmy jednak patrzeć na to tylko w kategoriach formalno – prawnych. Karę tę należy raczej rozumieć jako umożliwienie pewnego procesu dojrzewania. Kara wynika z godności tego, kto popełnił jakieś przestępstwo; jest wyrazem troski o niego. Kościół naucza też, że my, żyjący, możemy pomagać ludziom oczyszczającym się w czyśćcu. Możemy przyczyniać się do darowania ich kar, innymi słowy pomagać im w dojrzewaniu do nieba. Pomaga im nasza osobista modlitwa, ofiarowana Msza św., uzyskany odpust pod warunkami ustanowionymi przez Kościół. Ta pomoc jest bardzo konkretna, realna.

- Co to jest odpust?

- Odpust to darowanie kar, o których mówiłem wcześniej – kar za grzechy już odpuszczone. To pomoc w oczyszczeniu. Odpust może być zupełny lub cząstkowy. Może być ofiarowany za osoby żyjące lub zmarłe. Nauka o odpustach wiąże się z naszym uczestnictwem we wspólnocie Kościoła. Kościół to wspólnota świętych. Należą do niej nie tylko ci, co pielgrzymują na ziemi, nie tylko ci, co oczyszczają się w czyśćcu, ale też ci, co są już w niebie. Zasługi, dobre uczynki, modlitwy tych wszystkich ludzi – to wszystko jest pewnym skarbem, pewną pozytywną, Bożą energią, którą dysponujemy i która może nam pomagać. Może ona również pomagać oczyszczać się tym osobom, które w czyśćcu oczekują na oglądanie Boga.  Kościół ustanawia warunki uzyskania takich odpustów, korzystając z władzy otrzymanej od Pana Jezusa. Powiedział On do Piotra: ”Tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego”. Można powiedzieć, że dał Piotrowi i jego następcom klucze do Swojego Domu. Warunki uzyskania odpustu mają sprawić, by dany człowiek bardziej kochał, bardziej dojrzał, bardziej przybliżył się do Boga, był bardziej odpowiedzialny, bardziej relacyjny. Może przez to pomagać też innym.

- W jaki sposób zasługi innych ludzi mogą pomagać tym, którzy są w czyśćcu?

- To jest bardzo trudne do zrozumienia dziś. Współcześni ludzie myślą bardzo indywidualistycznie. „Sam sobie zasłużyłem”, „sam sobie zarobiłem”, „sam sobie kupiłem”. Natomiast istnieje bardzo duża zależność miedzy losami jednostki a losami wspólnoty. Jeśli znajduję się we wspólnocie, która jest dojrzała, pełna miłości – to również mnie dotyczy, to również ja na tym korzystam. Miłość otaczająca człowieka przemienia go. Odpusty to nie jest coś, za co można zapłacić, to nie są magiczne rytuały. To musi być rozumiane na zasadzie relacji międzyosobowych. Jeśli te relacje się odpowiednio układają, jeśli człowiek ma wokół siebie ludzi świętych i dobrych – to przemienia też jego, pomaga mu dojrzewać.

- Nie powinno się zatem myśleć o odpustach w kontekście warunków, które trzeba spełnić i zadań, które trzeba wykonać, by w zamian coś uzyskać – dla siebie lub dla zmarłego.

- Raczej powinniśmy na to patrzeć w kontekście pogłębiania naszych relacji miłości. Proszę spojrzeć, jakie to są warunki i zadania.  Żeby uzyskać odpust, trzeba być w stanie łaski uświęcającej, przystąpić do komunii świętej, jeśli to konieczne – wcześniej do sakramentu pokuty. Należy też odmówić Ojcze nasz, Zdrowaś Mario i Wierzę w Boga w intencjach, w których modli się papież. W Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny warunkiem uzyskania odpustu w intencji zmarłych jest dodatkowo pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy a od 1 do 8 listopada – nawiedzenie cmentarza. By uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar, należy też decyzją woli odciąć się od przywiązania od jakiegokolwiek grzechu, zjednoczyć się z Bogiem, mówiąc Mu: chcę iść Twoją drogą, chcę pragnąć tego, czego Ty chcesz. Są to zatem warunki, które przede wszystkim mnie samego odwracają od grzechu i przybliżają do Pana Boga. Przybliżają nas one również do Kościoła, choćby przez złączenie naszych modlitw z modlitwą Ojca Świętego.

Warunki uzyskania odpustu kierują nas w stronę pogłębiania naszych międzyosobowych relacji. Sami chcemy bardziej kochać Boga i innych ludzi. Chcemy też w naszą miłość włączyć te osoby, za które ofiarowujemy odpust.

Miłość i dobroć zmienia człowieka. Czasami ludzie się skarżą: „Nikt mnie nie kochał! Dlatego popełniłem tyle zła, bo próbowałem sam kochać siebie…”. Praktyka odpustów wynika z wiary w przemieniającą moc miłości, którą możemy otaczać człowieka, również po śmierci. Otaczamy człowieka naszą własną miłością, ofiarowujemy mu wielką miłość, która jest w Kościele, po to, by ta miłość pomogła mu otworzyć się bardziej na Pana Boga. To trochę tak jak w rodzinie. Jeśli jest w niej wiele kochających osób, które dużo robią i wiele wnoszą do tej rodziny, wszyscy członkowie tej rodziny mają w pewnym sensie łatwiejszy start.

W kluczu tej przemieniającej mocy miłości powinniśmy zresztą patrzeć nie tylko na odpusty ale też inne formy modlitwy i pamięci za zmarłych.

Tu jedna uwaga – człowiek idzie do nieba, jeśli chce. Mamy wolność. Pan Bóg nikogo do tego nie zmusza, nawet jeśli ofiarowujemy za kogoś odpust, Mszę św. czy modlitwę.

- W Kościele istnieje praktyka tzw.  Mszy św. gregoriańskich, odprawianych za zmarłego codziennie przez 30 dni. Warto zamawiać takie Msze? Czy są one w jakiś sposób „lepsze” od innych?

- Msze św. gregoriańskie to jest tylko pewien zwyczaj w Kościele. Ale zwyczaj bardzo piękny i trwający już 15 wieków. Jak najbardziej warto go praktykować! Każda Msza św. ma oczywiście wartość nieskończoną. My jednak żyjemy w czasie i nasza liturgia, choć łączy się z liturgią w niebie, jest liturgią tu na ziemi. Uczestnictwo w Mszach św. nas zmienia. Proszę zobaczyć, jaki to jest piękny gest miłości i troski o tego, kto odszedł – przez 30 dni odprawiamy za niego Eucharystię i uczestniczymy w niej. Oczywiście to nie jest obowiązkowe dla nikogo. Można też przyjść i na jedną Mszę. Ja jednak jako ksiądz obserwuję, jak ludzie do tego podchodzą, jak bardzo im zależy. I wcale nie myślą o tym zabobonnie. Walczą o to, by w Mszach św. gregoriańskich uczestniczyć, by codziennie przystępować do komunii św. To naprawdę bardzo piękny zwyczaj, który nie tylko pomaga temu człowiekowi, który odszedł, ale też tym, którzy zostali na ziemi. Należy ten zwyczaj polecać.

- A praktyka wypominków? – jakie to ma duchowe znaczenie?

- Przede wszystkim chodzi o pamięć. Wzrusza mnie, gdy idę do kościoła a ksiądz proboszcz czy wikariusz czyta wypominki i przypomina wszystkim imiona zmarłych. To sprawia, że mamy świadomość, iż ci, którzy odeszli, nadal uczestniczą w życiu Kościoła. Jest to oczywiście połączone z modlitwą. To piękna forma pamięci o tych ludziach, otoczenia ich troską, dobrym życzeniem i błogosławieństwem. W to okazywanie miłości, która może zmienić człowieka, wpisuje się też sprzątanie na grobach.

Co więcej – jeśli kochamy i kochamy też człowieka po jego śmierci – to bardzo zmienia nas samych. Jest to też wyraz naszej wiary w życie wieczne, w to, że Pan zwyciężył śmierć, że więzi, które nas łączyły z bliskimi nie zostały przez śmierć zniszczone. Pamięć o zmarłych to zatem również przygotowywanie się na naszą własną śmierć.

- A jeśli nasi zmarli są już w niebie? Czy nasza modlitwa może się „zmarnować”?

- Nie, w Kościele nic się nie marnuje - żadne dobro, żadna świętość, żaden akt miłości do Boga. Dzięki temu w Kościele wzrasta temperatura miłości, troski, dobrego życzenia sobie. Tworzy się „skarbczyk”, z którego mogą czerpać kolejne potrzebujące osoby.

rozmawiała Maria Czerska

maj



 

Polecane
Emerytury
Stażowe