Szeremietiew o sukcesach II RP: „w ciągu 10 lat pełne kompetencje w zakresie nowoczesnej broni pancernej”
„1937 r. Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu Ministerstwa Spraw Wojskowych określił koncepcję czołgu średniego. Wydział Projektów i Konstrukcji Biura Badań Technicznych Broni Pancernych pod kierownictwem mjr. Gundlacha opracował w 1938 r. wstępny projekt czołgu średniego. Masa 23 tony, pancerz do 50 mm, uzbrojenie: działo automatyczne 40 mm lub działo 75 mm oraz karabiny maszynowe w oddzielnych wieżyczkach. Projekt zatwierdzony do realizacji zlecono wykonanie prototypu. 1939 r. Inny projekt czołgu średniego powstał w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii. Pracami kierował inż. Habich. Był to czołg jednowieżowy o niskim i szerokim kadłubie z pochylonymi płytami boków i przodu. Pancerz - 60 mm, boczny i tylny – 40 mm, waga 25 ton. W przedniej części kadłuba, obok kierowcy stanowisko km. Zasadnicze uzbrojenie w niskiej dużej wieży, wykonanej ze spawanych płyt pancernych, docelowo odlewanej. Uzbrojenie - działo plot. 75 mm odpowiednie do zwalczania celów na ziemi, czołgów i umocnień polowych. Na wieży km przeznaczony do obrony plot. umieszczony na obrotowej podstawie. Zamówiono prototyp tego czołgu. Do wybuchu wojny w PZInż. wykonano makietę czołgu w skali 1:1. Polska uzyskała w ciągu 10 lat (pierwsze zakupy nowoczesnych czołgów 1929 r.) pełne kompetencje w zakresie nowoczesnej broni pancernej, powstały biura konstrukcyjne i zespoły konstruktorów oraz fabryki produkujące czołgi - od 1939 r. 600 czołgów rocznie” – podkreślił ekspert ds. wojskowości.
