O to, aby jak co roku 1 sierpnia, w godzinę "W" warszawiacy uczcili minutą ciszy pamięć o zrywie, apelowali przedstawiciele Związku Powstańców Warszawskich, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz władze stolicy.



Mieszkańcy stolicy, jak co roku, zareagowali na apel pozytywnie. Na dźwięk syren przystawali zarówno przechodnie, jak i samochody czy motocykle. Kierowcy wysiadali z aut, a motocykliści zsiadali ze swoich maszyn. Pojazdy zatrzymali również motorniczowie tramwajów i kierowcy autobusów. Uruchomili także sygnały dźwiękowe. Syreny zawyły na terenie stolicy, Mazowsza, a także w wielu innych miastach Polski.



Na rondzie Dmowskiego zgromadziło się kilka tysięcy osób. Mieszkańcy Warszawy i turyści przyszli z dziećmi. Nad tłumem powiewały biało-czerwone flagi i transparenty z napisami "Bóg, Honor, Ojczyzna". Większość zgromadzonych osób miała opaski z kotwicami Polski Walczącej oraz koszulki z patriotycznymi hasłami. Punktualnie o godzinie W część zgromadzonych osób odpaliła race. Zaśpiewano "Sen o Warszawie" Czesława Niemena. Manifestujący mają potem ruszyć al. Jerozolimskimi w stronę ronda de Gaulle'a, a następnie skręcić w Nowy Świat.



Na placu Zamkowym, wolontariusze, przechodnie i turyści utworzyli kotwicę - symbol Polski Walczącej. Akcja "Żywy Znak dla Powstania Warszawskiego" odbywa się już po raz siódmy - i za każdym razem przyciąga rzesze uczestników i obserwatorów.



Również prawobrzeżna Warszawa oddała cześć bohaterom. Na Targówku, na skrzyżowaniu Targowej i alei Solidarności rozwinięta została gigantyczna, biało-czerwona flaga ze znakiem Polski Walczącej.



Godzina "W" była formalnym początkiem zrywu. Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. 1 sierpnia 1944 r. do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące.



W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po Powstaniu zostało niemal całkowicie spalone i zburzone.