Profesor Krzysztof Sacha, wybitny polski fizyk, wykazał poważne błędy w modelu stworzonym przez amerykańskiego noblistę z MIT Franka Wilczka. Wykazał, że atomy mogą pod pewnymi warunkami tworzyć strukturę, która spontanicznie powtarza to samo ułożenie jej elementów nie w przestrzeni, a w czasie. Tak elementarne cząstki wszechświata mogą tworzyć kryształy czasoprzestrzenne, co ma ogromne znaczenie dla rozwoju fizyki kwantowej. Pan Profesor mówi mi, że w ten sposób otwieramy w Polsce fizykę na nowy rozdział. Na wszystkie zjawiska w mechanice kwantowej możemy bowiem od teraz patrzeć też w domenie czasu. Nową gałąź fizyki nazwał czasotroniką. 

Kryształ czasu

Pojęcie „kryształ czasu” brzmi jak żywcem wyjęte z powieści fantastyczno-naukowej. Nic bardziej mylnego! Kwantowe kryształy czasowe, o których piszę, udało się uzyskać w laboratoriach Uniwersytetów Maryland i Harvarda, a ich istnienie dużo wcześniej przewidział prof. Krzysztof Sacha z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mało tego, stworzył takie kryształy w warunkach pokojowych, a nie jak dotąd w temperaturze zera bezwzględnego. 

Dziękujemy!

Poniższy wywiad to podróż po zjawiskach fundamentalnych. Kilku fizyków przed jego przeprowadzeniem mówiło nam, że dotykamy jednego z najtrudniejszych obszarów nauki. Zaglądamy w procesy, które dzieją się w mikrokosmosie fizyki kwantowej. Jestem szczerze dumny, że poziom polskiej fizyki należy dziś do globalnej czołówki. To, co mówił Pan Profesor, mógłbym słuchać godzinami. To podróż. Panie Profesorze, dziękujemy za nią i za Pana pracę!