[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Zmartwychwstał
Śmierć Jezusa nie kończy jego ziemskiego dzieła. Wręcz przeciwnie, na nowo rozpoczyna. Ofiara krzyża byłaby finałem tragicznym, gdyby nie wydarzenia, które nastąpiły później.
![[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Zmartwychwstał](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/43802.jpg)
/ Wikimedia Commons
Chrystus zmartwychwstał! Prawda ta nadaje sens Jego krzyżowi oraz naszym cierpieniom. Święty Paweł doświadczywszy przemieniającej mocy Jezusa, pisał do mieszkańców Koryntu: „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15,14).
Czy to możliwe, aby umarły człowiek powrócił do życia? Ewangelie przywołują takie zdarzenia. Jezus miał władzę nad śmiercią. Wielu było świadków, gdy ta moc się ujawniała. Lecz zarówno wskrzeszony Łazarz, córka Jaira jak i młodzieniec z Naim, pewnego dnia pożegnali się z ziemskim życiem. Zmartwychwstanie Jezusa jest odmienne od tych wskrzeszeń. Nie powrócił On do wcześniejszej formy życia, ale wszedł w zupełnie nową. „Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy” (Rz 6,9).
Kościół od czasów apostolskich wciąż żyje zmartwychwstaniem Jezusa i je odkrywa. Nikt jednak nie był naocznym świadkiem chwili zmartwychwstania. Gdy to się stało, grób był zamknięty, pilnowany przez żołnierzy. Poza tym znak pustego grobu sam w sobie nie jest wystarczająco przekonujący. Istotniejsze są spotkania ze Zmartwychwstałym (tzw. chrystofanie). Wymowna jest też przemiana Apostołów. Z osób zalęknionych i wątpiących, stali się świadkami oddającymi życie za wiarę.
Zmartwychwstanie jako wydarzenie z przeszłości jest także dostępne w teraźniejszości. Nade wszystko za sprawą sakramentów chrztu i Eucharystii. Naszym udziałem w zmartwychwstaniu jest zanurzenie w tych źródłach, czyli doświadczenie Paschy – przejścia z niewoli grzechu do życia w łasce. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, to serce Ewangelii i życia Kościoła. To centrum całego roku liturgicznego.
Czy to możliwe, aby umarły człowiek powrócił do życia? Ewangelie przywołują takie zdarzenia. Jezus miał władzę nad śmiercią. Wielu było świadków, gdy ta moc się ujawniała. Lecz zarówno wskrzeszony Łazarz, córka Jaira jak i młodzieniec z Naim, pewnego dnia pożegnali się z ziemskim życiem. Zmartwychwstanie Jezusa jest odmienne od tych wskrzeszeń. Nie powrócił On do wcześniejszej formy życia, ale wszedł w zupełnie nową. „Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy” (Rz 6,9).
Kościół od czasów apostolskich wciąż żyje zmartwychwstaniem Jezusa i je odkrywa. Nikt jednak nie był naocznym świadkiem chwili zmartwychwstania. Gdy to się stało, grób był zamknięty, pilnowany przez żołnierzy. Poza tym znak pustego grobu sam w sobie nie jest wystarczająco przekonujący. Istotniejsze są spotkania ze Zmartwychwstałym (tzw. chrystofanie). Wymowna jest też przemiana Apostołów. Z osób zalęknionych i wątpiących, stali się świadkami oddającymi życie za wiarę.
Zmartwychwstanie jako wydarzenie z przeszłości jest także dostępne w teraźniejszości. Nade wszystko za sprawą sakramentów chrztu i Eucharystii. Naszym udziałem w zmartwychwstaniu jest zanurzenie w tych źródłach, czyli doświadczenie Paschy – przejścia z niewoli grzechu do życia w łasce. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, to serce Ewangelii i życia Kościoła. To centrum całego roku liturgicznego.
