[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Boskie Serce Jezusa
Dzisiaj obchodzimy w liturgii uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, a jutro wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Boski Kardiochirurg zaprasza nas w tych dniach oraz w całym miesiącu czerwcu do poddania się duchowej transplantacji serca. Aby w naszych wnętrzach dusza była pojednana z ciałem, serce z rozumem, słowa z czynami, a cały człowiek z Bogiem i bliźnimi.
![[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Boskie Serce Jezusa](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/49690.jpg)
/ pixabay.com/Queven
Inaczej na ludzkie serce patrzy kardiolog, dostrzegając w nim jedynie mięsień warunkujący dobre funkcjonowanie całego organizmu. Inaczej patrzy człowiek zakochany, próbując przy pomocy symboliki serca nazwać to, co dzieje się w świecie jego uczuć. A jeszcze inaczej teolog, który odwołując się do biblijnej narracji w sercu widzi duchową głębię człowieka. W tym ujęciu serce to centrum dowodzenia wolą i ludzkim rozumem oraz „miejsce” opowiedzenia się po stronie Boga lub przeciw Niemu (por. KKK 368). Mamy bowiem jedno serce i od nas zależy czy jest ono „domem modlitwy” czy „jaskinią zbójców”.
W biblijnym rozumieniu nie tylko człowieka, ale także Bóg objawia się jako posiadacz serca. Co więcej dostęp do ludzkiego wnętrza mamy za pośrednictwem serca Bożego. Poznajemy więc siebie drogą pośrednią. Patrząc w Boże serce, najpełniej objawione w przebitym sercu Jezusa Chrystusa, poznajemy zawartość i możliwości własnych serc.
Święty Augustyn pisał: „Stworzyłeś nas (...) jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”. Serce jest więc zbyt obszerne, aby nasycić je mogły dobra materialne. Nawet drugi człowiek nie może tego uczynić w sposób doskonały. Świadomość pojemności własnego serca i niewystarczalności wszystkiego, co ziemskie, w czym człowieka poszukuje spełnienia nadziei, pomaga otworzyć się na Bożą miłość, która wyzwala z egoizmu i skutecznie syci. Takie doświadczenie jest prawdziwą mądrością, w której rozum zaprzyjaźniony jest z sercem. Jeśli bowiem rozum nie żyje w zgodzie z sercem, a serce z rozumem to grozi nam infantylizm lub suchy racjonalizm.
W biblijnym rozumieniu nie tylko człowieka, ale także Bóg objawia się jako posiadacz serca. Co więcej dostęp do ludzkiego wnętrza mamy za pośrednictwem serca Bożego. Poznajemy więc siebie drogą pośrednią. Patrząc w Boże serce, najpełniej objawione w przebitym sercu Jezusa Chrystusa, poznajemy zawartość i możliwości własnych serc.
Święty Augustyn pisał: „Stworzyłeś nas (...) jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”. Serce jest więc zbyt obszerne, aby nasycić je mogły dobra materialne. Nawet drugi człowiek nie może tego uczynić w sposób doskonały. Świadomość pojemności własnego serca i niewystarczalności wszystkiego, co ziemskie, w czym człowieka poszukuje spełnienia nadziei, pomaga otworzyć się na Bożą miłość, która wyzwala z egoizmu i skutecznie syci. Takie doświadczenie jest prawdziwą mądrością, w której rozum zaprzyjaźniony jest z sercem. Jeśli bowiem rozum nie żyje w zgodzie z sercem, a serce z rozumem to grozi nam infantylizm lub suchy racjonalizm.
