Wielotysięczne protesty w Portugalii przeciwko rosnącym kosztom życia

Portugalia jest jednym z mniej zamożnych krajów Europy Zachodniej. Ponad 50% pracowników zarabia mniej niż 1000 euro miesięcznie, podczas gdy stawka minimalna wynosi 760 euro. Spośród 15 krajów UE, w których obowiązuje stawka minimalna, Portugalia zajmuje dopiero 12 miejsce, biorąc pod uwagę parytet siły nabywczej. Jest za takimi krajami jak Polska, Grecja i Hiszpania. Inflacja w lutym wyniosła 8,2%, a ceny produktów żywnościowych wzrosły aż o 20,11%. Drożeją mieszkania, podstawowe produkty, energia i transport. Pracownicy skarżą się, że producenci osiągają rekordowe zyski, a oni nic z tego nie mają. Jednocześnie nadal obowiązują rozwiązania legislacyjne blokujące rokowania zbiorowe, utrzymuje się polityka nieuregulowanych i wydłużonych godzin pracy, a młodzi pracownicy są skazani na prekariat.

W związku z tym w sobotę na ulice Lizbony wyszło ponad 50 tysięcy osób, wyrażając swoje niezadowolenie. Był to kolejny z wielu protestów, które regularnie odbywają się od początku roku. 17 marca odbył się strajk administracji państwowej, której pracownicy żądali rozwiązań zwalczających inflację poprzez narzucenie cen maksymalnych i wprowadzenie podatku od zysków. Największy z protestów miał miejsce w lutym, kiedy kilkadziesiąt tysięcy nauczycieli wyszło na ulicę, żądając wyższych pensji. 18 marca protestujący domagali się wzrostu pensji minimalnej z 760 do 850 euro, wzrostu pensji i emerytur o 100 euro lub co najmniej 10%, odblokowania rokowań zbiorowych, walki z niepewnymi warunkami pracy oraz redukcji tygodniowego czasu pracy do 35 godzin przy nieobniżonym wynagrodzeniu. Minister gospodarki, Antonio Costa Silva, wykluczył możliwość uregulowania cen żywności, tłumacząc, że rynek sam najlepiej ustala ceny. 

CGTP-IN zapowiedziało kolejny protest na 28 marca, gdzie tym razem o swoje prawa będą walczyć młodzi pracownicy.

wg, kb