Konrad Wernicki: Pracownik zuberyzowany

Wszyscy jesteśmy, byliśmy lub będziemy pracownikami. Czymś oczywistym jest, że pracę podejmujemy na podstawie podpisanej umowy, która nakłada na nas obowiązki, ale też przyznaje nam prawa. Jednak rzadko zdajemy sobie sprawę, że codziennie mijamy i spotykamy osoby, które mimo, że wykonują pracę pod nadzorem i wedle ściśle określonych reguł, są totalnie pozbawione praw pracowniczych i jakiejkolwiek gwarancji zatrudnienia na dzień do przodu. Mowa o ludziach pracujących „dla aplikacji”.
Kurier Uber Eats Konrad Wernicki: Pracownik zuberyzowany
Kurier Uber Eats / fot. pixabay.com

 W Polsce masa ludzi pracuje na umowach cywilnoprawnych, zwanych umowami śmieciowymi z uwagi na to, że pozbawiają nas, pracowników, naszych własnych praw. Jasne, można dla kogoś wykonywać zlecenie albo dzieło, ale nie gdy siedzimy w zakładzie pracy od 8 do 16 i przez cały dzień wykonujemy polecenia przełożonego. Wartość takich umów w porównaniu do umowy o pracę jest śmieciowa. To patologia, z którą polscy politycy nie potrafią sobie poradzić. Ba, co ja gadam. Przecież byli i tacy, przed 2015 r., którzy stworzyli warunki do tego, by pracodawcy promowali właśnie takie karykaturalne formy zatrudnienia. Dzięki staraniom NSZZ „Solidarność” poprzedni rząd chociaż wprowadził minimalną stawkę godzinową za wykonywane zlecenie, a także stosownie opodatkował te umowy, aby pracownicy mogli być objęci ubezpieczeniem zdrowotnym i społecznym. Dzięki temu dokładają się do systemu emerytalnego i tym samym odkładają na własną jesień życia. Do ideału daleko, ale i tak zrobiono w tym obszarze postęp.

Jednak od jakiegoś czasu polski rynek pracy jest toczony przez jeszcze większą patologię. Jej ofiary codziennie mijamy na ulicy, a nawet korzystamy z ich usług. To pracownicy platform cyfrowych, a mówiąc mniej enigmatycznie, najczęściej rowerowi kurierzy takich firm jak Uber, Bolt, Pyszne.pl itp. To także kierowcy tychże aplikacji. No właśnie, aplikacji, które nie są ich pracodawcą.

Elastyczni niewolnicy
W teorii wygląda to tak, że jeśli jesteś młody, dynamiczny i lubisz niezależność, to możesz zacząć dorabiać albo pracować na full właśnie przy wykorzystaniu takiej aplikacji jak Uber. Nie żebyś zostawał pracownikiem, nie, nie. Ty po prostu zostajesz „niezależnym” kurierem, kierowcą - kowalem własnego losu. Pracujesz, kiedy chcesz, gdzie chcesz, a aplikacja wspaniałomyślnie ci to ułatwian aranżując cały proces, dając dostęp do klientów itd.

W rzeczywistości wygląda to tak, że ta sama aplikacja mówi ci, kiedy możesz pracować, a kiedy nie ma z ciebie pożytku i jesteś akurat zbędny. W teorii to brzmi super, że możesz np. zalogować się jako aktywny kierowca we wtorek wieczorem i coś dorobić, jeśli masz ochotę. W rzeczywistości jeśli w tym momencie nie ma odpowiedniego ruchu klientów w apce, to nic się nie dzieje, nic nie zarabiasz. Z kolei gdy ten ruch jest, to często musisz działać według założonego harmonogramu, grafiku, bo jeśli wszyscy kurierzy/kierowcy rzucą się w jednym momencie do pracy, to też nie będzie to optymalne rozwiązanie dla korporacji, która zarządza aplikacją.

Taki kurier rowerowy dostaje swój rewir, grafik, kiedy ma pracować, uniform roboczy, często też rower, ale telefon z działającą apką to już jego interes. To takie quasi-wolnościowe pracowanie, bo z jednej strony wmawia ci się, że pracujesz, kiedy chcesz, i sam sobie jesteś szefem, a z drugiej strony aplikacja mówi ci, co i kiedy masz robić, daje rzeczy niezbędne do pracy… oprócz tej najbardziej wrażliwej, czyli telefonu. W końcu telefony się za łatwo niszczą, ekrany pękają. Dla korporacji lepiej, by to młodzian ryzykował swoim sprzętem.

Ten system jest bardzo nie fair i bazuje na wyzysku ludzi młodych, bez doświadczenia zawodowego, oraz na imigrantach nieznających języka polskiego, przybyłych do Polski na plus minus rok, by pracować „dla aplikacji” z dodatkowym pośrednictwem agencji zatrudnienia.

I OK, rozumiem, że ktoś faktycznie może nie mieć czasu na pełnoprawną pracę, bo np. studiuje i to rozwożenie pizzy jest dla niego elastyczną formą zarobienia kasy, ale całkowicie pozbawioną ochrony swoich praw, nawet najbardziej podstawowych, jak potrzeba załatwienia swoich potrzeb fizjologicznych.

Pracownik niczyi
Głośnym przykładem była sytuacja, która zastała kurierów Glovo w jednej z Biedronek, od której odbierają paczki dla klientów. Wcześniej, czekając na skompletowanie paczki z zakupami, mogli poczekać na jej odbiór w strefie do tego wyznaczonej, usiąść, skorzystać z kuchni, toalety. To była jakaś namiastka pomieszczenia socjalnego, do którego dostęp ma każdy inny pracownik w jakimkolwiek zakładzie pracy. Pewnego dnia to się skończyło i kurierom zabroniono użytkowania  wyżej wymienionych dobrodziejstw. Musieli czekać na paczki przed sklepem. Zachowanie owej Biedronki było podyktowane zapewne tym, że ktoś raz czy drugi zostawił po sobie syf i po stronie pracowników Biedronki miarka się przebrała, na czym ucierpieli wszyscy. Tu dochodzimy do sedna problemu. Czy Biedronka mogłaby zakazać korzystania z toalety swoim pracownikom, nawet gdyby tak „narozrabiali”? Nie, bo jako pracodawca ma w obowiązku zapewnić dostęp do toalety swoim pracownikom. Kurierzy nimi nie są. Nie są też formalnie pracownikami Glovo, mimo że wykonują pracę zarówno dla aplikacji, jak i dla Biedronki.

Jak ma się czuć taki kurier, któremu zabroniono nawet wejść do środka podczas ulewnego deszczu, nie wspominając o sytuacji, w której „mu się zachce”? To też słaba informacja dla nas jako potencjalnych klientów. Skoro kurier nie ma się gdzie załatwić, to bardzo prawdopodobne, że zrobi to gdzieś po drodze w krzakach, dostarczając nam nasze jedzenie. Rąk nie umyje, bo nie ma jak. Smacznego.

I nie możemy go za nic winić, bo to nie jego wina. Jest traktowany jak narzędzie, a nie pracownik, człowiek. W całej tej sytuacji nikt nie poczuwa się do odpowiedzialności za tych ludzi, bo nikt nie ma z nimi podpisanej umowy, która by cokolwiek im gwarantowała, jak choćby dostęp do toalety.

Jako cywilizowany świat uporaliśmy się z wyzyskiem XIX w., gdy pracowano bez umów po 12 godzin dziennie, wykopaliśmy komunizm z Polski, częściowo uporaliśmy się z drapieżnym neoliberalizmem na rynku pracy, ale dziś mamy nowe wyzwanie: wielkie korporacje wykorzystujące ludzi w biały dzień, w białych rękawiczkach.

Dzisiejszy świat pracy zdominowany jest modą na elastyczność. Dotyczy to zarówno miejsca pracy, jak i czasu jej wykonywania, a nawet dostępnych narzędzi. „Get the job done”, jak to mówią Anglosasi, czyli robota ma być zrobiona i tyle. Nie jest to złe, wielu młodym ludziom to odpowiada, jeśli mogą w dżentelmeńskiej umowie dogadać się z pracodawcą i umówić na pracę zdalną, ufając sobie wzajemnie. Jednak nawet gdy relacje są nienaganne i pracownik czuje zaufanie swoich przełożonych, to musi mieć zapewnioną ochronę prawną, którą gwarantuje normalna umowa o pracę. Dziś może być dobrze i warunki pracy są super, ale nigdy nie wie, kiedy wajcha zostanie przestawiona na inny tryb. Szefostwo zawsze może się zmienić, może pojawić się kryzys i wtedy np. taki szczęśliwy pracownik na pracy zdalnej, który robił swoje z domowej kanapy, ale bez umowy o pracę, a z kontraktem B2B z dnia na dzień może zostać wylany z roboty, bo ktoś stwierdził, że trzeba ciąć koszty. W zasadzie nawet nie wylany, tylko zwyczajnie pracodawca nie zleci mu pracy w kolejnym miesiącu i tyle. Nie wystawi faktury.

Nie ma tu co czekać na państwo, sprawy trzeba wziąć w swoje ręce. Nadzieja w związkach zawodowych, szczególnie central takich organizacji pracowniczych jak NSZZ „Solidarność”, które mogą pomóc tym ludziom zorganizować się, pokazać, że sami mogą wpływać na poprawę warunków swojej pracy.

W tym miejscu warto docenić starania podejmowane przez Handlową “Solidarność”, która aktywnie domaga się wypracowania standardów pracy kurierów od nowej ekipy Ministerstwa Pracy, Rodziny i Polityki Społecznej.

W piśmie skierowanym do minister Agnieszki Dziemianowicz-Bąk przewodniczący Rady Krajowego Sekretariatu Banków, Handlu i Ubezpieczeń NSZZ “S” Alfred Bujara oraz Sekretarz Rady Sekretariatu Marcin Stroński zwrócili się z wnioskiem o powołanie zespołu eksperckiego działającego przy Ministerstwie z udziałem strony społecznej, który wypracuje nowe regulacje prawne, mające przygotować Polskę do zaimplementowania Dyrektywy UE ws. właśnie pracy za pośrednictwem platform cyfrowych. Handlowa “S” trzyma rękę na pulsie, śledzi światowe trendy i rozwiązania dot. pracy kurierów, więc minister pracy powinna być żywo zainteresowana współpracą z takim partnerem, o ile faktycznie zależy jej na realizacji polityki prospołecznej i propracowniczej.

Zorganizowani mają lepiej
Pierwsze symptomy “budzenia się” pracowników platform cyfrowych już widzimy. W grudniu 2022 r. w kilku miastach w Polsce kurierzy Pyszne.pl rozpoczęli nieformalny strajk. Pracownicy skoordynowali swoje działania i uzgodnili, w które dni nie zgłoszą swojej dyspozycji do pracy. W wyniku tego w niektórych miastach protestowało niemal 90% kurierów. Ich niezadowolenie wywołało nieprzyznanie bonusu w okresie zimowym kurierom w mniejszych miastach. Dodatkowo żądali przywrócenia dodatków stażowych oraz za pracę w trudnych warunkach pogodowych. Założyli też związek zawodowy.

Przed NSZZ „Solidarność” istnieje wielka szansa, by pomóc i przekonać do siebie młodych ludzi, którzy są dziś wykorzystywani na rynku pracy. Trzeba tylko wyciągnąć do nich pomocną dłoń.

  

 


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
„Rosja zabija cywilów!”. Doszło do ataków na dzielnice mieszkalne z ostatniej chwili
„Rosja zabija cywilów!”. Doszło do ataków na dzielnice mieszkalne

Co najmniej cztery osoby cywilne zginęły w wyniku ataków, dokonanych przez wojska Rosji na wschodzie i południu Ukrainy w ciągu ostatniej doby – doniosły wojskowe władze obwodowe w opublikowanych we wtorek rano raportach.

Rzekomy prokurator krajowy się odgraża: „Nie obejdzie się bez dyscyplinarek” z ostatniej chwili
Rzekomy prokurator krajowy się odgraża: „Nie obejdzie się bez dyscyplinarek”

Rzekomy prokurator krajowy Dariusz Korneluk powiedział w „Rzeczpospolitej”, że nie obędzie się bez wyciągnięcia konsekwencji służbowych w stosunku do prokuratorów, którzy przez ostatnie lata podejmowali decyzje, kierując się interesami innymi niż wskazania procedury karnej i niezależność służby prokuratorskiej.

Mirosławiec: Awaryjne lądowanie amerykańskiego drona bojowego. Generał: „To Rosjanie” z ostatniej chwili
Mirosławiec: Awaryjne lądowanie amerykańskiego drona bojowego. Generał: „To Rosjanie”

Jak donosi Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych, 18 marca po godz. 23 w okolicach Mirosławca doszło do awaryjnego lądowania bezzałogowego statku powietrznego Sił Zbrojnych USA, który wykonywał loty w polskiej przestrzeni powietrznej.

Gen. Wiesław Kukuła: Rosja przygotowuje się do konfliktu z NATO z ostatniej chwili
Gen. Wiesław Kukuła: Rosja przygotowuje się do konfliktu z NATO

– Rosja przygotowuje się do konfliktu z NATO, z pełną świadomością tego, że Sojusz jest strukturą obronną – powiedział szef Sztabu Generalnego WP gen. Wiesław Kukuła.

Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci Wiadomości
Leon Foksiński. Uczestnik Marszu Śmierci

Urodzony 23.06.1919 r. w Bestwinie pow. bielski, syn Franciszka i Anny z d. Bolek, zamieszkały w tej miejscowości. Mając szesnaście lat – w 1935 r., rozpoczął pracę zarobkową jako pomocnik a następnie samodzielny pracownik w cegielni. Podczas okupacji hitlerowskiej, w styczniu 1940 r. wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec – Brandenburg Hawel. W lipcu 1941 r. uciekł z miejsca przymusowego zatrudnienia i wrócił do Bestwiny, gdzie w październiku tegoż roku jako uciekinier został aresztowany przez policję niemiecką.

Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny z ostatniej chwili
Gen. Rajmund Andrzejczak: Trzeba się szykować do wojny

Czy Polsce grozi wojna? – Trzeba się szykować – twierdzi gen. Rajmund Andrzejczak, były szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w „Gościu Wydarzeń” na antenie Polsat News.

Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach z ostatniej chwili
Agnieszka Romaszewska-Guzy zwolniona dyscyplinarnie. Były minister kultury nie przebierał w słowach

– Agnieszka Romaszewska-Guzy stworzyła wspaniałą instytucję. (…) Takie mafijno-ubeckie metody są masowo stosowane wobec niezależnych dyrektorów instytucji, które nie zostały opanowane przez obecną władzę. Ten szantaż i to przekupstwo mają miejsce – twierdzi były minister kultury Piotr Gliński.

Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny, dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ Wiadomości
Paweł Jędrzejewski: Trzy przyczyny, dla których aż 30% młodych amerykańskich kobiet identyfikuje się jako LGBTQ

W zeszłym tygodniu Instytut Gallupa ogłosił wyniki badań, które ujawniają wielką zmianę w społeczeństwie amerykańskim. Wszyscy są zgodni, że jest to kolosalna zmiana, wręcz rewolucyjna, pozostaje jedynie kwestią interpretacji i sporu, na czym ta zmiana naprawdę polega i o czym świadczy.

Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu z ostatniej chwili
Sutryk zakazał organizacji protestów rolników we Wrocławiu

„Wydałem cztery decyzje zakazujące organizacji protestów rolniczych na terenie administracyjnym Wrocławia” – poinformował prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

Putin przegrał wybory w Polsce z ostatniej chwili
Putin przegrał wybory w Polsce

Polska jest jednym z krajów, gdzie Władimir Putin przegrał zakończone w niedzielę trzydniowe wybory prezydenckie w Rosji – wynika z informacji podanej przez rosyjski niezależny portal Meduza.

REKLAMA

Konrad Wernicki: Pracownik zuberyzowany

Wszyscy jesteśmy, byliśmy lub będziemy pracownikami. Czymś oczywistym jest, że pracę podejmujemy na podstawie podpisanej umowy, która nakłada na nas obowiązki, ale też przyznaje nam prawa. Jednak rzadko zdajemy sobie sprawę, że codziennie mijamy i spotykamy osoby, które mimo, że wykonują pracę pod nadzorem i wedle ściśle określonych reguł, są totalnie pozbawione praw pracowniczych i jakiejkolwiek gwarancji zatrudnienia na dzień do przodu. Mowa o ludziach pracujących „dla aplikacji”.
Kurier Uber Eats Konrad Wernicki: Pracownik zuberyzowany
Kurier Uber Eats / fot. pixabay.com

 W Polsce masa ludzi pracuje na umowach cywilnoprawnych, zwanych umowami śmieciowymi z uwagi na to, że pozbawiają nas, pracowników, naszych własnych praw. Jasne, można dla kogoś wykonywać zlecenie albo dzieło, ale nie gdy siedzimy w zakładzie pracy od 8 do 16 i przez cały dzień wykonujemy polecenia przełożonego. Wartość takich umów w porównaniu do umowy o pracę jest śmieciowa. To patologia, z którą polscy politycy nie potrafią sobie poradzić. Ba, co ja gadam. Przecież byli i tacy, przed 2015 r., którzy stworzyli warunki do tego, by pracodawcy promowali właśnie takie karykaturalne formy zatrudnienia. Dzięki staraniom NSZZ „Solidarność” poprzedni rząd chociaż wprowadził minimalną stawkę godzinową za wykonywane zlecenie, a także stosownie opodatkował te umowy, aby pracownicy mogli być objęci ubezpieczeniem zdrowotnym i społecznym. Dzięki temu dokładają się do systemu emerytalnego i tym samym odkładają na własną jesień życia. Do ideału daleko, ale i tak zrobiono w tym obszarze postęp.

Jednak od jakiegoś czasu polski rynek pracy jest toczony przez jeszcze większą patologię. Jej ofiary codziennie mijamy na ulicy, a nawet korzystamy z ich usług. To pracownicy platform cyfrowych, a mówiąc mniej enigmatycznie, najczęściej rowerowi kurierzy takich firm jak Uber, Bolt, Pyszne.pl itp. To także kierowcy tychże aplikacji. No właśnie, aplikacji, które nie są ich pracodawcą.

Elastyczni niewolnicy
W teorii wygląda to tak, że jeśli jesteś młody, dynamiczny i lubisz niezależność, to możesz zacząć dorabiać albo pracować na full właśnie przy wykorzystaniu takiej aplikacji jak Uber. Nie żebyś zostawał pracownikiem, nie, nie. Ty po prostu zostajesz „niezależnym” kurierem, kierowcą - kowalem własnego losu. Pracujesz, kiedy chcesz, gdzie chcesz, a aplikacja wspaniałomyślnie ci to ułatwian aranżując cały proces, dając dostęp do klientów itd.

W rzeczywistości wygląda to tak, że ta sama aplikacja mówi ci, kiedy możesz pracować, a kiedy nie ma z ciebie pożytku i jesteś akurat zbędny. W teorii to brzmi super, że możesz np. zalogować się jako aktywny kierowca we wtorek wieczorem i coś dorobić, jeśli masz ochotę. W rzeczywistości jeśli w tym momencie nie ma odpowiedniego ruchu klientów w apce, to nic się nie dzieje, nic nie zarabiasz. Z kolei gdy ten ruch jest, to często musisz działać według założonego harmonogramu, grafiku, bo jeśli wszyscy kurierzy/kierowcy rzucą się w jednym momencie do pracy, to też nie będzie to optymalne rozwiązanie dla korporacji, która zarządza aplikacją.

Taki kurier rowerowy dostaje swój rewir, grafik, kiedy ma pracować, uniform roboczy, często też rower, ale telefon z działającą apką to już jego interes. To takie quasi-wolnościowe pracowanie, bo z jednej strony wmawia ci się, że pracujesz, kiedy chcesz, i sam sobie jesteś szefem, a z drugiej strony aplikacja mówi ci, co i kiedy masz robić, daje rzeczy niezbędne do pracy… oprócz tej najbardziej wrażliwej, czyli telefonu. W końcu telefony się za łatwo niszczą, ekrany pękają. Dla korporacji lepiej, by to młodzian ryzykował swoim sprzętem.

Ten system jest bardzo nie fair i bazuje na wyzysku ludzi młodych, bez doświadczenia zawodowego, oraz na imigrantach nieznających języka polskiego, przybyłych do Polski na plus minus rok, by pracować „dla aplikacji” z dodatkowym pośrednictwem agencji zatrudnienia.

I OK, rozumiem, że ktoś faktycznie może nie mieć czasu na pełnoprawną pracę, bo np. studiuje i to rozwożenie pizzy jest dla niego elastyczną formą zarobienia kasy, ale całkowicie pozbawioną ochrony swoich praw, nawet najbardziej podstawowych, jak potrzeba załatwienia swoich potrzeb fizjologicznych.

Pracownik niczyi
Głośnym przykładem była sytuacja, która zastała kurierów Glovo w jednej z Biedronek, od której odbierają paczki dla klientów. Wcześniej, czekając na skompletowanie paczki z zakupami, mogli poczekać na jej odbiór w strefie do tego wyznaczonej, usiąść, skorzystać z kuchni, toalety. To była jakaś namiastka pomieszczenia socjalnego, do którego dostęp ma każdy inny pracownik w jakimkolwiek zakładzie pracy. Pewnego dnia to się skończyło i kurierom zabroniono użytkowania  wyżej wymienionych dobrodziejstw. Musieli czekać na paczki przed sklepem. Zachowanie owej Biedronki było podyktowane zapewne tym, że ktoś raz czy drugi zostawił po sobie syf i po stronie pracowników Biedronki miarka się przebrała, na czym ucierpieli wszyscy. Tu dochodzimy do sedna problemu. Czy Biedronka mogłaby zakazać korzystania z toalety swoim pracownikom, nawet gdyby tak „narozrabiali”? Nie, bo jako pracodawca ma w obowiązku zapewnić dostęp do toalety swoim pracownikom. Kurierzy nimi nie są. Nie są też formalnie pracownikami Glovo, mimo że wykonują pracę zarówno dla aplikacji, jak i dla Biedronki.

Jak ma się czuć taki kurier, któremu zabroniono nawet wejść do środka podczas ulewnego deszczu, nie wspominając o sytuacji, w której „mu się zachce”? To też słaba informacja dla nas jako potencjalnych klientów. Skoro kurier nie ma się gdzie załatwić, to bardzo prawdopodobne, że zrobi to gdzieś po drodze w krzakach, dostarczając nam nasze jedzenie. Rąk nie umyje, bo nie ma jak. Smacznego.

I nie możemy go za nic winić, bo to nie jego wina. Jest traktowany jak narzędzie, a nie pracownik, człowiek. W całej tej sytuacji nikt nie poczuwa się do odpowiedzialności za tych ludzi, bo nikt nie ma z nimi podpisanej umowy, która by cokolwiek im gwarantowała, jak choćby dostęp do toalety.

Jako cywilizowany świat uporaliśmy się z wyzyskiem XIX w., gdy pracowano bez umów po 12 godzin dziennie, wykopaliśmy komunizm z Polski, częściowo uporaliśmy się z drapieżnym neoliberalizmem na rynku pracy, ale dziś mamy nowe wyzwanie: wielkie korporacje wykorzystujące ludzi w biały dzień, w białych rękawiczkach.

Dzisiejszy świat pracy zdominowany jest modą na elastyczność. Dotyczy to zarówno miejsca pracy, jak i czasu jej wykonywania, a nawet dostępnych narzędzi. „Get the job done”, jak to mówią Anglosasi, czyli robota ma być zrobiona i tyle. Nie jest to złe, wielu młodym ludziom to odpowiada, jeśli mogą w dżentelmeńskiej umowie dogadać się z pracodawcą i umówić na pracę zdalną, ufając sobie wzajemnie. Jednak nawet gdy relacje są nienaganne i pracownik czuje zaufanie swoich przełożonych, to musi mieć zapewnioną ochronę prawną, którą gwarantuje normalna umowa o pracę. Dziś może być dobrze i warunki pracy są super, ale nigdy nie wie, kiedy wajcha zostanie przestawiona na inny tryb. Szefostwo zawsze może się zmienić, może pojawić się kryzys i wtedy np. taki szczęśliwy pracownik na pracy zdalnej, który robił swoje z domowej kanapy, ale bez umowy o pracę, a z kontraktem B2B z dnia na dzień może zostać wylany z roboty, bo ktoś stwierdził, że trzeba ciąć koszty. W zasadzie nawet nie wylany, tylko zwyczajnie pracodawca nie zleci mu pracy w kolejnym miesiącu i tyle. Nie wystawi faktury.

Nie ma tu co czekać na państwo, sprawy trzeba wziąć w swoje ręce. Nadzieja w związkach zawodowych, szczególnie central takich organizacji pracowniczych jak NSZZ „Solidarność”, które mogą pomóc tym ludziom zorganizować się, pokazać, że sami mogą wpływać na poprawę warunków swojej pracy.

W tym miejscu warto docenić starania podejmowane przez Handlową “Solidarność”, która aktywnie domaga się wypracowania standardów pracy kurierów od nowej ekipy Ministerstwa Pracy, Rodziny i Polityki Społecznej.

W piśmie skierowanym do minister Agnieszki Dziemianowicz-Bąk przewodniczący Rady Krajowego Sekretariatu Banków, Handlu i Ubezpieczeń NSZZ “S” Alfred Bujara oraz Sekretarz Rady Sekretariatu Marcin Stroński zwrócili się z wnioskiem o powołanie zespołu eksperckiego działającego przy Ministerstwie z udziałem strony społecznej, który wypracuje nowe regulacje prawne, mające przygotować Polskę do zaimplementowania Dyrektywy UE ws. właśnie pracy za pośrednictwem platform cyfrowych. Handlowa “S” trzyma rękę na pulsie, śledzi światowe trendy i rozwiązania dot. pracy kurierów, więc minister pracy powinna być żywo zainteresowana współpracą z takim partnerem, o ile faktycznie zależy jej na realizacji polityki prospołecznej i propracowniczej.

Zorganizowani mają lepiej
Pierwsze symptomy “budzenia się” pracowników platform cyfrowych już widzimy. W grudniu 2022 r. w kilku miastach w Polsce kurierzy Pyszne.pl rozpoczęli nieformalny strajk. Pracownicy skoordynowali swoje działania i uzgodnili, w które dni nie zgłoszą swojej dyspozycji do pracy. W wyniku tego w niektórych miastach protestowało niemal 90% kurierów. Ich niezadowolenie wywołało nieprzyznanie bonusu w okresie zimowym kurierom w mniejszych miastach. Dodatkowo żądali przywrócenia dodatków stażowych oraz za pracę w trudnych warunkach pogodowych. Założyli też związek zawodowy.

Przed NSZZ „Solidarność” istnieje wielka szansa, by pomóc i przekonać do siebie młodych ludzi, którzy są dziś wykorzystywani na rynku pracy. Trzeba tylko wyciągnąć do nich pomocną dłoń.

  

 



Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe