[Tylko u nas] Marcin Bąk: Rząd musi „coś” robić

Jednym z ważniejszych problemów tak zwanej demokracji przedstawicielskiej jest to, że władza musi kierować się w swoich działaniach przede wszystkim chęcią przypodobania opinii wyborców. Z tego też powodu rządzący podejmują często działania, co do których absurdalności sami mają pełną świadomość.
polityk [Tylko u nas] Marcin Bąk: Rząd musi „coś” robić
polityk / Pixabay.com

Podobno święty papież Pius IX mawiał, że to nie chwiejne wahania mas lecz prawda i rozum winny kierować nawą państwa. Ten postulat jest dzisiaj bardzo trudny do realizacji. Mechanizm wyłaniania władzy przypomina trochę konkurs piękności, podczas którego partie polityczne starają się przekonać do siebie możliwe jak największą liczbę wyborców. Tak zwane programy wyborcze to rodzaj gry pomiędzy partiami a elektoratem, podobny do tego, w co grają uczestniczki konkursu o tytuł miss. Wygrywa ten obóz polityczny, który w sposób najbardziej przekonujący zdoła „zaczarować” odpowiednią liczbę głosujących. Żarliwi zwolennicy demokracji przekonują, że jest w tym głęboki sens zakładający istnienie jakiejś zbiorowej mądrości narodu. Wyborcy, czyli hydraulicy, cieśle, rolnicy, bezrobotni, panie domu, historycy sztuki wprawdzie nie znają się pojedynczo na skomplikowanych mechanizmach działania państwa ale w masie będą potrafili odróżnić dobry program polityczny od programu złego. Czy tak jest w istocie? Ciężko to jednoznacznie potwierdzić, tym bardziej ale zwolennicy systemu demokratycznego wymieniają najczęściej drugi ważny argument za skutecznością tej formy władzy. Jest nim system demokratycznej kontroli rządzących. Jeżeli w wyniku jakiegoś błędu przy wyborach naród wybrał niewłaściwą władzę, która nie radzi sobie z problemami, może ją zmienić na inną przy najbliższych wyborach.

Tu leży właśnie jeden z głównych problemów systemu. Wyborcy, przy całym dla nich szacunku, w swej masie nie posiadają ani odpowiedniej wiedzy ani kwalifikacji do prawidłowej oceny rządu. By móc rzetelnie wypowiadać się na temat stanu państwa i polityki człowiek powinien być specjalistą z dziedziny ekonomii, prawa, dyplomacji, wojskowości. Dobrze, by nieobce mu były też problemy ochrony zdrowia i rolnictwa a także wiele, wiele innych. Zamiast tego kierujemy się iluzjami, powstającymi w wyniku politycznego marketingu partii. Czarowanie wyborców nie kończy się więc wraz z ogłoszeniem wyniku wyborów lecz trwa cały czas. Czaruje rząd, by utrzymywać odpowiednio wysokie poparcie, czaruje opozycja by wyrobić sobie dobry start w najbliższych wyborach. Wybory parlamentarne, najważniejsze w skali kraju, poprzedzane są najczęściej wyborami samorządowymi, prezydenckimi i europarlamentarnymi, tak jak to miało miejsce w naszym kraju w ostatnich trzech latach. Czarowanie wyborców trwa nieprzerwanie, rząd nie może sobie pozwolić na słabszy wynik w wyborach samorządowych wypadających na przykład w połowie kadencji parlamentu.

Bądźmy szczerzy – większość z nas nie posiada odpowiednich kwalifikacji do rządzenia państwem. Okazując sympatię lub antypatię jakiejś partii nie kierujemy się rzetelną analizą stanu państwa ale tym, co dany polityk powiedział a nawet – jak powiedział. Słowa wypowiadane w restauracji „Sowa i Przyjaciele” okazały się kluczowe dla wygranej PiS w 2015 roku choć nie były jakoś specjalnie istotne merytorycznie. Dla odmiany, przywoływane przez obecną opozycję, wypowiedziane przez prezesa Kaczyńskiego słowa o „zdradzieckich mordach” chociaż są bez znaczenia z punktu widzenia realnej polityki, wzbudzają silne emocje i używane bywają jako argument natury politycznej.

Rządy w państwach z systemem demokracji parlamentarnej mają trudne zadanie. Podejmując jakąkolwiek decyzję znajdują się od razu pod czujnym okiem opinii wyborców, kształtowanej dodatkowo przez media. Liczy się tylko natychmiastowy efekt wzrostu lub spadku poparcia. Dlatego mało która partia zdecyduje się na podjęcie decyzji, która wprawdzie przynieść mogłaby wymierne korzyści za 10 lat ale w chwili jej podejmowania oznacza pogorszenie realnej sytuacji wyborców czy nawet tylko groźbę jej pogorszenia. 

Widać to dość dobrze teraz, w czasie trwania epidemii koronawirusa. Wyborcy poddawani są od wiosny tego roku niesamowitej presji strachu ze strony mediów. W powszechnym przekonaniu epidemia stanowi największy problem na całym świecie. Rządy większości państw, nie tylko Polski, poddane są z kolei presji wyborców, opozycji i mediów, żeby „wreszcie zrobili coś z tą epidemią”.  No i rządy muszą robić „coś”, bo media i opozycja czekają na okazję, by wskazać oskarżycielskim palcem – „widzicie, to przez nich umierają tysiące Polaków (Włochów, Francuzów, Belgów, Żydów…)”. To „coś” bywa czasem kompletnie absurdalne – jak zamykanie wstępu do lasów. Bywa też zupełnie nieskuteczne o czym przyznają w rozmowach poza kamerą sami przedstawiciele rządu. Niemniej jakieś działania musza być podjęte, bo w przeciwnym wypadku odbije się to natychmiast na poparciu społecznym.  Takie powiązanie władzy ze słupkami poparcia powoduje swoisty paraliż decyzji. Nawet jeśli w rządzie są osoby rozsądne, które mają dobry plan na działanie w sytuacji kryzysowej, ich głos nie będzie miał siły przebicia, gdyż specjaliści od wizerunku natychmiast pokażą wykresy i symulacje, pokazujące jak dana decyzja może wpłynąć ujemnie na sondaże.   

Od wielu dni dostępna jest tak zwana Deklaracja z Great Barrington. Autorzy tego dokumentu, będący autorytetami z dziedziny medycznej, nie należą o czym warto wspomnieć, do stronnictwa zaprzeczającego istnieniu epidemii koronawirusa. Dostrzegają problem, lecz twierdzą, że rządy większości państw na świecie podjęły całkiem błędną strategię walki z wirusem. Wedle autorów Deklaracji lockdown to ślepa uliczka, przesuwanie problemu w czasie, bo od zamykania szkół i restauracji wirus nie znika. Należy natomiast zabezpieczyć, możliwie jak najlepiej, osoby najbardziej narażone na ciężki przebieg choroby czyli seniorów i przewlekle chorych a pozostała część społeczeństwa, szczególnie młodzież, winna jak najszybciej przejść przez zarażenie.  Koszty takiego działania, zarówno ludzkie jak i gospodarcze, będą zdaniem autorów Deklaracji mniejsze niż obecnie stosowana taktyka. Propozycja ta nie jest jednak, o ile mi wiadomo, rozważana na poważnie przez żaden rząd, gdyż wymagało by to radykalnego zerwania z dotychczasową narracją i przyznania, że większość podjętych dotąd działań nie miała na celu kompleksowego rozwiązania problemu. Było to tylko robienie przez rządy „czegoś”, by przekonać wyborców, że rząd przecież robi „coś” .


 

POLECANE
Kanadyjski Sąd Najwyższy uznał minimalne kary za pornografię dziecięcą za niezgodne z konstytucją tylko u nas
Kanadyjski Sąd Najwyższy uznał minimalne kary za pornografię dziecięcą za "niezgodne z konstytucją"

Kanadyjski Sąd Najwyższy zdecydował, że minimalne kary za pornografię dziecięcą są niezgodne z konstytucją. Według niego, trzeba w niektórych przypadkach wydawać wyroki lżejsze, które „sprawiedliwiej” traktują pedofila.

Dzieci na rowerach i hulajnogach obowiązkowo w kaskach. Senat przyjął nowe przepisy pilne
Dzieci na rowerach i hulajnogach obowiązkowo w kaskach. Senat przyjął nowe przepisy

Senat przyjął zmiany w Prawie o ruchu drogowym. Nowe przepisy wprowadzają obowiązek jazdy w kasku dla osób do 16. roku życia korzystających z rowerów i elektrycznych hulajnóg. Przywracają też możliwość uzyskania prawa jazdy w wieku 17 lat.

Karol Nawrocki podpisał dwie ustawy, ale trzecią zawetował. „Chronię obywateli” z ostatniej chwili
Karol Nawrocki podpisał dwie ustawy, ale trzecią zawetował. „Chronię obywateli”

Prezydent Karol Nawrocki sprzeciwił się zmianom w prawie, które – jak ocenił – mogłyby osłabić ochronę Polaków przed nieuczciwymi działaniami ubezpieczycieli. Jednocześnie podpisał dwie inne ustawy: zdrowotną i wspierającą polskich rybaków.

Kongres USA wezwał byłego księcia Andrzeja na przesłuchanie w sprawie Epsteina z ostatniej chwili
Kongres USA wezwał byłego księcia Andrzeja na przesłuchanie w sprawie Epsteina

Komisja działająca w amerykańskim Kongresie, badająca sprawę przestępcy seksualnego Jeffreya Epsteina, zwróciła się w czwartek do Andrzeja Mountbattena Windsora, byłego brytyjskiego księcia Yorku, z prośbą o poddanie się przesłuchaniu w sprawie prowadzonego śledztwa.

Polska powinna posiadać broń jądrową tylko u nas
Polska powinna posiadać broń jądrową

Polska jest nadal postrzegana przez władze na Kremlu jako „bliska zagranica” i obszar ekspansji. Rozmieszczenie głowic nuklearnych na naszym terytorium postawiłoby granicę imperialnym zakusom Putina i całej kliki kagiebistów, którzy rządzą państwem rosyjskim.

Ziobro zostaje w Budapeszcie. Po decyzji komisji jest komentarz polityka z ostatniej chwili
Ziobro zostaje w Budapeszcie. Po decyzji komisji jest komentarz polityka

– Szykuję się na ciężką bitwę. Zdecydowałem się przynajmniej na ten moment zostać w Budapeszcie, korzystając z pomocy i przyjaźni naszych bratanków Węgrów – mówił Zbigniew Ziobro podczas rozmowy z telewizją wPolsce24. Były minister sprawiedliwości tłumaczył, że wyjazd miał związek z obawą przed prowokacją, która mogłaby uniemożliwić mu publiczną reakcję na decyzję komisji sejmowej.

Sydney Sweeney odmówiła przeprosin za rzekomo rasistowską reklamę dżinsów American Eagle gorące
Sydney Sweeney odmówiła przeprosin za rzekomo "rasistowską" reklamę dżinsów American Eagle

W lipcu tego roku amerykańska gwiazda Sydney Sweeney wystąpiła w reklamie dżinsów American Eagle. Reklama wywołała potężną awanturę, ponieważ niektórzy odczytali ją jako "rasistowską". Dzisiaj w programie magazynu mody męskiej GQ Sweeney odmówiła przeprosin.

Jest decyzja komisji sejmowej ws. immunitetu Ziobry z ostatniej chwili
Jest decyzja komisji sejmowej ws. immunitetu Ziobry

Były minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro ma usłyszeć 26 zarzutów dotyczących – według śledczych – "sprzeniewierzenia publicznych środków". Komisja Regulaminowa, Spraw Poselskich i Immunitetowych poparła wniosek prokuratury o uchylenie jego immunitetu. Ostateczna decyzja należy teraz do Sejmu.

Putin odsuwa Ławrowa. To koniec politycznej kariery dyplomaty? z ostatniej chwili
Putin odsuwa Ławrowa. To koniec politycznej kariery dyplomaty?

Nieudane negocjacje z amerykańskim sekretarzem stanu Marco Rubio, a co za tym idzie odwołanie szczytu Trump-Putin, miały przesądzić o losie Siergieja Ławrowa. Po ponad dwóch dekadach na czele rosyjskiego MSZ, 76-letni dyplomata został odsunięty od kluczowych zadań, a jego miejsce w strukturach władzy zaczyna zajmować nowy człowiek Kremla.

Niemiecki przemysł stalowy mocno podupada. Merz: Jest w kryzysie zagrażającym jego istnieniu z ostatniej chwili
Niemiecki przemysł stalowy mocno podupada. Merz: Jest w kryzysie zagrażającym jego istnieniu

Niemiecki przemysł stalowy znajduje się w kryzysie zagrażającym jego istnieniu - ocenił w czwartek kanclerz Niemiec Friedrich Merz. Opowiadając się za protekcjonistycznymi rozwiązaniami, stwierdził że czasy wolnego rynku „niestety minęły”.

REKLAMA

[Tylko u nas] Marcin Bąk: Rząd musi „coś” robić

Jednym z ważniejszych problemów tak zwanej demokracji przedstawicielskiej jest to, że władza musi kierować się w swoich działaniach przede wszystkim chęcią przypodobania opinii wyborców. Z tego też powodu rządzący podejmują często działania, co do których absurdalności sami mają pełną świadomość.
polityk [Tylko u nas] Marcin Bąk: Rząd musi „coś” robić
polityk / Pixabay.com

Podobno święty papież Pius IX mawiał, że to nie chwiejne wahania mas lecz prawda i rozum winny kierować nawą państwa. Ten postulat jest dzisiaj bardzo trudny do realizacji. Mechanizm wyłaniania władzy przypomina trochę konkurs piękności, podczas którego partie polityczne starają się przekonać do siebie możliwe jak największą liczbę wyborców. Tak zwane programy wyborcze to rodzaj gry pomiędzy partiami a elektoratem, podobny do tego, w co grają uczestniczki konkursu o tytuł miss. Wygrywa ten obóz polityczny, który w sposób najbardziej przekonujący zdoła „zaczarować” odpowiednią liczbę głosujących. Żarliwi zwolennicy demokracji przekonują, że jest w tym głęboki sens zakładający istnienie jakiejś zbiorowej mądrości narodu. Wyborcy, czyli hydraulicy, cieśle, rolnicy, bezrobotni, panie domu, historycy sztuki wprawdzie nie znają się pojedynczo na skomplikowanych mechanizmach działania państwa ale w masie będą potrafili odróżnić dobry program polityczny od programu złego. Czy tak jest w istocie? Ciężko to jednoznacznie potwierdzić, tym bardziej ale zwolennicy systemu demokratycznego wymieniają najczęściej drugi ważny argument za skutecznością tej formy władzy. Jest nim system demokratycznej kontroli rządzących. Jeżeli w wyniku jakiegoś błędu przy wyborach naród wybrał niewłaściwą władzę, która nie radzi sobie z problemami, może ją zmienić na inną przy najbliższych wyborach.

Tu leży właśnie jeden z głównych problemów systemu. Wyborcy, przy całym dla nich szacunku, w swej masie nie posiadają ani odpowiedniej wiedzy ani kwalifikacji do prawidłowej oceny rządu. By móc rzetelnie wypowiadać się na temat stanu państwa i polityki człowiek powinien być specjalistą z dziedziny ekonomii, prawa, dyplomacji, wojskowości. Dobrze, by nieobce mu były też problemy ochrony zdrowia i rolnictwa a także wiele, wiele innych. Zamiast tego kierujemy się iluzjami, powstającymi w wyniku politycznego marketingu partii. Czarowanie wyborców nie kończy się więc wraz z ogłoszeniem wyniku wyborów lecz trwa cały czas. Czaruje rząd, by utrzymywać odpowiednio wysokie poparcie, czaruje opozycja by wyrobić sobie dobry start w najbliższych wyborach. Wybory parlamentarne, najważniejsze w skali kraju, poprzedzane są najczęściej wyborami samorządowymi, prezydenckimi i europarlamentarnymi, tak jak to miało miejsce w naszym kraju w ostatnich trzech latach. Czarowanie wyborców trwa nieprzerwanie, rząd nie może sobie pozwolić na słabszy wynik w wyborach samorządowych wypadających na przykład w połowie kadencji parlamentu.

Bądźmy szczerzy – większość z nas nie posiada odpowiednich kwalifikacji do rządzenia państwem. Okazując sympatię lub antypatię jakiejś partii nie kierujemy się rzetelną analizą stanu państwa ale tym, co dany polityk powiedział a nawet – jak powiedział. Słowa wypowiadane w restauracji „Sowa i Przyjaciele” okazały się kluczowe dla wygranej PiS w 2015 roku choć nie były jakoś specjalnie istotne merytorycznie. Dla odmiany, przywoływane przez obecną opozycję, wypowiedziane przez prezesa Kaczyńskiego słowa o „zdradzieckich mordach” chociaż są bez znaczenia z punktu widzenia realnej polityki, wzbudzają silne emocje i używane bywają jako argument natury politycznej.

Rządy w państwach z systemem demokracji parlamentarnej mają trudne zadanie. Podejmując jakąkolwiek decyzję znajdują się od razu pod czujnym okiem opinii wyborców, kształtowanej dodatkowo przez media. Liczy się tylko natychmiastowy efekt wzrostu lub spadku poparcia. Dlatego mało która partia zdecyduje się na podjęcie decyzji, która wprawdzie przynieść mogłaby wymierne korzyści za 10 lat ale w chwili jej podejmowania oznacza pogorszenie realnej sytuacji wyborców czy nawet tylko groźbę jej pogorszenia. 

Widać to dość dobrze teraz, w czasie trwania epidemii koronawirusa. Wyborcy poddawani są od wiosny tego roku niesamowitej presji strachu ze strony mediów. W powszechnym przekonaniu epidemia stanowi największy problem na całym świecie. Rządy większości państw, nie tylko Polski, poddane są z kolei presji wyborców, opozycji i mediów, żeby „wreszcie zrobili coś z tą epidemią”.  No i rządy muszą robić „coś”, bo media i opozycja czekają na okazję, by wskazać oskarżycielskim palcem – „widzicie, to przez nich umierają tysiące Polaków (Włochów, Francuzów, Belgów, Żydów…)”. To „coś” bywa czasem kompletnie absurdalne – jak zamykanie wstępu do lasów. Bywa też zupełnie nieskuteczne o czym przyznają w rozmowach poza kamerą sami przedstawiciele rządu. Niemniej jakieś działania musza być podjęte, bo w przeciwnym wypadku odbije się to natychmiast na poparciu społecznym.  Takie powiązanie władzy ze słupkami poparcia powoduje swoisty paraliż decyzji. Nawet jeśli w rządzie są osoby rozsądne, które mają dobry plan na działanie w sytuacji kryzysowej, ich głos nie będzie miał siły przebicia, gdyż specjaliści od wizerunku natychmiast pokażą wykresy i symulacje, pokazujące jak dana decyzja może wpłynąć ujemnie na sondaże.   

Od wielu dni dostępna jest tak zwana Deklaracja z Great Barrington. Autorzy tego dokumentu, będący autorytetami z dziedziny medycznej, nie należą o czym warto wspomnieć, do stronnictwa zaprzeczającego istnieniu epidemii koronawirusa. Dostrzegają problem, lecz twierdzą, że rządy większości państw na świecie podjęły całkiem błędną strategię walki z wirusem. Wedle autorów Deklaracji lockdown to ślepa uliczka, przesuwanie problemu w czasie, bo od zamykania szkół i restauracji wirus nie znika. Należy natomiast zabezpieczyć, możliwie jak najlepiej, osoby najbardziej narażone na ciężki przebieg choroby czyli seniorów i przewlekle chorych a pozostała część społeczeństwa, szczególnie młodzież, winna jak najszybciej przejść przez zarażenie.  Koszty takiego działania, zarówno ludzkie jak i gospodarcze, będą zdaniem autorów Deklaracji mniejsze niż obecnie stosowana taktyka. Propozycja ta nie jest jednak, o ile mi wiadomo, rozważana na poważnie przez żaden rząd, gdyż wymagało by to radykalnego zerwania z dotychczasową narracją i przyznania, że większość podjętych dotąd działań nie miała na celu kompleksowego rozwiązania problemu. Było to tylko robienie przez rządy „czegoś”, by przekonać wyborców, że rząd przecież robi „coś” .



 

Polecane
Emerytury
Stażowe