Nie żyje major Stanisław Turski, ps. Czarnocki, żołnierz Brygady Świętokrzyskiej NSZ i działacz „S”
Major Stanisław Turski zmarł 31 sierpnia w wieku 94 lat. Msza św. żałobna w jego intencji została odprawiona w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Ostatnie pożegnanie nastąpiło na gliwickim Cmentarzu Centralnym.
List do uczestników uroczystości skierował szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, który napisał, że mjr Turski był prawdziwym żołnierzem, który ze „służby nie zwolnił się nigdy”. „Gdy inni przechodzili do rezerwy, on zawsze gotowy ruszał ku nowym wyzwaniom” - dodał Kasprzyk.
„Niewielu jest weteranów, którzy mieliby w życiorysie wojenną partyzantkę i działalność opozycyjną w schyłkowym PRL-u, Narodowe Siły Zbrojne i NSZZ +Solidarność+. Pan Major połączył to harmonijnie w jedną całość” - dodał szef Urzędu. Jak podkreślił, mjr Turski wiedział, że ojczyzna to „wielki zbiorowy obowiązek” i że trzeba pielęgnować wartości patriotyczne. Swoją misję wypełnił z naddatkiem – podsumował Kasprzyk.
Zasłużony dla Solidarności
Stanisław Turski urodził się 30 kwietnia 1929 r. w Wiślicy. Od 11 sierpnia 1944 do końca września 1944 r. służył w szeregach Brygady Świętokrzyskiej NSZ. W październiku 1944 r. został oddelegowany do placówki NSZ w Wiślicy jako łącznik i kolporter prasy podziemnej. W 1945 roku wyjechał na Śląsk i do emerytury prowadził prywatny zakład krawiecki.
Jako członek NSZZ „Solidarność” w latach 1981-89, współpracował ze strukturami opozycji antykomunistycznej w Jastrzębiu-Zdroju i Gliwicach. Uczestniczył w spotkaniach działaczy opozycji Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc w postaci paczek dla internowanych w ośrodku w Zabrzu-Zaborzu i ich rodzin. Udostępniał też swoje mieszkanie na potrzeby zorganizowania punktu drukarskiego, w którym powielano ulotki i pisma podziemne. Zajmował się kolportażem nielegalnych pism i wydawnictw. Uczestniczył w opozycyjnych manifestacjach.
Po strajkach sierpniowych w 1988 r. pośredniczył w kontaktach między Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym Jastrzębie a członkami Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego oraz organizował pomoc dla zwolnionych z pracy górników. W 1989 r. zaangażował się w działania Komitetu Obywatelskiego Solidarności, który prowadził lokalną kampanię wyborczą poprzedzającą wybory do Sejmu i Senatu 4 czerwca 1989 r.
Był wielokrotnie odznaczany - m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Wolności i Solidarności, Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Pro Patria, Medalem Pro Bono Poloniae i Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju.
