Zgodnie z art. 6 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, „każda istota ludzka ma przyrodzone prawo do życia. Prawo to powinno być chronione przez ustawę i nikt nie może być samowolnie pozbawiony życia”. Konsternację budzi fakt, że większość członków KPCz, uznała, że ochrona prawa do życia powinna oznaczać wprowadzenie pseudo-prawa do aborcji, postulując jej dekryminalizację oraz zagwarantowanie bezpiecznego, legalnego i efektywnego dostępu do procedury skutkującej nieuchronnie śmiercią dziecka przed urodzeniem. Mowa tu w szczególności o przedstawicielach Komitetu pochodzących z Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Tunezji, Litwy, Republiki Południowej Afryki, Czarnogóry, Portugalii, Włoch, Izraela i Surinamu. Część członków Komitetu (z Japonii, Mauretanii i Grecji) nie zajęła wyraźnego stanowiska w tej sprawie lub powstrzymała się od skrajnych komentarzy. Członkowie Komitetu pochodzący z Ugandy, Paragwaju i Egiptu nie byli obecni podczas posiedzenia Komitetu.

Członkowie Komitetu całkowicie zignorowali fakt, że wiele Państw, w tym Polska, USA, Austria, Rosja, Egipt, Japonia, Malta, Norwegia oraz ponad 100 organizacji pozarządowych, w tym Ordo Iuris wsparte przez ponad 17 tys. Polaków jednoznacznie odrzuciło pomysły, by drogą nieuprawnionej interpretacji uznać aborcję za element prawa do życia. 

Zaistniała sytuacja dobitnie dowodzi, że ciała eksperckie ONZ zostały opanowane w znacznej mierze przez osoby kierujące się wyraźnie ideologicznymi motywacjami, gotowe forsować   radykalne postulaty polityczne nie zważając na wyraźną treść prawa międzynarodowego. Warto przypomnieć, że Konwencja o prawach dziecka wyraźnie stwierdza, że „dziecko, z uwagi na swoją niedojrzałość fizyczną oraz umysłową, wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed, jak i po urodzeniu”. To jednoznaczne odniesienie terminu „dziecko” do ludzkiej osoby na prenatalnym etapie rozwoju ma zasadnicze znaczenie dla właściwego odczytania art. 6 tej Konwencji, potwierdzającego, że „każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia”. Co więcej, o ochronie życia dzieci przed urodzeniem wprost mówi komentowany przez KPCz art. 6 MPPOiP, który, ze względu na ochronę niewinnego dziecka w okresie prenatalnym, wyklucza w ust. 5 możliwość wykonania kary śmierci w stosunku do kobiety, skazanej nawet za najcięższe przestępstwa, jeżeli jest ona w ciąży.

Tymczasem członkowie KPCz przejęli wprost narrację organizacji domagających się aborcji na życzenie, chociaż  było ich trzykrotnie mniej, niż organizacji upominających się o poszanowanie życia każdego dziecka i obowiązującego prawa międzynarodowego. Ekstremistyczny charakter propozycji KPCz wyraźnie ujawnia się w zgłoszonych postulatach, by dostęp do aborcji nie był ograniczany jakimikolwiek przesłankami lub terminem. Jednocześnie, KPCz chce, by zakaz lub ograniczenie możliwości zabicia dziecka na prenatalnym etapie jego rozwoju było interpretowane jako naruszenie prawa do życia kobiet.

Dyskusja nad kolejnymi punktami komentarza do art. 6 MPPOiP, w tym, promującymi legalizację eutanazji, będzie kontynuowana podczas posiedzenia Komitetu planowanego na 10 listopada, a następnie w drugiej połowie marca i na początku kwietnia 2018 r.

źródło: Ordo Iuris

#REKLAMA_POZIOMA#