Przyzwyczaiłem się już do tego (co nie znaczy, że się z tym zgadzam), że zarówno ja, jak i większość Polaków to antysemici, w końcu słyszę o tym niemal codziennie. Przyzwyczaiłem się, że były polskie obozy śmierci, regularne czystki na Żydach dokonywane przez Polaków. Przyzwyczaiłem się także do tego, że niedobrzy Polacy nie chcą oddać majątku zagrabionego Żydom po II wojnie światowej. Kiedy oglądałem wspomniany mecz i razem z rzeszą polskich kibiców cieszyłem się ze zwycięstwa Biało-Czerwonych, nie wiedziałem, że właśnie biorę udział w eksplozji polskiego antysemityzmu w czystej postaci. 

Wszystko zaczęło się już przed meczem. Podczas hymnu Izraela rozległy się gwizdy polskich kibiców – pierwsza manifestacja polskiego antysemityzmu. Nieistotne jest tutaj, że tego rodzaju zachowanie, jakkolwiek mało eleganckie i z całą pewnością niegodne pochwały, jest raczej dosyć powszechnym elementem stadionowej kultury, a głośne gwizdy kibiców za każdym razem jak przeciwnik dochodzi do piłki, są w zasadzie normą. Wie to każdy kibic, który choćby sporadycznie chodzi na mecze piłkarskie. 

Jawnego sabotażu dopuścił się także szef portalu TVP Info Samuel Pereira, zakładając koszulkę z numerem 88. Tu również nieistotne było, że to rok jego urodzenia, a numer 88 widnieje na koszulkach wielu piłkarzy. Z naszego krajowego podwórka numeru takiego używa np. pozyskany niedawno, do Lecha Poznań, i nomen omen czarnoskóry Arnaud Djoum. Dodatkowym smaczkiem w sprawie jest to, że szefowi portalu TVP Info w żaden sposób nie przeszkodził w zostaniu polskim antysemitą fakt, iż jest… Portugalczykiem. W całym tym przedstawieniu nie dał o sobie zapomnieć także PZPN, który na swoim profilu opublikował całkiem przytomny, sensowny i nasycony emocjami post „GOOOOOOOL! To już jest pogrom! Prowadzimy z Izraelem 4:0”. No i się zaczęło roztrząsanie, rozdrapywanie i dzielenie włosa na czworo. I tylko dziwne, że nikt nie zauważył najgorszego, najbardziej znaczącego antysemickiego gestu tego wieczoru. A dopuścili się go polscy piłkarze, wygrywając z Izraelem 4:0. To strasznie antysemickie było. Kiedy tak patrzę na otaczającą mnie rzeczywistość, dochodzę do wniosku, że kultowy tekst ze znakomitego filmu Juliusza Machulskiego: „Kopernik była kobietą!”, zaczyna nabierać nowego znaczenia. 

Michał Ossowski

Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (25/2019) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.