Agnieszka Romaszewska: Ja już od roku nie mam wątpliwości, że pod Smoleńskiem miał miejsce zamach

– Katastrofa z 10 kwietnia 2010 r. na lotnisku pod Smoleńskiem była wynikiem aktu bezprawnej ingerencji; komisja potwierdza unieważnienie raportu komisji Jerzego Millera z 29 lipca 2011 roku – powiedział w poniedziałek wiceprezes PiS Antoni Macierewicz, szef Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego pod Smoleńskiem.
Do sprawy odniosła się Agnieszka Romaszewska, szefowa telewizji Biełsat, w długim wpisie na Facebooku.
Tak że jeżeli o mnie chodzi, to ja już od roku, niezależnie od wszystkich spraw pozostających do wyjaśnienia, nie mam wątpliwości, że pod Smoleńskiem miał miejsce świadomie zorganizowany zamach
– pisze Agnieszka Romaszewska.
Szefowa Biełsatu w swoim wpisie opiera się w dużym stopniu na ustaleniach rosyjskiego historyka i konstruktora lotniczego Marka Sołonina.
Realny obraz tego, co się stało, pokazał mi rok temu Marek Sołonin, rosyjski wideobloger i wybitny historyk II wojny światowej, a z zawodu inżynier konstruktor lotniczy, dziś przebywający na emigracji na Ukrainie, człowiek obdarzony wybitną precyzją myślenia i darem przekazywania swoich myśli. Sołonin w swoich analizach na YT oparł się najpierw tylko i wyłącznie na raporcie MAK. Ten raport, twierdzenie po twierdzeniu, systematycznie roztarł w pył, udowadniając, że wydarzenia w żaden sposób nie mogły wyglądać tak, jak to opisano w raporcie. Dalej zaś oparł się na własnych wnioskowaniach i na 100-stronicowym opracowaniu z 2016 r., wykonanym samorzutnie przez kilku rosyjskich inżynierów lotniczych występujących pod zbiorczym pseudonimem Flanker20, które stawiało hipotezy, co się realnie mogło stać.
(…)
Żadna z hipotez stawianych przez rosyjską komisję MAK, a następnie w znacznym stopniu powtórzonych przez polską komisję Jerzego Millera, nie wyjaśniła bowiem przekonująco tego, co się stało. Co więcej, zapisy posiedzeń komisji Millera z 2011 r. pokazują jasno, że także i członkowie tej komisji mieli wiele zasadniczych pytań i wątpliwości, które rozwiązywane były w myśl jednej zasady: polski raport dla „spokoju społecznego” i „niedawania paliwa Macierewiczowi” nie mógł zasadniczo różnić się od rosyjskiego. Zapewne wszyscy pamiętamy taki oto bezradny półargument, który padał co jakiś czas w przestrzeni publicznej: „A jeśli to faktycznie był zamach, to co zrobimy? Wypowiemy Rosji wojnę?”. Tak więc musiało wyjść, że nie był. W ten sposób doszło do de facto sfałszowania raportu.
Te hipotezy są generalnie zbieżne z tymi, które dziś przedstawił Antoni Macierewicz w imieniu swojej komisji – czytamy we wpisie Romaszewskiej.
Szefowa Biełsatu wytyka w punktach absurdy byłej „oficjalnej” wersji wydarzeń w Smoleńsku. Brak odniesień do natychmiastowej śmierci wszystkich pasażerów, których obrażenia wskazują na działanie przeciążeń niedających się uzasadnić tezami raportu MAK i powtarzającego jego tezy tzw. polskiego raportu komisji Millera. Tezę o „przecięciu” skrzydła samolotu przez brzozę o średnicy pnia ok. 30 cm. Brak technicznej możliwości „obrotu” samolotu, brak wyjaśnień dla stopnia rozczłonkowania wraku czy innych przesłanek mogących wskazywać na wybuch.
Z trudem jestem w stanie pisać o rozmiarach kłamstwa i hochsztaplerki, które skłębiły się wokół badania katastrofy smoleńskiej. Była to jedna z najbardziej udanych operacji dezinformacyjnych Federacji Rosyjskiej, jako że opierała się ona o realne strachy i realne interesy skrajnie skonfliktowanej sceny politycznej w Polsce
– pisze Romaszewska i konkluduje:
Dziś, gdy o tym piszę i mówię, wielu patrzy się na mnie z lekkim przerażeniem: po co znów konfliktujesz ludzi? Nawet część rodzin smoleńskich nie chce już dochodzić, co się naprawdę zdarzyło, wystarczy im mgła i brzoza, co urwała skrzydło. Odpowiem tak: ja nawet rozumiem tych ludzi. Temat był przecież mielony tyle razy bezowocnie, a dla nich najważniejsze jest to, że ich bliscy nie żyją, z jakiegokolwiek powodu by się to nie stało. Dla mnie jednak przyczyna, dla której zginął prezydent mojego kraju i 95 innych osób, z których kilkoro znałam, nie jest obojętna. Jest zasadniczo ważne, czy go zamordowano, czy nie, i nie zamierzam rezygnować z dochodzenia do prawdy.
PS W tekście powyżej staram się unikać argumentacji „poprzez autorytety” i jałowej licytacji, kto komu wierzy. Jednak będzie chyba nie od rzeczy napisać, że koncepcję przebiegu wypadków, o której piszę wyżej, wspiera między innymi Frank Taylor – brytyjski badacz – weteran katastrof lotniczych (między innymi biorący udział w dochodzeniu w sprawie Lockerbie), który uważa, że wersja „rozbicia się samolotu o ziemię” jest tu zupełnie wykluczona.