PRZECZYTAJ OPINIĘ - LINK

– W przedstawionej sądowi opinii Instytutu Ordo Iuris, wyłożone zostały kwestie prawne tak naprawdę oczywiste, które jednak zwolennicy aborcji zafałszowują i wprowadzają w błąd opinię publiczną. Nie tylko Konstytucja RP, ale i prawo międzynarodowe, nie dają podstaw do twierdzenia, że istnieje „prawo do aborcji” lub że jest to jedno z praw człowieka. Polskie prawo karne, penalizując czyny takie jak przerwanie ciąży z naruszeniem ustawy lub pomoc w tym kobiecie ciężarnej, nie godzi zatem w prawa człowieka, ale chroni wartość jaką jest życie dziecka przed narodzeniem. Chroni też zdrowie kobiet w ciąży, któremu zagraża przyjmowanie środków poronnych niewiadomego pochodzenia i bez konsultacji lekarskiej – podsumowuje treść złożonej opinii mec. Jakub Słoniowski.

Justyna Wydrzyńska jest oskarżona o przestępstwo z art. 152 §2 Kodeksu karnego. Przepis ten przewiduje karę za pomoc w dokonaniu aborcji lub nakłanianie do tego. Grozi za to do 3 lat pozbawienia wolności. Aktywistka jest oskarżona również o przestępstwo z art. 124 prawa farmaceutycznego, czyli o przechowywanie produktów leczniczych w celu wprowadzenia ich do obrotu bez pozwolenia. Justyna Wydrzyńska nie przyznała się do zarzucanych jej przestępstw, tłumacząc, że przekazała kobiecie leki, kierując się emocjami i współczuciem.

W swojej opinii Instytut Ordo Iuris przypomniał konstytucyjne standardy ochrony życia poczętego. Ustawa zasadnicza zapewnia każdemu obywatelowi prawną ochronę życia. Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, w tym wyrok z października 2020 r., stwierdzający niekonstytucyjność tzw. przesłanki eugenicznej.

Instytut wykazał, że nie istnieje żaden wiążący Polskę akt prawa międzynarodowego, który nakładałby na Rzeczpospolitą obowiązek legalizacji aborcji, swobodnie lub tylko w przypadku wystąpienia określonych przesłanek. Rezolucje i opinie międzynarodowych gremiów, wzywające do rozszerzania dopuszczalności aborcji, nie mają mocy prawnie wiążącej są jedynie stanowiskami w istocie politycznymi lub ideologicznymi.

Nie ma też żadnego standardu w postaci „prawa do aborcji”. Nie uzasadnia go nie tylko treść wiążących Polskę konwencji, ale też praktyka państw tworzących społeczność międzynarodową. Praktyka ta jest bowiem niejednolita i ulega modyfikacjom. Do takich zmian należy m.in. orzeczenie Sądu Najwyższego USA z 24 czerwca 2022 r., uznające wyrok w sprawie Roe vs. Wade za niezgodny z konstytucją.

Potwierdza to orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który wielokrotnie orzekał w sprawach dotyczących aborcji. Trybunał ten konsekwentnie uchyla się od rozstrzygania kwestii podmiotowości dziecka nienarodzonego i pozostawia państwom-stronom swobodę w stanowieniu przepisów chroniących życie poczęte lub dopuszczających jego przerywanie.  

Ordo Iuris w swej opinii omawia także istotne aspekty przestępstwa pomocy w aborcji z naruszeniem przepisów ustawy (art. 152 §2 k.k.). Pomoc ta może być zrealizowana m.in. poprzez udostępnienie kobiecie ciężarnej farmakologicznych środków poronnych. Czyn ten zostaje popełniony nawet wówczas, jeśli ostatecznie nie doszło do próby pozbawienia życia nienarodzonego dziecka. Ponadto w przypadku tego przestępstwa nie ma możliwości nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienia od jej wymierzenia na takich zasadach jak przy zwykłym pomocnictwie. Szkodliwość społeczna tego czynu polega m.in. na tym, że przerwanie ciąży niezgodnie z ustawą zagraża zdrowiu kobiety w ciąży. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy udostępnione kobiecie środki poronne nie są dopuszczone w Polsce do obrotu, dystrybuowane są poza aptekami i przyjmowane bez konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.

Instytut wskazuje też, że w sprawach dotyczących art. 152 §2 k.k. szczególne znaczenie powinny mieć względy prewencji indywidualnej i generalnej, aby obowiązujące zakazy przeprowadzania aborcji niezgodnie z ustawą, pomocy w tym lub nakłaniania do tego, nie stały się fikcją.