42. rocznica podpisania Szczecińskich Porozumień Sierpniowych

Porozumienie to różniło się od Porozumienia Gdańskiego i zakładało tworzenie związków, które będą zgodne z Konstytucją PRL, a przede wszystkim będą miały socjalistyczny charakter.

"Miało się to dokonać poprzez zakończenie strajku, przekształcenie Komitetów Strajkowych w Komisje Robotnicze, przeprowadzenie wyborów do władz Związków Zawodowych. Ponadto w dokumencie znalazły się postulaty dotyczące podstawowych praw pracowniczych i obywatelskich, m.in. zakaz represjonowania działaczy politycznych o ile działalność nie będzie godziła w ustrój socjalistyczny i podstawowe interesy PRL a strajkujący pracownicy nie będą szykanowani, rozpowszechnione w postaci broszur będą „Pakty Praw Człowieka” oraz „Akt Końcowy Konferencji w Helsinkach” - przekazano w notatce encysol.pl 

"Szereg punktów dotyczyło poprawy warunków socjalno-bytowych: podwyższenia rent i emerytur, poprawy zaopatrzenia ludności w mięso, ustalenia wysokości zasiłku macierzyńskiego, stopniowej podwyżki plac, poprawę lecznictwa w Polsce czy stworzenia programu rządowego związanego z trudną kwestią mieszkaniową. Postanowiono przywrócić pamięć o ofiarach Grudnia ’70 poprzez wmurowanie tablicy pamiątkowej w rejonie Bramy Głównej Stoczni".

Podpisanie szczecińskiego porozumienia przyczyniło się do zakończenia strajków. Pod tekstem porozumienia podpisali się: Przewodniczący MKS Marian Jurczyk, dwóch Wiceprzewodniczących MKS Kazimierz Fischbein i Marian Juszczuk, a także Wicepremier Kazimierz Barcikowski, zastępca członka Biura Politycznego Sekretarz KC PZPR Andrzej Żabiński i I Sekretarz KW PZPR w Szczecinie Janusz Brych.

Szczecińskie porozumienie spotkało się z pozytywnym odzewem. Prawdopodobnie związane było to z tym, że władza zrezygnowała z metod, które stosowano w XII 1970 i otworzono się na nowy etap dialogu społecznego.