Lewica. Milczący zakładnicy liberałów

Ten obrazek zapewne nie przejdzie do historii, ale przynajmniej na kilka dni rozbawił wielu internautów. Okoliczności, w których doszło do tej sytuacji, już tak zabawne nie są. Warszawa, trwa demonstracja przeciwko niszczeniu PKP Cargo. Przemawiający politycy Zjednoczonej Prawicy dostrzegają wśród obecnych swoich kolegów i koleżanki z Razem, zapraszają więc, by ktoś z nich zabrał głos. Marcelina Zawisza już rusza w stronę mikrofonów, zatrzymuje ją jednak Adrian Zandberg. Lewica lubi słowo „mansplaining” obrazujące protekcjonalne traktowanie kobiet przez mężczyzn uzurpujących sobie prawo do tłumaczenia im świata. Czy opisane zdarzenie nie mieści się aby w tym pojęciu?
Politycy Lewicy i Patrii Razem Lewica. Milczący zakładnicy liberałów
Politycy Lewicy i Patrii Razem / fot. Wikimedia Commons/domena publiczna/Lewica Razem - Partia Razem

Złośliwości odłóżmy na bok, choć panie i panowie z lewicy naprawdę bardzo się o nie proszą. Razem z Koalicją Obywatelską, Trzecią Drogą i Lewicą nie tworzy wspólnie rządu, ale z ostatnim z tych podmiotów pozostaje w jednym klubie parlamentarnym. Pragmatyzm, hipokryzja czy rozdwojenie jaźni? Pewnie wszystko po trochu, jednak takie umiejscowienie się na scenie politycznej ma swoje konsekwencje. Najbardziej socjalny z członów parlamentarnej lewicy może pojawić się wśród protestujących wobec polityki rządu związkowców, nie może jednak dzielić sceny z politykami opozycji. Nastroje w Razem nie są zresztą dobre. „Sytuacja, w której jesteśmy w klubie z tworzącą rząd Nową Lewicą, a my co do bardzo wielu działań tego rządu jesteśmy sceptyczni, jest trudna do utrzymania” – mówił kilka dni temu polityk tej partii Maciej Konieczny w rozmowie z PAP. Temat wraca, jednak wciąż mało z niego wynika. Przypomnijmy, że jeszcze przed wyborami politycy reprezentujący lewicę wychodzili często z założenia, że powrót do turboliberalnej i antypracowniczej polityki jest zwyczajnie niemożliwy. Głosy związanych z Platformą ekspertów głoszących potrzebę powrotu do dawnych rozwiązań, choćby ponownego wydłużenia wieku emerytalnego, były przez nich kwestionowane w polemikach internetowych, ale całkowicie lekceważone jako zagrożenie dla socjalnej agendy ewentualnego rządu koalicji przeciwników PiS. Niektórym wydawało się też, że ostatecznie to nie Donald Tusk zostanie premierem. Prognozy te poddawane są w kolejnych miesiącach brutalnej weryfikacji. Co prawda nowy rząd nie zdecydował się jeszcze na rezygnację z dużych programów socjalnych poprzedników, ale wcale nie oznacza to niestety, że słów „nic co dane, nie będzie odebrane”, pojawiających się często w kampanii, dotrzymał. Już doszło do zmniejszenia wysokości czternastej emerytury, a szumnie zapowiadanie „babciowe” trafiło do mniejszej, niż obiecywano, grupy. Równocześnie rodzice zostali pozbawieni innych świadczeń, choćby dopłat do żłobków w niektórych miejscowościach. Nie skrócono tygodnia pracy, za to temat wieku emerytalnego czy handlu w niedzielę powraca regularnie w dyskusjach. Jest wreszcie duma Lewicy, renta wdowia, świadczenie tak okrojone, że de facto dyskryminujące duży procent tych, dla których powinno być ulgą w dramatycznym momencie życia.

Dobrowolni zakładnicy

„Rząd nie zrealizował dotąd żadnych postulatów lewicy” – pisał w czerwcu na łamach „Tygodnika Powszechnego” Piotr Śmiłowicz. „Krytykowana przez działaczy partii Razem potulność kierownictwa jest w obecnej sytuacji słusznym wyborem. Zapewne Włodzimierz Czarzasty nie chce narazić się niczym, co zakwestionowałoby jego prawo do objęcia fotela marszałka Sejmu. To chyba słuszna strategia, bo jego marszałkowanie stworzy dla lewicy znacznie szersze polityczne możliwości” – tłumaczy publicysta. Gdyby jednak spojrzeć na sprawę bez życzliwości (pytanie, czy Śmiłowiczowi chodzi tu o możliwości Czarzastego, czy raczej święty spokój Tuska), widać, że w ten sposób, w imię ambicji Czarzastego, Lewica wraz ze swymi postulatami staje się zakładnikiem Donalda Tuska, czy raczej – jeśli trzymać się myśli z „TP” – Szymona Hołowni. A ten – jak się zdaje – wcale nie musi się gdziekolwiek wybierać, zwłaszcza że sondaże prezydenckie nie zostawiają mu zbyt dużych złudzeń. Być może więc na koniec lewicowcy w tej kadencji zostaną i bez spełnienia postulatów, i bez marszałka. Za to z kilkoma członkami rządu, którzy pogrążają ją wizerunkowo.

CZYTAJ TAKŻE: Na naszych oczach odradza się tyrania

Pogromcy nauki

Ostatnie dni przyniosły Lewicy właśnie taki skandal, związany z kilkoma instytucjami nauki polskiej, które zderzyły się z nową, uśmiechniętą rzeczywistością. Już od dawna trwa spór rządu z Polską Akademią Nauk, która w szykowanej ustawie na nowo regulującej jej działalność dostrzega „orbanizację” i skok na akademicki majątek. „Propozycje polskiego ministerstwa, które zakładają m.in. podporządkowanie PAN pod Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przypominają rozwiązania wprowadzone na Węgrzech, gdzie MTA, po podporządkowaniu jej bezpośrednio węgierskiemu ministerstwu nauki, utraciła swoją autonomię. Projektowane zmiany likwidują również kluczową dotychczas rolę ustrojową PAN jako zaplecza naukowego dla całego rządu” – piszą akademicy w oświadczeniu przesłanym redakcji portalu TVP Info w likwidacji. Twarzami Ministerstwa Nauki są politycy Lewicy – Dariusz Wieczorek i jego zastępca, Maciej Gdula. I to o Gduli jest teraz najgłośniej. Kierownictwo resortu postanowiło w kontrowersyjny sposób zmienić kierownictwo projektu IDEAS NCBR, zajmującego się rozwojem polskiej sztucznej inteligencji. Lewicowy tandem doprowadził w kilka dni do odejścia czołowych, światowej sławy naukowców, zdążył też obrazić ich w mediach, by potem przed tymi samymi mediami stchórzyć (Maciej Gdula nie dotarł na oczekiwaną przez tysiące widzów debatę w kanale Zero). Jakby tego było mało, zaczyna się oddolny sprzeciw podobny do tego, który towarzyszy wygaszaniu CPK. Tymczasem oficjalnym powodem rozpoczęcia całej awantury jest brak zysków z działalności placówki, która z założenia miała przynosić straty jako inwestycja długoterminowa i dająca Polsce przewagi w przyszłości. Lewicowe kierownictwo zachowało się tu jak najbardziej chciwi liberałowie, ludzi nauki natomiast potraktowano jak niefachowych menedżerów na krótkoterminowych kontraktach.

Wojna z posłanką

Nie słychać głosu Lewicy w kwestii zwolnień, prawie nie zauważa ona antypracowniczej polityki rządu. Owszem, wątki te pojawiają się w publicystyce lewicowej „Trybuny”, dającej przestrzeń kilku autorom spoza politycznego mainstreamu, tyle że głosy Xaviera Wolińskiego czy nawet Piotra Ikonowicza nie mają przełożenia na słyszalne głosy lewicy parlamentarnej. Jeżeli wpisać hasło „Lewica + PKP Cargo” w wyszukiwarkę, odnajdziemy jednak jedno wystąpienie posłanki tej formacji zaniepokojonej sytuacją w spółce. Nie będzie chyba dla nikogo zaskoczeniem, że osobą zainteresowaną losem firmy i jej pracowników jest Paulina Matysiak, postać w swoim środowisku coraz bardziej obca, co pokazało głosowanie w Sejmie na początku października. Matysiak, zaangażowana razem z politykami prawicy w walkę o budowę CPK, od wielu tygodni pozostaje zawieszona w klubie poselskim, w jej obronie nie stają nawet koledzy i koleżanki z Razem. Gdy Sejm postanowił zmienić skład Komisji Infrastruktury tak, by pozbyć się z niej bojowej posłanki, uratowali ją politycy PiS i Konfederacji, którzy zerwali kworum. Lewica, w tym Razem, odegrała natomiast rolę bezwolnego potakiwacza Platformy Obywatelskiej – nie pierwszy, nie ostatni raz.

Liberalne tradycje

Powiedzmy to jednak wprost: takie zachowanie lewicy zaskakujące może być chyba tylko dla tych, którzy politykę zaczęli obserwować po 2015 roku, gdy SLD nie wszedł do Sejmu, a później grzał ławy opozycji. Badania elektoratów pokazują od dawna, że większość wyborców partii lewicowych jest przeciwna polityce prospołecznej bardziej nawet od wyborców liberalnych, a z całego koszyka uważanych dziś za lewicowe wartości bierze sobie jedynie wątki obyczajowe. Symboliczne jest tu wystąpienie Dariusza Szczotkowskiego, byłego działacza Lewicy, na wiecu Donalda Tuska w Szczecinie w lipcu 2022 roku. „Mam nadzieję, że zabierzecie 500 plus i 14. emeryturę, że przestaniemy dokładać te pieniądze do ludzi, którzy będą je pobierać. Mam pytanie, jako członek partii, kiedy przestaniemy licytować się z komunistami [oczywiście chodzi o PiS – przyp. K.K.] na socjalizm i na to, co będziemy dopłacać, dokładać, finansować i tak dalej. Ja pamiętam pana rządy. […] Uczciwą normalną pracą dawaliśmy sobie radę. Nikt nam nie dokładał, nie dopłacał i tak dalej. Chciałbym, żeby to wróciło” – mówił Szczotkowski, budząc entuzjazm zgromadzonych. Badania potwierdzają, że tak myśli wielu, nie tylko byłych, wyborców lewicy. To nie dziwi, jeśli przypomnieć sobie, że to jeszcze rząd Mieczysława Rakowskiego przeprowadził reformy ministra Wilczka, do dziś wzór liberalnych zmian gospodarczych i niedościgniony wzorzec dla wielu fanów Korwina. Z kolei przedsiębiorcy bardzo dobrze wspominali rząd Leszka Millera, określany przez prezesa BCC Marka Goliszewskiego jako bardziej liberalny od Platformy. Razem, zaczynając swoją obecność na scenie politycznej, powtarzało, że „inna polityka jest możliwa”. Okazało się, że niemożliwa jest nawet inna lewica.

CZYTAJ TAKŻE: Nowa świecka ekoreligia – nowy numer "Tygodnika Solidarność"


 

POLECANE
Złe wieści z boiska. Reprezentant Polski z kontuzją z ostatniej chwili
Złe wieści z boiska. Reprezentant Polski z kontuzją

Piłkarz reprezentacji Polski i VfL Wolfsburg Jakub Kamiński złamał palec na treningu. Nie wiadomo, czy będzie mógł zagrać w ten weekend - poinformował trener zespołu Bundesligi Ralph Hasenhuettl. Michał Probierz powołał 22-letniego pomocnika na najbliższe mecze Ligi Narodów.

Strzał na komisariacie. Nie żyje policjant z ostatniej chwili
Strzał na komisariacie. Nie żyje policjant

Na komisariacie w Szczucinie doszło do tragicznego zdarzenia z użyciem broni palnej. Nie żyje 40-letni policjant. Funkcjonariusze proszą o uszanowanie prywatności rodziny zmarłego.

Andrzej Duda poleci do USA na spotkanie z Trumpem? Jest odpowiedź Kancelarii Prezydenta z ostatniej chwili
Andrzej Duda poleci do USA na spotkanie z Trumpem? Jest odpowiedź Kancelarii Prezydenta

Prezydencki minister Mieszko Pawlak, zapytany w Polsat News o doniesienia dotyczące wyjazdu prezydenta Andrzeja Dudy do USA, stwierdził, że „nie ma planów wylotu dzisiaj”. Taka wypowiedź jest odpowiedzią na informacje „Gazety Wyborczej”, która zasugerowała, że Duda może wylecieć do Stanów Zjednoczonych w piątkowy wieczór na spotkanie z prezydentem-elektem Donaldem Trumpem.

Jestem bardziej Polakiem. Eisenberg o swoich korzeniach z ostatniej chwili
"Jestem bardziej Polakiem". Eisenberg o swoich korzeniach

W wywiadzie dla Interii znany amerykański aktor Jesse Eisenberg opowiedział o swoich polskich korzeniach. Kilka dni temu w Warszawie odbyła się premiera filmu "Prawdziwy ból".

Dawid Kwiatkowski ogłosił radosną nowinę z ostatniej chwili
Dawid Kwiatkowski ogłosił radosną nowinę

Dawid Kwiatkowski nie zwalnia tempa. W ostatnich miesiącach intensywnie koncertował po całej Polsce, nagrywał nowy materiał muzyczny, a także podjął się nowego wyzwania jako juror w programie "Must Be The Music". Choć wydawało się, że gwiazdor osiągnął już wiele, niedawno ogłosił coś, co jeszcze bardziej uradowało jego fanów.

Wypadek na DK11. Trzy ranne osoby z ostatniej chwili
Wypadek na DK11. Trzy ranne osoby

Po czołowym zderzeniu samochodów osobowych na drodze krajowej nr 11 pod Szczecinkiem co najmniej trzy osoby są poszkodowane.

Nie żyje legendarna aktorka z ostatniej chwili
Nie żyje legendarna aktorka

Nie żyje legendarna aktorka June Spencer.

Akcja CBA. Zatrzymano naukowca z ostatniej chwili
Akcja CBA. Zatrzymano naukowca

Centralne Biuro Antykorupcyjne zatrzymało pod koniec października pracownika naukowego zaangażowanego w jeden z projektów badawczo-konstruktorskich.

Skażona woda w Małopolsce. Komunikat władz z ostatniej chwili
Skażona woda w Małopolsce. Komunikat władz

Woda na terenie gminy Kościelisko nie nadaje się do spożycia. Badania wykazały, że znajdują się w niej szkodliwe dla zdrowia bakterie. Władze gminy wydały komunikat w tej sprawie.

Sejm uchwalił nowelę budżetu na 2024 r. Jeszcze większy deficyt z ostatniej chwili
Sejm uchwalił nowelę budżetu na 2024 r. Jeszcze większy deficyt

Sejm uchwalił w piątek nowelizację budżetu na 2024 r. Zwiększa ona tegoroczny deficyt budżetowy o ponad 56 mld zł; ma być on nie większy niż 240,3 mld zł. Nowela przewiduje też przekazanie samorządom dodatkowe 10 mld zł.

REKLAMA

Lewica. Milczący zakładnicy liberałów

Ten obrazek zapewne nie przejdzie do historii, ale przynajmniej na kilka dni rozbawił wielu internautów. Okoliczności, w których doszło do tej sytuacji, już tak zabawne nie są. Warszawa, trwa demonstracja przeciwko niszczeniu PKP Cargo. Przemawiający politycy Zjednoczonej Prawicy dostrzegają wśród obecnych swoich kolegów i koleżanki z Razem, zapraszają więc, by ktoś z nich zabrał głos. Marcelina Zawisza już rusza w stronę mikrofonów, zatrzymuje ją jednak Adrian Zandberg. Lewica lubi słowo „mansplaining” obrazujące protekcjonalne traktowanie kobiet przez mężczyzn uzurpujących sobie prawo do tłumaczenia im świata. Czy opisane zdarzenie nie mieści się aby w tym pojęciu?
Politycy Lewicy i Patrii Razem Lewica. Milczący zakładnicy liberałów
Politycy Lewicy i Patrii Razem / fot. Wikimedia Commons/domena publiczna/Lewica Razem - Partia Razem

Złośliwości odłóżmy na bok, choć panie i panowie z lewicy naprawdę bardzo się o nie proszą. Razem z Koalicją Obywatelską, Trzecią Drogą i Lewicą nie tworzy wspólnie rządu, ale z ostatnim z tych podmiotów pozostaje w jednym klubie parlamentarnym. Pragmatyzm, hipokryzja czy rozdwojenie jaźni? Pewnie wszystko po trochu, jednak takie umiejscowienie się na scenie politycznej ma swoje konsekwencje. Najbardziej socjalny z członów parlamentarnej lewicy może pojawić się wśród protestujących wobec polityki rządu związkowców, nie może jednak dzielić sceny z politykami opozycji. Nastroje w Razem nie są zresztą dobre. „Sytuacja, w której jesteśmy w klubie z tworzącą rząd Nową Lewicą, a my co do bardzo wielu działań tego rządu jesteśmy sceptyczni, jest trudna do utrzymania” – mówił kilka dni temu polityk tej partii Maciej Konieczny w rozmowie z PAP. Temat wraca, jednak wciąż mało z niego wynika. Przypomnijmy, że jeszcze przed wyborami politycy reprezentujący lewicę wychodzili często z założenia, że powrót do turboliberalnej i antypracowniczej polityki jest zwyczajnie niemożliwy. Głosy związanych z Platformą ekspertów głoszących potrzebę powrotu do dawnych rozwiązań, choćby ponownego wydłużenia wieku emerytalnego, były przez nich kwestionowane w polemikach internetowych, ale całkowicie lekceważone jako zagrożenie dla socjalnej agendy ewentualnego rządu koalicji przeciwników PiS. Niektórym wydawało się też, że ostatecznie to nie Donald Tusk zostanie premierem. Prognozy te poddawane są w kolejnych miesiącach brutalnej weryfikacji. Co prawda nowy rząd nie zdecydował się jeszcze na rezygnację z dużych programów socjalnych poprzedników, ale wcale nie oznacza to niestety, że słów „nic co dane, nie będzie odebrane”, pojawiających się często w kampanii, dotrzymał. Już doszło do zmniejszenia wysokości czternastej emerytury, a szumnie zapowiadanie „babciowe” trafiło do mniejszej, niż obiecywano, grupy. Równocześnie rodzice zostali pozbawieni innych świadczeń, choćby dopłat do żłobków w niektórych miejscowościach. Nie skrócono tygodnia pracy, za to temat wieku emerytalnego czy handlu w niedzielę powraca regularnie w dyskusjach. Jest wreszcie duma Lewicy, renta wdowia, świadczenie tak okrojone, że de facto dyskryminujące duży procent tych, dla których powinno być ulgą w dramatycznym momencie życia.

Dobrowolni zakładnicy

„Rząd nie zrealizował dotąd żadnych postulatów lewicy” – pisał w czerwcu na łamach „Tygodnika Powszechnego” Piotr Śmiłowicz. „Krytykowana przez działaczy partii Razem potulność kierownictwa jest w obecnej sytuacji słusznym wyborem. Zapewne Włodzimierz Czarzasty nie chce narazić się niczym, co zakwestionowałoby jego prawo do objęcia fotela marszałka Sejmu. To chyba słuszna strategia, bo jego marszałkowanie stworzy dla lewicy znacznie szersze polityczne możliwości” – tłumaczy publicysta. Gdyby jednak spojrzeć na sprawę bez życzliwości (pytanie, czy Śmiłowiczowi chodzi tu o możliwości Czarzastego, czy raczej święty spokój Tuska), widać, że w ten sposób, w imię ambicji Czarzastego, Lewica wraz ze swymi postulatami staje się zakładnikiem Donalda Tuska, czy raczej – jeśli trzymać się myśli z „TP” – Szymona Hołowni. A ten – jak się zdaje – wcale nie musi się gdziekolwiek wybierać, zwłaszcza że sondaże prezydenckie nie zostawiają mu zbyt dużych złudzeń. Być może więc na koniec lewicowcy w tej kadencji zostaną i bez spełnienia postulatów, i bez marszałka. Za to z kilkoma członkami rządu, którzy pogrążają ją wizerunkowo.

CZYTAJ TAKŻE: Na naszych oczach odradza się tyrania

Pogromcy nauki

Ostatnie dni przyniosły Lewicy właśnie taki skandal, związany z kilkoma instytucjami nauki polskiej, które zderzyły się z nową, uśmiechniętą rzeczywistością. Już od dawna trwa spór rządu z Polską Akademią Nauk, która w szykowanej ustawie na nowo regulującej jej działalność dostrzega „orbanizację” i skok na akademicki majątek. „Propozycje polskiego ministerstwa, które zakładają m.in. podporządkowanie PAN pod Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przypominają rozwiązania wprowadzone na Węgrzech, gdzie MTA, po podporządkowaniu jej bezpośrednio węgierskiemu ministerstwu nauki, utraciła swoją autonomię. Projektowane zmiany likwidują również kluczową dotychczas rolę ustrojową PAN jako zaplecza naukowego dla całego rządu” – piszą akademicy w oświadczeniu przesłanym redakcji portalu TVP Info w likwidacji. Twarzami Ministerstwa Nauki są politycy Lewicy – Dariusz Wieczorek i jego zastępca, Maciej Gdula. I to o Gduli jest teraz najgłośniej. Kierownictwo resortu postanowiło w kontrowersyjny sposób zmienić kierownictwo projektu IDEAS NCBR, zajmującego się rozwojem polskiej sztucznej inteligencji. Lewicowy tandem doprowadził w kilka dni do odejścia czołowych, światowej sławy naukowców, zdążył też obrazić ich w mediach, by potem przed tymi samymi mediami stchórzyć (Maciej Gdula nie dotarł na oczekiwaną przez tysiące widzów debatę w kanale Zero). Jakby tego było mało, zaczyna się oddolny sprzeciw podobny do tego, który towarzyszy wygaszaniu CPK. Tymczasem oficjalnym powodem rozpoczęcia całej awantury jest brak zysków z działalności placówki, która z założenia miała przynosić straty jako inwestycja długoterminowa i dająca Polsce przewagi w przyszłości. Lewicowe kierownictwo zachowało się tu jak najbardziej chciwi liberałowie, ludzi nauki natomiast potraktowano jak niefachowych menedżerów na krótkoterminowych kontraktach.

Wojna z posłanką

Nie słychać głosu Lewicy w kwestii zwolnień, prawie nie zauważa ona antypracowniczej polityki rządu. Owszem, wątki te pojawiają się w publicystyce lewicowej „Trybuny”, dającej przestrzeń kilku autorom spoza politycznego mainstreamu, tyle że głosy Xaviera Wolińskiego czy nawet Piotra Ikonowicza nie mają przełożenia na słyszalne głosy lewicy parlamentarnej. Jeżeli wpisać hasło „Lewica + PKP Cargo” w wyszukiwarkę, odnajdziemy jednak jedno wystąpienie posłanki tej formacji zaniepokojonej sytuacją w spółce. Nie będzie chyba dla nikogo zaskoczeniem, że osobą zainteresowaną losem firmy i jej pracowników jest Paulina Matysiak, postać w swoim środowisku coraz bardziej obca, co pokazało głosowanie w Sejmie na początku października. Matysiak, zaangażowana razem z politykami prawicy w walkę o budowę CPK, od wielu tygodni pozostaje zawieszona w klubie poselskim, w jej obronie nie stają nawet koledzy i koleżanki z Razem. Gdy Sejm postanowił zmienić skład Komisji Infrastruktury tak, by pozbyć się z niej bojowej posłanki, uratowali ją politycy PiS i Konfederacji, którzy zerwali kworum. Lewica, w tym Razem, odegrała natomiast rolę bezwolnego potakiwacza Platformy Obywatelskiej – nie pierwszy, nie ostatni raz.

Liberalne tradycje

Powiedzmy to jednak wprost: takie zachowanie lewicy zaskakujące może być chyba tylko dla tych, którzy politykę zaczęli obserwować po 2015 roku, gdy SLD nie wszedł do Sejmu, a później grzał ławy opozycji. Badania elektoratów pokazują od dawna, że większość wyborców partii lewicowych jest przeciwna polityce prospołecznej bardziej nawet od wyborców liberalnych, a z całego koszyka uważanych dziś za lewicowe wartości bierze sobie jedynie wątki obyczajowe. Symboliczne jest tu wystąpienie Dariusza Szczotkowskiego, byłego działacza Lewicy, na wiecu Donalda Tuska w Szczecinie w lipcu 2022 roku. „Mam nadzieję, że zabierzecie 500 plus i 14. emeryturę, że przestaniemy dokładać te pieniądze do ludzi, którzy będą je pobierać. Mam pytanie, jako członek partii, kiedy przestaniemy licytować się z komunistami [oczywiście chodzi o PiS – przyp. K.K.] na socjalizm i na to, co będziemy dopłacać, dokładać, finansować i tak dalej. Ja pamiętam pana rządy. […] Uczciwą normalną pracą dawaliśmy sobie radę. Nikt nam nie dokładał, nie dopłacał i tak dalej. Chciałbym, żeby to wróciło” – mówił Szczotkowski, budząc entuzjazm zgromadzonych. Badania potwierdzają, że tak myśli wielu, nie tylko byłych, wyborców lewicy. To nie dziwi, jeśli przypomnieć sobie, że to jeszcze rząd Mieczysława Rakowskiego przeprowadził reformy ministra Wilczka, do dziś wzór liberalnych zmian gospodarczych i niedościgniony wzorzec dla wielu fanów Korwina. Z kolei przedsiębiorcy bardzo dobrze wspominali rząd Leszka Millera, określany przez prezesa BCC Marka Goliszewskiego jako bardziej liberalny od Platformy. Razem, zaczynając swoją obecność na scenie politycznej, powtarzało, że „inna polityka jest możliwa”. Okazało się, że niemożliwa jest nawet inna lewica.

CZYTAJ TAKŻE: Nowa świecka ekoreligia – nowy numer "Tygodnika Solidarność"



 

Polecane
Emerytury
Stażowe