Nowy sojusznik. W niemieckich elitach dojrzewa świadomość, że trzeba się jakoś z Kaczyńskim układać
W niemieckich elitach dojrzewa świadomość, że trzeba się jakoś z Kaczyńskim układać. PiS jeszcze porządzi. A Polska to nadal 38-milionowy rynek zbytu i totumfacki USA w Europie.
/ pixabay.com
Jakub Pacan
Ostatnie wydarzenia związane z atakiem Izraela na Polskę jak bomba próżniowa wyssały z nas wszelką energię polityczną i informacyjną i na 3 tygodnie wyłączyły nasz rząd z gry wokół art. 7 z UE, a w dalszej perspektywie z przyszłego unijnego budżetu. Po tamtej nawałnicy można wrócić na grunt europejski i spojrzeć z bliska na ostatnie wysiłki polskiego rządu w dziele naprawy relacji z Unią.
Przeciwstawne interesy
Po chwilowej słabości Fransa Timmermansa, który złagodził jakby retorykę wobec rządu Mateusza Morawieckiego, kolejne wypowiedzi polityków z twardego europejskiego jądra potwierdziły tylko ogólny trend brukselskich salonów do rugowania Polski za łamanie praworządności, demokracji, wycinkę Puszczy Białowieskiej, nieprzyjmowanie uchodźców i w ogóle za wszystko, za co można nie lubić narodowo-prawicowego rządu, któremu się udaje.
Wymiana premiera oraz ministrów spraw zagranicznych i środowiska nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Naszych notowań w UE nie poprawiła też „Biała księga” praworządności zawieziona przez premiera Mateusza Morawieckiego 8 stycznia do Brukseli. Spotkanie polskiej delegacji rządowej z szefem Komisji Europejskiej Jean-Claudem Junckerem i pierwszym wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej, Fransem Timmermansem, trwało dwie godziny i nie wiadomo, czym się skończyło. Po spotkaniu żadna ze stron nie wydała komunikatu.
„Białą księgę” podsumował za to Laurent Pech, profesor prawa europejskiego z Middlesex University w Londynie, który ocenił dokument polskiego rządu bardzo krytycznie. „Boli mnie głowa od ilości bzdur rozłożonych na 94 stronach, które musiałem przeczytać” – napisał Pech na Twitterze. Słowa londyńskiego profesora dobrze obrazują klimat, jaki się wytworzył wokół Polski w ostatnim czasie.
Kompromis w polityce to dobrowolne porozumienie stron konfliktu polegające na wzajemnych ustępstwach i zobowiązaniu się do zaprzestania walki i wspólnej realizacji części interesów. Problem w tym, że Polska w ramach tej realizacji interesów miałaby być trochę Platformą, grzecznie wypełniać dyrektywy Brukseli i Berlina i nie „tracić szansy, by siedziała cicho”, jak chciał niegdyś prezydent Chirac. Tak chciałaby Unia, a PiS wygrał wybory, głosząc właśnie powstanie Polski z kolan...
#REKLAMA_POZIOMA#
Ostatnie wydarzenia związane z atakiem Izraela na Polskę jak bomba próżniowa wyssały z nas wszelką energię polityczną i informacyjną i na 3 tygodnie wyłączyły nasz rząd z gry wokół art. 7 z UE, a w dalszej perspektywie z przyszłego unijnego budżetu. Po tamtej nawałnicy można wrócić na grunt europejski i spojrzeć z bliska na ostatnie wysiłki polskiego rządu w dziele naprawy relacji z Unią.
Przeciwstawne interesy
Po chwilowej słabości Fransa Timmermansa, który złagodził jakby retorykę wobec rządu Mateusza Morawieckiego, kolejne wypowiedzi polityków z twardego europejskiego jądra potwierdziły tylko ogólny trend brukselskich salonów do rugowania Polski za łamanie praworządności, demokracji, wycinkę Puszczy Białowieskiej, nieprzyjmowanie uchodźców i w ogóle za wszystko, za co można nie lubić narodowo-prawicowego rządu, któremu się udaje.
Wymiana premiera oraz ministrów spraw zagranicznych i środowiska nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Naszych notowań w UE nie poprawiła też „Biała księga” praworządności zawieziona przez premiera Mateusza Morawieckiego 8 stycznia do Brukseli. Spotkanie polskiej delegacji rządowej z szefem Komisji Europejskiej Jean-Claudem Junckerem i pierwszym wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej, Fransem Timmermansem, trwało dwie godziny i nie wiadomo, czym się skończyło. Po spotkaniu żadna ze stron nie wydała komunikatu.
„Białą księgę” podsumował za to Laurent Pech, profesor prawa europejskiego z Middlesex University w Londynie, który ocenił dokument polskiego rządu bardzo krytycznie. „Boli mnie głowa od ilości bzdur rozłożonych na 94 stronach, które musiałem przeczytać” – napisał Pech na Twitterze. Słowa londyńskiego profesora dobrze obrazują klimat, jaki się wytworzył wokół Polski w ostatnim czasie.
Kompromis w polityce to dobrowolne porozumienie stron konfliktu polegające na wzajemnych ustępstwach i zobowiązaniu się do zaprzestania walki i wspólnej realizacji części interesów. Problem w tym, że Polska w ramach tej realizacji interesów miałaby być trochę Platformą, grzecznie wypełniać dyrektywy Brukseli i Berlina i nie „tracić szansy, by siedziała cicho”, jak chciał niegdyś prezydent Chirac. Tak chciałaby Unia, a PiS wygrał wybory, głosząc właśnie powstanie Polski z kolan...
#REKLAMA_POZIOMA#
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Karol Gac: Dla naszego dobra](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/121220/171484489239b18ab9ffcb2f16e8c7fd.png){kind=small}
