[Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Pokusa bezgrzeszności

„Kto zdołał zbadać ducha Pana? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania? Do kogo się On zwracał po radę i światło, żeby Go pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności?  Oto narody są jak kropla wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Oto wyspy ważą tyle co ziarnko prochu” (Iz 40, 13-15).
Jezus i Maria Magdalena. Kard z filmu
Jezus i Maria Magdalena. Kard z filmu "Pasja" / YT print screen/Jalovenray

Wczoraj obchodziliśmy, ustanowione w 2016 roku, święto św. Marii Magdaleny. To daje dobrą sposobność podjęcia tematu, który już od dłuższego czasu nie daje mi spokoju. Maria Magdalena jest mi bliska z kilku powodów, głównie z uwagi na to, że w kulturze chrześcijańskiej jawi się jako ikona darmowości Bożej łaski.

Lepsi i gorsi?

Czasem mam wrażenie, że wszystko o czym piszę, mimo wielości podejmowanych tematów, sprowadza się do dwóch podstawowych kwestii - właściwego obrazu Boga i braku potrzeby zasługiwania na Jego miłość - zresztą jedno wypływa z drugiego. Ile by się jednak o tym nie mówiło, ludzkie serce, także moje, wciąż i wciąż potrzebuje o tym słuchać, bowiem to nasze przedwieczne wewnętrzne złamanie, wypaczając nasz obraz Boga, każe nam zasługiwać na Jego akceptację, na prawo do istnienia. Na tym tle tworzą się liczne duchowe ślepe zaułki. Jednym z nich jest spotykane przeze mnie przekonanie, że ktoś, kto w swoim życiu spektakularnie nie nagrzeszył jest kimś lepszym niż ten, kto nawrócił się po okresie życia w grzechu. Klasyczny problem nakreślony już przez samego Jezusa w przypowieści o miłosiernym ojcu.

Pamiętam, jak modliłam się kiedyś za pewną zmarłą osobę z prośbą o niebo, w toku tej modlitwy gdzieś wewnątrz siebie „zobaczyłam”, „usłyszałam” i zrozumiałam, że lekarstwo na rozbicie grzechem, którego od Boga oczekujemy, i po śmierci i za życia,  to posklejanie szyby taśmą klejącą, ale On ma inny sposób działania - On przetapia i odlewa ją na nowo. Ten proces jest bolesny, ale to odnowienie odbywa się w nas w zetknięciu z Bogiem, w spotkaniu sakramentalnym, w żalu, w chęci powrotu.

To jedna rzecz, ale jest coś bodaj ważniejszego… Nikt z nas własną siłą nie unika grzechu.

Droga

C.S. Lewis w swojej znakomitej książce zatytułowanej „Chrześcijaństwo po prostu” pisze, że istotny jest nie tyle efekt, który zastajemy, a przebyta droga. Może istnieć osoba grzeczna, uprzejma, ciepła i wcale nieszczególnie wierząca lub zupełnie niewierząca oraz wierzący gbur. Co wtedy powiemy? Większość osób uzna zapewne, że gbur jest antyświadectwem, chrześcijanie nie dają dobrego przykładu miłości bliźniego. Lewis podkreślał jednak, że nie znamy kolei losu, które towarzyszyły tym dwóm osobom od początku życia. Może pierwszy człowiek urodził się i wychował w sprzyjającym środowisku, nigdy nie zaznał przemocy, głodu, chorób, braku akceptacji i to, że jest, jaki jest, nic go nie kosztuje. A ten drugi wręcz przeciwnie - to, że jeszcze żyje, że nie zabija, nie kradnie etc. zawdzięcza swojej heroicznej wierze i wspólnej drodze z Bogiem. Przykłady oczywiście skrajne, ale warte przemyślenia. I tu zbliżamy się do meritum - choć z łaską trzeba współpracować, to ona zachowuje niektórych od grzechu, a innych z niego wyprowadza, bo w określonych okolicznościach wszyscy jesteśmy zdolni do podłości.

Pycha

Jeśli mieliśmy szczęście wieść bogobojne życie, być wychowanymi w chrześcijańskiej rodzinie, wypijać pewne wartości z mlekiem matki, dorastać w Kościele i to powoduje, że patrzymy na innych z góry i uważamy się za lepszych od osób, które uznajemy za  grzeszników, lepszych od tych, którym wiara nie przychodzi łatwo, bo np. nie byli w niej wychowani, lepszych od tych, którzy pewnych wartości nie rozumieją - to biada nam, bo to oznacza, że nie tylko nic nie zrozumieliśmy z Bożego miłosierdzia, Bożej zdolności odnawiania, Bożej miłości do grzesznika, ale też pozwalamy na działanie w nas grzechu znacznie głębszego od wszystkiego, co z taką niefrasobliwością oceniamy - pychy. Jej macki potrafią opleść i zniewolić tak podstępnie, że czasem trudno to od razu spostrzec, a uwolnić od pychy, jak i od każdego innego grzechu, może tylko Bóg. Więc jeśli widzisz w sobie jej ziarna owocujące pogardą wobec tych, którzy nie mieli w życiu tyle szczęścia co ty, to - nie żartuję - módl się o uwolnienie.

Być grzesznikiem

Stwierdzenie, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, w mniejszym stopniu dotyczy tego, że wszyscy jakoś tam grzeszymy - choć to także prawda, bardziej chodzi tu o predyspozycję do zła, wewnętrzne pęknięcie, które sprawia, że jesteśmy do niego skłonni. Bycie grzesznikiem to nie tyle kronika wydarzeń, co ontologiczny status człowieka. Uważanie siebie zatem za lepszego od innych - tych co nagrzeszyli, jest nie tylko mylnym poglądem na swój temat i brakiem miłości do innych, ale także niewdzięcznością wobec Boga, przypisywaniem sobie Jego prerogatyw. Pokusa bezgrzeszności czyni nas w pewien sposób nieludzkimi, nierozumiejącymi słabości - własnej i cudzej, może nawet okrutnymi. Pokusa bezgrzeszności, to co innego niż unikanie grzechu, to stawianie siebie w miejscu Boga. Na szczęście nie jesteśmy z naszą grzesznością sami. Mamy Tego, który pragnie jedynie ufności, powierzania Mu siebie, oddania - On przecież wie o nas wszystko i nie oczekuje od nas pokazu siły, oczekuje, że będziemy Go kochać i wierzyć, że nas nie upuści, że z Nim damy radę zrobić kolejny krok, podnieść się kolejny raz.

Miraż

Wiem, że to co dziś napisałam, to ostre stwierdzenia. Każdy z nas ma swoje traumy, swoje uwikłania, osoby, które są dla nas trudne, sprawy, za które nie umiemy się zabrać. Nikt nie oczekuje, że poradzimy sobie z tym wszystkim w przysłowiowe pięć minut, ważne jednak byśmy nie ulegali iluzjom, nie biegli za fatamorganą własnej mocy, lepszości, by ta lepszość nie stawała się „lekarstwem” na ból, którego nie chcemy czuć. Historia naszego życia nie świadczy o gorszości czy lepszości, ona ma nauczyć nas bliskości z Bogiem.

Nie porani

Dzisiejsza Ewangelia daje bardzo sugestywne obrazy Bożego podejścia do tego pęknięcia na pszenicę i chwast w nas. „Nie złamie trzciny nadłamanej”, jest cierpliwy, z naszej drogi rozumie znacznie więcej niż my, „czyni wszystko nowe”. Nie porani, dlatego najczęściej uzdrawia w procesie. Nie musisz Mu nic udowadniać, bo udowadnia się egzaminatorowi, nie komuś, kto stoi po twojej stronie bardziej niż ty. Nie musisz zasługiwać, bo Jego miłość już masz. Żeby być szczęśliwym wystarczy, że zaczniesz przyjmować Jego takim, jakim jest, potem siebie i swoją historię takimi, jakimi jesteście, wtedy łatwiej przyjdzie przyjmować także innych z ich historiami i ranami.

Maria Magdalena nie miała łatwej drogi, ale poprzez zaufanie i miłość stała się dla nas obrazem tego, jak piękne może być życie przy Bogu, bez względu na to, jak trudne i powikłane byłoby wcześniej. 


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Kanclerz Niemiec otwarcie atakuje Polskę. Niemieckie media: Dlaczego Scholz zmienił podejście? z ostatniej chwili
Kanclerz Niemiec otwarcie atakuje Polskę. Niemieckie media: Dlaczego Scholz zmienił podejście?

Tuż przed wyborami w Polsce w Niemczech zdaje się narastać negatywne emocje wobec Warszawy. Niemieccy politycy zdejmują "białe rękawiczki" i otwarcie, jak Olaf Scholz atakują Polskę. W niemieckich mediach pojawia się artykuł za artykułem, każdy przedstawiający Polaków i Polskę w negatywnym świetle.

Beata Szydło apeluje: Nie dajcie sobie odebrać tego prawa. To są wasze decyzje, bo jesteście gospodarzami z ostatniej chwili
Beata Szydło apeluje: Nie dajcie sobie odebrać tego prawa. To są wasze decyzje, bo jesteście gospodarzami

– Stawką tych wyborów jest bezpieczna i suwerenna Polska; jest godne życie wszystkich Polaków – powiedziała europoseł Beata Szydło w niedzielę wieczorem w Zatorze. Była premier apelowała także o udział w referendum. – Nie dajcie sobie odebrać waszego prawa – mówiła.

„Marsz Miliona Serc”. Stołeczna policja zabrała głos z ostatniej chwili
„Marsz Miliona Serc”. Stołeczna policja zabrała głos

– Podczas niedzielnego marszu w Warszawie doszło do sporadycznych incydentów. Jedna osoba został zatrzymana w związku z zniesławieniem policjanta – poinformował w niedzielę rzecznik komendanta stołecznego Policji podinsp. Sylwester Marczak.

„Miłość i szacunek do drugiego w wersji opozycji”. Dziennikarz publikuje nagranie z marszu Tuska z ostatniej chwili
„Miłość i szacunek do drugiego w wersji opozycji”. Dziennikarz publikuje nagranie z marszu Tuska

Dziennikarz Wiadomości TVP opublikował zaskakujące nagranie

Frekwencja na „Marszu Miliona Serc” znacznie poniżej oczekiwań? Gorące komentarze z ostatniej chwili
Frekwencja na „Marszu Miliona Serc” znacznie poniżej oczekiwań? Gorące komentarze

W niedzielę warszawskimi ulicami przeszedł zainicjowany przez lidera PO Donalda Tuska „Marsz Miliona Serc”.

Fatalna wiadomość dla Czesława Michniewicza. Saudyjczycy podjęli decyzję z ostatniej chwili
Fatalna wiadomość dla Czesława Michniewicza. Saudyjczycy podjęli decyzję

Były szkoleniowiec reprezentacji Polski Czesław Michniewicz przestał pełnić rolę trenera saudyjskiego Abha FC. Klub za pośrednictwem oficjalnego profilu w mediach społecznościowych wydał komunikat.

Morawiecki do Zełenskiego: Warto, aby pan o tym nie zapomniał z ostatniej chwili
Morawiecki do Zełenskiego: Warto, aby pan o tym nie zapomniał

Polska przyjęła parę milionów Ukraińców, warto aby pan nie zapominał o tym prezydencie Załenski - zaapelował podczas niedzielnej konwencji PiS w Katowicach premier Mateusz Morawiecki. Przestrzegł prezydenta Ukrainy, że Niemcy zawsze będą chcieli się porozumieć z Ruskimi ponad głowami państw Europy Środkowej.

Niemieckie media piszą o 100 tys. uczestników „Marszu Miliona Serc” Tuska z ostatniej chwili
Niemieckie media piszą o 100 tys. uczestników „Marszu Miliona Serc” Tuska

Na dwa tygodnie przed wyborami parlamentarnymi w Polsce ponad sto tysięcy osób demonstrowało przeciwko polityce rządzącej w Polsce partii Prawo i Sprawiedliwość – pisze niemiecki „Zeit”.

Budka zapytany o panią Joannę z Krakowa. „Nie wiem, o czym pan mówi” z ostatniej chwili
Budka zapytany o panią Joannę z Krakowa. „Nie wiem, o czym pan mówi”

– Pani Joanna z Krakowa? Nie wiem w tym momencie, o czym pan mówi – mówi szef klubu parlamentarnego KO Borys Budka.

Marsz Miliona Serc w Warszawie. Ratusz podał liczbę uczestników z ostatniej chwili
Marsz Miliona Serc w Warszawie. Ratusz podał liczbę uczestników

W kulminacyjnym momencie w "Marszu Miliona Serc" Koalicji Obywatelskiej brało udział około miliona osób. To dane Stołecznego Centrum Bezpieczeństwa - przekazał w niedzielę po południu PAP rzecznik warszawskiego ratusza Jakub Leduchowski.

REKLAMA

[Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Pokusa bezgrzeszności

„Kto zdołał zbadać ducha Pana? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania? Do kogo się On zwracał po radę i światło, żeby Go pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności?  Oto narody są jak kropla wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Oto wyspy ważą tyle co ziarnko prochu” (Iz 40, 13-15).
Jezus i Maria Magdalena. Kard z filmu
Jezus i Maria Magdalena. Kard z filmu "Pasja" / YT print screen/Jalovenray

Wczoraj obchodziliśmy, ustanowione w 2016 roku, święto św. Marii Magdaleny. To daje dobrą sposobność podjęcia tematu, który już od dłuższego czasu nie daje mi spokoju. Maria Magdalena jest mi bliska z kilku powodów, głównie z uwagi na to, że w kulturze chrześcijańskiej jawi się jako ikona darmowości Bożej łaski.

Lepsi i gorsi?

Czasem mam wrażenie, że wszystko o czym piszę, mimo wielości podejmowanych tematów, sprowadza się do dwóch podstawowych kwestii - właściwego obrazu Boga i braku potrzeby zasługiwania na Jego miłość - zresztą jedno wypływa z drugiego. Ile by się jednak o tym nie mówiło, ludzkie serce, także moje, wciąż i wciąż potrzebuje o tym słuchać, bowiem to nasze przedwieczne wewnętrzne złamanie, wypaczając nasz obraz Boga, każe nam zasługiwać na Jego akceptację, na prawo do istnienia. Na tym tle tworzą się liczne duchowe ślepe zaułki. Jednym z nich jest spotykane przeze mnie przekonanie, że ktoś, kto w swoim życiu spektakularnie nie nagrzeszył jest kimś lepszym niż ten, kto nawrócił się po okresie życia w grzechu. Klasyczny problem nakreślony już przez samego Jezusa w przypowieści o miłosiernym ojcu.

Pamiętam, jak modliłam się kiedyś za pewną zmarłą osobę z prośbą o niebo, w toku tej modlitwy gdzieś wewnątrz siebie „zobaczyłam”, „usłyszałam” i zrozumiałam, że lekarstwo na rozbicie grzechem, którego od Boga oczekujemy, i po śmierci i za życia,  to posklejanie szyby taśmą klejącą, ale On ma inny sposób działania - On przetapia i odlewa ją na nowo. Ten proces jest bolesny, ale to odnowienie odbywa się w nas w zetknięciu z Bogiem, w spotkaniu sakramentalnym, w żalu, w chęci powrotu.

To jedna rzecz, ale jest coś bodaj ważniejszego… Nikt z nas własną siłą nie unika grzechu.

Droga

C.S. Lewis w swojej znakomitej książce zatytułowanej „Chrześcijaństwo po prostu” pisze, że istotny jest nie tyle efekt, który zastajemy, a przebyta droga. Może istnieć osoba grzeczna, uprzejma, ciepła i wcale nieszczególnie wierząca lub zupełnie niewierząca oraz wierzący gbur. Co wtedy powiemy? Większość osób uzna zapewne, że gbur jest antyświadectwem, chrześcijanie nie dają dobrego przykładu miłości bliźniego. Lewis podkreślał jednak, że nie znamy kolei losu, które towarzyszyły tym dwóm osobom od początku życia. Może pierwszy człowiek urodził się i wychował w sprzyjającym środowisku, nigdy nie zaznał przemocy, głodu, chorób, braku akceptacji i to, że jest, jaki jest, nic go nie kosztuje. A ten drugi wręcz przeciwnie - to, że jeszcze żyje, że nie zabija, nie kradnie etc. zawdzięcza swojej heroicznej wierze i wspólnej drodze z Bogiem. Przykłady oczywiście skrajne, ale warte przemyślenia. I tu zbliżamy się do meritum - choć z łaską trzeba współpracować, to ona zachowuje niektórych od grzechu, a innych z niego wyprowadza, bo w określonych okolicznościach wszyscy jesteśmy zdolni do podłości.

Pycha

Jeśli mieliśmy szczęście wieść bogobojne życie, być wychowanymi w chrześcijańskiej rodzinie, wypijać pewne wartości z mlekiem matki, dorastać w Kościele i to powoduje, że patrzymy na innych z góry i uważamy się za lepszych od osób, które uznajemy za  grzeszników, lepszych od tych, którym wiara nie przychodzi łatwo, bo np. nie byli w niej wychowani, lepszych od tych, którzy pewnych wartości nie rozumieją - to biada nam, bo to oznacza, że nie tylko nic nie zrozumieliśmy z Bożego miłosierdzia, Bożej zdolności odnawiania, Bożej miłości do grzesznika, ale też pozwalamy na działanie w nas grzechu znacznie głębszego od wszystkiego, co z taką niefrasobliwością oceniamy - pychy. Jej macki potrafią opleść i zniewolić tak podstępnie, że czasem trudno to od razu spostrzec, a uwolnić od pychy, jak i od każdego innego grzechu, może tylko Bóg. Więc jeśli widzisz w sobie jej ziarna owocujące pogardą wobec tych, którzy nie mieli w życiu tyle szczęścia co ty, to - nie żartuję - módl się o uwolnienie.

Być grzesznikiem

Stwierdzenie, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, w mniejszym stopniu dotyczy tego, że wszyscy jakoś tam grzeszymy - choć to także prawda, bardziej chodzi tu o predyspozycję do zła, wewnętrzne pęknięcie, które sprawia, że jesteśmy do niego skłonni. Bycie grzesznikiem to nie tyle kronika wydarzeń, co ontologiczny status człowieka. Uważanie siebie zatem za lepszego od innych - tych co nagrzeszyli, jest nie tylko mylnym poglądem na swój temat i brakiem miłości do innych, ale także niewdzięcznością wobec Boga, przypisywaniem sobie Jego prerogatyw. Pokusa bezgrzeszności czyni nas w pewien sposób nieludzkimi, nierozumiejącymi słabości - własnej i cudzej, może nawet okrutnymi. Pokusa bezgrzeszności, to co innego niż unikanie grzechu, to stawianie siebie w miejscu Boga. Na szczęście nie jesteśmy z naszą grzesznością sami. Mamy Tego, który pragnie jedynie ufności, powierzania Mu siebie, oddania - On przecież wie o nas wszystko i nie oczekuje od nas pokazu siły, oczekuje, że będziemy Go kochać i wierzyć, że nas nie upuści, że z Nim damy radę zrobić kolejny krok, podnieść się kolejny raz.

Miraż

Wiem, że to co dziś napisałam, to ostre stwierdzenia. Każdy z nas ma swoje traumy, swoje uwikłania, osoby, które są dla nas trudne, sprawy, za które nie umiemy się zabrać. Nikt nie oczekuje, że poradzimy sobie z tym wszystkim w przysłowiowe pięć minut, ważne jednak byśmy nie ulegali iluzjom, nie biegli za fatamorganą własnej mocy, lepszości, by ta lepszość nie stawała się „lekarstwem” na ból, którego nie chcemy czuć. Historia naszego życia nie świadczy o gorszości czy lepszości, ona ma nauczyć nas bliskości z Bogiem.

Nie porani

Dzisiejsza Ewangelia daje bardzo sugestywne obrazy Bożego podejścia do tego pęknięcia na pszenicę i chwast w nas. „Nie złamie trzciny nadłamanej”, jest cierpliwy, z naszej drogi rozumie znacznie więcej niż my, „czyni wszystko nowe”. Nie porani, dlatego najczęściej uzdrawia w procesie. Nie musisz Mu nic udowadniać, bo udowadnia się egzaminatorowi, nie komuś, kto stoi po twojej stronie bardziej niż ty. Nie musisz zasługiwać, bo Jego miłość już masz. Żeby być szczęśliwym wystarczy, że zaczniesz przyjmować Jego takim, jakim jest, potem siebie i swoją historię takimi, jakimi jesteście, wtedy łatwiej przyjdzie przyjmować także innych z ich historiami i ranami.

Maria Magdalena nie miała łatwej drogi, ale poprzez zaufanie i miłość stała się dla nas obrazem tego, jak piękne może być życie przy Bogu, bez względu na to, jak trudne i powikłane byłoby wcześniej. 



Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe